Weer krachten opgedaan van de positieve energie in Vernoux. Op markt kreeg een jochie mijn accordeon in handen.

 Goedenavond. 

Het was zo schattig,  dat jochie dat zo graag even accordeon wilde spelen. En dat mocht ie natuurlijk van mij. Het bevorderde in ieder geval ook de show op de markt in Vernoux. 

Kijk eens hoe trots hij daar staat.

Veel mensen waren vertederd, inclusief de buren.

Zijn vader en zijn broertje, dat later toen ze weer langs kwamen ook op de toetsen mocht drukken. 

Zoals gewoonlijk deed mijn bezoek aan Vernoux me weer goed. Er gaat een positieve energie uit van dit plaatsje en al spelend voel ik me er erg op mijn gemak. Toen ik aan de markt begon had ik niet veel fut, maar toen ik weer naar huis fietste was de levenslust weer terug. Na zo'n gezellige markt als in Vernoux heb ik meteen weer zin om op nog veel meer plaatsen te gaan spelen. Toch heb ik vandaag besloten om de reis naar Nederland volgende week aan te vangen. Daar zullen ook heus wel enkele markten in te vinden zijn, maar ik verwacht dat ik me dan toch meer reiziger voel dan artiest en er van spelen dus niet zo veel meer terecht komt.

In die paar dagen dat ik nog blijf ga ik zaterdag nog een keer met Wim mee naar de hoogvlakte, de markt van Le Chambon sur Lignon. Zondag komt Jacqueline nog op bezoek. We troffen elkaar op de markt en spraken af. Zij is een vroegere buurvrouw van mij.

Morgen ga ik op bezoek bij de buren Hennie en Jannie, waarvan kleindochter Benthe binnenkort 13 wordt. Abusievelijk schreef ik gisteren dat haar ouders en broertje er ook zijn, maar Marith is niet haar broertje maar haar zusje. Voor haar heb ik op de markt al wat Nederlandse kinderliedjes uit de (muziek)kast gehaald. Morgen gaat de accordeon natuurlijk ook weer mee en een stel uitgezaagde sierletters, die we daar kunnen gebruiken. 

Onderweg veel kaardenbollen gezien.

Sommige kaardenbollen staan in de bloei.

Het woordspelletje wordfeud speel ik ook in het Frans tegen een Française. De eerste twee keren heb ik van haar gewonnen en nu schrijft ze dat ze ermee ophoudt als ze weer verliest. Ze denkt onterecht dat ik veel beter ben dan zij en wil niet vaker ingemaakt worden. Hiervoor gebruikt ze de.........

Uitdrukking van de dag.

In het Nederlands is dat:

Een jas krijgen (ingemaakt worden)

Een prettige avond wens ik u verder nog.

T o t   m o r g e n .

Letters voor jarigen. Op bezoek geweest bij buren. In afwachting van Wineke en Bruno.

 Goedenavond. 

Over een uurtje of anderhalf komen Wineke en Bruno en dan gaan we weer eens ratatouille eten. Ze moeten nog wel enkele ingrediënten meebrengen, want die ben ik vergeten, afgelopen maandag toen ik na het ongeval in Lamastre boodschappen deed.

Vanmorgen ben ik naar mijn buren Yvon en Olivier gefietst om hen te vertellen van het avontuur dat Wineke en ik afgelopen maandag beleefden onderweg naar Saint-Agrève. Vlakbij hun huis stonden drie mooie ezels en die ben ik uitgebreid gaan begroeten. 

Dat is één. 

Dat is twee.......

...........en de derde zag ik later pas en staat niet op de foto's. 

Op de status van WhatsApp komt een filmpje. 

Olivier vindt die toeter op mijn fiets, net als ikzelf, ook wel leuk.

Hij plaagt er de hond een beetje mee.

Van andere buren,  Hennie en Jannie, kreeg ik bericht dat ze hier op 9 augustus de verjaardag vieren van hun kleindochter Benthe, die er met haar broertje en haar ouders ook is. Het is zo langzamerhand traditie geworden deze viering op hun plek en ik zorgde dan voor de letters, uitgezaagd en geschilderd. Vanmiddag heb ik de ontbrekende letters uitgesneden en beschilderd en de leeftijd aangepast. Benthe werd 11, daarna 12, en nu wordt ze 13.

De 3 van de 13 ligt klaar om uitgezaagd te worden.

Hier begint het project al aardig vorm te krijgen. Ik loop alleen een beetje op haar leeftijd vooruit. Ze moet nog 18 jaar wachten voor dit....

Hier is het werk zo ongeveer wel volbracht op een paar versieringen na.

Zelf ben ik ook uitgenodigd. Waarschijnlijk blijf ik dan dus nog een week langer hier, behalve als de onrust te groot wordt in mij. Ik wil onderhand vertrekken richting Nederland via omwegen of rechtstreeks. 

Maar het is wel de laatste keer dat dit evenement hier gevierd wordt. Hun huis is zo goed als verkocht.

Mijn buurvrouw in Nederland vroeg hoe mijn kapsel was nu ik het gisteren zelf bijgeknipt had. Dus maar even een foto gemaakt. 

Keurig, al zeg ik het zelf.

Wineke kwam vandaag met ........

.

Het grapje van de dag.

Zo, en nu gauw met eten beginnen. Ze komen tussen half zeven en zeven uur en nu is het kwart over zes. Voor wie ook nog te eten krijgt vanavond:

Bon appétit. 

Eet smakelijk. 

Dankbaar voor de goede afloop na het ongeluk van gisteren. Ter verwerking thuis gebleven.

Goedenavond. Vandaag heb ik de tijd genomen om thuis in het zonnetje en de schaduw (afwisselend) tot me door te laten dringen dat het gisteren goed afgelopen is die buiteling met de auto van Wineke.

Toch gebeurt dat veel vaker dan je beseft dat je door het oog van de naald kruipt. Als ik op de fiets zit gebeurt het regelmatig dat ik net een auto kan ontwijken of net niet val. Daarna fiets ik dan weer rustig door en vergeet dat ik in een heel andere situatie terecht zou zijn gekomen als ik of de automobilist niet op het juiste moment gereageerd had. Het gebeurt ook wel eens dat ik niet rekende op een me tegemoet komende fietser op een fietspad. Als je frontaal  tegen elkaar aan komt dan kunnen de verwondingen ook ernstig zijn. En gisteren in die auto, toen die kantelde was er met mij niets aan de hand en met Wineke niet veel. Ze had een blauwe plek op haar arm, later een zwelling op haar elleboog en vanmorgen voelde ze haar schouder. Die zwelling op de elleboog is weer minder geworden. 

Je moet er niet aan denken hoe het anders af had kunnen lopen. 

Vandaag en afgelopen nacht, als ik even wakker was, heb ik telkens de film van het gebeuren weer laten afspelen en elke keer een dankgebed uitgesproken. Ook kwam vandaag het besef dat ik deze situatie in een terugkerende droom al vaker heb meegemaakt: Rijdend in een auto over smalle weggetjes raakten de wielen van de weg en telkens, op wonderbaarlijke wijze kwam de auto toch telkens weer met alle vier de wielen op een weg terecht.

Ben dus vandaag niet naar Lamastre gegaan om er op de markt te spelen. Ben vanmiddag aan het schilderen gegaan van letters en heb daar ook wat van uitgezaagd. Binnenkort zijn er namelijk weer jarige mensen en dan kan ik die letters op een creatieve manier wel gebruiken. 

Heb afgelopen donderdag in Valence mijn baard en snor onder handen laten nemen door een lieftallige kapster, maar die enkele hoofdharen die ik nog had kon ik zelf wel bijknippen, vond ik, of iemand vragen ervoor.

Vanmiddag heb ik voor de spiegel staande het zelf gedaan. Het komt niet zo nauw, en anders hoor ik het wel van de mensen.

Daar ligt de oogst van vandaag. 

Het komt regelmatig voor dat als ik mijn etensbord 's nachts op de buitentafel laat staan deze de volgende ochtend helemaal schoon is. Een of ander beest moet het schoon likken. Ik denk dat ik de dader nu ken. Er kwam namelijk toen ik net gegeten had een zwarte kat aanlopen die op een afstandje bleef loeren.

Op de status van WhatsApp een filmpje van de kat 

Ooit heeft Wineke hier vetplanten geplant tussen de rotsen. Vandaag zag ik dat ze mooi aan het bloeien zijn.

Van Ghandi komt de.......

Spreuk van de dag. 

Het leven is een mysterie dat beleefd moet worden en niet een op te lossen probleem. 

Tot morgen, bij leven en welzijn.

Auto gekapseisd op weg naar markt Saint-Agrève. Wineke licht gewond, ik ongedeerd.

 Poeh....dat was me het dagje wel. Wineke en ik gingen op weg naar Saint-Agrève, waar markt was, maar we zijn er niet gekomen. Het ging namelijk flink mis toen we ongeveer halverwege waren. Het linker voorwiel kwam in een greppel terecht.  Wineke gooide het stuur om, maar het resultaat was dat de auto kantelde en op haar zij terecht kwam.

Een onwerkelijke situatie. Ik hing in de veiligheidsgordel boven Wineke te bungelen en zij lag daar op de deur van de stuurkant.  Op het eerste gezicht leek er geen sprake van dat ze ergens gewond was, terwijl ikzelf zeker niks bezeerd had. Het was even uitkienen hoe uit de auto te komen. Vooral de veiligheidsgordel hield me in de tang. Intussen stonden al heel wat mensen om ons heen, die ons verder hielpen eruit te komen.

Anderen stonden het verkeer te regelen in afwachting van de politie en de sleepdienst. Maar het eerst kwamen de pompiers. Dat zijn brandweerlieden die tevens eerste medische hulp verlenen. Wineke had een blauwe plek op haar arm en daar werd zorgvuldig aandacht aan besteed. Ook kreeg ze een pomp om haar arm aangemeten voor de bloeddruk. Maar oh jee, ze wilden dat bij mij ook gaan doen en dat zag ik helemaal niet zitten. De bloeddruk is misschien sowieso iets te hoog, maar dat komt niet door dit ongeluk. Ik mag afkloppen dat ik helemaal niks heb opgelopen. 

Maar omdat ze zo bleven aandringen moest ik het maar laten gebeuren,  onder één voorwaarde dat ze een foto van ons zou maken.

Wineke's linkerarm verbonden en ik met zo'n pomp om mijn arm.

Gelukkig lieten ze mij daarna met rust en hoefde ik alleen een handtekening te zetten onder hun verslag over mijn gezondheidstoestand. 

Wat Wineke betreft: Vanavond heeft ze toch een iets opgezette elleboog gekregen, waarmee ze naar de dokter is geweest. Als het niet weggaat moet ze een röntgenfoto laten maken en verder heeft ze een pilletje gekregen om goed te kunnen slapen. Dat is belangrijk,  na zo'n gebeurtenis. 

Tja, en toen is de sleepdienst gekomen en de politie. Op de status van WhatsApp is te zien hoe het in zijn werk ging die operatie van het wegslepen. Hieronder een serie uit de film gedistilleerde foto's. 

Floeps,  ineens stond de auto weer. Had ik niet verwacht. 

Hier wordt ze op de trailer getrokken. 

Daarna naar de garage in Lamastre. Wineke en ik konden daar in de auto om spullen eruit te halen, onder andere mijn accordeon. Of die iets geleden heeft weet ik nog niet, alleen is de koffer verder kapot gegaan. Mijn tasje met de telefoon had ik nog kunnen bemachtigen in het begin toen er nog geen officiële mensen bij waren. Dat was natuurlijk belangrijk voor mij als journalist. Want anders had ik deze foto's niet kunnen maken en niets kunnen laten zien op de status van WhatsApp. 

De auto hebben we vanmiddag zelfs nog naar het huis van Wineke kunnen rijden, waar haar zoon Bruno constateerde dat ze waarschijnlijk toch total loss is.

Maar gelukkig zijn wij nog heel. Na goed gegeten te hebben ga ik straks weer lekker slapen, zonder daar een pilletje voor nodig te hebben. Wel een lekker toetje, dat is ook slaapverwekkend. 

Spreuk van de dag. 

Al is de dag nog zo gek,  er zit een eind aan.

W e l t e r u s t e n .

Ps. Ik moet er nog bij zeggen, niet te vergeten, dat Wim en Arthur, naar ons toe zijn gekomen. Met hen konden we later meerijden naar Lamastre.

Terug op het honk na bezoek aan buren. Onderweg geiten gezien die de boom in klommen. Morgen met Wineke naar Saint-Agrève/ markt.

 Goedenavond. Ik ben er weer, op mijn plekje in de Ardèche, Les Costilles geheten. Het was vandaag nog maar een koud kunstje om het laatste stuk af te leggen. Gisteren was het grootste deel van de beklimming al gedaan. Zo is het in totaal een tournee geweest van 16 dagen. Onderweg had ik wel de mogelijkheid open gelaten om niet meer hier terug te keren en de tournee over te laten vloeien in een reis naar Nederland via omwegen of rechtstreeks. Hier thuis had ik het zaakje zo achtergelaten dat dat wel kon eventueel, maar niet alles was op slot. Bovendien ontdekte ik dat ik de koelkast weliswaar leeg had gemaakt en uitgezet, maar vergeten was het smeltwater eruit te halen. De deur was dicht, wat ook niet moet en binnenin was het al aardig aan het schimmelen. Dom dat ik daar niet aan gedacht had. Dus dat heb ik nu mooi kunnen regelen. Over een tijdje ga ik wél weg en dan heb ik daar in ieder geval aan gedacht. 

Vlakbij huis een mooi tafereel. Een hele beestenbende van geiten stond onder een grote boom en ik zag sommigen springen naar de lage takken. Daar heb ik naar hartelust van kunnen filmen en dat is straks te zien op de status van WhatsApp. 

Wat een acrobatiek!

Zich afzettend tegen de stam gaat het wat gemakkelijker. 

Behalve voor de boom hadden ze ook aandacht voor mij. 

En passant ben ik op bezoek gegaan bij mijn buren Yvon en Olivier. Vandaag had ik daar wel de moed toe. Met Yvon gaat het namelijk allerbelabberst. Is lichamelijk zwak en moedeloos. Daar komt dan bij dat het heel veel moeite kost om ze te verstaan, vanwege mijn slechte gehoor. Heel knap van Olivier vind ik dat hij ermee om kan gaan. "Tja, het moet wel", was zijn reactie toen ik het erover had. Van mijn aankomst op het erf heb ik een filmpje gemaakt voor op de status van WhatsApp. 

Hier volgen een stel uit het filmpje gelichte foto's. 

Houtvoorraad.

Het voorportaal. 

Een van de uit de moestuin geoogste courgettes. 

Geoogste uien. 

Olivier doet open nadat ik klopte. 

Hondje Biby komt naar me toe gesneld.

Thuis op de buitentafel had ik het uitgeschoten gedeelte van een prei laten liggen. Daarvan is nu een helft gaan bloeien. 

Gisteren liet ik op deze blog een foto zien van 4 paarden ,die ik onderweg meende te hebben gezien. Lezeres Mariënne maakte me erop attent dat het geen paarden waren maar ezels.

Hier staan dus 4  e z e l s  en de 5de ben ik!

Spreuk van de dag. 

De verdieping begint onder de oppervlakte. 

Vanaf de open plek van de heuvel aan de overkant, Les Costilles geheten, groet ik eenieder die dit leest.

Houdoe 

Tot morgen.

Na markt Valence restaurant Flunch bezocht en daarna het dal van de Rhône uit geklommen, met veel meer energie dan de vorige keer.

 Goedenavond. 

Vandaag ben ik het dal van de Rhône weer uitgeklommen. Ben veel hoger gekomen dan ik gepland had. De beide andere keren deze zomer had ik een geschikt kampeerplekje dat nog vrij laag was, waarna ik de volgende dag verder naar huis fietste. Dat plekje bereikte ik dit keer zonder moeite, terwijl ik de vorige keer wel drie keer moest stoppen en uitpuffen om die kleine afstand af te leggen. Het is fijn vast te stellen dat ik nu veel fitter ben. Ik denk dat het temperatuurverschil er veel mee te maken heeft. Toen was het 33 graden en nu 26.

Ik voelde me,  op die plek gekomen, nu zo fit dat ik nog wel door wilde fietsen een uurtje. Dat uurtje werden twee uurtjes en heb de eerste van de drie beklimmingen in het traject naar huis helemaal gedaan, en dat is verreweg de langste en de pittigste van de drie.

Vanmorgen tijdens het spelen op de markt voelde ik me minder fit, vooral het eerste half uur moest ik af en toe naar adem happen. Gelukkig was de kwaliteit van mijn spel nog wel zodanig dat de mensen het leuk vonden en de energie van hen haalde mij uit de moeheid. De markt viel uiteindelijk niet tegen. In grote steden is het voor mij meestal minder goed dan in middelgrote plaatsen. Maar iedereen is verschillend. Ik kwam namelijk de accordeoniste van gisteren hier in Valence ook weer tegen en zij moest niets hebben van Crest, wat voor mij de topper is van alle markten in de omgeving. 

Om in Valence te komen hoefde ik vanmorgen nog maar 5 kilometer af te leggen sinds mijn kampeerplaats. Op de brug over de Rhône ben ik even stil gaan staan om te kijken naar de auto's op de snelweg Autoroute du soleil. Hier gold de......

Uitspraak van de dag 

Het water van de Rhône stroomt sneller dan dat de auto's rijden.

Op de status van WhatsApp staat filmpje met een gesprek met een andere fietser. 

Na het spelen op de markt ben ik voor de vierde keer in 5 dagen in het restaurant Flunch gaan eten. Dit keer maar twee keer opgeschept. Nu, half acht, heb ik nog steeds niet erg veel honger, maar misschien eet ik straks nog wel een hapje.

Vandaag is in Oss de jaarlijkse bramenplukdag van Piet en Henny, broer en zus. Ze weten daar een plek waar de oogst elk jaar rijk is. Dit keer had Piet in anderhalf uur tijd 3 kilo bij elkaar geplukt.

Toen ik dat las ben ik op mijn route vandaag ook eens rond gaan kijken of ik bramen zag hangen aan de vele bramenstruiken. 

Nou nee, zo'n oogst kan ik met deze bramen niet krijgen. 

Maar in december ben ik waarschijnlijk in Nederland en Henny organiseert dan een kerstbrunch, waar ik waarschijnlijk de bramenjam mag proeven die ze vandaag gemaakt heeft.

De eendrachtige samenwerking tussen Henny en Piet, leidde tot dit resultaat. 

Maar hier waar de bramen die ik bekeek niet zo weelderig waren is het uitzicht wel mooi.

Bramen niet, maar druiven wel en een geweldig uitzicht op de Alpen. 

Enkele lezers vroegen bezorgd hoe het nu met mijn tand gesteld is waar ik het eergisteren over had. Ik dacht er toen aan om gisteren in La Voulte behalve de markt ook een tandarts te bezoeken. Ik had er echter gisteren weinig last meer van en vandaag ook niet. Vandaar dat ik gisteren zelfs vergat erover te schrijven. 

Nog enkele foto's van vandaag:

Deze hond op de markt is moe van het begroeten van alle mensen. Ook van mij kreeg ie een knuffel.

De ruïne van het kasteel  Crussol dat boven Valence uit prijkt.

De fiets op de kampeerplek waar ik voorgaande keren stond. Nu was ik fit genoeg om nog verder te fietsen.

Paarden, 4 stuks.

Zo, en dan mag ik nu mijn toetje gaan nuttigen en daarna lekker slapen. Dat gaat altijd beter op grotere hoogte. 

Welterusten.