Goedenavond.
Ondanks de nog steeds sterke wind waagde ik het erop om me in de wijde wereld te begeven. Dick, de biologische kaasboer, vond het leuk dat ik weer eens naar Wageningen kwam, met de verwachting dat we het bij zijn kraam weer eens een dolle boel zouden maken, net als een paar weken geleden. Maar Dick was niet in zijn hum, hij vond dat er ook weinig kerstsfeer in Wageningen was, in tegenstelling tot de vorige week. Toen werd er rond hem heen een kerstmarkt georganiseerd.
Daar komt de vermoeide marktkoopman Dick naar de koffie........
.........die klaarstond, maar nog niet afgerekend was.
Na de koffie ben ik het voetgangersgebied in gelopen en daar flink van leer getrokken met mijn accordeon. Er kwamen wel weer veel munten in de koffer, maar mijn muziek klonk blikkerig in mijn oren en helaas kon ik daardoor ook niet de inhoud van de kerstliedjes brengen vanuit mijn hart. Een man die een paar jaar bij Dick gewerkt heeft kwam me warme chocolademelk met een krentenboterham brengen en we hebben gezellig zitten babbelen.
Ondertussen zat ik met het probleem dat er weer speling in de pedaal is ontstaan, vastgesteld op de heenweg. Aangezien Wageningen niet ver is van Ingen, waar Andries woont, zou het een idee zijn om op de terugweg een pitstop bij hem en zijn vriendin Ellen te maken. Misschien zou hij het probleem snel op kunnen lossen. Na overleg was hij akkoord en had ik een beetje vroeg, rond vier uur al, Wageningen en Dick achter me gelaten. Zoals altijd kreeg ik weer een stuk kaas van hem mee.
Bij Andries gekomen ging meteen de garagedeur open en kon mijn fiets naar binnen, waar hij aan de haken werd gehangen.
Het bleek inderdaad een kleine ingreep te zijn voor onze technicus, om de slag in de trapper weer weg te krijgen. Ondanks pogingen van Andries om mij uit te leggen wat er precies aan de hand was, had ik het niet goed begrepen, maar het belangrijkst is dat ik vanavond weer feilloos naar huis kon fietsen op mijn ouwe trouwe merrie, waarvan Andries vindt dat hij onderhand met pensioen mag. Hij is nagenoeg op.......
Intussen had Ellen voor het eten gezorgd.
Andries dekt de tafel
Het was fijn dat ik bij hen kon eten, want de thuiskomst zou een latertje worden. Daarom kon ik, rond kwart voor negen thuisgekomen meteen aan de blog beginnen, zonder ook de kachel aangemaakt te hebben.
Dat deed Andries in Ingen wel en hij gaf mij een demonstratie van de Zwitserse methode.
Het komt erop neer dat je eerst stapelt en dan het vuur boven aanststeekt, dat dan zich een weg naar beneden baant. Voordeel is volgens Andries dat er bij het aansteken minder roetdeeltjes vrijkomen en dat daardoor de pijpen langer schoon blijven.
Maar ik hou het voorlopig toch maar bij mijn eigen methode, die ik morgenochtend weer ga toepassen. Nu begin ik het onderhand wat frisjes te krijgen en mag zometeen lekker onder de wol, bij wijze van spreken, want ik gebruik geen dekens.
Op de status van WhatsApp zie je in Lienden de molen draaien en om dat te filmen heb ik mijn fiets neergezet, die ook op de video staat.
Spreuk van de dag.
Zo mooi als het schilderij van het onzichtbare is, zo mooi is ook de muziek van de stilte.
W e l t e r u s t e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten