Rustig thuis

Goedenavond.
Vandaag was het een rustige thuisdag. Bij mijn buurman op de thee geweest.
Een mooie foto van José lachte me toe.
Ze is de vriendin van Paul, die deze zomer overleden is.
Ik voelde haar prettige aanwezigheid, ondanks haar afwezigheid.

De radio had ik vaak aan op radio twee, vanwege de top 2000.
Nu weet ik weer dat ik over moet stappen op een andere zorgverzekering, een andere bank moet nemen en een ander bed.
 Maar er was ook weer YESTERDAY en dat bracht me het voornemen om het op de accordeon te brengen.
Ik heb immers de muziek ervan.

Vanavond lekker op tijd naar bed en vredig het nieuwe jaar in slapen, zoals deze hond

Terrasweer

Goedenavond.
Vanmiddag kwam Hanny op bezoek met haat hondje Flip.

We hebben buiten op mijn terras gezeten, heerlijk in het zonnetje.
Daarna een wandeling gemaakt door een wei.

Daarvoor was ik in mijn katoenvoorraad gedoken om er wat uit te halen wat qua kleur niet zo veel verschilt van de fletse tinten van mijn twee versleten truien die de hele reis meegemaakt hebben.
En begonnen met dichten van gaten in mouwen .

De muizen zijn inmiddels begonnen met mijn katoen en tevens zoek ik dezer dagen een oplossing om deze voorraad beter te beschermen. Ik denk door het in mijn container te stoppen die voor het plastic bedoeld is.
Verder heb ik nu wél een foto gemaakt van de lucht van de zonsopkomst.

En vanavond speelde de maan de hoofdrol aan de hemel.

Een huiselijke zondag

Vandaag een huiselijke zondag.
Het begon met bezoek van broer Henk en zijn vrouw Grace, rond tien uur toen het huis lekker warm was geworden na de koude nacht.

Henk en Grace na hun bezoek

 Op de pont, waar ik hen later uitgeleide deed was veerman Peer enthousiast over de prachtige lucht van vanochtend bij het opkomen van de zon.
Daar heb ik nu geen foto van gemaakt, maar enkele dagen geleden was het ook erg mooi en morgen is de kans op een gouden start van de dag weer groot, zoals de avondlucht zojuist ook al niet van schoonheid was ontbloot.

Vanmiddag werd het wat breien en uitvinden waar radio 2 zit, die ik alleen maar één keer per jaar vanwege de top 2000 opzoek. Maar later werd het toch radio Maria die mij begeleidde met de grote afwas van alles van de laatste twee weken.

 Uit de fietstas de bij Frans gestalde twee katoenen kleurtruien gehaald, die na de reis te kapot en te vies waren om ze nog te dragen. Wie weet kan ik ze met de katoen die ik hier heb nog repareren.

En nu is het donker geworden op twee kaarsjes na. Het eten gekookt. Al één bord op. Na het eten weer verder met mijn hobby's op de smartphone. 

Terug op de boot.

Goedenavond.
Weer terug op de boot na het drukke kerstprogramma dat gisteren een staartje kreeg met die verjaardag.

Nog even gezellig bij Frans vanmorgen.

Vandaag eerst nog gezellig bij Frans gebleven maar daarna naar Wychen op bezoek bij Sacha en haar gezin.
Sacha is een dochter van Riet, de vrouw die begin dit jaar overleed terwijl ik ver weg was in Spanje en besloot om toch met de reis verder te gaan.
Ze vertelde over een bijzonder afscheid van een bijzondere vrouw.
Het was ook heel gezellig met zoontje Jonas van vijf, die onder andere mijn baard erg interessant vond.
Thuis gekomen bleek dat het flink koud was, gezien het gladde scheepsdek en het ijs dat op één van de emmers stond.
De afsluitkraan van de waterleiding  kon ik niet open krijgen, daarom had ik na het aanmaken van de kachel er een pan maaswater opgezet, waarna het later na inwrijving ermee wel lukte.
Natuurlijk kwam daarna het eten aan de beurt om aan de kook te komen.
Lekker aardappelen met sperziebonen kwamen erop.
Het was niet zo creatief als de kookkunst van een vriend vandaag.

Zo werd vandaag door Piet een paprika bewerkt.

De verjaardag van Hans in Enschede

Rond half twee.
 Met Frans een levendig gesprek over de dood gehad. Een onderwerp dat me blijft fascineren. Voor mij een mysterie, waar iedereen mee te maken krijgt en Frans en ik dus ook.

Op weg naar Hans met als chauffeur Dewki. Dewki is een vriend van Hans én Frans.Is geboren in Suriname.India is een land dat ze alle drie goed kennen en waar ze ieder apart en ook samen geweest zijn en nog komen.

 Nu half tien in de avond en in de auto op weg weer terug naar Schaijk. De kamer bij Hans zat vol en met enkele mensen gepraat en af en toe muziek gemaakt .

 Toen op ons vieren na iedereen weg was vielen mijn ogen dicht van de slaap. Drie intensieve mensendagen eisten hun tol. Even een dutje gedaan op de bank, maar straks een goede nachtrust in mijn logeerkamer bij Frans is een welkom vooruitzicht. .

Kachel en zijn pijjpen moeten geveegd worden

Tweede kerstdag. Het was mistig toen ik vanmorgen naar buiten keek.
Dit betekent dat er weinig wind staat en de kachel niet goed zal trekken, zolang de pijpen zo vol roet zitten.
Dus ben ik deze ochtend begonnen met een vies karweitje, namelijk het schoonmaken van deze pijpen plus de kachel zelf.
Nu zijn mijn handen nog steeds lichtelijk vies van de roet en straks is het nog wel kerstdiner bij Carla in Oss. Maar voor die tijd zal ik ze nog wel iets schoner krijgen.
In ieder geval doet de kachel het weer goed en de eerste paar weken blijft dat zo.

10uur in de avond.
Het kerstdiner bij Carla, samen met Leny en Paul is achter de rug

Van links naar rechts Paul, Carla, Leny.

. Daarna ben ik naar Frans in Schaijk gefietst. Morgen met nog iemand per auto naar Enschede voor de verjaardag van Hans.

Een lichtpuntje

Een lichtpuntje duikt op aan de horizon.
 Verheldering in een tijd van duisternis en vals licht.
Een verlichting op mijn levensweg, die ervoor zorgt dat ik niet van het padje af raak.
Een verlichting, niet alleen voor mij, maar voor iedereen.

 "Geef mij je hand, want je moet met me meegaan. Achter de horizon zie ik het licht."
Zo luidt de tekst van een liedje.

En toen was het avond van de eerste kerstdag. Nadat ik het lichtpuntje van de opgekomen zon in me had laten schijnen ging ik op weg naar het kerstontbijt in de Distelweg Oss met Henny en Carla.
Het is al jarenlang een soort traditie dat we daar met drie of vier personen de geboorte van het kerstkindje vieren met een gevarieerd en liefdevol samengesteld ontbijt.
 Het was met Henny ook weer de gelegenheid om elkaar recht in de ogen te kijken na mijn lange afwezigheid. Carla sprak ik enkele dagen eerder al.

Toen we tegen één uur uit elkaar gingen wist ik niet hoe verder de dag zou verlopen, maar mijn fiets ging naar Jan en José, die enkele dagen geleden niet thuis waren, wetende dat je bij hun altijd onverwacht kunt komen, ook met Kerst.
 Ooit kwam ik daar en trof de tafel aan met de hele familie van wel 15 personen. Nu trof ik alleen hun en dat kwam prima uit.

Jan bezig prei te snijden

Al gauw werd spontaan besloten dat we samen een kerstdiner gingen nuttigen.

Jose schept op.

 En het werd een warm weerzien, waarin ook weer veel bijgekletst werd.

