De (stapel)gekte neemt toe.

 Goedenavond. 

Ja, de laatste dag van dit jaar loopt op zijn eind en buiten hoor je dat geleidelijkaan de gekte begint toe te nemen,  aan de knalletjes te horen. Zoals ik al ooit schreef ben ik stapelgek en vandaag heb ik me weer een beetje kunnen uitleven met zaag en bijl. Op het eind lag het vandaag hierheen gehaalde hout er zo bij.

Maar in de schemering heb ik het allemaal heel netjes bijgestapeld beneden tegen de schuine helling aan. Ik vind het zo leuk om tegen die steile helling een rechte stapel te maken. Daar maak ik morgen wel weer een foto van.

Als ik dan buiten zo bezig ben en vaak op en neer loop kom ik in het struikgewas  gevallen sterren en vlinders tegen. Die hebben nu weer een zichtbaar plaatsje gekregen bij de entree.

Wel voel ik mijn schouder een beetje en dat betekent dat ik ook weer niet te fanatiek moet zijn. De andere bezigheid van breien is ook niet zo bevorderlijk voor de rechterarm, hoewel het toch veel lichter werk is dan zagen en hakken. Hier ben ik met de laatste mouw bezig en dit slingerende motief heb ik daarvoor bedacht.

Van verschillende mensen heb ik dezer dagen al de volgende wens gekregen:

Deze oudejaarsavond blijf ik gewoon weer lekker thuis en zometeen ga ik koken. Voor de verandering is de volgorde van eten en schrijven nu eens omgedraaid. Voor de status van WhatsApp heb ik vandaag een schets van hoe het rond de gevallen boom is.

In het midden de zaag.

Schrik......Een knal! Oh ja, het is bijna jaarwisseling. Dieren schrikken natuurlijk ook en die kunnen het geluid niet plaatsen zoals ik.

Maar verder zal het zoals gewoonlijk hier wel vrij rustig zijn vergeleken met waar meer mensen wonen.

De valk was vandaag weer aan het bidden. 

Gevonden in het struikgewas:

De spreuk van de dag .

Wie het kleine niet leert doet het grote verkeerd. 

T o t   M o r g e n. 

T o t    v o  l  g e n d   jaar.

In mijn piepzak of ik de pont zou halen zonder lekke band. Gespeeld in Wijchen en Ad bezocht in Balgoy.

 Goedenavond. 

Het was net even spannend of het een avondvullende terugtocht zou worden vanaf Balgoy naar huis, of dat ik voor acht uur de pont hier zou betreden. Dat laatste is gelukt,  en ruim op tijd. Half acht zelfs zette de veerman me al over. Ik had de schrik te pakken omdat de fiets nogal slingerde.  Dat slingeren deed ie vanmorgen op de heenweg plots heel erg, en toen was dat het sein voor een lekke voorband. Vanmorgen kon ik snel weer doorfietsen omdat ik een ander binnenbandje bij me had. In Wijchen waar ik was trof ik de fietsenmaker dicht, dus als het nu opnieuw gebeuren zou had ik daar gestaan in het donker en bovendien nog aan de Brabantse kant van de Maas. Wel had ik bij de Hema een nieuwe buitenband kunnen bemachtigen, binnenbanden hadden ze daar echter niet.

Maar de band hield het. 

Met zo'n slechte buitenband vraag je om problemen. 

De nieuwe buitenband van de Hema is ook in Alphen gearriveerd. 

Intussen is een groot deel van de avondopdracht volbracht: Kachel aanmaken, eten koken en eten. Nu de blog nog afmaken.  Om te vertellen dat ik vanavond in Balgoy op bezoek ben geweest bij Ad. Ad is sinds een week ineens aan het sukkelen geraakt. Is de macht over zijn benen kwijtgeraakt en een paar keer gevallen. Dit hoorde ik allemaal van zijn dochters Sacha en Nicole, maar nu ik er zelf geweest ben heb ik een betere voorstelling van hoe het is. Hij heeft onontbeerlijke hulp van zijn dochters, familie, buren en vrienden. Toen ik kwam was iemand hem het bed in aan het tillen na een toiletgang en toen ik een uur later ging hielp ik mee met hem van bed af te brengen naar een stoel, waar hij plaatsnam voor det avondboterham. Heb veel respect voor hoe het allemaal gaat en begrijp nu waarom Nicole schreef dat ze een beetje moe was.

Voor mij was het bezoek eigenlijk een beetje veel, omdat het laat was op de middag na een optreden in Wijchen, wat overigens heel leuk ging. De keuze vanmorgen om naar Wijchen te gaan om te spelen was trouwens gekoppeld aan de mogelijkheid om Nicole, of Sacha of pa zelf te treffen, mocht dat geschikt zijn.

Sacha en Nicole kwam ik allebei al tegen in de speelstraat en na overleg vertelden ze dat het uitkwam als ik ook naar Ad zou gaan later. Eenmaal afgesproken moest ik me daar toe zetten, vooral ook omdat communicatie zo moeizaam gaat de laatste tijd. Het ging dus, zij het met moeite,  maar uiteindelijk ben ik blij dat ik gegaan ben, alleen al omdat ik de situatie daar nu beter begrijp. 

En ik ben dus ook weer veilig thuisgekomen,  waar het inmiddels kwart over tien is.

Op de status van WhatsApp zie je een meerkoet zich voortbewegen op een vlotje.

Na heen en weer gezeild te hebben naar en van de boot van André besluit hij tenslotte het ruime sop te nemen. 

Dit schouwspel speelde zich vanmorgen af voordat ik ging.

Spreuk van de dag. 

Staar je niet blind op een gesloten deur,  maar kijk waar een deur open staat.

Gevonden in de gerarduskalender van 2015, die ik vond tussen mijn papierrommel. Hij komt van Heleen Kaller. 

W e l t e r u s t e n. 

Stapelgek. Creatieve serie van Harold onder de loep genomen.

 Goedenavond. 

Met hout bezig zijn doet me altijd goed. Heb vandaag nog wel wat hout gehaald van de gevallen boom, maar ben ook al begonnen met zagen en bijlen van het hout naar de juiste maat voor de kachel. 

Daarbij moest ik een plekje creëren waar ik de hapklare blokken neer kan leggen. Hout stapelen kan ik goed en doe ik graag, vandaar dat ik mezelf wel eens stapelgek noem.

Diep in de schemering ben ik pas opgehouden. Het begin is er.

Het bezoek van Harold gisteren hield me nog wat bezig vandaag. Toen ik de trui van Marthy, die hij gisteren meebracht, wat beter bekeek,  ontdekte ik dat ik die niet gebreid had. Deze is niet van mohairwol,  bij nadere beschouwing. Wel van door iemand gesponnen en geverfde schapenwol. Ook heb ik een andere techniek gebruikt. Grappig! Het is in ieder geval toch een stukje van Marthy,  die niet meer op aarde is. Hoe het na de dood is, daar hadden we het vaak over. Marthy was er heilig van overtuigd dat ze dan niet meer bestond. Toch meende ik gisteren zeker haar aanwezigheid te voelen toen haar geliefde man bij mij was en we het over haar hadden. 

Ze was graag creatief bezig en het is interessant dat Harold dat nu ook opgepikt heeft. Zo blijft hij toch met haar verbonden en kan hij de afstand beter aan. Onderstaand werk van hem bracht hij voor me mee.

De provincie Zeeland in tien perspectieven. 

Zeeland met de hoofdstad Eindhoven. 

Ondergetekend Harold.

Op de status van WhatsApp worden de tien gedaantes van Zeeland belicht.

Het reisverslag dat hij meebracht van mijn eerste grote reis in 1976 intrigeert me. Ik heb er vandaag weer een bladzijde uit gelezen. Het is zo ver weg, maar tegelijkertijd heel dicht bij. Luisterend naar de stem van mijn hart maakte ik deze reis. Dat deed ik en dat moet ik blijven doen. Het vertrouwen hebben dat als je dat zuiver doet, je altijd geholpen wordt. Vaak krijg ik een weg voorgeschoteld die niet logisch is, maar mijn ervaring is dat het altijd goed komt, vaak op wonderlijke wijze.

Spreuk van de dag. 

Wees het wonder waar je voor gemaakt bent.

F i j n e   A v o n d. 

Bezoek van Harold. We kennen elkaar vijftig jaar

 Goedenavond. 

Ik moest een jaar of negentien geweest zijn toen ik een week vrijwilliger was bij de Zonnebloem in Bleierheide, Limburg.

Daar ontmoette ik andere vrijwilligers,  Harold en Marthy. 

