Wineke neemt de touwtjes ( draadjes) in handen.

 Vanmiddag kwam Wineke.

Aanleiding was een folder die voor haar ook interessant was om te lezen.

Maar toen ze mij zag handwerken werd ze aangestoken om dat ook te gaan doen.

Hier deed ik het nog even voor:

En zo heeft ze les één gehad die, buiten begonnen, later binnen werd voortgezet omdat het rond zes uur begon te regenen.

Dat is het nu, acht uur, nadat we ook gegeten hebben, nog steeds aan het doen.

De verbinding hier met slecht weer is onvoldoende voor schrijven dezes en op de plek waar het doorgaans wel gaat kan ik vanwege de regen nu ook niet terecht, maar....de oplossing is om dit schrijven en de foto's straks in de auto te doen op die plek.

    Op naar de plek des schrijvens in een droge auto.

Vanmiddag buiten was het een drukte van jewelste met de vliegen.

De tafel was er ook vol van.

Achteraf was de reden natuurlijk die aankomende regen.

Het werd vandaag dus wederom een thuisdag voor mij, maar het plan van de toernee is nu verplaatst naar morgen om te vertrekken.

Het wordt dan een fietsdag naar het zuiden om maandag met het spelen te kunnen beginnen.

Ik kan nog een hele week ongestraft koffie drinken op de terrasjes hoor ik net van Wineke, dus dat valt weer mee.

Nu dan, een prettige avond nog gewenst.

Als toegift nog de machtige regenwolken.

Een vlinder en een prachtige bui.

 Toen de bui met veel geweld naar beneden gedonderd was( met onweer namelijk) verscheen er een vlinder  die van meer dan duizend kilometer afstand te zien was.

De bui had zijn werk gedaan en was op een andere manier ook prachtig.

Dit voltrok zich allemaal op de middag van deze thuisdag.

Het was pas half negen toen ik mijn bed in het tuinhuisje verliet en me opmaakte voor een verder rustige dag, behalve dan dat mijn fiets gemaakt MOEST worden, want de buitenband van achter was bijna door en kon vervangen worden door de nieuwe die ik op mijn reis in het voorjaar hiernaartoe al ergens gekocht had.

Daar hangt de nieuwe band nog.

De verbinding thuis was met het onweer weer slecht en dus zit ik hier mijn huiswerk te doen op deze plek iets van huis.

Maar ik ben niet de enige die hier zijn smartphone in werking stelt.

Guy woont hier ook in de buurt en zijn Nederlandse vriendin Anneke stond naast hem.

Was meteen gelegenheid om wat uit te wisselen.

Nu  weer terug ter plekke en eten klaarmaken.

Voor morgen is nog geen plan, maar er zal zeker wel wat uitgevoerd worden.

       BONNE SOIRÉE.

Als nagift deze mooie wolk die hier net was maar alweer opgelost is in het oneindige.

Vandaag wél naar Yssingeaux.

 Een aantal weken geleden stond ik kwart over zes 's-morgens in Lamastre klaar om met Wim naar de markt van Yssingeaux te rijden.

Vóór dag en dauw opgestaan daarvoor.

Maar tot mijn verbazing ging de auto van Wim precies de andere kant op.

Het bleek een misverstand tussen ons. Wim had voor Vernoux gekozen, waar dan ook markt is.

Daar had ik met de fiets veel makkelijker zelf heen gekund en daarvoor drie uur later op kunnen staan.

Maar vandaag was het echt zo, de auto ging de goede kant op en had zeker een uur nodig om het verre Yssingeaux te bereiken.

           Hier was het nog acht kilometer

Yssingeaux , wel 65 kilometer boven Les Costilles, waar ik woon.

Zo tien over zeven stapten we daar uit de auto, op zoek naar een bakker voor versnaperingen bij de koffie.

Een leuke ontspannen sfeer tussen de koopmannen die elkaar kennen.

De versnaperingen liggen te wachten op de koffie.

Toen Wim zijn stand ongeveer stond ben ik een verkenningswandeling gaan maken over de zeer grote markt om te kijken waar ik leuk zou kunnen gaan staan.

Onder andere was er de scharensliep, die ook in Chambon stond zaterdag.

Een man met een grote camera sprak me aan.

Hij vond mijn trui mooi en vroeg me wat ik ging doen. Of hij mij dan mocht fotograferen als ik speelde.

Hij was van het " bureau de tourisme", zei hij.

Zo rond elf uur had hij me gevonden en veel foto's gemaakt, onder andere van al mijn bordjes en ook heeft hij nog gefilmd en opgenomen wat ik speelde.

Aan belangstelling ontbrak het me vandaag ook niet, wel kon ik niet helemaal het vuur erin leggen zoals gisteren, waarschijnlijk doordat het weinig geslapen hebben me opbrak.

Dit was ook de reden dat het terugklimmen naar huis vanaf Lamastre vanmiddag wel weer een veel grotere opgave bleek te zijn dan de vorige afleveringen.

Maar het mezelf opgelegde zware programma voor vandaag is volbracht.

Morgen gun ik me weer rust.

Wel moet er gesleuteld worden aan de fiets.

Gisteren namelijk al geconstateerd dat de achterband begint uit te puilen van versletenheid.

Gelukkig heeft de band retour Lamastre nog gehaald vandaag, maar ik mag blij zijn dat de klapband is uitgebleven, waardoor de binnenband nog intact is.

Nu half negen is het einde van de dag in zicht, nu de zon steeds meer uit het zicht begint te raken.

Een goede nachtrust en een prettige morgen gewenst.

De mist en een stralende persoonlijkheid zwaaien me uit naar Le Cheylard.

 Prachtig waren de mistvelden die boven, onder en door me kwamen toen ik vanmorgen me naar de markt van Le Cheylard begaf.

Van een hele andere schoonheid was de verschijning van Marie.

Zij heeft in een dorpje halverwege een café annex restaurant. Daar verzorgt ze eenvoudige maaltijden of zet gewoon een kopje koffie voor de gasten.

Haar huis voorbij rijdend vond ik de bloemen zo mooi.

Hoewel al iets verder ben ik terug gereden en wilde ze fotograferen.

Daar kwam Marie zelve naar buiten:"Hé Gérard !"

Verteld dat ik alweer een tijdje in Frankrijk ben en nu op weg was naar de markt van Le Cheylard . Maar dat raadde ze al.

Met haar erbij op de foto zijn de bloemen nog veel mooier.

Net zoals maandag naar St Agrève ging de reis vandaag ook weer prima. De conditie was goed, nauwelijks zat ik vooruit te denken hoever het nog was tot de markt.

Op de col nam ik rustig even de tijd om in en met de wolken te zijn, evenals op andere plekken. 

En even binnenlopen in het openstaande kerkje met een gebedje deed me goed.

Op de markt was ik op het laatst erg onder de indruk van hoe goed het allemaal liep.

De energie stroomt door me heen en ik laat het weerklinken.

Voor mijzelf evenzo een verrassing van wat er uit komt dan voor het publiek. Een beetje magisch allemaal.

Morgen de gelegenheid om met Wim mee te gaan naar Yssingeaux, een verre markt op het Centraal Massief.

Zal ik het toch maar doen? Het is zo verschrikkelijk vroeg opstaan.

Vijf uur of zoiets.....

Maar deze moeite zal zeker weer beloond worden met prachtige momenten daar met de mensen, en vooral de kinderen.

Nu, half acht, dan is het onderhand tijd om naar bed te gaan. En waarschijnlijk toch weer slecht slapen?

Nou, misschien vannacht beter.

Welterusten alvast.

En deze zonnebloemen wilden ook nog gezien worden.

Het leven van de bloemen gaat naar de knoppen.

