Borg heeft een opvouwbare gitaar meegenomen. Hij blijft logeren. Op markt Oss weer de draaiorgelman tegen het lijf gelopen. Daarna naar Hanny in Nuland.

 Goedenavond. 

Op dit moment is Borg bij mij te gast. Hij is uit Beuningen komen gefietst. Zelf was ik, toen hij meldde dat hij zou komen in Nuland, waar ik Hanny opzocht. 

Hij heeft een bijzondere uitvinding meegenomen,  namelijk een gitaar die hij klein kan maken, een opvouwbare gitaar dus. Dit is vooral handig als hij bijvoorbeeld per vliegtuig op reis gaat, dan mag zijn bagage niet te lang zijn. Maar ook was het vandaag praktisch dat hij het instrument gevouwen in de fietstas mee heeft kunnen nemen. 

Op de status van WhatsApp geeft hij een demonstratie hoe de gitaardelen in elkaar gezet moeten worden. 

Even later zat hij prachtige muziek te spelen met mantrazang erbij. 

Intussen was het eten gaar geworden op het vuurtje buiten.

Hier staat Borg bij het in wording zijnde avondmaal. 

Er gingen onder andere stukjes wortel in de etenspan.

Waar hij woont, op de Hof van Wezel in Beuningen, groeit er een boom in een blok hout.

Net zo'n wonderlijk gebeuren als de boom die bij mij in het meertouw groeit.

En ondertussen dat wij hier bezig waren zag ik André met lieslaarzen aan in het water staan, bezig met een kettingtakel palen uit het water te takelen.

Dapper!

Vanmiddag zat ik met Hanny op haar weelderig begroeid balkon.

De perenboom zal veel vrucht geven dit jaar.

Onderweg trof ik deze kleurrijke caravan. 

Het begindoel was vandaag om op de markt van Oss te gaan spelen. Ik had uitgerekend dat de draaiorgelman,  die om de twee weken komt, er nu niet zou zijn. De berekening was goed, maar hij had een week versprongen,  zei hij, omdat het op een dinsdag regende. 

Beetje jammer, maar toch niet echt. Na een uurtje spelen kon ik aan de koffie en andere plannen maken. Deze sympathieke man gun ik zijn business. 

Het spelen leverde een ontmoeting op met een vriendin die Rona heet en ook met een man die ergens familie van me is. De laatste optredens kwam ik hem vaak tegen met de ziel onder zijn arm. Zijn vrouw was overleden en hij zei en je kon zien dat hij haar erg miste.

Maar vandaag kwam hij vrolijk met een vrouw aan zijn zij voorbij gewandeld. Ik heb kennis met haar gemaakt en hem hartelijk gefeliciteerd. Hartstikke mooi vond ik het.

En nu ga ik gauw eens kijken hoe het met Borg is, die zichzelf toch wel vermaakt zal hebben in de tussentijd dat ik dit geschreven heb.

Raad van de dag.

Doe elke dag iets wat je gelukkig maakt, net zolang tot dat een gewoonte wordt.

W e l t e r u s t e n. 

Twee hoeden van buurman Ton gekregen. Hennie geholpen met sjouwen ivm aanstaande verhuizing.

 Goedenavond. Ik schrok me een hoedje toen net buurman Ton voor de deur stond. Eerst herkende ik hem niet, want hij had een hoedje op. Hij kwam me deze hoed schenken. Hij had deze hoed liggen en wist inmiddels dat ik er erg blij mee zou zijn, zoals ik  al heel blij was vanmorgen toen hij ook met een hoed aan kwam dragen. Dat was een mooie bolhoed. Een zelf geknoopt hoedbandje vond ik nog ergens tussen wat rommel op de grond en die kon er meteen om.

Ton blijkt een goede fotograaf te zijn, want hij heeft foto's van mij met mijn nieuwe aanwinsten gemaakt en ook een filmpje. 

De bolhoed met het bandje eromheen. 

De hoed van Amerikaanse makelij van het beroemde merk stetson (dat ik niet kende)

Het filmpje staat vandaag op de status van WhatsApp. 

Nu heb ik er weer een paar hoedjes bij om op te zetten als ik ergens sta te spelen. Die vervangen dan weer de drie hoeden die in de koffer zaten die een tijdje geleden werd gestolen. 

Vanmiddag heb ik mijn krachten kunnen vertonen bij Hennie en Janny. In verband met hun aanstaande verhuizing moest er het een en ander versjouwd worden.

We leken op de Beverly Hillbillys vond Janny toen ze ons ermee weg zag rijden. Het ontbrak er alleen nog aan dat ik niet op de aanhanger plaatsnam om de spullen vast te houden. 

Vanavond mocht ik lekker mee-eten: chili con carne.

Janny roert in de pan.

Van deze mensen kreeg ik ook iets kostbaars vandaag,  namelijk een beeldje van Christus,  dat nog van de opa van Janny was, als ik het goed begrepen heb.

Zo stond het bij hen. 

Zo werd het vervoerd.

Zo staat het nu bij mij.

Het gaat mij natuurlijk niet om het beeldje maar om de inhoud en moge de uitstraling ervan naar hen toe blijven gaan.

Zoals vaak op maandag heb ik vanmorgen weer de grote afwas gedaan, lekker in het vroege zonnetje. Voor acht uur zat ik al buiten.

Spreuk van de dag. 

Ook een halve zool heeft een hele schoen nodig. 

Een halve zool.

T o t   M o r g e n. 

Bomengroei op mijn touwen. Erik is geweest.

 Goedenavond. 

Een boom heeft zich geworteld in een van mijn touwen. Ik heb er vandaag eens een foto vsn gemaakt. 

Zelfs twee foto's en ook staat er een filmpje van op de status van WhatsApp. 

Vandaag is Erik geweest en we hebben onder andere flink nagedacht over twee puzzels. Maar zelfs met oploskoffie hebben we lang niet alles tot een goed einde kunnen brengen. 

Terwijl ik muziek sta te maken zet Erik zijn denkhoofd in werking. 

Er trokken ook een heel stel antieke auto's voorbij, die allemaal de pont over gingen.

De auto hiervoor hoorde daar niet bij, die is van André. 

 

Zeker een uur lang bleef de aanvoer van

 oldtimers duren.

Er kwam ook nog een fietser op een soort tandem naar de Maas gereden. Komisch. 

Mijn vuurtje bracht me zojuist weer twee borden lekker eten.

Vanuit de hoogte bezien. 

En zo viel de avond hier zojuist in.

Vraag van de dag.

Is er leven na de dood of.......

Is er dood na het leven?

Morgen gezond weer op.

W e l t e r u s t e n. 

Naar het feestgedruis in Oss, daarna naar Frans in Schaijk. Slapende honden moet je niet wakker maken.

 Goedenavond. 

Om tien voor negen voer de veerman mij over. Veel later had het niet mogen worden,  want vijf voor negen is de laatste overvaart.

Ik kwam van Schaijk, waar ik Frans bezocht.  Hij is net een paar dagen terug van zeven weken India. Hij kent daar een vrouw die hij al vele jaren steunt, zowel financieel als moreel. Maar nu maakt zij zich op haar beurt zorgen over hem, omdat ie daar erg afgevallen is. Dat had ze mij geschreven en ik had beloofd snel poolshoogte te komen nemen. Ik neem aan dat ik haar zorgen weg heb kunnen nemen want Frans was gezond en mager. Dat laatste komt wel goed: hier kan hij weer normaal eten, hij kon het eten daar niet goed verdragen. 

Hij heeft me weer geholpen met mijn fiets,  waarvan ook de andere trapper aan vervanging toe was. In zijn tuin is tijdens zijn afwezigheid het gras sneller gegroeid dan zijn verzameling fietsen.

Maar er was gemakkelijk een vervangende trapper aan een van die fietsen te vinden.

Ook heeft ie mijn voorrem bijgesteld, die remde nauwelijks meer.

Hij heeft ook nog een boom staan waar vaak fietsonderdelen in hangen.

Dit jaar draagt ie niet veel vrucht,  vertelde Frans.

Er staat ook een mooi randje met lelietjes van dalen

Frans is vandaag de man van de

Uitspraak van de dag. 

Als in een winkel een klant niet tevreden is over het door hem gekochte artikel krijgt hij te horen:

Niet goed, geld weg!

