Gezellige bezoekdag: André, Sjaantje en Erik kwamen.

 Goedenavond. Het is half negen zomertijd en heb het voetbal van de eredivisie al bekeken. Het eten staat op de kachel. Het is even de vraag of het hard genoeg pruttelt om gaar te worden. Als ik er nog hout bij gooi wordt het veel te warm binnen. Maar zo te ruiken zit er toch wel beweging in de snijbonen. 

Behalve bezoek kreeg ik vandaag ook een foto van een recent gravuurwerkje van mijn Franse vriend Michel, een gelovige kunstenaar. 

Paaszaterdag.

Sjaantje en André kwamen vanmorgen op de koffie, vanmiddag kwam Erik. Hij is misdienaar en na de dienst komt hij vaak naar mij. We hebben samen weer veel gepuzzeld en Erik kwam met een voorstel voor een spreuk: "Wat stom dat hij niets zegt "

Intussen is het eten inderdaad gaar geworden en zet ik het van de kachel af.

Er kwam ook een paaswens uit Italië van mijn Nederlandse vrienden Kees en Marion, die daar wonen bij het Meer van Ortha. 

Een goed Pasen. 

En een Duitse vriend Marc, die ik vorig jaar in Santiago de Compostella ontmoet heb toen hij een wandeling van ruim een jaar aan het maken was stuurde beelden uit de Zwitserse Alpen waar hij nu in de horeca werkt. 

Hij zit tot zijn nek toe in de sneeuw,  kun je wel zeggen.

Allemaal mensen die ik graag weer eens wil ontmoeten. Als straks de bezoeken aan de audicien voorbij zijn liggen er misschien weer fietsreizen in het verschiet.

Op de status van WhatsApp is te zien hoe prachtige de lucht gisteravond in het water spiegelde.

Van Nicole kreeg ik vandaag het........

Gedicht van de dag. 

En met dit plaatje wens ik u ........

Een gezegend paasfeest. 

Een week vol optredens. Vandaag in Uden.

 Goedenavond. 

Het was me het weekje wel. Behalve maandag heb ik elke dag ergens gespeeld. Vandaag ben ik naar Uden getogen. Ook hier was er weer veel animo voor mij en ik heb er zoals altijd veel vrolijke liedjes gespeeld. Maar er komen ook af en toe wat serieuze nummers tussendoor. Graag draag ik die langzaam voor. Dat gaat nu ook weer beter,  doordat mijn oren weer meer horen wat ik zelf speel en dus kan ik er bij zingen. Zo in deze paastijd doe ik regelmatig het kerklied U zij de glorie, opgestane heer......., maar ook door het jaar heen komt het wel voor dat ik dat speel en zing,  in Frankrijk met een Franse tekst. Heel veel populaire op Pasen gerichte liederen zijn er niet. Toevallig las ik in de krant het volgende:

Wat ik ook graag voordraag is ...........

Het lied van de dag. 

Weet je dat er sprookjes zijn, 

die nooit zijn opgeschreven. 

Sprookjes die voor jou en mij

Altijd blijven leven. 

Altijd, altijd schijnt er een zon of een maan.

Altijd altijd blijven er sprookjes bestaan. 

Weet je dat er mensen zijn,

Die altijd blijven leven. 

Mensen die voor jou en mij

Altijd blijven geven.

Altijd, altijd schijnt er een zon of een maan,

Altijd altijd blijven die mensen bestaan. 

Ook vandaag heb ik de mensen het bovenstaande enkele malen op het hart gedrukt.

Er liepen  twee schattige wezens door Uden, die de mensen paaseitjes en ander snoepgoed aanboden. 

Natuurlijk kreeg ik ook mijn deel. Een filmpje ervan staat op de status van WhatsApp. 

Inmiddels heb ik weer lekker gegeten,  is mijn buikje weer gevuld en ga ik lekker uitrusten. 

Tot slot nog een foto van een kleurrijke lucht toen de zon net onder was.

T o t   M o r g e n. 

Van Breugel naar Alphen gefietst en onderweg gespeeld in Sint-Oedenrode en in Boxtel met veel animo.

 Goedenavond. Acht uur is het en ik ben sinds een half uurtje terug op het water. De fiets ging hard vandaag, wat ook kwam door de wind, die goeddeels in de rug blies, maar vooral ook omdat ik me fitter voel dan een tijdje geleden. 

Op de terugweg van Breugel naar Alphen heb ik twee plaatsen aan gedaan om op te treden. Vanmorgen was dat op de markt van Sint-Oedenrode. Hier ging het spelen goed,  hoewel ik in het begin even last had van de zon, die in mijn gezicht scheen. Daardoor kon ik niet goed van me uit kijken en leek ik een verlegen jongetje. 

