Van Nonny naar Nanny. Vrij vroeg gestopt in een bos.

 Goedenavond. Nanny is een tweelingzus van Nonny. Haar ken ik nu sinds een jaar of vier, terwijl de vriendschap met Nonny al wel 40 jaar duurt. Wij leerden elkaar kennen toen zij in Nijmegen woonde. Ook toen kwam ik bijna altijd onverwachts op bezoek. Het wonderlijke is dat ze bijna altijd thuis was en dat het ook altijd uitkwam. Nu ging dat eigenlijk ook wel zo. Ze las over mijn komst de avond ervoor op de blog, dat wel. Uiteindelijk ben ik heel blij dat dat zo gegaan is, want ze antwoordde toen dat er in Luzy gisteren een markt was. Dat bracht me van het plan af om in Saint-Honoré-les-Bains boodschappen te doen, waar  een van de weinige winkels in deze streek te vinden is. De weg daarnaartoe heb ik vandaag gefietst en dat bleek enorm veel klimwerk te zijn. Als dat allemaal extra gemoeten had dan had ik flink gebaald. 

Nanny haar tweelingzus krijgt ook onverwachts bezoek,  mits ze deze blog vanavond niet leest. Van de plek waar ik nu kampeer is dat nog 40 kilometer verder naar het noordwesten. Bij haar ben ik pas één keer geweest. 

Vanmorgen bij Nanny een vuurtje gemaakt voor de thee en daar hebben samen een uurtje bij gezeten.

Nonny nuttigt een fruitmaaltijd.

Op de status van WhatsApp komt hiervan een filmpje. 

Mijn tent stond aan de achterkant van het huis. 

Hier had ik mijn ijzeren ros ondertussen neergezet, een gemakkelijke plek om het  paardje op te laden.

Terwijl ik zit te schrijven komt daar plots onverwachts een auto uit het bos gereden. Oh, en de tent stond midden op het pad. De chauffeur was een vriendelijke man in een net overhemd. Ik trad hem joviaal tegemoet. De spullen die allemaal rond de tent lagen schoof ik opzij, de tent ook een beetje. En zo kon hij er net door.

De tent stond zo.

Door de spullen zo neer te zetten kon hij er door.

Hij begon wel meteen over het vuur toen hij het rooster zag liggen op mijn al lang uitgedoofd eetvuur. En toen hij wegging zei hij nogmaals: " Pas trop de feu" (niet te veel vuur), hij drukte zich voorzichtig uit. "Nee nee", zei ik, "Het is allang voorbij".

Dat er hier over dit pad een auto zou kunnen komen had ik niet verwacht, maar toch had ik bij het plaatsen van de tent tweestrijd. Een andere plek leek me nóg veiliger voor onverwachts verkeer. Enfin, ik verwacht dat er vannacht niet meer auto's zullen komen, dat had ie anders wel gezegd. 

Rond twaalf uur werd mijn tocht weer voortgezet. Veel zin om ver te fietsen had ik niet, maar dat hoefde ook niet. Als ik maar boodschappen gedaan had dan mocht ik van mezelf wel een kampeerplek gaan zoeken. Koffie dronk ik nog in Saint-Honoré-les-Bains  en daar vond ik het heel sympathiek.

Koffie met suiker naar hartelust.

De winkel was echter nog tot 3 uur dicht, dus moest ik nog 12 kilometer tot het volgende dorp.

Van deze plek waar ik nu ben komt een filmpje op de status van WhatsApp. 

Spreuk van de dag.

Eeuwig duurt het langst. 

T o t   m o r g e n .

Bij Nonny gearriveerd en haar hondje Engeltje.

 Goedenavond,  bonsoir.

Ben vanmiddag bij Nonny gearriveerd.

Nonny en haar hondje Engeltje.

 Gisteravond schreef ik al dat ik haar onverwachts wilde verrassen voor het geval zij de blog nog niet gelezen had. Maar toevallig had ze dat gisteravond wel gedaan. Vanmorgen las ik haar mail waarin stond dat ik hartelijk welkom was. Ze schreef er ook in dat er vandaag een markt was in Varzy. Nu wilde ik ook nog boodschappen doen alvorens bij Nonny te zijn en ik besloot dat daar te doen en ook te spelen op de markt. Het was wel een flinke omweg, maar dat had ik er wel voor over.

Het was 15 kilometer fietsen vanaf de kampeerplek en het klimmen en dalen ging me zwaar af, vooral omdat ik te weinig eten in mijn buik had. Gisteren had ik namelijk geen winkel gevonden en met vier tomaten plus een rode biet als avondmaal was dat blijkbaar niet genoeg om me goed in mijn vel te doen zitten. Vanmorgen was ik heel blij met een stuk stokoud stokbrood, maar ook dat bleek niet helemaal genoeg te zijn voor mijn buikje. 

Aangekomen in het plaatsje ben ik eerst een bakkerij binnen gestapt en heb er twee appelkoeken gekocht die ik op een bankje opat. 

Toen ik de vrij kleine markt opliep werd ik zonder te spelen al lief begroet door de eerste de beste marktvrouw. Even later wenkte een marktman mij en zei: "Hé, accordeon,  hier moet je gaan staan en ik nam tegenover hem plaats voor het eerste gedeelte. 

En zo werd het een gezellige markt die ook onverwachts op mijn pad kwam, want had Nonny de blog niet gelezen,  dan was ik daar niet geweest en had ik boodschappen gedaan iets dichterbij. 

Er was ook een overdekte markthal die heel mooi versierd was.

Ik zit dit te schrijven langs de kant van een weggetje en vrij ver van Nonny's huis. Daar is bijna geen of geen verbinding. Niet toevallig,want Nonny is erg stralinggevoelig en heeft daarom niet voor niks een woonplek uitgekozen waar weinig zendmasten zijn.

Het begint echter wel frisjes te worden zo in mijn T-shirtje, maar ik ben blij dat ik hier toch wel mijn huiswerk kan doen.

Op de status van WhatsApp heb ik hier ook een filmpje kunnen zetten van de ontvangst van mij door Nonny. Tevens staan er twee filmpjes op die ik doorgestuurd kreeg van Duitse Johanna, die met een vriendin, verschillende ezels en drie honden op trektocht is. Ze staan op een pontje in Tsjechië met de hele beestenbende.

Ik ga gauw afsluiten. Het is inmiddels donker geworden en ik moet de weg wel terug kunnen vinden.

Uitspraak van de dag ( Duits)

Wiedersehen macht Freude. 

( Weerzien brengt vreugde)

Zei mijn opa altijd. Hij had Duitse roots. 

Welterusten 

Appelsap in de thee: heerlijke ontdekking. Avondeten: 3 tomaten en een rode biet: Onderweg geen winkels getroffen..

 Goedenavond. 

Een voor mijn doen karige maaltijd heb ik achter de kiezen. Er bleken geen winkels te zijn in de dorpen waar ik doorheen kwam. De eerstvolgende supermarkt is 4 kilometer verder dan het doel wat ik morgen wil bereiken, namelijk een onaangekondigd bezoek aan Nonny, een vriendin. In zo'n geval heb ik liever genoeg etenswaren bij me.

Maar om vandaag nog zo'n extra eind te fietsen zag ik niet zitten. Ik bedacht dat ik nog wel 4 tomaten op zak had plus een rode biet.  Verder een halve liter melk. Voor morgenochtend heb ik nog een stuk stokbrood dat zeker een week oud is en waarvan ik vaak dacht: ik gooi het weg, maar dat toch niet deed. Want stel dat de nood aan de man komt. En zie, dit noodbrood komt morgen van pas. Dit brengt me tot de........

Spreuk van de dag. 

Oud brood is niet hard,

Geen brood is hard.

Heb ook nog genoeg water voor de thee bij het ontbijt van morgenochtend. Als ik dat brood  een tijdje in de thee onderdompel wordt het eetbaar. 

Vanmorgen heb ik trouwens per ongeluk ontdekt hoe lekker de thee is als je er een scheutje appelsap doorheen doet. De suiker die ik in mijn kopje wilde doen zit in net zo'n vierkant pak als het appelsap.

De appelsap en de suiker, beide in dezelfde soort verpakking. 

Je raadt het al, ik deed in eerste instantie appelsap in de thee. Daarna de suiker. En lekker dat ik de thee zo vond....Dat ga ik in het vervolg vaker doen zo!

Vanmorgen viel er regelmatig nog wat motregen en ik was blij dat ik nog niet gegaan was. Maar toen het tegen de middag droog was en ook geen regen meer verwacht werd besloot ik plots van mijn plan af te wijken en niet nog een derde dag daar te verblijven. Ik wilde de fiets inpakken, maar voelde eerst even aan mijn achterband. Er bleek lucht uit te zijn. Oh, maar goed dat ik het op tijd ontdekte, maar ik moest wel meteen aan het fietsen maken. De te brede binnenband wilde ik toch al vervangen bij de eerste de beste keer dat het wiel eruit moest, dus dat gebeurde nu.

 De winkel waar ik gisteren boodschappen deed ben ik voorbij gefietst, aannemende dat er onderweg nog wel een grotere zich zou aandienen. Er was namelijk niet zo veel keuze in groente. Maar nu had ik me dus in de vingers gesneden.

Maar de drie tomaten die ik op heb plus de rode biet zullen toch wel genoeg zijn om me door de nacht heen te brengen en morgen zie ik nog wel hoe ik het doe. Op 7 kilometer voor mijn onaangekondigde doel kampeer ik nu in een op zich prachtig bos.

Maar ik schrik wel van de hoeveelheid water die er is.

Gelukkig hoefde ik om op mijn kampeerplek te komen hier niet meer doorheen.

Het was frisjes en een beetje kil in het bos en nu ben ik blij dat ik in mijn tentje zometeen lekker in de warme slaapzak mag kruipen. 

Nonny, mocht je vanavond deze blog lezen, dan weet je wat jou morgen te wachten staat. Ik weet nog niet precies hoe laat ik zal arriveren. Misschien maar eerst naar de winkel in Saint-Honoré-les-Bains.

En de andere lezers lezen morgen wel hoe het gegaan is. Voor straks.......

Welterusten. 

In de stromende regen op terras gezeten met 3 fietsers. In en rond het huis is het prettig toeven bij regenweer.

 Goedenavond,  bonsoir.

3 dagen regen en 3 dagen onderdak. Dit is een situatie die mij prima bevalt. Het huis dat ik gisteren vond is een goede schuilplaats voor overvloedige regen. Het is maar twee kilometer fietsen naar een dorp waar een winkel is en dat heb ik op het eind van de ochtend gedaan toen de lang aangekondigde regen nog steeds niet gevallen was. Die viel echter wel toen ik op een terras zat met drie andere fietsers. Eén van hen, Sophie, had ik al ontmoet in de winkel, waar zij heel spontaan met glanzende ogen vertelde dat ze mijn trui zo mooi vond die ik aan had. Zelf is ze laatst ook begonnen met breien.

Een paar meter verderop zat een man, Thomas geheten, op een terras van een hotel onder de luifel brood en koek te eten, die hij mij ook aanbood. Al gauw zag ik dat hij ook een fietser moest zijn. Er stonden twee beladen fietsen in de buurt. Spoedig daarna kwam Sophie van de winkel  bij hem zitten,  en toen snapte ik dat ze bij elkaar hoorden. De bar van het hotel waar we voor zaten was weliswaar gesloten, maar ze vertelde dat je in de winkel voor 1 euro een bekertje koffie kon krijgen om mee te nemen. Dat ging ik dus ook halen. Even later kwam er een derde persoon aangefietst die zij kenden van onderweg. Zijn naam is Julien. En toen we allemaal onder de luifel zaten bij de stromende regen, die inmiddels was gaan vallen, maakte ik van het drietal deze foto.

Van links naar rechts Sophie, Julien en Thomas.

De wereld is klein. Thomas werkt in de bouw. Ik vertelde toen van Tom, die vriend van mij die mensen instrueert om zelf hun huizen te bouwen van strobalen en leem. Toen bleek dat hij Tom kende en twintig jaar geleden in de buurt van Besançon deel uitmaakte van een stagekamp bij Tom.

Na een uur flinke regen werd het droger en vertrokken we alle 4 weer.

Au revoir Julien.

Bye bye, Thomas. 

Au revoir Sophie. 

Op de status komt een filmpje van het uitzwaaien. Ze hebben alle drie het adres van de blog en wie weet kunnen ze dit schrijven vanavond in het Frans vertaald lezen.

Nu terug in het huis, in de deuropening ervan, waar ik zit te schrijven. Gisteren schreef ik dat er een kruisbeeld aan de muur hangt. Ernaast is een foto van paus Paulus de zesde en ook nog een ander schrijven, in de vorm van een kruisteken. 

Het kruisbeeld met de teksten.

Een gebed tot Maria waarin onder andere gevraagd wordt of zij dit huis moge beschermen en ook de personen die erin verblijven. 

Ik voel me wel aan gesproken, want ben nu ook enkele dagen bewoner.

De tekst die de vorm vsn het kruis heeft is gevonden in het jaar 802, zo valt te lezen op het onderste gedeelte dat de berg van Calvarie voorstelt. Door de tekst op het kruis te lezen word je beschermd.

Helemaal onderaan staat dat wanneer deze tekst in huis hangt het huis beschermd wordt tegen onder andere brand en orkanen.

Als je de tekst elke dag leest zul je drie dagen voor je sterft een seintje krijgen. 

Wel bijzonder dat ik dit allemaal aan mag treffen in dit huis. Maar er blijkt ook iemand gebivakkeerd te hebben die veel met fietsen te doen heeft.

Dit karton om een fiets in te pakken staat hier tegen een wand.

Verder tref ik enorm  veel fietsenspullen aan zoals remmen, bouten en moeren. Ik denk dat dit niet bij de oorspronkelijke bewoner hoort. Ook staan er heel veel maaimachines in huis.

Tijdelijk hangt hier nu ook een trui in wording.

Maar die gaat straks weer mee op reis.

Morgen vertrek ik waarschijnlijk nog niet, dan wordt er nog wat regen verwacht. Het is geen straf om hier wat langer te blijven. 

In de krant die ik vandaag kocht zag ik een auto in de sloot liggen. 

Wineke en ik hadden een maand geleden ook zo'n ongeluk. 

Zo lagen wij erbij.

De auto, ook een jeep, is gaan glijden en het zou wel eens dezelfde oorzaak kunnen zijn als hierboven vermoed wordt: regen  na een zeer warme periode maakt de weg glad. Ook blijken jeeps gevoeliger voor uitglijden te zijn.

Spreuk van de dag ( van Maya).

Als je bij iedereen in de smaak wilt vallen moet je banketbakker worden. 

Zo, nu tijd om te koken. Houtvuur zal wel lukken want gisteren voor de regen had ik droog hout naar binnen gegooid. 

Voor wie nog eten gaat:

Bon appetit. 

Eet smakelijk. 

Fietsen in de regen is een zegen. Kamperen naast een luguber huis, maar onder een prachtige boom.

 Goedenavond. Zoals verwacht is het vandaag gaan regenen en is de warmte verdreven. 

Bij het opstaan was het nog droog en ik ben vrij snel alles gaan inpakken. Er vielen al wel wat lichte druppels, maar de koffie na 15 kilometer kon ik nog wel ongeveer droog halen, de boodschappen in de supermarkt ook nog. Maar toen moest toch echt wel mijn regenjas aan en ik heb ervoor gezorgd dat mijn belangrijke spullen in het plastic kwamen. Niet meer zo gewend was ik om met regen te fietsen, maar ik ervaarde het als prettig om in een frisse sfeer te verkeren.

Vriendin Henny heeft al heel lang geleden uit eigen ervaring de spreuk verzonnen die vandaag van toepassing was.

Spreuk van de dag. 

Fietsen in de regen is een zegen.

Aanvankelijk ging de route  verder in het dal van de rivier de Besbre, waar ik gisteravond nog in gebaad had, maar na 20 kilometer mondde het riviertje uit in de grote Loire. Dezelfde Loire die ik in het Centraal Massief ook al overgestoken was. Vanwege de regen heb ik er nu maar geen foto van gemaakt. Van de Besbre, toen het nog droog was, wel.

Het liefste had ik met dit regenweer een leegstaand huisje of een ruïne gevonden. Ik had Anthonius al op de hoogte gebracht van deze wens, maar verwachtte  in dit land zoiets  niet. Het is immers hier geen Spanje. Maar toch kwam het tevoorschijn. 

Op de ruime vlakke binnenplaats van dit huis staat de tent op een tapijt van jarenoude bladeren.

Deze grote kastanjeboom is de leverancier van het bladerenbed. 

Onder zo'n krachtige boom sta ik graag.

Het uitzicht naar het westen toe, naar het dal van de Loire.

Binnen in huis is het een beetje luguber, waarschijnlijk ook omdat het er erg donker is. De deur zat met een plastic draad dicht en ik was zo brutaal om hem open te zetten.

Het krukje dat daar staat heb ik in de deuropening gezet en daarop zit ik nu te schrijven. Zo ben ik beschut tegen de lichte regen die af en toe valt. Voor morgen wordt er veel meer regen verwacht en waarschijnlijk is het al volop bezig bij het opstaan. Mijn plan is nu om morgen hier te blijven. De winkel is hier twee kilometer vandaan en wie weet is er ook een café voor koffie. Op mijn krukje in de deuropening houd ik het waarschijnlijk wel uit.

Ik was nog wel zo nieuwsgierig om binnen wat rond te neuzen. 

Deze kalender uit 2014 is waarschijnlijk de aanwijzing dat het huis nu elf jaar niet meer bewoond wordt. Er hangt ook een kruisbeeld,  wat maakt dat de sfeer in wezen niet zo negatief is dan het door die duisternis lijkt. Dus durf ik wat verder rond te kijken straks of morgen. 

Buiten staat een gevaarte waarvan ik me afvroeg wat het voor moest stellen.

Maar ik vroeg het aan Andries en die zag meteen dat een maaidorser geweest moest zijn. Op het filmpje op de status van WhatsApp wist ik dat nog niet.

Vanmiddag heb ik hier ook alweer lekker en veel gegeten. Dat laatste was weer mogelijk nu die zware hitte verdwenen is.

Na de dorre bladeren wat opzij te hebben geschoven mocht het vuurtje weer zijn gang gaan.

Nu, bijna 8 uur, mag ik weer lekker in mijn tentje gaan liggen en ik wens eenieder een goede nachtrust toe.

W e l t e r u s t e n .

Vanmorgen geluierd. De laatste warme en droge dag vandaag. Kamperen weer bij een riviertje.

 Goedenavond.  Het was een geschikt plekje vanmorgen om daar nog even een beetje te luieren alvorens de laatste etappe in de hitte aan te gaan. Ach, met een beetje tegenwind uit het noorden was dat best te doen. Ik moet niet zeuren. Het plekje dat ik vanmiddag vond voor de rest van de dag en voor de nacht was weer in de nabijheid van een riviertje. Zometeen ga ik daar weer lekker een beetje in poeliën. Dat is Brabants voor dobberen in het water.

Vandaag ben ik eens extra gaan letten op de mooie bloemen die de mensen rond hun huis hebben staan.

Mijn ervaring is: Hoe meer je naar het noorden komt in Frankrijk,  hoe bloemrijker het wordt.