Voordat ik bij Frans was, was ik in Oss. Daar heb ik een uur accordeon gespeeld op een plek waar de aanloop naar de drukte begon. Daarna ben ik verder het centrum in gelopen en heb geconstateerd dat koningsdag inderdaad een hele happening is. Andere jaren was ik meestal rond deze tijd in Frankrijk. 

Het lied "Het land van Maas en Waal " werd gespeeld toen ik stond te kijken.

Dit straatje was een en al café en terras.

Op de status van WhatsApp is vandaag het hondje van Ageeth te horen en te zien. Ligt heerlijk te snurken. 

Inmiddels is het al elf uur geweest en ga ik ook snurken. Ik wens u een goede nachtrust. 

W e l t e r u s t e n. 

Oh, ik heb een strafblad! Of toch niet? In Druten op markt Kini ontmoet. Bij haar daarna op visite.

Goedenavond. En daar lag dan de blauwe brief van de bekeuring in de bus, vijf weken na dato. Ik begon juist steeds meer te denken  dat de boete niet doorging, dat de agent zich bedacht had, die mij toen bestrafte wegens wildplassen. 

De 169 euro heb ik nu meteen voldaan, daar had ik mee gerekend. Maar wat ik bij lezing van de brief ook las, was dat dit betekenen kon dat ik nu een strafblad heb. En dat is natuurlijk wel ernstig. Tenminste,  dat maak ik op na kijken op justid.nl/strafblad  .Op advocaathulp.nl lees ik echter dat mijn vergrijp een lichte overtreding is en dus geen strafblad tot gevolg heeft.

Dus misschien valt het mee. Maar als ik straks geverbaliseerd word wegens illegaal accordeon spelen en de politie kijkt mijn strafblad na?

Dan begin ik me toch wel een grote boef te voelen........

Vandaag in Druten was er gelukkig niemand die een overtreding van mij constateerde. Ik mocht zoals bijna altijd in vrijheid mijn kunsten vertonen. Het spelen ging aardig, maar de meeste vreugde schonk mij de ontmoeting met Kini. Ze is dochter van Rob, die ik niet vaak zie, maar wel al dertig jaar ken. Rob zou toevallig vandaag naar haar toe komen en ze nodigde me uit om ook te komen. Na het spelen,  rond vijf uur ben ik ernaartoe gefietst in de hoop het huis te kunnen vinden. Het van Kini gekregen adres was ik namelijk kwijtgeraakt. Maar het lukte en even later zat ik met het hele stel aan tafel aan de warme maaltijd. 

Opa Rob, zijn kleinkinderen en Kini zijn dochter. 

Kini moest een jaar of vier geweest zijn toen ze met Rob en haar moeder bij mij in de Ardèche logeerde.

Het was dus een fijne en  onverwachtse gebeurtenis,  het weerzien met deze mensen. We hebben ons voorgenomen om aan deze ontmoeting vervolg te geven.

Grappig vond ik vandaag weer de hondjes die aangelijnd worden terwijl hun baasje boodschappen doet. Terwijl ik sta te spelen zie ik dat gebeuren.

Deze hond heb ik zelfs persoonlijk toegezongen en toegespeeld. Op de status van WhatsApp hoor en zie je het.

Deze honden werden ook gestald. 

Buurvrouw Monique maakte zojuist deze foto van de avondlucht. 

Ook had ze een foto van mij gevonden toen ik nog die vorige boot had. 

Hierop kom ik tegen mijn iets in de vergetelheid geraakte

Spreuk van de dag. 

Engeltjes zijn net zo dicht bij je als vlindertjes in je buik.

 Dat deze nacht onze engeltjes weer over ons mogen waken is mijn wens.

W e l t e r u s t e n. 

Schrikken: André en Sjaantje tussen wal en schip. Gedicht!

Als je adem verstokt en je even niet weet hoe je verder moet gaan luister dan naar je hart.

Het is spannend soms en grote beslissingen worden in kleine momenten genomen. 

Soms kan de maan helderheid verschaffen. 

Goedenavond. Het was even spannend vanmiddag. Terwijl ik met buurvrouw Judith stond te praten zag zij wat ik niet zag: André en Sjaantje waren met loopbrug en al naar beneden gezakt. De loopbrug heeft twee gedeeltes en de overgang tussen het ene en het andere fungeerde als wip.Wij vlug ernaartoe, maar gelukkig zagen we beiden weer omhoog krabbelen, zonder sporen van blessures. Alleen André had een natte broek tot aan zijn knieën. Ze kwamen terug van Maasbommel en de loopplank is gaan schuiven dus. Hoe het kon dat weet André niet te vertellen. 

Buurman Ton is ook te hulp geschoten en samen hebben we een deel van de loopplank weer goed weten te leggen. Met zijn tweeën konden we met enige moeite de rest ook weer op zijn plaats krijgen.

Intussen hoor ik een ijverig getik aan de buitenkant van mijn stuurhut. Er is een vogeltje zich aan het nestelen op de plek waar de pannen staan. 

Hier ergens is het, ik zag er net ook eentje wegvliegen. 

Maar ook de kachelpijp rammelt. Het wordt tijd dat ik een paar nieuwe delen aan zie te komen.

De boog en het rechte stuk passen nog net op elkaar. 

Het kacheltje is de naam van een familiezaak in Druten waar ik tot nu toe mijn pijpen heb kunnen kopen. Ze waren ermee gestopt,  las ik laatst,  maar toch zag het er nog open uit toen ik er op de terugweg van mijn reisje langs fietste. Maar in ieder geval zijn er meer winkels in de buurt, zag ik vandaag op Google. 

Zwarte kraaien zie ik hier heel veel de laatste tijd. Misschien hebben ze het gemunt op de jonge meerkoeten. Bij Judith onder is pas een nestje uitgekomen.

Daar op het weggetje zit weer zo'n kraai, terwijl de spin op mijn raam groter lijkt.

Op de status van WhatsApp vliegt de kraai vanaf een boot naar de wei.

De wortelen en de prei die hier al lagen vóór de reis waren nog weinig aangetast en ik heb er lekker van gegeten. 

Spreuk van de dag. 

Het leven van de bloemen gaat naar de knoppen. 

Morgen is er weer een dag.

T o t   M o r g e n. 

Nog niet uitgedokterd bij de audicien. Na afloop naar Nuland gefietst en Hanny opgezocht. Pech bij pont.

 Goedenavond. 

Er is toch nog geen uitsluitsel over de gehoorapparaatjes. We gaan weer verder met de oortjes die ik hiervoor op proef had. Eveline gaat ze anders afstellen. Maar eerst moeten ze weer terug bij Van Boxtel. Dus het wordt allemaal weer uitgesteld en het betekent dat ik voorlopig nog in Nederland blijf. Misschien ook wel goed, want nu kan ik nog eens vaker Hanny opzoeken, zoals ik vandaag na afloop van de hoorzitting gedaan heb. Op dit moment kan ze zelf namelijk niet uit de voeten. 

Ondertussen is er ook nieuws van Frans. Die komt vandaag terug uit India. De vriendin van hem waar hij logeerde heeft hem vandaag op het vliegtuig gezet. Dit schreef ze net.

Vers van de pers deze foto van Frans. 

Dus Frans zie ik ook nog wel, nu ik nog even in Nederland ben. Misschien fietst hij tzt nog wel mee naar de Ardèche. 

Ik had pech toen ik vanavond terugfietste van Nuland naar huis. Ik moest tegen een felle, koude en soms natte wind in en dacht even: kom ik ooit thuis? Toen ik bij de pont van Lith gekomen was bleek die niet te varen. 

Om via de Brabantse kant van de Maas naar huis te fietsen is een flink eind om. Maar gelukkig ben ik sterk vandaag. Mijn lijf en mijn geest wilden wel. En iets na achten kon ik mijn eigen pont betreden. 

In Geffen staat dit mooie mozaïekwerk. 

De wat afgebrokkelde achterkant. 

De voorkant.

Fijn dat ik weer veilig in mijn huis ben. Zo zag de buienlucht er zojuist uit.

Op de status van WhatsApp is vandaag een storm in een glas water te zien.

Het bewegen van het glas brengt mooie figuren teweeg. 

Uitspraak van de dag. 

Een storm in een glas water.

(Veel heisa over iets van niks)

T o t   M o r g e n.