Het is raar gegaan met ons contact. Tot twee keer toe waren we elkaar uit het oog verloren,  evenzovele keren kwamen we elkaar op een totaal onverwachte manier weer tegen, beide keren in Frankrijk. De eerste keer woonde ik met mijn vriendin Marry in de Cevennen . We waren in de buurt aan het fietsen toen iemand vanuit een auto :"Hé Zonnebloem" riep. Het was Marthy. Ze was met Harold op vakantie in die mooie streek. We zijn toen een keer bij hen op de camping geweest en zij bij ons op de berg en hebben adressen uitgewisseld. We hebben het over het jaar 1984 of 1985. Daarna zijn Marry en ik weer in Nederland gaan wonen en hebben we contact met elkaar gehouden tot.......het weer verwaterde. Maar zo'n vijftien jaar geleden troffen we elkaar weer in de Franse Alpen, waar ik stond te spelen op een markt. Ze hadden toen ook kennis gemaakt met Andries met wie ik op mijn tournee afgesproken had.

Sindsdien zijn we elkaar niet meer uit het oog verloren. Wel is Marthy anderhalf jaar geleden overleden.

Vandaag kwam Harold dus en hij kwam me een trui brengen,  die ik ooit voor Marthy gebreid had.

Harold en.........

........een stukje Marthy. 

Er waren ook breinaalden bij en mooie wol, van Marthy georven.

Harold heeft een goede therapie gevonden om het verlies van zijn partner te verwerken: tekeningen maken en afdrukken van linoleum. 

De twee kaarten aan weerszijden van de thermometer heb ik uit mogen kiezen.

De onderstaande serie heeft als thema:weglaten, en toch de kern overhouden. 

Het kan leiden tot een interessante filosofie.

In ieder geval was het inspirerend Harold zo mee te maken in navolging van Marthy,  want die was altijd met creatieve dingen bezig. Behalve dat is en blijft hij erg maatschappelijk betrokken. Hij werkte vroeger op een school met moeilijk opvoedbare kinderen en doet nu ook allerhande vrijwilligerswerk bij maatschappelijke projecten.

Behalve de voor Marthy gebreide trui bracht hij me ook terug mijn reisverslag van mijn eerste grote reis, gemaakt in 1976.

Voor de liefhebbers is hier een bladzijde eruit.

De reis had een half jaar geduurd en ging onverwachts Italië in.

Ton had gisteren een boompje bij hen voor gesnoeid. Het bruikbare hout mocht ik meenemen.  Tevens heb ik vanavond van zijn kruiwagen gebruik gemaakt om weer wat hout van de omgevallen boom naar hier te brengen. En ook heb ik vanmorgen weer wat huishoudelijke werkjes verricht, zodat het een beetje opgeruimd was toen mijn goede vriend kwam.

Spreuk van de dag. 

Gevonden in het NRC handelsblad van twee jaar geleden,  waarmee ik vanmorgen de kachel aanmaakte. 

Ik wens u nog een prettige avond. 

T o t   M o r g e n. 

Laag water hier vanwege hoogwater.

 Goedenavond. 

Het klinkt raar, maar het is hier laag water, in deze natte tijd met op veel plaatsen wateroverlast. Dat komt vanwege de maatregelen die ze bij de sluizen nemen. Die worden geheel of gedeeltelijk losgegooid opdat het water sneller weg kan vloeien. Het gevolg is dat op de plaats waar ik lig het water weggetrokken wordt. Mijn boot ligt nu gedeeltelijk op de bodem en daardoor een beetje schuin.

Maar ik ben met kamperen ook gewend dat de ondergrond niet altijd even horizontaal is, dus dat kan ik wel hebben,  en ook heb ik er vertrouwen in dat alles weer recht komt.

Vanmorgen kwam André op de koffie en hij inspecteerde ook zijn boot. Hij is dezer dagen in Oss in het huis van Sjaantje. 

Vanmiddag kwam Erik. Hij had snel de woorden gevonden in de cryptogram, waar ik al dagen naar op zoek was. Ook heeft hij me geholpen met het afzagen van enkele takken van de gevallen boom. 

Het tot nu toe hierheen gesjouwde hout.

Tegelijkertijd zijn Ton en Monique aan het zagen geweest bij hun boot. Nu met het lage water konden ze gemakkelijker bij een laag staande wilg. Het dikkere hout ervan heeft Ton klaargelegd voor mij. 

Onafhankelijk van elkaar hebben Monique en ik zojuist de maan op de foto gezet.

Ook Jupiter liet zich weer eens zien na lange tijd zich schuil gehouden te hebben achter wolken. 

Op de status van WhatsApp komt een rondje om de nachtelijke hemel.

Het warme eten was vandaag minder lekker. Groente die je ingepakt in plastic koopt, krijgt vaak een geur en een smaak van rottigheid, is mijn ervaring. Na enkele dagen al, en soms meteen al na aankoop. Vandaag was dat het geval met de heerlijk fris ogende sperziebonen. 

Niet meer zo kopen dus, maar zelf inpakken in meegenomen zakjes, want losse zakjes bieden ze in veel winkels niet meer aan.

Morgen krijg ik aangekondigd bezoek van een vriend,  die ik lang niet meer gezien heb: Harold, die in Vught woont. We hebben elkaar best veel te vertellen. 

Spreuk van de dag. 

Je hoeft niet te blozen om je eigen kleur te laten zien. 

T o t   M o r g e n. 

Kerstdiner bij Carla. Weerzien met oude bekende veerman Chris op de pont vanavond.

 Goedenavond. 

Weer thuis van derde en laatste keer Oss. Vandaag was het kerstdiner bij Carla, samen met Leny en Paul.

z

Van links naar rechts: Paul, Leny en Carla. 

Zoals gewoonlijk had Carla er weer veel werk en liefde aan besteed om ons een heerlijke kerstmaaltijd voor te schotelen. 

De eerste kleurrijke gang staat hier klaar.

 Leny en Paul wonen in Sint-Oedenrode. Carla en Leny kennen elkaar van heel vroeger toen ze alletwee maatschappelijk werk deden.

Hoewel Paul al 85 is blijft ie jong van geest en lijf. Het geheim is dat hij consequent aan meditatie doet. Hij gaf me vandaag weer tips hoe je op je ademhaling en houding moet letten. Als je de volgende foto ziet zou je zeggen: hier zit de goeroe himself!

Goeroe Paul met een trui die hij al vijftig jaar heeft en er als nieuw uitziet.

Mijn kerstpost bevat een brief van Peter. 

Het is een vriend die voor mij het voorbeeld is van een gelovig iemand. Ooit, ongeveer veertig jaar geleden,. heeft hij in de Franse Cevennen waar ik toen woonde Michel leren kennen, een zeer op het geloof geënte kunstenaar en vriend van mij. Peter kent geen woord Frans en ik mocht vandaag zijn kerstwens naar Michel toe vertalen en doorappen. 

En zo zijn zijn woorden vandaag terechtgekomen bij de kerststal van Michel en zijn vrouw Joanna. De kerststal inclusief beeldjes zullen ongetwijfeld gefabriceerd zijn door de kunstenaar zelf.

Het was fijn om eventjes tussen die twee vrienden van mij te mogen tolken.

Mijn rechter schouder is een beetje pijnlijk. Afgelopen nacht voeld e ik hem ook af en toe. 

Misschien teveel gesjouwd met zware takken van die omgevallen boom.

Het filmpje van de status van WhatsApp toont vandaag de oversteek van Alphen naar Lith, dorpje aan de rivier.

Toen ik vanavond op de terugweg weer op deze pont stond trof ik daar tot mijn vreugde een oude bekende veerman, Chris. Hij is al enkele jaren met pensioen,  maar heel af en toe valt hij nog in. Leuk om wederzijdse wederwaardigheden weer eens uit te wisselen. 

Vandaag was het een vrij droge dag voor de verandering maar de laatste tijd is de volgende spreuk vooral actueel:

Spreuk van de dag. 

Het regent niet meer.......

maar ook niet minder.

W e l t e r u s t e n. 

Met grote boog naar het kerstontbijt bij Henny gefietst. Ging boven verwachting snel. Vanmiddag was het heel gezellig bij buren Ton en Monique .

 Goedenavond. 

De tocht naar Oss via de verre pont van Megen ging onverwachts snel. Op het eerste stuk naar het oosten was de wind flink in de rug en toen ik tien voor tien bij de pont stond was de veerman al bezig de zaak op te starten. Vooraf was ik bang dat ik het tijdstip van elf uur niet zo halen, maar mede door deze tijdwinst van tien minuten was mijn aankomst bij huize Henny al om half elf.

Alle andere jaren kwam ik als laatste van de genodigden de in kerstsfeer gehulde woning van Henny binnen, maar vandaag was ik nummer een( van de twee). Terwijl ik rustig ging zitten maakte Henny de ontbijttafel verder klaar. Carla was er op de afgesproken tijd van elf uur en toen mochten we plaatsnemen. 

