Vandaag in Helmond voor het eerst sinds duimblessure weer op de bühne.

 De genezing van mijn duim ging de laatste twee weken in een stroomversnelling. Aanleiding om vandaag naar Helmond te fietsen met de accordeon.

Heerlijk om die ouderwetse gezelligheid weer mee te hebben mogen maken, die ik even gemist heb.

Zeker, twee keer heb ik het in de laatste zeven weken even geprobeerd,maar telkens na een half uur was ik toch blij dat de accordeon weer in de koffer kon. Het was erg inspannend om met negen vingers de juiste toetsen aan te slaan en daarbij de duim per ongeluk niet aan te raken.

Vandaag deed ie weer voor negentig procent mee en kon ik als vanouds heerlijk spontaan mijn noten laten dansen tussen al die mensen die er op reageerden.

Er kwam ook even een hele theatergroep bij me staan en met de clown van dat gezelschap had ik ook echt rondjes gedanst.

De weg ernaartoe leidde door Nuenen, waar ik even op een bankje ben gaan zitten met uitzicht op de molen die Vincent van Gogh meerdere malen heeft getekend.

Er stond deze beschrijving bij:

De molen draaide vandaag, zoals elke zaterdag.

Piet haalt er zijn meel voor het brood dat hij elke dag bakt en wat ik, nu ik hier ben, ook elke morgen eet.

Even verder was de plek van het huis van de familie De Groot in beeld, dat als inspiratiebron gediend heeft voor het schilderij " De aardappeleters".

In Helmond zijn karakteristiek de huizen die in kubusvorm gebouwd zijn.

Toen ik half zes thuis was in Breugel kon ik aanschuiven voor de zaterdagse pizza die Piet gemaakt heeft.

Samen hebben we dit sieraad bekeken dat iemand in de koffer deed. Het blinkt wel, maar......

Het is niet alles goud wat er blinkt.

Morgen is er een optreden van Piets Ierse band Irish Cream in combinatie met een zanggroep. Daar ga ik ook naar toe. Een half uurtje fietsen schat ik.

Een fijne avond gewenst.

Wat is Piet met een föhn van plan?

 Vanmiddag zat ik lekker in het ( magere) zonnetje toen Piet naar buiten kwam met een föhn in zijn hand.

Vreemd, wat moet hij daar nou mee, vroeg ik me af.

Toen haalde hij zijn fiets uit de schuur en begon met de föhn het linker handvat van zijn stuur te verwarmen.

 Hij legde uit dat hij op die manier het rubber eraf probeerde te krijgen, wetende dat in de zomer met warm weer dat rubber ook spontaan ging schuiven.

Het was gelukt en het bespaarde hem de gang naar een fietsenmaker die daarvoor het juiste materiaal heeft.

Hierna kon hij de rem van het stuur schuiven, zodat hij bij een stuuronderdeel kon komen dat los zat en waarvan hij de bout met een inbussleutel kon vastdraaien.

Een kwartier werk en klaar is Piet.

Daarna ging hij zijn vogelgasten van bouwmateriaal voorzien

Vandaag heb ik de Sint Genovevakerk van Breugel van dichtbij bekeken, de kerk waar Piet gisteravond nog op het Vollebregt-orgel heeft gespeeld. Op de beschrijving van de Sint Genovevakerk wordt dat orgel genoemd.

Inmiddels is het half acht, voor mij weer tijd om naar binnen te gaan naar Piet en Jet. Voor hen was het geen terrasweer vandaag.

Een fijne avond gewenst met een knipoog van deze Oost-Indische kers die straks graag naar buiten wil.

Van koken op houtvuur naar inductiekoken. Nieuwe zonnepaneel wordt uitgetest.

Voor vandaag had ik voorgesteld om te koken, en wel mijn beroemde ratatouille, wat ik hier al vaker succesvol ter tafel heb mogen brengen.

Dit keer moest ik hiertoe een inductiefornuis bedienen.

        Ratatouille bereiden op een inductiefornuis.

Niet dat het op houtvuurtjes handig is, want dan is er vaak verscheidenheid van vuurintensiteit. Maar bij dit systeem is het uitkienen of het niet te hard of niet te zacht gaat.

Zeker als dat zoals voor mij de eerste keer is is dat goed opletten.

Zo is het even mis gegaan omdat ik aan de verkeerde knop draaide, de knop die niet bij de gebruikte pit hoorde.

Ik denken dat ie op stand één of twee stond, terwijl ik toch alle moeite had om al roerend het aanbranden van de uien en de paprika te verhinderen.

Gelukkig begreep ik op tijd mijn vergissing.

Omdat Piet vanavond weg moest moest er om half zes gegeten worden en op vijf minuten na is mijn planning uitgekomen.

Piet moest weg vanavond om orgel te spelen in de Breugelse kerk.

Daar speelt hij nu in de avondmis.

Op zondag verzorgt hij soms heilige missen en ook speelt hij regelmatig bij een protestantse kerk in Eindhoven

Vanmorgen was hij mijn consulent bij het zoeken van een ander telefoonabonnement.

We fietsten naar een winkel van KPN in Eindhoven en daar is het in principe rond gekomen.

Nu heb ik veel meer gigabites en vooral is dat van belang in het buitenland.

Een maand geleden is bij hem een in China besteld zonnepaneel aangekomen en ook een powerpack.

Die ben ik vandaag aan het uitproberen.

Het vorig paneel,  dat jarenlang zijn diensten had bewezen, deed het niet meer.

En nu maar hopen dat deze minstens even goed is, zodat ik onderweg zelfstandig mijn smartphone draaiende kan houden, zonder daarvoor te vaak een café in te hoeven.

En ondertussen brei ik een beetje verder aan de eerste mouw van mijn misschien wel drieëntachtigste trui 

Half acht, het wordt frisser buiten nu de zon weg is 

Ik ga Jet vergezellen die binnen zit.

Een gezellige avond gewenst.

Vier mei crematie in Echt, vandaag van Wineke (Erp) naar Piet en Jet (Breugel).

 Duidelijkheid is gekomen. Vanmorgen kreeg ik bericht van Marlène in Limburg dat haar moeder is overleden en dat vier mei de crematie is.

Wetende dat dat te gebeuren stond had ik mijn reisschema voor de eerste weken vastgelegd: rustig aan via bezoekjes naar het zuiden fietsen om dan tegen die tijd de crematie mee te maken.

Nu weet ik dus dat ik nog minimaal een weekje heb alvorens verder te trekken.

Nu bij Piet, die handig is in de digitale wereld. Aan hem kan ik wat hulp vragen voor onder andere een ander contract voor deze smartphone.

De tocht vandaag hield onder andere halt bij twee kapelletjes. De eerste in Beek en Donk.

Binnengegaan was er tijd voor gebed en ook heb ik wat geschreven in een schrift dat daar lag.

Het tweede kapelletje was ter ere van Sint Servatius.

Het is vandaag Koningsdag en overal hingen vlaggen uit, ook hier bij een groot gebouw waar veel bejaarden komen.

Dit waarschuwingsbord viel me op.

Rond drie uur was ik bij Piet en Jet, waar ook goed voor me gezorgd wordt. Een overvloedige maaltijd werd me aangeboden.

       Bon appétit!

Piet zorgt ook goed voor zijn tuintje. Naar zijn zeggen bemest en bewatert hij het gras regelmatig, zodat hij ook regelmatig moet maaien.

Jet probeert hier hem pootje te lappen, maar is niet gelukt.

Vogels worden ook uitgebreid gevoerd. Zojuist zat er een Turkse tortel op de schutting.

Je kunt hem herkennen aan die zwarte streep op zijn nek, aldus Piet, die heel wat vogels kent.

Morgenochtend is die duif één van de vele gasten die aan het ontbijt in de tuin zullen verschijnen.

Binnen en buiten staat er van alles te kiemen.

Over een paar maanden zal het in de tuin een bloemenzee worden.

Nu, acht uur, heeft de zon de binnenplaats verlaten en ben ik naar binnen gegaan.

Een fijne avond gewenst.

Van Schaijk tot Erp, van Frans via Mientje/Marinus naar Wineke.

                     GOEDEMORGEN!

 Vanmorgen ontwaakt op een geïmproviseerd bed in Frans' woonkamer.

Omdat die Griekse man zou komen slapen in het bed op zolder waar ik normaal lig als ik bij Frans logeer hadden we deze oplossing gevonden.

De man kwam echter niet, zodat ik mijn accordeon niet voor de dag hoefde te halen voor de Sirtaki en rustig door kon slapen.

Rond half acht kwam Frans beneden en zette me meteen op de foto.

Zoals gewoonlijk bij Frans was de verzorging zeer goed.

Even later stond mijn ontbijt op tafel met een pot thee.

Na afloop deed hij roomservice.

Rond elf uur zijn we samen op de fiets gestapt naar Grave, waar het betreffende Griekse restaurant is waar hij de mensen kent.

Het was echter  nog gesloten maar toen heb ik hem getrakteerd op koffie in een cafeetje waar ik altijd ga in de pauzes van mijn optredens op de markt daar.

Leuk dat ze me daar kenden en ze vroegen of ik ergens muziek ging maken. In Frankrijk,was mijn antwoord.

Iets achter Grave ligt Escharen en daar wonen Mientje en Maricus.

Na afscheid van Frans ben ik naar hen gefietst.

Ze wisten via de blog dat ik zou vertrekken naar Frankrijk en vonden het leuk mij nog even te treffen.

Ze zijn niet veel veranderd qua uiterlijk sinds vorig jaar februari toen ik op weg naar Frankrijk ook bij hen langs kwam.

Dit keer was de foto erbij ingeschoten.

Rond half twee zette mijn fiets verder koers richting Breugel, maar daar was nog een tussenstop die eindstop voor deze dag blijkt te zijn geworden.

Zit namelijk nu gezellig aan tafel met Wineke nadat we gegeten hebben. En vannacht blijf ik hier bivakkeren ergens in haar grote huis dat ooit een restaurant geweest is.

In de buurt van Veghel ben ik even stil gaan staan bij de heilige Lambertus.

Op een stoeptegel staat te lezen dat het bouwwerk een gedachtenis is aan een kapelletje dat hier eerst stond. Op een gegeven moment in de zeventiende eeuw werd het geloof verboden en moest het kapelletje gesloten worden, zo maak ik eruit op .

Op het gebouw zelf staat het volgende:

Nu, tien over tien, tijd om de dag af te sluiten.

Lekker slapen straks .

Stuur toch vast door betere inbussleutel van campingeigenaar. In pension " Chez Frans" met een Griekse" gastarbeider".

 Frans hoefde mijn stuur niet te inspecteren, want dat deed de aardige campingeigenaar vanmorgen bij mijn vertrek daar al.

Hij had een veel stevigere inbussleutel dan die oude roestige van mij en daarmee kon hij de bout nog vele malen meer aandraaien.

Nu is het nog niet gezegd dat het probleem opgelost is, maar het volgende adres waar een kundige fietsenmaker woont is in Breugel.

Stel je voor dat er dan weer speling is dan zal Piet vast en zeker zich wel even over het probleem (stuur) willen buigen.

Op de camping had ik uiteindelijk toch mijn tentje opgezet. Het ging minder waaien.

Meer ruimte voor mezelf zo want met zijn tweeën in een kleine caravan is maar krap en nu kon ik uitgebreid naar het voetbal kijken zonder Hans te storen.

Vanmorgen moest ik rond half zeven naar de WC, maar Hans was al op en vol humor reeds.

Dus toen maar niet meer terug naar bed gegaan maar aan de ontbijttafel met een vers kopje thee.

We hebben onder andere een flinke boswandeling gemaakt en op de camping nog deze schattige bewoners begroet.

Jaap en Joop bezig in hun tuintje.

Ik voelde me al gauw verwant met mijn medekampeerders.

In het bos waren passende rustplekken gecreëerd.

          Hans in de boshalte.

Zo rond één zat de tent met de andere spullen weer op mijn fiets en ging ik richting Schaijk met een stabiel stuur terwijl Hans naar Oss fietste om de trein te pakken naar zijn woonplaats Enschede.

De tomtom van de smartphone leidde me af en toe over zanderige bospaadjes.

Gelukkig controleerde ik af en toe de bagage die met één spin nog niet erg goed bevestigd was ,want op een gegeven moment was één van mijn klompen foetsie.

Op tijd ontdekt en een paar kilometer terug weer gevonden.

De klompen zijn in mijn artiestenbestaan belangrijke attributen, dus blij dat ze weer kompleet waren 

En voortaan beter opletten dus.

Rond twee uur door Frans zoals altijd gastvrij ontvangen met koffie, boterhammen, gebak en warm eten.

Voor de verandering is zijn pension nu ook bewoond door een "gast"arbeider, een Griek die in een Grieks restaurant werkt en een paar dagen bij hem logeert.

Zometeen komt hij terug van zijn werk en ga ik met hem kennismaken.

Maar ik ben ook wel moe, want het is een lange dag vandaag.

De hartelijke groeten krijgen jullie nog van Carla en Hanny, die op Ameland bivakkeren.

Voor straks is mijn wens:

Via twee bezoekjes bij Hans aangekomen in zijn caravan bij Nistelrode.

 Ongeveer half tien werd ik uitgezwaaid door André en was de reis begonnen.

Op het einde van de Veerweg echter al besloot ik mijn fietsenspullen uit de tas te halen op zoek naar de imbussleutel.

Er zat weer speling in het stuur.

Twee keer eerder al had ik die door een bout aan te draaien eruit gekregen, dus dat die speling toch weer terug komt had ik kunnen weten.

Nu leidde ook het aandraaien niet tot het volledig weg zijn van het ongemak.

Het doel van morgen is daarom ook om naar Frans in Schaijk te gaan, van wie ik deze fiets overgenomen heb en die ook verstand van fietsen heeft. Misschien heeft hij een oplossing.

Zo naar Frankrijk rijden en in de bergen is veel te gevaarlijk.

Of hij andere sturen heeft zoveel als hij andere wielen bezit weet ik niet.

Frans stuurde mij zojuist deze foto.

Vandaag heb ik zonder kleerscheuren in ieder geval Nistelrode gehaald waar Hans een caravan heeft staan op een camping.

Rond drie uur was ik er.

           Het avondeten wordt bereid.

Onderweg twee andere bezoekjes afgelegd.

Eerst in Oss waar Leny en Paul op het huis van Carla passen, die nu met Hanny een week op Ameland zit.

Ik mocht ook poseren met Paul.

Carla heeft een prachtige tuin en Leny en Paul gaan hem deze week verzorgen.

Paul vond dat deze tulp extra aandacht verdiende.

Een nóg grotere tuinkunstenaar is Tjeerd, de volgende persoon die op mijn route lag om te bezoeken.

Hier staat hij in zijn subtropische serre.

Op tachtigjarige leeftijd getuigt hij van een jonge en zeer levendige geest, te zien aan hoe hij met planten een unieke wereld om zich heen creëert.

Buiten de serres is zijn wereld al even weelderig.

We gingen koffie drinken in dit prieeltje.

De ooit van mij gekregen vlinders zijn daar ook van de partij.

We zijn samen naar Nistelrode gefietst waar hij op de sigaar ging bij een zekere Mientje.( Haar overleden man was sigarenroker en had er een heel stel nagelaten)

Nu dus bij Hans mijn eerste logeeradres.

De tafel hier wordt straks omgebouwd tot mijn bed.

Misschien gaat kamperen ook nog wel, maar het waait nogal hard voor de tent.

Een plezierige avond gewenst.