 Vandaag thuisgebleven, zoals gisteren het plan was en gelegenheid om de schoonheid van de op het terras uitgestalde bloemen tot me door te laten dringen.

De geraniums stonden volop in de bloei toen ik ze een maand geleden hierheen haalde en sindsdien viel er geleidelijk aan bijna alle bloesem af, ook omdat ze niet tegen veel regen kunnen op hun kopjes.

Maar sinds enkele dagen voel je het leven in de planten weer bruisen middels de steeds meer opduikende nieuwe knoppen.

Ja, zeg ik maar zo: "HET LEVEN VAN DE BLOEMEN GAAT NAAR DE KNOPPEN."

En uitziend op al die nieuwe beloftes............

 deed het me ook goed met de kleuren van mijn nieuwe knoopwerk bezig te zijn.

Ondertussen heb ik ergens anders een hangplek voor mijn versleten sandalen gevonden, zodat deze daar ook weer een nieuw leven kunnen beginnen.

Half zeven nu. De dag is nog niet voorbij.

Een mooie invulling van de avonduren is mijn wens voor eenieder.

DE BRON VAN DE DUIVEL.

Vlak onder St Agrève is een legendarische bron.

De overlevering leert dat vroeger  ruiters die de lange reis naar boven gemaakt hadden hier hun paarden te drinken gaven.

En dan gebeurden er rare dingen.

Menig paardenspan werd door de duivel bezeten . Het water bleek zo koud te zijn dat menig paard erdoor stierf. Hiervan kreeg de duivel de schuld.

Ook werd de duivel ooit in persoon waargenomen, zo staat te lezen in onderstaand verhaal.

Tot nu toe heb ik uit deze bron nooit water zien komen als ik voorbij kwam, maar dit jaar wel.

Misschien hebben ze moeite gedaan om het water weer ruimte te geven.

Dit is de tekst die erbij staat.

En dit is een( niet zo duidelijke) foto van de fontein.

 Markt in St Agrève vandaag.

Ik kon met Wim mee, maar dan moest ik half zeven in Lamastre zijn. Maar nu moest ik niks, want had gisteravond besloten om vanmorgen te beslissen of ik wel of niet met de fiets zou gaan en niet met Wim.

Het werd wél met de fiets, want was op tijd wakker en fit genoeg.

In tegenstelling tot drie weken geleden (zie blog van 5 juli) kostte de klim van tweeëneenhalf uur me vandaag geen enkele moeite en op de terugweg dacht ik nooit:"Zal ik het wel halen om thuis te komen?"

Interessant dat dat allemaal zo verschillend kan zijn.

Het was nu druk op de markt en dat zal wel tot half augustus duren.

Het spelen liep niet echt vloeiend, maar ondanks dat reageerden de mensen vrij goed.

Na afloop nog even met Wim gebuurt en samen koffie gedronken.

Nu, zeven uur, heb ik er thuis alweer een paar rustige uurtjes op zitten.

Voornemen is om het morgen ook rustig te houden.

We zullen merken hoe dat uit gaat pakken.

Een rustige avond gewenst.

Ontmoetingen op de brocante van Lamastre.

 Op zondag alleen thuis geeft vaak gevoel van eenzaamheid.

In Frankrijk zijn op die dag ook de mooiste markten, dus dan is het een prima oplossing om juist rond de weekenden de toernees te doen.

Vandaag leek me de brocante van Lamastre een prima invulling.

Na een uur gespeeld te hebben in een straatje waar normaal niks te doen is kwam ik in het drukkere centrum Mary tegen.

We hadden elkaar jaren niet meer gezien en we besloten samen koffie te gaan drinken.

Nou ja, koffie........Hier zit Mary aan het bier, maar dat is een ronde later toen ook Wineke zich bij ons gezelschap voegde.

Mary vertelde dat ze nu vijftig jaar haar huis in Frankrijk heeft.

Zij was in die tijd met haar man één van de pioniers, Nederlandse avonturiers die in de Ardèche gingen wonen, geheel of gedeeltelijk.

