Goedenavond, Buenas Tardes. Er was vanmorgen een bijzondere ontmoeting met Stefan uit Duitsland. Hij reist namelijk met een caravan achter zijn fiets. Het begon allemaal toen ik een ruïne herkende die ik op de heenweg, drie maanden geleden besnuffelde. En nu stond daar voor het huis een gevaarte, waarvan ik weleens reportages doorgestuurd heb gekregen door mensen die dachten dat ik dit wel interessant zou vinden. En nu stond daar in het echt zo'n rijdend bouwwerk.
Na Frans gewaarschuwd te hebben ben ik gelijk het erf opgereden en heb de nog onbekende eigenaar toegeroepen dat ie bezoek kreeg van andere fietsers. Daarop ging de achterdeur open en daar stapte Stefan uit.
Stefan is een joviaal persoon van 55 lentes. Voor zover ik begreep was hij nu een half jaar onderweg, maar moest nu weer terug naar zijn woonplaats Hamburg voor een paar maanden. Daarna zou hij zijn reis vervolgen. Zijn fiets leek op die van Frans. Maar de zijne was wel elektrisch. Ja, anders zou het toch wel erg zwaar zijn met zo'n gevaarte omhoog te komen. Mijn vraag was of dat niet een probleem was met opladen. Echter het hele dak was bedekt met zonnecollectoren en daar ging het mee.
Mijn aandacht ging meteen uit naar een grote zwarte lieve hond die bij hem was. Oh, wat een schatje. " Is ie 4 jaar oud?", schatte ik. " Nee joh! 14!"
Daar staat ie, die lieve hond.( Die trouwens wel even de neiging had om Frans te willen bijten)
Het beest is sportief opgevoed, want het grootste deel van het traject loopt ie mee.
De ontmoeting met deze bijzondere man heeft impact op ons. Hij vertelde namelijk dat hij van Valencia naar Barcelona gereisd heeft met een ferry via Majorca, en dat dat maar 20 euro had gekost. Toen ik het hoorde zag ik de ogen van Frans glinsteren. Frans wilde namelijk tezijnertijd de trein nemen van Valencia naar Barcelona, om daar een aantal dagen te verblijven in de ashram van een Nederlandse kennis, Paula. Maar met de boot deze reis maken is natuurlijk veel handiger. Ook voor mij zou het een idee zijn om op deze manier een stukje fietsen over te slaan. Maar vooralsnog fiets ik liever. Halverwege Valencia en Barcelona woont namelijk een vriendin die ik wil bezoeken en ook wil ik voor mijn gevoel zoveel mogelijk de afstanden zelf afleggen. Daar komt dan bij dat ik het heel onprettig vind als zo'n boot midden in de nacht in een grote stad als Barcelona aankomt. Frans vindt het wel gezellig als ik meega. Als hij het uitgezocht heeft qua tijden kan ik kijken of ik van plan verander ja of nee. In ieder geval staat het voor Frans vast: Hij gaat met de ferry. En dit allemaal dankzij deze toevallige ontmoeting en omdat ik na het passeren van de ruïne even achteruit keek. Want Frans was toen al lang het huis voorbij.
Op de status van WhatsApp is meer te zien van onze bijzondere ontmoeting.
We zijn vandaag door Benidorm gekomen.
Het stapelt zich op!
Op een bankje bij het strand hebben we even gezeten.
Twee fietsen met ondersteuning.
Ja, het was vandaag weer een ,zonovergoten dag, en dat is weer een tijdje geleden. Ook hoefden we niet hard op onze trappers te staan, want het parkoers was vrij vlak en de wind na lange tijd weer in de rug. We moesten al vrij snel door een tunnel heen. In tegenstelling tot die van gisteren reden er hier ook van die gevaarlijke auto's doorheen. Maar ik ben er minder bang voor geworden, vooral omdat de tunnels hier in Spanje goed verlicht zijn en gemarkeerde fietsstroken hebben. Frans zat halverwege de tunnel trouwens wel even vast. Een paaltje zat in de weg.
Maar ook hij is er heelhuids uitgekomen.
.Valencia nadert. Nog 150 kilometer en dan neemt Frans de boot naar Barcelona.
Wij waren niet de enige fietsers vandaag.
We hebben een goed plekje gevonden vanavond zonder het lawaai van auto's. Dat had Frans vanmiddag nog speciaal aangegeven.
Toch voelde ik me nogal bezwaard. We waren aan het fietsen, heuveltje op, toen ik in een oogwenk een heel aanlokkelijke tunnel zag. Frans was al verder omhoog en ik ben het hem gaan vertellen. Ik voelde aan hem veel weerstand, want meestal is het Gert die de kampeerplekjes vindt. Hij wilde door, maar vond het goed dat ik mijn idee nader ging bestuderen.
Dit ziende wist ik bijna zeker dat na de tunnel ideale kampeergelegenheid zou zijn, afgeschermd van het geluid van de weg door een natuurlijke geluidsbarriere.
Ik verontschuldigde me dat ik bij het vinden van plekjes bijna altijd en nu ook weer mijn zin moest hebben.
Maar hij gaf toe dat ook dit weer een goede plek was, en zonder herrie aan zijn kop, wat hij gevraagd had. En het feit dat hier zelfs w a t e r bij was maakte dat hij mij mijn eigengereidheid kon vergeven. " Het water heeft jou gered", zei hij. Ik had daardoor als reisgids toch niet afgedaan.
En zo hebben we hier de gebruikelijke avondrituelen volbracht: Ik vuurtje maken, eten koken, Frans mediteren en daarna samen eten.
In Spanje koop je vaak heerlijk verse en malse sperziebonen.
Frans komt ter tafel en neemt zijn s t o e l mee.
En ondertussen is mijn huiswerk voor vandaag ook weer ongeveer ten einde. Welk gezegde voor vandaag? Nog geen idee, maar vooruit:
Uitspraak de dag.
Het is vandaag niet spaak gelopen.
(Met andere woorden: De spaken zijn allemaal heel gebleven)
Doeoeoeg
Tot Morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten