Goedenavond. Vandaag ben ik uiteindelijk in Rosmalen uitgekomen met het doel om wat kerstliedjes te spelen. Veel sfeer was er niet op de plek voor de ingang van een winkelcentrum, waar ik meestal eens per jaar sta te spelen in deze periode. Het regende ook, hoewel ik overdekt stond.
Toch was er wel iets te merken van dat kerst voor de deur staat. Nauwelijks had ik mijn fiets neergezet en wilde ik mijn attributen uit de fietstassen haalde toen een sprookjesachtige verschijning aan mijn neus voorbij marcheerde. Een soort fee met een lampion in de hand was het.
Toen ik mijn fotoapparaat in de aanslag had was ze al weg, achtervolgd door een bende kinderen. Ik op een drafje de hele stoet weer ingehaald.
Ze bleken te stoppen bij de kerstboom van Rosmalen.
De fee houdt de wacht terwijl de kinderen.............
...........de kerstboom voorzien van zelfgemaakte versierselen.
Het een en ander is verfilmd te zien op de status van WhatsApp.
Daarna verliet de fee het gezelschap, maar de kinderen en ouders liepen verder en stopten bij een soortement schuurtje.
Ik wilde wel eens weten wat dat was en ben naar binnen gelopen met de camera in de hand. Het bleek een levende kerststal te zijn. Kinderen verdrongen zich bij de schaapjes en ik vroeg me af hoe de schaapjes zoveel belangstelling zouden ervaren, toen iemand mij vertelde dat hij het niet prettig vond dat ik kinderen fotografeerde. Ook moest ik de foto's maar vernietigen.
Mijn doel is hier bereikt: de schaapjes op de foto.
Het bracht mij van mijn a propos, ik klapte mijn telefoon dicht en ben weggegaan. Ik heb geen gehoor gegeven aan zijn eis en eventueel komt het betreffende filmpje morgen op de status van WhatsApp.
Volgens mij was hij degene die mij later een reprimande gaf. De blik in zijn ogen verraadt dat hij zich ergert, als ik me niet vergis.
Wat fotograferen en filmen betreft moet ik opmerken dat ik het een aantal jaren geleden zelf ook niet altijd op prijs stelde als ik het mikpunt werd van iemand die plaatjes wilde schieten. En nu doe ik het zelf volop, vooral ook met het oog op deze blog en de filmpjes die op de status van WhatsApp komen.
In Rosmalen heb ik een klein uurtje gespeeld en de meeste kerstliedjes zijn de revue weer gepasseerd.
Het was niet gezellig helaas en ook kon ik niet zoals vroeger met overgave de liedjes zingen, vanwege mijn gehoor.
Wel was het even tevoren heel gezellig bij Hanny in Nuland. Daar kwam ik onverwachts aanwaaien en ze was thuis.
Op de terugweg in Oss nog even aangewipt bij Jan om te vragen hoe het zaterdagavond is geweest in de mancave, waar een beroemde band optrad: fantastisch goed gegaan.
En ondertussen heb ik hier de kachel weer aangemaakt en boerenkool met uitgebakken spekjes gegeten. Tijd om uit te rusten nu na deze
Spreuk van de dag.
Geen haan zal toegeven dat hij ooit een eitje was.
W e l t e r u s t e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten