Goedenavond. Onder een schijnwerpende lamp ben ik in het halfduister nog even doorgegaan met schilderen.
In een oud notitieschrift vond ik een spreuk die ik naar mijn weten nog nooit op een stukje hout vereeuwigd heb.
De blauwe basiskleur was ongeveer droog en
ik vond het leuk om de tekst er nog even op te krijgen.
Ergens verborgen onder de spulletjes vond ik vanmiddag ook dit bijna onleesbare verhaal.
Voordat deze vernieuwd wordt is ie vandaag de..........
Spreuk van de dag.
Doe wat je niet laten kan en laat wat je niet doen kan.
Tussen verjaardagen en feestdagen in was het vandaag een dag waarin ik me niet veel met anderen bemoeide. Toen ik even buiten was vroeg André meteen of ik ook nog leefde. Ja, zei ik, vanaf acht uur vanmorgen al.
André was vanmiddag buiten bezig met allemaal zware palen. Er moet nog veel gebeuren, zei hij. Hij was het met me eens dat dat beter in de zomer kan, als je in het water kunt staan. Hij is aan het leren meer geduld te hebben. Maar ja, hij is ook geen type om binnen te gaan zitten breien of een boek te lezen.
Op de status van WhatsApp staat nu een filmpje van afgelopen dinsdag toen Sint-Nicolaas en Ellen jarig waren. Toen ik zie ginds komt de stoomboot speelde wilde Ellen met haar klarinet meespelen. Maar samen spelen is niet iets waar ik goed in ben. Na aanvankelijk gestuntel ging het op een gegeven moment toch beter.
Het schema is vanavond bij mij anders dan gewend. Na schrijven dezes staat nog eten koken op het program en meestal is de volgorde omgekeerd.
De kachel moet daartoe opnieuw opgestookt worden, die moest even betijen, want het was erg warm binnen zojuist.
Ik wens iedereen die ook nog eten krijgt een
S m a k e l i j k E t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten