Goedenavond, bonsoir.
Vandaag was het weerzien met Wineke. We hebben elkaar wel heel veel geschreven in de vijf maanden die mijn reis duurde, maar elkaar in levenden lijve ontmoeten is toch weer anders.
Mijn accordeon had ik wel meegenomen maar het was na enkele liedjes al dat Wineke er aan kwam. Het was dus niet nodig om elkaar seintjes te geven met de telefoon. Met de muziek kon ik haar ook bereiken. We gingen koffie drinken en aanvullend bijkletsen, wat we per app al uitgewisseld hadden.
Verder deed ik voor enkele dagen boodschappen, zodat ik voorlopig niet van mijn landje af hoef. Want ja, eenmaal thuisgekomen wil ik liever lang blijven, ook omdat er veel te doen is. Het is en blijft een pracht plek en die ervaring is er elke keer weer als ik er ben. Onderweg denk ik er echter nooit veel aan, dan ben ik in andere sferen.
Het gras staat op sommige plekken een halve meter hoog. Maaien is een mooie ruimtescheppende bezigheid.
Vanmiddag bj thuiskomst ging de kachel al aan.
Onderweg tussen Lamastre en hier staan er vaak een paar kuddes schapen in de wei. Vandaag constateerde ik dat een van die kuddes nu bewaakt wordt door honden. Een van de twee was een mensgevaarlijke hond waarvan ik wel eens gelezen heb dat die mensen aanvallen. Dat gebeurt dan in de bergen waar de kuddes niet binnen een omheining zitten. Onschuldige wandelaars worden dan de dupe. Gelukkig is hier de schapenwei wel door gaaswerk omgeven. Maar ik hoopte maar dat dat overal sterk genoeg was om de agressief op mij afkomende honden tegen te houden. Op de heenweg ging dat goed, ik had ook snelheid omdat het een afdaling was. Terug was ik wel een beetje bang, maar toch niet bang genoeg om de telefoon ter hand te nemen en de agressie van de honden te filmen. Maar niet alleen die van de honden. Dit soort honden brengen bij mij namelijk ook alle agressie naar boven en dat kun je horen.
Moet je eens kijken: Ik zou ze wat. Maar in werkelijkheid zal ik niks. Daar ben ik veel te schijterig voor om in gevecht te gaan als er een uit zou breken. Ik zou zo hard mogelijk weglopen of wegfietsen en waarschijnlijk het onderspit delven.
En dan te weten dat ik van de meeste hondjes houd. Ze vertederen me. Maar ze kunnen dus ook een tegenovergestelde reactie oproepen.
Een lezeres, Labrini, brengt vandaag de volgende.........
Spreuk van de dag.
We zijn geen mensen met een spirituele ervaring, maar spirituele wezens met een menselijke ervaring!
Zo kan ie wel weer. Deze wijsheid kunnen we mee naar bed nemen vanavond. Ik wens een ieder een goede nachtrust.
T o t M o r g e n
À demain.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten