Goedenavond.
Het optreden van de Ierse band Irish Cream is achter de rug. Ze hebben het mooi gedaan in een zo goed als volle Sint-Jozefkerk in Oss.
Onder andere zie je hier Henny ( in het midden) met de fluit en Piet met de contrabas.
Als kersen op de taart was er een dansstel dat fenomenaal zich op het toneel bewoog.
Als ik die muziek hoor begint het bij mij direct overal te kriebelen en ik moest me inhouden om ook niet door de zaal te gaan springen. Dat is gelukt. Ik had mijn lesje geleerd van een andere keer toen er ook dansers waren en ik tot de orde geroepen werd toen ik enthousiast mee begon te bewegen. Dat leidde de aandacht van het publiek af van de acteurs. Maar deze dansers deden het zo adembenemend goed! Het meeklappen alleen al was dansen voor mij.
Een filmpje ervan staat op de status van WhatsApp.
Zoals verwacht heb ik vandaag nog wat naweeën van het abrupte en dramatische einde van een heel goed optreden gisteren in Oss. Als ik vannacht even wakker werd zag ik die lege fietstas weer voor me, waar de accordeon met al mijn acteerspullen uit verdwenen was. Het heeft even tijd nodig om te wennen aan het gegeven. Maar ik weet uit ervaring dat ik me snel weer bij deze nieuwe situatie neer kan leggen. Vooruit denken is het devies. Nu op zoek naar een opvolger voor de gestolen accordeon. Ik heb genoeg kandidaten in huis, maar zoals ik gisteren schreef mankeren ze allemaal wel wat. Maar heel veel toch ook weer niet. Bij een ervan deed ik vanmorgen een poging om het verkeerde geluid van een van de toetsen weg te krijgen.
De accordeon uit elkaar gehaald.
Operatie mislukt, want het verkeerde geluid was er niet uit toen ik hem weer in elkaar had gezet.
Vanmorgen toen Bert er nog was had hij deze oplossing om de riem waar mijn hand doorheen moet wat ruimer te krijgen.
Een natte doek om de riem draaien en iets ronds er tussendoor klemmen. Deze operatie is wel gelukt, mijn hand heeft nu letterlijk en figuurlijk meer speelruimte.
Bert had in zijn camper geslapen en veel last gehad van poempoempoemmuziek aan de overkant van de Maas. We hadden samen ontbeten en daarna dus die accordeon behandeld. Tegen half elf vertrok hij weer. In Heesch ging hij Tjeerd bezoeken, die ook een vriend van mij is.
Bertje, houdoe, we zien elkaar donderdag weer in Wageningen op de verjaardag van Dick, de man van de KA-ZEN op de markt aldaar.
Twee eenden boven op het dak van de boot naast mij trok de aandacht. Er kwam ook nog een kraai bij zitten.
Vanmorgen was dit plaatje van de opkomende zon voor mij het sein dat ik op moest staan.
Spreuk van de dag.
Het leven is een lied
Soms weet je de melodie even niet.
Het bordje met deze tekst zat in de gestolen koffer en ga ik herschrijven. Het is voor mij de treffendste tekst van de zeven en op dit moment op mij weer van toepassing.
Dag mensen. Morgen gaat ons lied weer verder. De melodie hangt nog in de lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten