Warm en koud kunnen samen gaan.
De deuren kunnen open staan,
en toch kun je je opgesloten voelen.
Maar ook kun je in een kleine opgesloten ruimte
de geest krijgen,
want die houdt zich niet aan muren.
Bijna is de dag weer voorbij.
De spruitjes op de kachel koken al.
Vandaag bijna alleen maar binnen geweest met als hoofdbezigheid het bij mekaar spinnen van genoeg wol om de trui mee af te maken, zodat dat straks mee kan.
Mensen vragen verbaasd of ik nu nog niet weg ben, maar zo ken ik mezelf.
Al heel vaak ben ik van een vaste plek vertrokken en altijd gebeurt dat later dan gepland.
Maar als ik eenmaal weg ben, ben ik ook weg. Dan laat ik een deel van mijn leven achter me en dan ben ik voorlopig ook nog niet terug.
Ik zeg dan maar:"Ik ben niet goed in weg gaan, maar wel in wegblijven."
Nu in deze regendagen gaat er ook niks boven een warm en droog huis. Waar het eten nu alweer op tafel kan.
De spruitjes waren te gaar gekookt, bleek, maar ach.
Belangrijk was vandaag hoe mijn duim zich zou houden met het gisteren van José gekregen smeermiddel.
Tot nu toe voelt ie goed.
Iemand schreef vandaag dat het nog wel heel lang kan duren.
Intussen krijg ik van Piet bericht dat mijn in China bestelde powerbank bij hem aangekomen is.
En de zonneoplader is ook in aantocht.
Mooi,zo kan ik binnenkort goed uitgerust ten strijde trekken.
Een fijne avond gewenst.
PS. Bij nadere lezing van het bericht van Piet blijkt dat het pakketje nog niet in Breugel gearriveerd is............
maar in Chuli ZhongXin.
Bij die middelste punt is het.
Om precies te zijn, hier.
Dus nog even geduld hebben en eerst een rondje Nederland maken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten