Koude start.

 Het was even moed bij elkaar schrapen vanmorgen na de koudste nacht van de afgelopen twee jaar, zoals de radio dat vanmorgen vertelde. 

Het opstaan bij min drie is een beetje lastig.

Maar ik heb voor hetere vuren gestaan.

Uit de tent stappen bij  deze omstandigheden is een graadje erger. En dan , met weliswaar een vuurtje op de achtergrond,  de koude tent afbreken en de ijswereld infietsen.

Dat ga ik nu dus toch nog maar niet doen deze week, hoewel in Frankrijk de volledige lockdown niet doorgaat.

Wel is het voortaan verplicht een negatieve test te hebben als je de grens over gaat.

Als ik per se wil gaan moet dat dan maar, ergens vlak voor de grens of eerst proberen via een sluipweggetje het land in te komen.

De kaart heb ik daartoe al ter hand genomen vandaag.

Dan zou ik de Rijn in Duitsland volgen tot vlak voor Bazel en die rivier daar via een klein weggetje  oversteken.

Ook gebreid aan de eerste mouw en de S op de tekening geaccentueerd.

Ook nog enkele uren buiten kunnen zitten uit de wind en in het zonnetje dat vanmorgen al meteen van de partij was.

Vanmiddag rond vier uur kwam Jacob met Dex.

Dat was fijn om ook weer eens even de menselijke gezelligheid mee te maken vandaag.

Daarna was het balen dat ik met een Japanse puzzel niet verder kon. Kon ik mijn tijd niet beter besteden?

Toen rond zeven uur het eten opgewarmd van gisteren en eergisteren samen.

 

Nog even en dan ga ik lekker onder de wol nog wordfeuten  tot rond elf uur meestal mijn ogen dichtvallen.

Welterusten alvast.

Bij Dick, de smaakmaker van de markt van Wageningen.

 Het was een barre tocht tegen een felle ijskoude oostenwind, die me na twee uur fietsen in Wageningen bracht waar Dick met zijn équipe, zoals elke zaterdag biologische kazen aan de man en vrouw brengt.

Hij is letterlijk en figuurlijk de smaakmaker van de markt.

Zijn enthousiaste levendige uitbundigheid raakt zichtbaar het publiek en met mij erbij als accordeonist versterkt dat nog.

Vandaag had ik nog een speciale "atout", zoals dat in het Frans heet voor een extra ijzer dat in het vuur geworpen wordt.

Namelijk een aapje, dat begint te lachen en te rollebollen als iemand in de buurt komt.

Het aapje lag al jaren werkeloos te liggen in een kast en ik herontdekte het vandaag omdat ik zocht naar iets wat op batterijen ging.

Nieuwe pas gekochte batterijen werkten namelijk niet in mijn radio en hierin kon ik ze uittesten.

Het aapje reageerde er prima op en ik weer op hem.

Lachsalvo's overvielen mij en het was voor mij aanleiding om mijn verworpen plan om naar Wageningen te fietsen in die barre wind te herzien.

Accordeon en aapje in de fietstassen.

Voor het hek was ik al omgedraaid, die snerpende wind voelend.

Ik leek wel gek......gauw terug naar de warme kachel.......

Zo weinig zin ook om in die kou te spelen, was dat die hele onderneming wel waard????

Maar opnieuw draaide mijn fiets om, weer richting hek, maar dit keer door het hek en hup de wijde wereld in.

Af en toe eens weg na al die tijd thuis, dat kon toch ook geen kwaad, vond ik.

Af en toe moet je streng zijn voor jezelf.

Dick begroette me heel enthousiast, maar ik wist niet of ik hier tot spelen zou komen. Mijn vingers en vooral mijn duimen waren er te koud voor.

Een uur gedrenteld in de stad met mijn handen in mijn zakken.

In normale koude tijden ga je dan een warm café in of in ieder geval een winkel om ze warm te krijgen, nu was het na een uur nog nou nou, maar na een warme koffie, genuttigd in een koude atmosfeer vond ik dat het nu eens moest kunnen .

Natuurlijk ging het in Wageningen, want wat kan er niet hier in deze stad met zo'n sterke positieve sfeer.

Na een half uurtje kwam ook mijn aapje uit de mouw en mocht meedoen 

Het trok de aandacht van vele hondjes, bij wie je goed op moest letten dat ze het beestje niet in de bek zouden nemen als speeltje.

Ook kinderen werden natuurlijk gegrepen door dat lachende aapje.

Zelfs voorbijkomende boa's deelden in de hilariteit.

Een week of zes geleden werd ik nog door twee collega's weggestuurd.

En bij dat alles kon ik dan ook nog wat noten uit mijn accordeon toveren, zo goed en zo kwaad als dat ging met mijn snel kouder wordende handen.

Het was soms spelen op mijn tandvlees, maar omdat de intentie goed was bereikte dat de mensen toch.

De kinderen vonden het bijvoorbeeld 

wel leuk te horen dat twee beren broodjes smeerden en dat de apen wortels raapten( en gierend van het lachen over de grond rolden).

Tegen vier uur vond ik dat ik het wel voor gezien mocht houden en richting warme kachel mocht fietsen (die eerst nog heel koud was)

Dick had daar begrip voor, hoewel hij me uitnodigde naar hem te komen en daar te blijven slapen.

Ondanks de wind in de rug had ik het best moeilijk. Moe, te weinig gegeten (of eigenlijk helemaal niks) tussen de middag.

Even dacht ik, stel je voor dat ik het niet haal, wie zou ik dan kunnen bellen, nu Hennie in het ziekenhuis ligt?(Het gaat trouwens beter met hem).Dan is Andries het dichtste bij . Of anders Jan in Oss, maar die is ver weg en over de Maas.

Het hoefde allemaal niet. Tegen zes uur betrad ik mijn nog koude waterpaleis.

Nu heb ik alweer gegeten voor de eerste ronde: spruiten, die de zweem van rotheid hadden, hoewel vers gekocht donderdag.

Toch maar het tweede bord zometeen.

Een fijne avond gewenst!

Tot de nok toe gevuld.

 Vandaag heb ik één van mijn stapels in zijn geheel naar boven getransporteerd.

Het betekent wel dat ik nu tijdelijk een raam minder heb, want de houtstapel boven de kachel reikt nu helemaal tot aan het plafond.

Van de andere kant heb ik nu ook even een wand in de woonkamer en daar kunnen weer gezellige ontwerpen tegenaan gespijkerd worden zoals sterren, spreuken, vlinders, enzovoort.

De houtverplaatsing was ook in het kader van het door buurman Pieter aangeboden hout.

Dit is vers wilgenhout en dat wil ik op de leeggevallen plek plaatsen.

Hier is de afruiming in volle gang.

Toen ik bijna klaar was met het afruimen kwam André.

Zijn auto volgeladen met spullen die op zijn boot moesten zijn.

Helpende met leegmaken kwam ik op het idee om hem te vragen even het hout van Pieter op te halen met zijn auto.

Dat zou wel een heel aantal keren op en neer fietsen met volle  fietstassen schelen.

Dat vond André een prima idee en even later had ik mijn nieuwe aanwinsten voor mijn neus.

Spoedig daarna kwamen ze hier terecht waarna ze gekloofd en nog wat bijgezaagd naar de open plek kunnen geleidelijk aan.

Heb ik weer een mooi werkje ter afwisseling van van het creatieve gepruts binnen.

Het hondje ziet ondertussen op alles toe, is goed gemutst en houdt van accordeonmuziek.

Het warme eten bestaat vandaag uit snijbonen met aardappelen.

De helft is al op.

Bon appétit voor wie nog eten moet.

Een bezoek aan de friettent werpt vruchten af.

 Ineens dacht ik vanmiddag tegen half vijf: hé, ik ga een frietje halen.

Was goed bezig met orde te scheppen in de papierlijke chaos.

Nog even doorgaan, en het was klaar geweest, maar het idee om plots naar het cafetaria te fietsen was zo dringend dat ik daar meteen gehoor aan gaf.

Het bleek een goede ingeving te zijn, want daar kwam buurman Pieter met zijn hond aangewandeld op de veerweg en zo kon ik het over het hout hebben waarvan hij een maand geleden zei dat hij dat nog voor me had.

Hij heeft het me aangewezen en het blijken stukken die bijna allemaal in de fietstassen passen.

Gelijk al een eerste lading erin gestopt en ik verwacht zeker nog wel twintig keer op en neer te kunnen fietsen binnenkort.

De terugweg leverde een zeer bijzondere ontmoeting.

Op dezelfde veerweg sprak een tegemoetkomende fietser me aan.

"Ben jij Gert"? zoiets vroeg hij.

"Hebben we niet samen op de Middelbare School gezeten?"

Ik ben heel slecht in gezichten onthouden, maar toch, toen hij zijn naam noemde,zag ik dat kleine jongetje in hem van toen met een herkenbare blik.

Hij werd altijd geplaagd doordat ze hem Puk noemden.

Over plagen kan ik ook een boekje open doen, want ik had het sociaal gezien niet erg gemakkelijk op dat lyceum.

Bijzonder is dat Rik al heel zijn leven in Alphen heeft gewoond en ik ook heel lang en dat we nu pas elkaar ontmoeten.

Maar beter laat dan nooit en allemaal dankzij dat frietje dat ik plots wou gaan halen.

We hebben meteen elkaars telefoonnummers uitgewisseld en dan kunnen we leuk binnenkort afspreken.

Onderwerp breien:

Ben zoveel met sterren bezig de laatste tijd dat ik dacht, laat ik maar vast beginnen met eentje in de mouw te maken.

En met het uitzoeken van de papierrommel stuit je op interessante dingen zoals deze foto van zeker twintig jaar geleden waar ik in de roeiboot zit en mijn arkje alleen nog maar met een touwtje aan de boot van André vast zit. 

 Het was hoog water.

  

Vanavond nog naar Beneden Leeuwen geweest voor boodschappen en daarvan werd een blik erwtensoep deel twee van het avondeten.

Een goede avond en nacht gewenst.

Ontevreden over o n v r e d e

 Vanavond besloten om het woord dat sinds maandag aan de waterkant prijkt iets te veranderen.

Natuurlijk, onvrede op zich heeft ook zijn nut. Het is een aansporing om te streven naar de situatie van  i  n    v  r  e  d  e    z  i  j  n, 

maar dat staat zo mooi opgesloten in het nieuwe woord, dat ook al aan de landkant prijkt.

Onvrede heb ik trouwens wel over de kachel.

Maandag nog goed schoongemaakt, maar vandaag trok hij slecht. Net zag ik dat er alweer wat roet in zat.

Ik denk dat het komt omdat het gestookte hout niet droog genoeg was, hoewel het met de handen toch droog aanvoelt.

Binnenkort dus maar weer schoonmaken en mijn leven beteren.

Heb ook te weinig droog hout in voorraad ,ook omdat ik vorige week dacht: ik ga toch naar Frankrijk.

De Franse radio horende lijkt het erop dat er binnenkort weer een strenge lockdown wordt afgekondigd, maar Bert die net hier was had gehoord dat Macron dat niet durft, onder de indruk van de rellen in Nederland.

Mijn ontevredenheid van gisteren over de wording van mijn zwartwittekening heb ik redelijk om weten te buigen door er nog enkele "paden" aan toe te voegen.

Dit is nu zoals ik het laat, behoudens een bevlieging on het toch weer te veranderen. Ach, het kan misschien ook wel leuk zijn om er elke keer iets anders van te maken. We zullen zien.

En toen een nieuw ontwerp in deze stijl gestart.

Ik zag de letter S, die mij al jarenlang aankijkt.

Eens was het de S van SINT, behorende bij een chocoladeletter.

Je ziet, de tand des tijds heeft de letter wat aangetast.

Nu kijken wat ik daar omheen kan fantaseren.

Het was onderweg, al lijnen trekkend, weer interessant te merken hoe een rechte lijn krom lijkt voor de ogen.

De lineaal waarmee de laatste lijn getrokken is ligt ernaast en lijkt rechter dan de lijn .

Bert heeft net alles kunnen bekijken .

Hij kwam rond zes uur op de thee na zijn consulten als homeopaat in Oss en nog een ander bezoekje.

Toen hij rond acht uur weg was brachten een blik witte bonen in tomatensaus samen met het restant van eergisteren een snelle warme maaltijd.

Hennie is vandaag naar het ziekenhuis in Tiel overgeplaatst. Een goed teken. 