De ouders van Wineke insgelijks.

Wineke maakte daardoor in haar jonge jaren al kennis met deze streek en ze was bevriend met de dochter van Mary.

En zo konden op bovenstaande foto de beide dames ook weer eens proosten op hun weerzien

Toen Wineke en ik later, rond twee uur, even over de rommelmarkt liepen hoorden we een "Gérard" roepen. En daar kwam de vrouw op me af die mij jaren geleden, ook op de brocante van Lamastre , een opdraaibare pick-up verkocht met bijbehorende langspeelplaten.

Helaas moest ik haar een paar jaar geleden vertellen dat die gestolen was.

Vandaag hadden ze( haar man was er ook bij) geen pick-ups in de aanbieding, maar wel haalde ze de herinnering op van die bewuste eerste ontmoeting.

Het liedje BELLA CIAO had ik gespeeld op de accordeon en we hadden gedold.

Hierop deed ik de voordracht van dat lied nog eens dunnetjes over, maar wel a capella. De accordeon liet ik maar in de fietstas zitten.

Het deed de mensen zichtbaar goed dat ze mij vandaag weer troffen want ze hadden mij vorig jaar en het jaar daarvoor niet meer gezien op de rommelmarkt.

Maar ik leef dus nog.

Ze vertelde dat ze ook nog steeds af en toe optreden met een draaiorgel.

Niet zo'n grote elektrische zoals in Nederland, maar eentje die je met de hand moet draaien.

Alleen zijn de opbrengsten veel minder geworden.

Daar mag ik als accordeonist weer niet over klagen.

Op de rommelmarkt vond ik een short die ik zoek, passend bij mijn trui en klompen, maar helaas blijkt deze te smal. Maar ik kan hem gebruiken om er lapjes uit te knippen om ermee kapotte  shorts te repareren.

Wineke is gisteren in Valence wel geslaagd om nieuwe sandalen voor me te vinden bij Decathlon. Nu kan ik er weer een jaar tegen.

We hebben vanavond hier samen warm gegeten en ze is net weer weg naar haar eigen huis.

Morgen is de markt in St Agrève weer. Wim gaat erheen maar ik heb nu niet vastgelegd om met hem te gaan.

Het feit niet per se om half zes op te moeten geeft een ontspannenere avond.

Morgenochtend kan ik nog zien of ik met de fiets ga.

DEMAIN IL FERA JOUR    

( morgen wordt het weer dag)

Dansen op de markt in Chambon.

 Het leek wel even carnaval op de markt van Chambon.

Een moeder en zoon, lichtelijk gehandicapt, spraken me aan terwijl ik na twee speelperiodes even naar Wim was gegaan.

Een serieus gesprek over een overleden echtgenoot en vader ging samen met een ludieke carnavalsachtige stemming met die jongen.

Hoewel mijn accordeon in de koffer was maakten mijn klompen en onze stemmen de muziek.

Lekker uitgelaten, heerlijk, van alle kanten ,en ons spontane toneel werd gewaardeerd door marktbezoekers om ons heen, zoals iemand dat nadien ook uitdrukte.

Ondanks het weer weinige slapen van afgelopen nacht, gevolgd door het vroege opstaan van half zes, kwam ik de vermoeidheid weer te boven door op de markt te kunnen lallen met de accordeon. Het was ook weer afreageren tegen de spanning van deze tijd vanwege de dwangmaatregelen van de Franse regering.

Er zijn wel veel protesten gelukkig, en wie weet gaat dat wat helpen.

Vandaag mocht ik nog wel koffie drinken in de pauze op een terras en die werd betaald door twee marktbezoeksters.

Op weg ernaartoe vanmorgen wees Wim me op de moerasspirea die in natte delen van het Centraal Massief weelderig bloeide.

Het lichte spul is moerasspirea.

En even later toen we op de markt zijn kruiden aan het uitpakken waren kwam daar tevoorschijn........

Reine des prés, oftewel moerasspirea.

Nu inmiddels is het zeven uur in de avond.

Het warme eten was een portie ratatouille van gisteren.

Nu mag ik verder gaan met rusten en kan ik vannacht weer genoeg slapen.

Morgen misschien naar de brocante van Lamastre, maar misschien ook niet.

    ON VERRA , we zullen zien.

BONNE NUIT.

Ratatouille met Wineke.

 Vandaag is Wineke gekomen en we hebben samen mijn specialiteit het ratatouillegerecht genuttigd.

Aanleiding om dit te weer eens te maken waren de drie courgettes die gisteren in Vernoux in de koffer werden gelegd door een lieflijke groenteverkoopster een paar kramen van mij vandaan.

Ratatouille is het enige gerecht waar deze groente voor mij goed tot zijn recht komt.

Bijtijds gegeten vanmiddag om vanavond bijtijds naar bed te kunnen, want er staat morgen weer een nieuw avontuur met Wim op het programma, zodat ik kwart over zes in Lamastre moet zijn.

Is al iets doenlijker dan afgelopen zondag toen het zes uur bij hem was en dat is nog een half uur langer fietsen.

In het hier en nu leven valt mij niet altijd mee.

Maar als je het niet doet ben je nergens, zoals deze engelse tekst duidelijk maakt:

Met Wineke erover gehad dat we allebei wel weer eens naar Lourdes zouden willen.

Maar het lijkt me dat je daar nu niet zomaar ongestraft toegelaten wordt.

We besloten om hier maar een mariagrot te maken, maar met al die stenen hier staat ze zo ook al mooi, vonden we.

Maria op het randje, zoals het voor ons hier ook op het randje is.

Het is en blijft spannend.

Een goede avond gewenst.

Vers moi, vers toi, Vernoux la joie.

 De markt van Vernoux is weer geweest vanmorgen en ja, veel positieve aandacht zoals meestal daar.

De spreuk die ik daar altijd laat zien daarvan zei een bewoner van het dorp dat hij dat zo mooi vindt.

Er staat:" Vers moi, vers toi, Vernoux la joie"

Het betekent zoveel als: Vreugde voor mij, vreugde voor jou, vreugde in Vernoux.

Maar fonetisch is Vernoux ook te verstaan als VERS NOUS( VOOR ONS), en je verwacht dat na vreugde voor jou en voor mij  vreugde VOOR ONS komt.

Het was dus inderdaad weer een vreugdevol optreden in Vernoux.

Mijn nieuwe hoed uitgeprobeerd. Een hele leuke vrouw, die hoeden verkoopt en die ik al heel lang ken om advies gevraagd en zei vond hem erg mooi. " Hier ga je wel geld mee verdienen"

 zei ze.

Meestal heeft ze kommentaar op mijn baard dat die te wild is, maar tot nu toe dit jaar heb ik daar nog niks van gehoord.

Ze is altijd mijn naam kwijt en noemt me dan Robert of zo.

En ik dacht vandaag ook weer dat het Claire was, maar het is Claude.

Op de foto zie je haar ergens tussen haar hoedjes.

Wim was ook present met zijn stand en na afloop hebben we samen koffie gedronken ( Nu mag ik nog)

Hem stond de hoed ook wel goed.

Bij hem zou de spreuk die bij mij staat ook wel passen:"Om te zorgen dat je niet gek WORDT kun je beter af en toe gek DOEN."

Zaterdag gaan we weer samen naar een markt op het Centraal Massief, als het weer redelijk is.

Dus morgen  een rustige dag voordat ik zaterdag weer vroeg uit de veren moet.

Op weg van en naar Vernoux kom ik langs het gedoetje van een neef van mijn buurman.

Je ziet daar konijnen, kippen en veel bloemen.

Als ik fotografeer gaan de konijnen er als hazen vandoor, maar in de verte zie je die langoren nog wel.

De bloemen zijn geduldiger.