Het riviertje de Besbre, waar ik zometeen een duikje in ga nemen.

Om er te komen moet ik dit paadje aflopen. 

Daarna de tent in, waar nog geen buitentent omheen zit. Maar misschien moet dat morgenochtend wel, want er wordt regen verwacht. 

Hoe ik het morgen ga doen weet ik nog niet. Misschien eerst wachten tot de ochtendbuien voorbij zijn. Ook weet ik nog niet precies hoe ik het vervolg van de reis naar Nederland aan ga pakken. Voorlopig nog wat verder naar het noorden,  de rivier de Besbre volgend waar ik in ga zwemmen en die over 20 kilometer in de grote Loire uitkomt.

Die brede blauwe lijn rechts is de Loire en ik zit op de gele d460, iets boven Jaligny

Zoals elke avond heb ik nu ook weer de spaken van het achterwiel gecontroleerd op breuken, die aan mijn aandacht ontsnapt konden zijn.

Ook nu zijn ze alle 36 nog heel. Weinig stress over de fiets dus vooralsnog. 

Lezer Theo heeft voor vandaag de volgende....

Spreuk van de dag 

Daar ben ik het helemaal mee eens.

Tot   morgen. 

Op zoek naar Tristan en Eva. Hen niet gevonden maar wel een mooi plekje in een bosje.

 Goedenavond,  bonsoir.

Vorig jaar rond deze tijd troffen Tristan en ik elkaar in deze omgeving na vele vele jaren. Hij was een jochie van een jaar of dertien, terwijl hij nu een jaar of zestig zal zijn.

Tristan een jaar geleden bij mijn kampeerplek. 

 Hij logeerde vorig jaar in het huis van zijn moeder. Na wat geappt te hebben is het contact nu toch weer vervlogen. Het lukte me niet vandaag verbinding te leggen met zijn telefoonnummer. Waarschijnlijk is dat buiten gebruik geraakt.

Aan de vrouw van zijn vader heb ik daarna gevraagd of zij iets wist van waar ze nu woonden. Als dat nog op dezelfde plek zou zijn dan ging ik hen nu opzoeken. Het antwoord bleef lang uit en ik besloot het huis van zijn moeder vanuit mijn herinnering op te speuren.

Het betekende dat ik anderhalf uur lang in de kale zon vergeefs rondgefietst heb. Toen ik het voor vandaag opgegeven had en op zoek was naar een kampeerplek kreeg ik bericht dat het stel nu in Cherbourg verblijft. Daar had ik ook rekening mee gehouden. Ik wist dat ze in Bretagne of Normandië  vaak waren en als dat de uitkomst zou zijn dan ga ik ze gewoon daar opzoeken. Dat blijkt nu dus te zijn en de kans wordt daardoor steeds groter dat ik via Bretagne naar Nederland fiets. Er zijn namelijk in die richting nog meer mensen die ik graag wil zien.

Die kampeerplek vond ik vrijwel meteen nadat ik vernam dat ik niet meer verder hoefde te zoeken naar het huis waar Tristans moeder woont. En het is een juweeltje van een kampeerplaats geworden. 

Een ruim bos met een vlakke ondergrond.

Een flitsend vuurtje zorgt dat het eten in 2 minuten kookt en is daarna meteen weer uit.

Er staan ook nog bijenkasten in het bos, maar de tent staat op grote afstand. 

Hoe ik het vervolgtraject aan ga pakken weet ik nog niet precies. Ik wil onder andere ook graag Michel, de vader van Tristan, opzoeken en zijn vrouw. Die wonen hier niet ver vandaan.

In ieder geval ga ik er dit nachtje over slapen. 

Een goede nachtrust wens ik de lezers ook na nog te laten lezen deze Franse........

Uitdrukking van de dag. 

J o u r   J

In Frankrijk hebben ze de J o u r   J

om uit te drukken dat het een belangrijke dag is. Zoals ze in Engeland  de D  D a y  hebben. 

Doei doei.

T o t   M o r g e n .