We wish you a Merry Christmas

Na het spelen in het cafetaria bij de pont

 Vandaag ben ik tegen half één nog even naar Tiel gefietst, profiterend van wat droge momenten. Onder andere heb ik de mensen een "We wish you a Merry Christmas" toegespeeld en gezongen.

Het was niet erg gezellig dit keer, er was weinig kerststemming bij de mensen en ook niet bij mij.

Gisteren te horen gekregen dat er in mijn caravan in Frankrijk weer ingebroken is geweest. Vier jaar geleden was dat ook en sindsdien heb ik er niet veel fiducie meer in dat ik nog iets van de plek kan maken. Er heerst sindsdien de kwade geest van de slechte intenties.Het is niet meer de plek van de harmonie voor mij. Het wachten was alleen nog maar op dat het weer zou gebeuren.
 De geest van slechtheid voel ik nu ook hier. Weer heel belangrijk nu het gebed en daarin hulp te vragen van boven, zodat ik weer van dat negatieve bevrijd word. Daar vertrouw ik op dat dat gaat lukken. 

Het winkeltje W A A R in Uden

Goedenavond.
Wat gisteren de bedoeling was is vandaag uitgevoerd.
Eerst Carla bezocht in Oss, daarna op twee adressen de bewoners niet aangetroffen, en toen besloten om naar Uden door te fietsen en daar kerstliedjes ten gehore te brengen.

En daar kwam plots Atto opgedoken. Zijn vriendin Karin heeft een winkeltje in het centrum en hij nodigde me uit daar een bakkie te doen.
En even later zat ik daar weer, zoals twee jaar geleden ook.

Atto en Karin in hun winkeltje.

Wel hebben ze besloten het zaakje af te bouwen na twee jaar hard werken en schulden in plaats van verdiensten.

Een mooie naam voor het winkeltje.

Gezellig binnen

   Gezellig binnen met uitzicht op de prachtige wolkenluchten. Zo verliep de dag vandaag tot nu toe.

Er was wel de hele dag het plan om naar Oss te gaan en daar achterstallig onderhoud te plegen met vooral een vriendin die niet zo bedreven is met appen, mailen en smssen. Eventueel ook nog wat kerstliedjes spelen in die stad en wat boodschappen doen.

Het kwam er niet van omdat de regen door bleef vallen . Bovendien kreeg ik bezoek van Ellen, Andries en Daantje de hond.

Ellen en Daantje

 Gisteravond rond vijf uur, na het warme eten, bracht mijn fiets me nog naar Appeltern. Jo was fitter dan enkele dagen geleden.Er waren ook zijn kleinkinderen , die Annie een beetje konden ontlasten door Jo te helpen met eten, drinken, gaan zitten enz.

Het lukte ook nog met behulp van geluidsinstallatie om door hem geliefde liedjes tevoorschijn te toveren.Onder andere Droomland, waarvan ik wist dat dat hét liedje van zijn moeder was en ook van hemzelf. Bovendien ook voor mijzelf een bijzonder lied on dat te mogen spelen op straat en de mensen te vertellen over dat land van vrede en ze uit te nodigen om mee erheen te gaan. Een soort blijde boodschap om te vertellen voor mij. En nu, naast Jo gezeten die zo ver heen is, wist ik door het te zingen dat alles goed zal komen . In het bijzonder met Jo . Zoals op straat vaak was ik nu ook geroerd door deze mooie tekst

. Voor hem en voor zijn naasten is het nu nog even afzien. Nog even heb ik de gelegenheid hem in huiselijke sferen te treffen, zoals zo vaak in de afgelopen dertig jaar. Dus dat doe ik nu nog maar zo veel mogelijk.           

Een luchtige dag.

Goede middag. Tot nu toe een luchtige dag vandaag. Thuis gebleven zie ik verschillende luchten aan mijn ramen voorbij trekken. Van blauw naar bewolkt, van bewolkt naar half blauw. Ga ik erop uit vandaag of wordt het alleen maar verder breien? Met het kacheltje aan ,samen met het decor buiten is het gezellig om hier te zijn. Maar wie weet, plots kan toch de impuls komen om deze of gene te bezoeken.