Op de terugweg ook bij Yvon en Olivier geweest.

Ze vertelden dat de burgemeester hoogstpersoonlijk bij hen en bij andere buren is geweest met een aanmeldingsformulier voor de vaccinatie.

Olivier had het toch wel gedaan, want als buschauffeur raakt hij anders zijn baan kwijt.

Maar Yvon is nu ook over de streep en Dédé, mijn andere buurman eveneens.

Zelf ben ik ook nogal bang geworden door de nieuwe maatregelen van de Franse regering om koste wat kost zoveel mogelijk mensen zover te krijgen.

Voel me daarom nogal gespannen.

Maar ik blijf maar vragen aan boven hoe ik moet doen.

Net als bij een fietsreis komt er altijd wel een moment dat ik het weet hoe te gaan bij een kruispunt van wegen: links of rechts of rechtdoor.....

GOEDE AVOND  gewenst

De lange hoedband is klaar.

 Vandaag mijn hoedband afgemaakt die ik in maart op reis bij Tom was begonnen en die bijna af was toen ik hier aan kwam.

Het deed me goed nog weer eens een uurtje met die kleuren bezig te zijn, maar toen was ie lang genoeg en moest ik ophouden.

Op een zwarte bolhoed heb ik hem vervolgens genaaid.

 Een kleinere band die om een andere hoed zat zit nu rond het smallere gedeelte van de hoed.

Weet nog niet zeker of het mij echt goed staat, maar morgen ga ik hem opproberen in Vernoux op de markt.

Dan heb ik er die kleurrijke kleren onder.

Het was vandaag een rustig, prettig dagje, met ook nog wat puzzelwerk.

Piet stuurt een foto uit het boekje per app op en die schrijf ik dan over in een schrift.

Maar vandaag heeft hij het augustusboekje op de post gedaan.

Dat kan nu weer, nu ik niet meer op reis ben voorlopig.

Maar een nieuwe toernee van een weekje komt binnenkort toch wel weer, denk ik.

Na een schrikbarend harde onweersknal en enkele druppels is het nu weer helder.

      BONSOIR  et  À DEMAIN

Jacqueline nodigt Wineke en mij uit naar haar nieuwe huis te komen.

 Jacqueline is verhuisd in het voorjaar naar een mooie plek in de heuvels.

Sinds ik Les Costilles heb kennen wij elkaar, ze was namelijk de eerste pakweg tien jaar een "buurvrouw".

Samen met haar man Mark had ze iets verderop een bijen- onderneming.

Ze zijn uit elkaar gegaan en daarna heeft ze onder andere heel lang een appartement betrokken in Lamastre.

Al jaren wilde ze graag weg, om weer iets te vinden in de natuur, wat beter bij haar past.

En nu ben ik heel blij voor haar dat dat gelukt is en vandaag hadden Wineke en ik de eer om kennis te maken met de plek.

Een stuk van haar tuin met een grote courgetteplant en uitzicht op het oosten waar de zon opkomt boven de Alpen.

Het huis daarachter is van de buren.

Ze was ook in Lamastre op de markt vanmorgen, evenals Wineke. Ze kennen elkaar ook een beetje, we hadden gedrieën koffie gedronken en toen kwamen we op het besluit om hierna elkaar te treffen bij haar huis, wat wel 26 kilometer van Lamastre blijkt te zijn.

Dat kwam mij ook goed uit om het zo te doen met Wineke, want met mij hadden we al lang het plan om een geschikte datum te vinden, en nu ben ik er in ieder geval al geweest.

Wel betekende het voor mij dat het wederom een volle dag werd, want vanaf Lamastre waar de fiets was gestald moest ik rond zeven uur nog weer de terugklim naar boven, naar huis aanvaarden.

Maar daar ben ik inmiddels alweer gearriveerd, heb er gegeten, een grote bak salade dit keer, en daarna ben ik mijn huiswerk, de blog, gaan maken.

Een prettig stukje avond nog gewenst.