De tafel, even feestelijk gedekt zoals altijd.

Carla.

Henny.

Op de status van WhatsApp zie je meer van ons.

Na het gezellige samenzijn namen we afscheid,  maar niet voor lang. Vanavond zitten de twee dames bij Carla aan het kerstdiner,  morgen is het mijn beurt om bij Carla aan te schuiven. Dan komen ook Leny en Paul, vrienden van Carla en van mij.

Henny zie ik spoedig in het nieuwe jaar weer. Zij gaat op 17 januari met mij mee naar de audicien. Vier oren kunnen meer informatie opslaan dan twee.

De terugtocht naar huis ging nog sneller dan de heenweg. Nu hoefde ik maar een klein eindje om te fietsen, via het pontje van Lith. De pont hier ligt er alle twee de kerstdagen uit.

Vanmiddag heb ik de buren Ton en Monique een bezoek gebracht,  die samenwonen met twee honden en vier katten. Een heel gezellig huishouden is het zo, waar de honden poeslief zijn voor de katten, die in alle soorten en maten zijn. Mijn telefoon had ik niet meegenomen,  dus moeten de lezers nog even wachten om het spektakel mee te maken op die boot.

Vandaag kreeg ik prachtige foto's en filmpjes van Robert, die met zijn gezin en zijn paarden naar Noorwegen is geëmigreerd. Ze hadden voorheen paarden bij ons hier in de wei.

Ze genieten volop van een echte winter. Afgelopen nacht was het er min tien. Ik ben er welkom,  het zou een mooi doel zijn voor komende zomer om naar hen toe te fietsen. 

Spreuk van de dag. 

Zonder Jezus is Kerst geen bal aan.

( De kerstbal ontbreekt daarom hier ook)

P r e t t i g e    A v o n d. 

Naar Oss: verjaardag Henny. Vurige kerstwensen verstuurd.

 Goedenavond,  kerstavond. 

Buiten gaan de wind en de regen onverminderd door. Zojuist ben ik er weer doorheen gefietst om vanaf het huis van Henny in Oss weer naar de boot te komen. Goed en wel was ik vertrokken,  rond kwart over zes, toen ik bedacht dat op kerstavond de pont wel eens eerder op zou kunnen houden, om zeven uur bijvoorbeeld,  zoals ik dat een paar jaar geleden meegemaakt had. Toen had ik Carla onderdak gevraagd bij haar in de herberg. Nu ben ik maar keihard gaan fietsen om in ieder geval voor zeven uur bij de pont te zijn. Dat lukte, maar de pont bleek gewoon tot acht uur te blijven varen. 

Het is vandaag de verjaardag van Henny en daar mag ik niet ontbreken, hoewel dat al enkele malen het geval geweest is, zoals vorig jaar toen ik in Spanje was in deze periode. 

Ik ontmoette er onder andere de buurvrouw. Haar man werkt als toneelbouwer  bij het theater. Speciaal voor mij had hij haar tape meegegeven.

En dat is niet de eerste keer dat ik op Henny's verjaardag zo'n cadeautje van hem krijg. 

Behalve deze buurvrouw maakte ik ook Erik en Carla mee, die ook vrienden van mij zijn.

Ook kwam Teun de poes om de hoek kijken.

En vanaf de boekenkast kijken deze Indonesische figuren toe.

Zoals bij andere kersten als ik in Nederland ben, ben ik een van de dagen uitgenodigd bij Carla om te eten. Nu is dat tweede kerstdag.  Ook is het traditie om op eerste kerstdag te ontbijten bij Henny, samen met Carla en Erik. Maar deze laatste is misdienaar en mag morgen dienen. 

Henny heeft ons keurig verzorgd. Bij het weggaan kregen we heerlijk zelfgemaakte erwtensoep. 

Hier wordt de soep met liefde opgediend. 

Voor mij betekende het dat ik vanavond thuis niet meer heb hoeven te koken en ook de kachel is uitgebleven. Het avondeten werd aangevuld met deze bak huzarensalade. 

Tijdens het schrijven neem ik er af en toe een hapje van.

Morgen moet ik voor het ontbijt veel moeite doen. Om aan de kersttafel van Henny te komen moet ik anderhalf uur fietsen minstens. De eerste pont die vaart begint om tien uur pas en ligt tien kilometer oostelijk. Daarna nog eens naar schatting dertien kilometer om in Oss west te komen. Maar als ik zoals gisteren naar Wageningen fiets dan kan ik ook wel morgen met een grote boog naar Oss komen. 

Voordat ik vanmiddag wegfietste heb ik vandaag  ook weer enkele zware takken van de omgevallen boom naar de boot getransporteerd. Ook dit door weer en wind.

Indrukwekkend vind ik het wel, die natuurkrachten van het weer mee te maken. 

Op de status van WhatsApp staat mijn kerstwens die ik gisteren bij de kachel van Andries en Ellen uitzong. Maar ik heb deze  ook naar mensen verstuurd die niet regelmatig naar mijn filmpjes op de status kijken.

Woord van de dag. 

tevredenheid. 

Mijn wens is: in  v r e d e  te mogen zijn .

 

                   Tot morgen. 

Naar Wageningen. Op terugweg pitstop gemaakt bij Andries.

 Goedenavond. 

Ondanks de nog steeds sterke wind waagde ik het erop om me in de wijde wereld te begeven. Dick, de biologische kaasboer, vond het leuk dat ik weer eens naar Wageningen kwam, met de verwachting dat we het bij zijn kraam weer eens een dolle boel zouden maken, net als een paar weken geleden. Maar Dick was niet in zijn hum, hij vond dat er ook weinig kerstsfeer in Wageningen was, in tegenstelling tot de vorige week. Toen werd er rond hem heen een kerstmarkt georganiseerd. 

Daar komt de vermoeide marktkoopman Dick naar de koffie........

.........die klaarstond,  maar nog niet afgerekend was.

Na de koffie ben ik het voetgangersgebied in gelopen en daar flink van leer getrokken met mijn accordeon. Er kwamen wel weer veel munten in de koffer, maar mijn muziek klonk blikkerig in mijn oren en helaas kon ik daardoor ook niet de inhoud van de kerstliedjes brengen vanuit mijn hart. Een man die een paar jaar bij Dick gewerkt heeft kwam me warme chocolademelk met een krentenboterham brengen en we hebben gezellig zitten babbelen. 

Ondertussen zat ik met het probleem dat er weer speling in de pedaal is ontstaan,  vastgesteld op de heenweg. Aangezien Wageningen niet ver is van Ingen,  waar Andries woont, zou het een idee zijn om op de terugweg een pitstop bij hem en zijn vriendin Ellen te maken. Misschien zou hij het probleem snel op kunnen lossen. Na overleg was hij akkoord en had ik een beetje vroeg,  rond vier uur al, Wageningen en Dick achter me gelaten. Zoals altijd kreeg ik weer een stuk kaas van hem mee.

Bij Andries gekomen ging meteen de garagedeur open en kon mijn fiets naar binnen,  waar hij aan de haken werd gehangen. 

Het bleek inderdaad een kleine ingreep te zijn voor onze technicus, om de slag in de trapper weer weg te krijgen. Ondanks pogingen van Andries om mij uit te leggen wat er precies aan de hand was, had ik het niet goed begrepen,  maar het belangrijkst is dat ik vanavond weer feilloos naar huis kon fietsen op mijn ouwe trouwe merrie, waarvan Andries vindt dat hij onderhand met pensioen mag. Hij is nagenoeg op.......

Intussen had Ellen voor het eten gezorgd.

Andries dekt de tafel 

Het was fijn dat ik bij hen kon eten, want de thuiskomst zou een latertje worden.  Daarom kon ik, rond kwart voor negen thuisgekomen meteen aan de blog beginnen, zonder ook de kachel aangemaakt te hebben. 

Dat deed Andries in Ingen wel en hij gaf mij een demonstratie van de Zwitserse methode.

Het komt erop neer dat je eerst stapelt en dan het vuur boven aanststeekt, dat dan zich een weg naar beneden baant. Voordeel is volgens Andries dat er bij het aansteken minder roetdeeltjes vrijkomen en dat daardoor de pijpen langer schoon blijven. 

Maar ik hou het voorlopig toch maar bij mijn eigen methode,  die ik morgenochtend weer ga toepassen. Nu begin ik het onderhand wat frisjes te krijgen en mag zometeen lekker onder de wol, bij wijze van spreken,  want ik gebruik geen dekens.

Op de status van WhatsApp zie je in Lienden de molen draaien en om dat te filmen heb ik mijn fiets neergezet,  die ook op de video staat.

Spreuk van de dag. 

Zo mooi als het schilderij van het onzichtbare is, zo mooi is ook de muziek van de stilte. 

W e l t e r u s t e n.