Goedenavond.
Mijn plan om naar Veenendaal te gaan uitgevoerd. Het fietsen ernaartoe en ervanaf ging moeizaam. Was toch niet fit genoeg om lekker op de fiets te zitten, ondanks dat merendeels de wind in de rug was, zowel heen als terug. Begin ik nu echt een oude man te worden, nu ik bijna zeventig ben?
Bij aankomst op de markt hoorde ik verschrikkelijke klanken ergens vandaan komen. Bij inspectie van wat dat was bleek het een klein draaiorgel te zijn en twee mannen stonden uitvoerig iedereen te bewerken die langs kwam door de collecteschalen voor hun neus te houden.
Betalen, betalen, betalen.
Deze mijnheer liep door. Foei.
Ik werd er sjagrijnig van en dat liet ik zien op het filmpje op de status van WhatsApp.
Het draaiorgel zelf zag er nog wel een beetje leuk uit, maar verdiende ook niet de schoonheidsprijs.
In eerste instantie was ik ontmoedigd. Daar kan ik niet tegenop tegen zoveel geweld. Ze gingen staan op de plek waar ik meestal begin te spelen, tegenover de marktmeester die een bloemenkraam heeft. Hij gaf me een hand en ik vroeg meteen of zij hier elke week komen, want dan kom ik niet meer. Ach, zei de man, ze verplaatsen zich. Toen vermande ik me in de wetenschap dat de markt hier heel groot is. Per slot van rekening gaat het mij ook niet om het geld, maar vooral om de lol. Mijn eerste gedachte om nog ergens anders te gaan spelen, Wageningen of zo, of maar meteen weer naar huis te gaan liet ik varen en het viel best nog mee. Er was nog genoeg klandizie voor mij en de verdiensten waren toch ongeveer gelijk aan wat ik gewend ben. Veel dus.
Ik had contact met een kleurrijke vrouw die op een bakfiets over de markt reed en ook enkele jongere dames die er heel leuk uitzagen. Jammer dat ik er niet aan gedacht had om die vrouw op de bakfiets op de foto te zetten. Bij haar voegde zich later een kleurloos geklede man met wie ik een boeiend gesprek had. Hij speelt zelf ook accordeon en wat ik deed sprak hem wel aan.
Ook kwam er een man op me af die me vroeg of ik op een bootje aan de Maas woonde en af en toe naar Italië fietste terwijl ik eigenlijk naar Frankrijk wou. Hij herkende mij nog vsn Joris Showroom van meer dan tien jaar geleden.
Het spelen ging dus aardig, maar het kon beter.
Mijn oren deden het eerst heel goed maar later kreeg ik de schrik te pakken toen mijn linker oor weer deed zoals twee zomers geleden: dicht klapperen. Misschien valt het mee en begint dat gedoe niet weer opnieuw.
De accordeon stoorde mij af en toe ook weer. Moet 'm binnenkort toch wel opereren.
Van de vele fietsen die in Veenendaal geparkeerd stonden had er eentje nog een echte ouderwetse kilometerteller, zoals ik die vroeger ook had.
Op de terugweg deed ik in Kesteren zoals gewoonlijk weer boodschappen. Een paar schattige eenden pikten ook hun graantje mee op de parkeerplaats waar mijn fiets stond.
De onderneming is weer volbracht. Het is half tien en het eten, pompoen met aardappelen en eieren staat al een tijdje te wachten om opgegeten te worden.
Uitdrukking van de dag (Frans)
Nog meer katten hebben die nog een zweepslag moeten krijgen.
Dit wordt gezegd van iemand die geïrriteerd is omdat ie nog zoveel te doen heeft.
Een prettige avond nog en een rustige nacht gewenst.
T o t M o r g e n
Geen opmerkingen:
Een reactie posten