Een prettig gestoord optreden in Oss gevolgd door bezoek aan Carla.

 Goedenavond.  

Tot twee keer toe werd ik vanmorgen prettig gestoord op de markt van Oss. Toen ik een kwartiertje bezig was te spelen kwam er met veel bombarie een man die een karretje vooruit duwde langs. Een muzikant, was mijn eerste gedachte. Nee, misschien een ambulante verkoper? Hij posteerde zich vrij brutaal op enkele meters van mij, pakte uit, en meteen had hij de aaandacht van het publiek te pakken.  

Hij bleek te gaan goochelen.

Deze truc is te zien op de status van WhatsApp. 

 Enerzijds was ik een beetje overbluft maar al snel was ik blij dat ik weer iets origineels meemaakte, om te verfilmen voor op de status van WhatsApp. 

Mijn accordeon stond ondertussen onbeheerd en kreeg  samen met de bordjes ook aandacht. Werd dit keer niet gestolen. 

Bovendien was de man echt ambulant en na korte tijd weer verdwenen,  zodat ik mijn accordeon weer ter hand kon nemen. Een tweede verrassing diende zich tegen elf uur aan toen het draaiorgel verscheen en op mijn plaats ging staan.

 Er was een misrekening in het spel. Om de twee weken is hij er op de Osse markt en vandaag dacht ik dat hij er niet zou zijn. Maar misschien heeft hij vanwege slecht weer een keertje overgeslagen,  zei hij zelf. Niet getreurd,  ik mag de man graag en de markt eindigen met een kopje koffie vond ik een prima idee.

We zwaaiden nog naar elkaar en toen ging ik naar de koffie.

Mijn fiets met de accordeon in de tas intussen maar eens op slot gezet. Dat is heel lang geleden dat ik dat gedaan had. Het slot lag nat onder in een van de tassen, maar het sleuteltje draaide nog rond.

Voor die koffie had ik uitgebreid de tijd genomen in de Hema, samen met een lekker stuk appelgebak, zo ongeveer voor de prijs van mijn verdiensten. Maar.......teruggekomen bij mijn fiets bleek mijn plekkie weer vrij te zijn en spontaan besloot ik om de accordeon nog even te pakken, hoewel het al kwart over twaalf was. Zo had ik me een half uur lang nog flink uit kunnen leven en de pot nog een beetje kunnen spekken. 

Daarna tijd voor friet, waarna ik besloot Carla op te gaan zoeken. Die kwam toevallig net thuis toen ik eraan kwam. In een boom voor haar huis is een ekster druk bezig een nest te maken, maar deze liet zich niet vangen door mijn camera.

Carla zelf kwam wel op de foto.

Ik kon nog iets doen voor haar: een paar hoge takjes afknippen van haar appelboom die ze gesnoeid heeft. Ook had ze een plantentafeltje dat zijn langste tijd gehad heeft. Dat was snel gesloopt en kon in mijn fietstassen nog wel erbij. Maar vooral was het heel gezellig. 

Even later stond de fiets met mijn toekomstig aanmaakhout op de pont.

Thuis gekomen is er eindelijk weer eens een geheel nieuwe spreuk uit mijn brein ontsproten. 

Spreuk van de dag 

Als je leert om te verliezen heb je al veel gewonnen. 

E e n   p r e t t i g e   a v o n d.