Een goede avond gewenst en lekker slapen!

Wat nu? Hoe nu?

 Vandaag verder gegaan  met mijn tekening.

Je weet bij zoiets nooit wanneer het als af beschouwd kan worden.

In feite is elke tussenstand al een plaatje (of misschien zelfs kunstwerk) op zich.

Bij deze situatie had ik al op kunnen houden.

Ik zie een heelal waar drie wegen de diepte in duiken.

Het andere centrumpunt lijkt niet mee te doen maar is heel belangrijk voor het spanningsveld.

Het punt houdt op zijn manier het hele gebeuren onder controle.

Ophouden????

Het leek me dat er nog wel een strook bij kon en toen werd het dit:

Bedorven, was mijn reactie toen ik dit zag.

De kracht die in de vorige figuur zit is er niet meer.

Tenminste, dat vond ik en vind ik nog steeds.

En terug kun je niet. Alleen de foto blijft nog bestaan.

Wat nu? Hoe nu verder om er toch weer beweging in te krijgen?

Graag sta ik open voor reacties.

Misschien is de nieuwe figuur toch niet zoveel

 slechter dan ik zelf denk.

Vandaag is pand twee van de trui afgekomen en het begin gemaakt met mouw één.

Er moest ook weer een beetje gerekend worden en daartoe ook in een oud notitieschrift gesnuffeld, wat van ellende uit elkaar valt en waar je soms wel iets anders interessants tegenkomt.

Wat losse flodders uit een losgeslagen bladzijde uit 2009.

Boodschappen gedaan in Maasbommel.

Het hoognodige hebben ze in deze winkel wel, maar binnenkort moet ik voor grotere inkopen toch wel verder weg.

Met de geopereerde Hennie gaat het nog niet geweldig. Hij blijft voorlopig nog in het ziekenhuis in Nieuwegein .

Spinazie à la crème was vandaag het menu.

BUONA SERA.

Recht is recht en krom is krom.....

Soms kan recht echter ook krom lijken.

De laatste lijnen zijn echt langs een lineaal getrokken.

Interessant dat gezichtsbedrog.

Het raster is hier in de maak voor een escherachtig ontwerp.

Het principe is hetzelfde als waarmee de sterren gemaakt worden.

Nu denk ik dat alles het zwart-wit patroon krijgt behalve de sterren.

Morgen in het daglicht weer verder.

Nu weer naast de warme kachel die broccoli met aardappelen verhit, en mijzelf ook natuurlijk.

Ook was het vandaag buiten in de zon aangenaam om even bezig te zijn.

Het was even rust na het eerste onderdeel van het huisonderhoud, de grote weekafwas. 

Daar was ik vroeg aan begonnen, zo vroeg dat de naar binnen naar de afwasemmer te halen kopjes nog muurvast vastgevroren waren aan het dek.

Met een beetje warm afwaswater waren ze na wat wrikken wel losgekomen.

Het ontbijt was vanmorgen zo rond half negen en de kachel was toen nog maar net aan, te zien aan de walm boven het theekopje.

..........en  aan deze graadmeter.......

W  A  R  M  T  E  B  R  O  N    van vorige week is weer weg als themawoord.

Vanaf vandaag draait de filosofie hier om:

Het valt niet te ontkennen dat er af en toe ook onvrede is, zelfs als er een warmtebron in de buurt is .

Aan de waterkant zie je nu bovenstaande.

 Aan de andere kant (de landkant) prijkt deze term:

En ik bivakkeer daar dan tussenin..........en deed vandaag ook een klerenwas.

Op het eind van de middag werd ook de kachel weer eens aan een schoonmaakbeurt onderworpen, zodat deze maandag met recht de naam onderhoudsdag verdient.

Nu mag ik mijn buikje weer gaan onderhouden.

Het eten is gaar.

Bon appétit!

De gekkekoeienziekte sloeg toe.

 Vanavond rond zes uur ging Dick weg.

Dick, de man van de biologische kaas, die onder andere zaterdags te vinden is op de markt van Wageningen en waar ik ook soms speel.

In een spontane echtheid is hij daar zichzelf en prachtig om hem mee te maken.

Vandaag gepraat, gegeten en geouwehoerd.

Dat laatste vooral bij de poort.

Met mijn hoofd door het hek was ik weer de koe die het op zijn heupen kreeg. Heerlijk om zo me weer eens uit te leven onder het motto:"Om niet gek te worden kun je beter af en toe even gek doen".    Boeeee, bêêê, boeoeoeoe.

Af en toe wel even kijken of er geen auto langskwam, want je weet niet hoe gereageerd wordt op dwaasheid.

Dick had pastasalade meegenomen.

Hannie, die eerder was geweest, had zelfgemaakte soep achtergelaten, ik had nog over van de bietenmaaltijd van gisteren.

Zo hadden we ook nog lekker gegeten samen.

Op de foto zie je ook dat Dick, evenals ikzelf weer met stervorming bezig is gegaan.

Om met het begin van de dag te eindigen:Een in de Ardèche wonende vriend schreef dat mogelijk volgende week een lockdown in Frankrijk is te verwachten.

Door dit bericht is de kans dat mijn fietsreis erheen op korte termijn doorgaat geslonken. 

Ik blijf het nieuws op de Franse zender maar even in de gaten houden.

Goede avond.

Vandaag riodag.

 Het hondje was blijven slapen, evenals zijn vrouwtje.

Vandaag moest Stefanie weer varen op de pont hier, te beginnen om acht uur vanmorgen, en omdat ze de pont aan deze kant moest neereggen scheelde dat twee keer omrijden.

Bovendien was het ook wel gezellig .

Ze sliep boven waar de kachel de ruimte verwarmd had en ik ben beneden gaan slapen.

Toch had ik wel zorgen over dat ze het toch niet te koud zou krijgen in de loop van de nacht.

Ze had geen spullen meegenomen en ik had twee dekens en een slaapzak die haar warm moesten houden.

Tegelijkertijd dacht zij aan mij in die koelte beneden.

Maar als het daar al niet zou gaan, hoe moest het dan op reis in een tent.

Het ging prima en haar heb ik vanmorgen ook niet horen klagen.

Over Rio, met een huid als een schapenvacht hoefden we ons geen zorgen te maken.

Thee en boterhammen werden vanochtend geleverd door mij en koffie, cappuccino, werd op de pont bereid.

En tussen dit alles door was overal Rio.

Op de pont, in de wei, op mijn bootje.

Ben helemaal vertederd door zo'n enthousiast schepsel, maar anderzijds toch wel erg bewerkelijk, ook vanwege mijn beperkte leefruimte daarboven. 

Toen rond half vier ik het rijk weer alleen had, miste ik die aanwezigheid even erg

Nog een ster gemaakt, armbandje ten einde gebracht en gekookt.

Rode bieten stond op het menu  en nu is het tijd voor het tweede bord.

Het bezig zijn met de eventuele toekomstige reis was vandaag veel minder.

De operatie van vriend Hennie is goed gegaan gisteren, morgen gaan de drains eruit, is het laatste nieuws.

Dag dag.

Rio te gast.

 Vandaag is Rio, de hond van veervrouw Stefanie, te gast.

Zijn baasje moest vanmiddag de pont bedienen en zometeen komt ze haar tweede bord bloemkool hier verorberen, terwijl ik haar eerste bord net gebracht heb.

Ook is vanmiddag Eva geweest om mij de spullen terug te geven die zij voor haar project van de kunstacademie gebruikt heeft.

Onder andere is een boekje over mij het resultaat.

Daarin verbindt ze aantekeningen die ik in een schrift maakte.

Ook heeft ze bij haar thuis een tentoonstelling gemaakt over mijn truien.

Vanmorgen voordat iemand hier was ben ik een slaapzak waarvan de rits kapot is, helemaal dicht gaan naaien. Als ik die winterse tocht maak moet het toch in ieder geval s-nachts aangenaam zijn.

Vanmorgen was het even paniekvoetbal omdat vrienden met berichten kwamen als zou je Frankrijk niet meer in kunnen zonder een recente test.

Het zou zondag ingaan en een vriendin betaalde zich al erop om mij morgen alvast tot de Franse grens te brengen.

Daarom onder andere snel snel met de slaapzak aan de gang.

Later kwam er weer de geruststellende mededeling dat het om vervoer per trein of vliegtuig ging en dat auto's en ook fietsers nog vrijuit gaan.

Nou,het blijft spannend.

Nu in afwachting van mijn mede- eetster.

Klaar voor de tweede ronde.

Bye bye tot morgen.

Geen water.........

 Oh heden, vanmorgen bij het aftappen van water voor de thee zat er geen druk op de anders fel spuitende leiding.

En na zo'n stormachtige nacht denk je al meteen:"Zal er iets kapot zijn geraakt?"

Echter een blik op de meter leerde dat er geen water aan het wegstromen was.

Bij mijn buurman informerend bleek dat hij het ook had en later schreef hij dat op internet stond dat ze een probleem aan het oplossen zijn en rond13 uur zou alles weer normaal zijn.

Als enige voorbereiding op een eventueel vertrek heb ik vandaag een hier slingerende fietstas  voor voor gerepareerd met sterk ijzergaren.

Verder aanmaakhoutjes gehakt en nogal lang met een niet goed lukkende puzzel bezig geweest.

Een beetje jammer van de kostbare tijd.

Maar op het laatst ook nog aan een armbandje begonnen.

Op dit moment reageert een vriendin uit Lamastre op mijn vraag of zij iets weet van een mogelijke nieuwe lockdown daar.

De medici adviseren het wel.

Het blijft spannend dus.

Vriend Hennie uit Alphen is naar het ziekenhuis vandaag voor een operatie aan zijn hart morgen.

Nu is het weer etenstijd.

Spruitjes staan op het menu.

Bon appétit ofwel eet smakelijk.

Zenuwachtig.

 Vandaag de hele dag zenuwachtig geweest en niet alleen s-nachts een uurtje zoals de afgelopen dagen.

Wat wil de goddelijke wereld mij vertellen, dat er zoveel onrust is?

De stap ( dat wil zeggen de trappers ) nemen om naar Frankrijk te gaan in deze zo onzekere tijden?

Is er haast geboden in verband met een mogelijke volledige lockdown daar?

Vanmiddag naar Erik geweest en met hem daarover gepraat.

Een goed idee is om de gulden middenweg te hanteren en een paar zuidelijke mensen te bezoeken en dan al fietsende voelen of het goed is om daarna door te reizen zuidwaarts.

Bracht wat rust in de gelederen, als ook de fietstocht op zich naar Oss, waar ik ook boodschappen heb gedaan .

Daar kon ik bij een fietsenmaker een nieuwe binnenband kopen.

Dat is al fijn, want als je pech hebt onderweg en alle winkels zijn dicht dan heb je dubbel pech.

De nieuwe accordeonkoffer die Andries me laatst bracht is nu ook in gebruik genomen, zodat het instrument bij nat weer onderweg droog blijft.

Dus beetje bij beetje zijn er al voorbereidingen getroffen voor de eventuele duik in het diepe.

Erik trakteerde me op een heerlijk avondeten.

Aardappelen, wortels en spekjes.

Toen de foto gemaakt werd was alles op.

Er was alleen nog wat zout over.

Hier op de plas zaten vandaag twee aalscholvers op de wip.

Meestal is het er ééntje.

Eenieder nog prettige laatste uurtjes van deze dag gewenst en morgen gezond weer op, laten we maar zeggen.

Heb ik het goed gedaan?

 

Beter zestien sterren rond het raam dan ééntje erin!

De avond is alweer lang gevallen. Bijna zeven uur is het nu.

 De dag voor het belangrijkste ( voor mij lichte) deel besteed.

Dan rijst de vraag:"Heb ik het goed gedaan?"

De tijd van het leven is kostbaar.

Een stukje armband, een ster, een centimeter trui, puzzelwoorden.......

Dit is wat er ongeveer geproduceerd werd, terwijl ik hevig aan het bekijken ben of ik de stap durf te wagen om binnenkort op de fiets te stappen door de winter heen naar mijn plekje in de Ardèche.

Links en rechts bij in Frankrijk wonende vrienden geïnformeerd of de winkels open zijn voor materiaal bij fietsenpech en hoe de kans is dat Frankrijk op zijn gat komt te liggen met een confinement (lockdown) die de mensen verplicht de hele dag binnen te blijven, wat nu nog vanaf zes uur 's-avonds is.

Als er, zoals nu, veel onrust in mezelf is,, is dat vaak omdat er iets gebeuren moet, een aanwijzing dat ik een bepaalde stap moet zetten

In ieder geval heb ik vanmorgen mijn kampeerspullen vast bij elkaar gezocht.

Dit resulteerde in een rustiger gevoel.

Binnenkort zo, maar dan met lange broek en  regen?

Enfin, nu maar eens aardappelen schillen,

boontjes erbij en dan op de kachel die vandaag ondanks het zachtere weer veel meer hout opgeslokt heeft dan de voorgaande dagen vanwege de harde wind .

Het zou aardig wat hout uitsparen als ik zou gaan.

Een smakelijk eten toegewenst voor wie ook nog eten en koken moet.

PS. Met André gaat het beter.

Maandag poetsdag.

 Een goed voorbeeld van een vriend volgend, die de maandag als poetsdag gebombardeerd heeft ben ik vandaag  in huis ook ijverig bezig geweest.

Heb de vloer in de was gezet.

Hiermee bedoel ik niet de boenwas maar het sopje van de afwas die ik tevoren had gedaan.

Zo is de vloer tijdelijk weer wat netter.

De eergisteren nog besneeuwde kleren zijn nu boven de kachel ongeveer droog en aantrekkelijk geworden.

Nog wel onder de indruk van de val van André gisteravond.

Hier had hij de misstap begaan.

Hij had zijn rechtervoet teveel naar rechts gezet bij het afdalen.

Hoewel hij na zijn pijnkreten toch weer naar de auto kon lopen was ik er toch niet vertrouwd op en heb hem vanmiddag gebeld.

Veel last van zijn voet .

Morgen maar weer informeren om te weten hoe het dan is .

Verder was het hier weer het gebruikelijke program van handwerk en puzzelen.

Het eten is nu de samenvatting van de afgelopen dagen.

Bye bye, tot morgen.

André twee keer uitgegleden.

 Het komt niet vaak voor dat er 's-avonds nog bezoek komt, maar je moet hier in het donker wel op je tellen passen en  je passen tellen.

André kwam tegen de schemering en ik was net met eten voorbereiden bezig.

Hem uitgenodigd om mee te eten.

Toen hij twintig minuten later terugkwam hoorde ik een doffe smak.

Daar lag André vlak bij de deur naast het met hem meegevallen bordje van:Je beste vrienden zie je niet, die staan achter je"

Gelukkig kon  hij gemakkelijk weer overeind .

Daar bij de loopbrug waar hij weet dat hij uit moet kijken ging het goed maar hoe hij op deze ongevaarlijke plek uit kon glijden snapte hij niet.

Verder was hem het eten prima bevallen, zelfs had ik er toevallig kipcordon bij.

Hij is een vleesman dus dat kwam goed uit.

Bij het weggaan vergezelde ik hem maar toen gebeurde er weer iets ongebruikelijks:Hij stapte met één been naast de trap en kwam op zijn knie terecht .

Au au au au au......

Naar zijn zeggen is de pijn toch weer snel weggezakt en heeft hij de auto normaal lopend kunnen halen.

Toen André kwam was Andries met zijn hondje Daantje net een half uur geleden weg gereden.

Het was goed elkaar weer eens te zien, het was lang geleden.

Ook Jan en José met hun Catootje waren geweest.

Ze brachten me twee goede bijlen uit voorzorg dat ik nog eens zou verongelukken met mijn zelf gerepareerde bijl.

Beide honden voelden zich ook wel op hun gemak hier in de kantine.

Inmiddels was Erik weer vertrokken, die onder andere een armbandje kwam afleveren dat hij voor veerman Toon gemaakt had.

De zwart-witte armband van de verzameling is het werk van Erik.

Toon zelf was niet op de pont vandaag maar ik zal hem binnenkort het armbandje overhandigen en eventueel omdoen.

Zoals op bovenstaande foto te zien is, is er ook muziek  gemaakt vandaag.

Morgen wordt er iemand vijftig en met het bezoek hebben we hem online toegezongen.

En nu is het inmiddels half negen en mag ik mijn hoofd te rusten leggen na een drukke dag.

Bonsoir allemaal.