Er was een warme ontmoeting  met de man die dertig jaar geleden marktmeester was daar. Hij is nu inmiddels 84, vertelde hij. Ik zei hem dat hij me destijds veel vertrouwen heeft gebracht. Een belangrijk man als een marktmeester waardeerde mijn muziek  en gaf mij zelfs steevast een gulden als ik in Sint-Oedenrode speelde. Hij vertelde dat er wel eens agenten op de markt waren die hem dan vroegen of ik wel vergunning had. Dan zei hij dat hij hier op de markt het opperhoofd was en dat ik van hem toestemming had gekregen. 

Ik kom trouwens de laatste tijd nauwelijks nog blauwpakken tegen op markten en in voetgangerszones en voel me over het algemeen zo vrij als een vogeltje en niet vogelvrij zoals in de beginjaren. 

Na de markt ben ik naar Boxtel gereden. Daar wilde ik weer eens spelen in de winkelstraat. Dat was zeer lang geleden. 

Ook daar werd het 

 een dolle boel.

In Boxtel vond ik het........

Gedicht van de dag. 

Wat vooral positief is, is dat ik mijn eigen geluiden weer zuiverder hoor en dat geeft veel meer speelplezier. Dus morgen heb ik er ook weer zin en dan is het ook nog zaterdag,  de dag met de meeste klandizie. 

Grappig was vanmorgen dat ik een paard-en-wagenspan voorbij fietste ergens tussen Son en Sint-Oedenrode. 

Op de status van WhatsApp heb ik ze even opgewacht. 

Goede reis, waar het ook heen gaat.

Rond het huis van Piet en Jet wemelt het van de vogels.

Veel duiven in de achtertuin,  maar als ik film zijn de vogels gevlogen. 

In de voortuin zijn er veel meesjes  die verwend worden met zaad.

Toen ik tegen de schemering op de pont stond

te wachten was de lucht prachtig gekleurd. 

Voor morgen wens ik u een kleurrijke dag. Aan mij zal het niet liggen, want ik ga weer ergens spelen,  al weet ik nog niet waar. Voor straks:

W e l t e r u s t e n. 

Naar Son en Breugel gefietst voor verjaardag van Jet. En passant gespeeld op markten in Veghel en in Son.

 Goedenavond. 

Vandaag 28 maart de verjaardag van Jet en dat betekende een fietstocht naar Breugel. Omdat het toevallig donderdag is met markten in Veghel (,'s morgens) en in Son('s middags) wilde ik die meepikken. Dat betekende vroeg vertrekken en ontbijten zonder de kachel aan te maken. Het zonnetje was er al vroeg bij, dus die verwarmde het vertrek al voldoende. Toen ik echter om acht uur op de pont stond waren de veerman en ik het erover eens dat de snel betrekkende lucht wel eens nattigheid zou kunnen produceren. En toen herinnerde ik me dat het weerbericht dat ik gisteren bekeek dat al aankondigde. Misschien ook wel goed dat ik dat vergeten was, anders had ik misschien zitten dralen en was ik pas vanmiddag gegaan. Nu begon het inderdaad spoedig te regenen en werd de tocht weliswaar afzien,  maar met het vooruitzicht in andere sferen te komen. In Nistelrode had ik mezelf koffie beloofd om te beginnen. Echter, hoewel er mensen aan de koffie zaten kreeg ik toch niks. Ze hadden een besloten ontmoeting. Het café ging pas om elf uur open. Niet echt gastvrij om een natgeregende fietser te weigeren. Maar dat had ik toch maar niet gezegd.

Tien kilometer verder in Veghel was er overal koffie en koos ik voor de Hema. Daar deed ik lang over, steeds naar buiten kijkend hoe het met de regen gesteld was. Net als gisteren hield deze op toen de markt nog net niet voorbij was en net als gisteren in Wijk bij Duurstede moest ik van mezelf toch nog even aan de gang. Daar had ik geen spijt van want het ging heel lekker. Fijn vind ik het ook dat de omringende marktmensen die mij onderhand kennen zo positief reageren. Geeft me het gevoel erbij te horen , ook al kom ik maar een of twee keer per jaar. 

En na mijn onderhand dagelijkse patatje ging de reis door naar Son. Niet meer in de regen maar wel tegen een felle wind. Fietsen bevalt me niet zo de laatste tijd dus was het toch weer afzien om tenslotte op de markt van Son weer de artiest uit te mogen hangen,  en dat bevalt me beter. Heb ook het idee dat ik mijn eigen geluid weer zuiverder hoor, zodat ik er zelf ook meer van kan genieten. 

Piet kwam rond vier uur mij ophalen en maakte een filmpje dat op de status van WhatsApp staat.

De klok van Arnemuiden wordt gespeeld. 

Thuis gekomen kreeg ik de taak om voor het eten te zorgen. 

Koken op inductie is weer anders dan op een houtvuurtje. 

Piet dekte de tafel.........

........En speelde een deuntje op de piano. 

Intussen is het acht uur en heeft Piet een vergadering. Ik mag nu mijn toetje gaan verorberen. 

En Jet moet nog een beetje bijkomen van een voor haar drukke dag met nogal wat bezoek. In Oijen vanmorgen zag ik de vlag al uithangen ter ere van haar 73ste verjaardag.......

En de watervogels trokken vanmorgen ook al hun baantjes, toen ik nog niet vertrokken was.

Spreuk van de dag. 

Als je helemaal op bent is het tijd om naar bed te gaan.

Maar gelukkig ben ik nog niet heel erg moe en blijf ik nog even gezellig op bij jarig Jetje.

T o t   M o r g e n. 

Chaotisch begin van de dag. Toch naar Wijk bij Duurstede, daarna naar Ellen en Andries.

 Goedenavond. 

Ik geloof dat ik moe ben na een dag van vroeg opstaan en veel fietsen. Mijn idee was bij het opstaan om naar Wijk bij Duurstede te gaan voor de markt en ondertussen uitsluitsel te krijgen van de Portugese vrouw die ik vorig jaar in Santiago de Compostella had ontmoet. Ze is een tijdje in Nederland. Gisteren stelde ze al voor om in Utrecht koffie te gaan drinken, maar toen schreef ik: misschien vandaag. Maar ik besefte al snel dat op en neer naar Utrecht wel erg ver is. Maar die kant op fietsen en dan als eerste doel te gaan spelen in Wijk bij Duurstede leek me een goede tussenoplossing. Daarna konden we wel verder zien. Echter......het miezerde vanmorgen en bij nadere beschouwing van het weerbericht leek de meeste neerslag te gaan vallen tussen tien en twaalf, dus precies de marktperiode.

Mijn plannen bijgesteld,  mijn oude thuisbroek aangedaan. De constatering dat er beneden toch weer muizenactiviteit is maakte me erg onrustig en ik ben aan het rommelen gegaan: al mijn truien in een muisdichte zak gedaan. De kachel weer aangedaan voor een dagje thuis. Die had ik bij een vroeg vertrek uit willen laten. Toch liet me het idee om wel te gaan  niet los. Vooral omdat die mogelijke ontmoeting nog er was. En desnoods, dacht ik, als de markt in het water valt kan ik nog wel tot Utrecht door fietsen om er vanmiddag te spelen.

Mijn nette speelbroek weer aangedaan en om kwart voor negen zat ik op de fiets met de wind in de rug. Half elf ter plekke zijn zou kunnen, dan is er nog een beetje markt over.

Helemaal rustig was mijn hoofd nog niet. Op het pontje naar Tiel kwam ik vast verward over op veerman Jacob. Omdat ik mijn knipkaart niet kon vinden moest ik een nieuwe kopen. Met betalen stond ik te klungelen. Tijd om te kletsen was er nu niet. Hij had veel klanten. Maar dat vond ik wel prima nu.

Tenslotte kwam ik inderdaad rond half elf Wijk bij Duurstede binnenrijden,  maar wel.........in de regen, die net begonnen was. Toch verkeerd gegokt dus. 

Dan maar niet spelen en uitgebreid koffie drinken, met de Volkskrant erbij.

Een druilerige markt.

Een lekker kopje koffie, met genoeg suiker. 

Toen ik vijf over elf naar buiten stapte waar de druppels niet meer zo dicht vielen hoorde ik iemand roepen: "Waar is je accordeon?"

Het was tot mijn verrassing de bloemenkoopman die ik ken van Veenendaal. Ach ja natuurlijk, besefte ik, die heeft natuurlijk ook andere markten. Ik vertelde dat ik voor niks hierheen gefietst ben, want het regende. "Kom hier maar onder de tent staan", zei hij terwijl hij naar zijn vrouw keek, of die het ook goed vond. Oh nee, dat is niet handig,  was mijn reactie,  waarop hij zei dat het over vijf minuten droog zou zijn. En dat leek inderdaad te gaan kloppen  aan de lucht te zien.

Het vervolg is dat ik nog anderhalf uur heel succesvol heb staan spelen. Toen ik na afloop de bloemenman weer passeerde vertelde ik mijn vervelende ervaring van de accordeondiefstal.Hij en zijn vrouw waren onder de indruk en spontaan duwde hij mij een bos bloemen in de handen. Nou,  daarvoor vertelde ik het niet,  maar ik heb het cadeau dankbaar aangenomen. 

Ondertussen was er reactie van de Portugese dame. Dat het vandaag niet uitkwam. Dus toen was het duidelijk dat ik weer terug naar huis zou fietsen. In Tiel had ik vanmiddag kunnen spelen, maar via een omweggetje een bezoek brengen aan Ellen en Andries was ook een idee, en dat werd uitgevoerd. Dan kon ik mooi het bloemencadeautje aan Ellen overhandigen. 

Meteen werden de bloemen goed verzorgd. 

En nu staan ze mooi te wezen in een vaas.

Ik werd ook goed verzorgd,  want goed en wel binnen werd de lunch voor me klaargezet.

Het nam niet weg dat er op weg naar huis ook nog gelegenheid was voor een andere versnapering.

En nu heb ik thuis weer gekookt en ga ik zo meteen aan mijn tweede bord spinazie beginnen. 

Maandag maakte ik in deze blog gewag van een in het water spiegelende planeet: de maan.

Een oplettende lezer merkte op dat ik de maan geen planeet mag noemen. 

Planeten zijn hemellichamen die om de zon draaien. Een hemellichaam die om een planeet draait heet een maan.

Bij deze, voor wie net als ik de maan een verkeerde benaming geven, deze uitleg:

Uitdrukking van de dag. 

De druppel die de emmer doet overlopen. 

In het Spaans hebben ze ook een dergelijke uitdrukking,  alleen daar is het de druppel die de emmer vol maakt.

La gota que colma el vaso.

Prettige avond,  tot morgen. 

Een prettig gestoord optreden in Oss gevolgd door bezoek aan Carla.

 Goedenavond.  

Tot twee keer toe werd ik vanmorgen prettig gestoord op de markt van Oss. Toen ik een kwartiertje bezig was te spelen kwam er met veel bombarie een man die een karretje vooruit duwde langs. Een muzikant, was mijn eerste gedachte. Nee, misschien een ambulante verkoper? Hij posteerde zich vrij brutaal op enkele meters van mij, pakte uit, en meteen had hij de aaandacht van het publiek te pakken.  

Hij bleek te gaan goochelen.

Deze truc is te zien op de status van WhatsApp. 

 Enerzijds was ik een beetje overbluft maar al snel was ik blij dat ik weer iets origineels meemaakte, om te verfilmen voor op de status van WhatsApp. 

Mijn accordeon stond ondertussen onbeheerd en kreeg  samen met de bordjes ook aandacht. Werd dit keer niet gestolen. 

Bovendien was de man echt ambulant en na korte tijd weer verdwenen,  zodat ik mijn accordeon weer ter hand kon nemen. Een tweede verrassing diende zich tegen elf uur aan toen het draaiorgel verscheen en op mijn plaats ging staan.

 Er was een misrekening in het spel. Om de twee weken is hij er op de Osse markt en vandaag dacht ik dat hij er niet zou zijn. Maar misschien heeft hij vanwege slecht weer een keertje overgeslagen,  zei hij zelf. Niet getreurd,  ik mag de man graag en de markt eindigen met een kopje koffie vond ik een prima idee.

We zwaaiden nog naar elkaar en toen ging ik naar de koffie.

Mijn fiets met de accordeon in de tas intussen maar eens op slot gezet. Dat is heel lang geleden dat ik dat gedaan had. Het slot lag nat onder in een van de tassen, maar het sleuteltje draaide nog rond.

Voor die koffie had ik uitgebreid de tijd genomen in de Hema, samen met een lekker stuk appelgebak, zo ongeveer voor de prijs van mijn verdiensten. Maar.......teruggekomen bij mijn fiets bleek mijn plekkie weer vrij te zijn en spontaan besloot ik om de accordeon nog even te pakken, hoewel het al kwart over twaalf was. Zo had ik me een half uur lang nog flink uit kunnen leven en de pot nog een beetje kunnen spekken. 

Daarna tijd voor friet, waarna ik besloot Carla op te gaan zoeken. Die kwam toevallig net thuis toen ik eraan kwam. In een boom voor haar huis is een ekster druk bezig een nest te maken, maar deze liet zich niet vangen door mijn camera.

Carla zelf kwam wel op de foto.

Ik kon nog iets doen voor haar: een paar hoge takjes afknippen van haar appelboom die ze gesnoeid heeft. Ook had ze een plantentafeltje dat zijn langste tijd gehad heeft. Dat was snel gesloopt en kon in mijn fietstassen nog wel erbij. Maar vooral was het heel gezellig. 

Even later stond de fiets met mijn toekomstig aanmaakhout op de pont.

Thuis gekomen is er eindelijk weer eens een geheel nieuwe spreuk uit mijn brein ontsproten. 

Spreuk van de dag 

Als je leert om te verliezen heb je al veel gewonnen. 

E e n   p r e t t i g e   a v o n d. 

 

Vlechten met wilgentakken. Bezoek van Paul. André en Sjaantje waren er ook.

 Goedenavond. Vandaag begonnen met het vlechtwerk rond de houtstapel. Enkele palen in de grond geslagen. De wilgen hier zijn gesnoeid of moeten nog gesnoeid worden. Dat geeft genoeg materiaal om een schutting te bouwen die het hout tegen moet houden.

Het begin is er.

Genoeg twijgen om het werk af te maken. 

Vanmorgen kwam Paul onverwachts op de thee. We konden lekker buiten in het zonnetje zitten waar ik even tevoren ook de afwas al had gedaan.

Ook André en Sjaantje kwamen vandaag maar zijn nu weer naar Oss.

Toen ik nog in bed lag vanmorgen zag ik in het oosten de maan waar ze niet hoort te staan. Het was de weerspiegeling van de planeet.

In werkelijkheid stond ze aan de westelijke hemel, vlak voor haar ondergang. 

Nu is net de zon alweer ondergegaan. Er was tegen de avond een huisbootje te zien die op weg was naar de zon, zo leek het.

Op de status van WhatsApp staat een filmpje ervan. 

Bijna had ik een filmpje gemaakt van een wesp die in een spinnenweb verzeild was geraakt. Helaas voor mij en voor de spin kon ze vluchten.

De geduldige spin zit de hele dag hier te wachten op een prooi.

Een andere wesp heeft wel het leven gegeven vandaag. Vanmorgen voelde ik iets in mijn nek kriebelen. Toen ik het insect weg wilde vegen merkte ik tot mijn verbazing dat het een wesp was en heb ik hem snel vermorzeld op de vloer. Het begon van een steek was al voelbaar. 

Het is al vroeg in het jaar voor wespen,  maar ik denk dat ze in het hout overwinterd hebben dat ik naar binnen heb gesleept. 

Twee spreuken herschreven,  die mee gaan  naar mijn optedens ter illustratie van mijn muziek.

Of ik morgen ga is nog de vraag. Mooi weer nodigt ook uit om thuis te blijven.

Spreuk van de dag (Frans)

Revenons à nos moutons. 

Laten we teruggaan naar onze schapen.

Wordt gezegd als er in een gesprek te veel afgedwaald wordt van het eigenlijke onderwerp. 

Intussen is nu de echte maan verschenen in het oosten en heb haar meteen op de foto gezet.

Ze wenst u, met mij, een prettige avond. 

Mijn accordeons zijn toch redelijk goed. Weer binnendagje.

 Goedenavond.  Nou ja, hoe moet ik het noemen? Het is kwart voor zes en nog lang niet donker. De dagen worden allengs langer.

Vandaag weer de hele dag thuis gebleven zonder bezoek. Alleen heb ik mijn buren Ton en Monique even gesproken. Ze waren wezen kijken op hun bootloze plek. Met dit slechte weer konden ze op de werf niet veel doen. Vandaag behalve breien ook een accordeon ter hand genomen. Mijn pessimistische idee dat er geen enkele goeie bij is van de accordeons die ik nog heb kan ik bijstellen. Degene die ik nu probeerde is even goed als die waarmee ik deze week al heb opgetreden. 

Ben weer wat opgeschoten met de trui, waarvan het doel niet het eindproduct is maar de weg ernaartoe. 

Die is nog erg lang en brengt me tot de volgende .......

Uitspraak van de dag. 

Als je klaar bent met breien ben je uitgebreid.

Enkele fikse buien vielen vandaag op mijn dak, zoals overal in Nederland wel, zoals mensen mij schreven. 

De fikse wind zorgde ervoor dat de kachel het goed bleef doen.

 

Hoewel ik soms niet wist of ik hem uit moest laten gaan,  als het zonnetje binnen voor grote hitte zorgde.

Geen wolkje aan de hemel, zou je zeggen. 

Op de status van WhatsApp komt vanavond de maan die gisteravond haar licht in de plas deed spiegelen.

En nu is het etenstijd voor mij. Snijbonen, aardappelen en kipfilet. Ik wens u een prettige avond. 

T o t    M o r g e n.