Ondertussen ligt mijn andere smartphone bij de buurman aan de stroom en de externe accu ligt af en toe te zonnebaden, maar nu lijkt het toch dat de zon niet meer zal verschijnen vandaag.

Hoe mooi kan grijs zijn!

Een bijzondere gewone dag

Het is vandaag een bijzonder gewone dag. Of kan ik zeggen:een gewoon bijzondere dag? In ieder geval een dag met gewone bijzondere ontmoetingen.

gewoon      bijzonder

                                         

Het was een komen en gaan van mensen in mijn hutje op het water. Bovendien een mail uit Polen van de fietsenmaker daar die mijn gebroken voortandwiel had vervangen met eentje uit de fiets van een collega die weliswaar zelf er niet was, maar van wie hij wist dat hij dit fietsonderdeel wel gunde aan deze reizende fietser. Hij, Martin, vertelde dat hij de hele reisblog gelezen heeft. Helaas zelf wel een ongeluk gehad op de fiets en een stuk nier kwijt.

 Verder een goed gesprek met veerman Peer en op de pont ook met een vrouw uit Oyen, die erg geschokt is door de toestand van Jo, die zij al zo lang kent als ik hem ken. Tot vorige week heeft ze hem nog twee keer per week gehaald naar haar huis en zo Annie ontlast. Nu staat het eten op op de weer tot leven geroepen kachel. Ik moest hem uit laten gaan want mijn bezoek kreeg het te warm.

Waar is mijn zaagbok?

Al enkele dagen vroeg ik me af waar mijn zaagbok gebleven moest zijn. Niet dat ik al hard gezocht had, maar de keren dat ik over de loopplank liep en langs mijn houtstapel is hij me niet in het oog gesprongen. Gisteren zag ik hem dan toevallig, helemaal ondergedoken in het struikgewas.

Vanmiddag nam ik me voor om hem er eens voorzichtig uit te trekken, hierbij het lange dode gras waar hij in verstrengeld zat weghalend in de hoop dat ik er nog iets van over zou houden. Na de eerste rukken leverde het meteen een bloedende vinger op. Eerste reactie was afzuigen, maar tweede reactie: oh nee, dat mag niet.Zo heb ik enkele jaren geleden de ziekte van Weil gekregen.

Toen ik hem eindelijk in delen naar boven had gekregen was er niet veel meer van over. Ik vreesde dat ik een hele nieuwe moest timmeren en dat kan ik niet. Daarvoor had ik altijd Bert, maar die is verhuisd naar Zutphen. Uiteindelijk ben ik er toch in geslaagd om iets te maken waar ik op kan zagen.Zolang dat ongeveer gaat ben ik al lang tevreden, ook al staat hij schots en scheef. Zagen is een fijne bezigheid ter afwisseling van het breien en het met woorden bezig zijn en alle andere activiteiten die op komen duiken.

Een hulpeloos stukje mens

 Een hulpeloos stukje mens zat daar op de bank. Wat vroeger een spraakzame veerman was die iedereen die over de pont kwam kende was nu iemand die zichzelf nauwelijks overeind kon houden, van de bank dreigde te glijden.Op het laatst zijn we tegen elkaar aan gaan zitten. Hij had even letterlijk steun aan mij.

Eens en te meer zie ik bij Jo weer hoe nietig wij als mens zijn en niets in te brengen hebben. In feite zijn we aan de goden overgeleverd. En zo geloof ik het ook. We kunnen er vaak zo trots op zijn als we iets kunnen. Toch zijn de benodigdheden daartoe geen eigen verdienste. Ik vergelijk het even met het spelletje scrabble, of Wordfeud, wat ik graag speel. Het is heus niet moeilijk om met geschikte letters hoog te scoren.De goede speler kenmerkt zich juist door goed te presteren met waardeloos materiaal .

                 Geen kunst aan om met deze letters een woord te maken.

 Ik hoef mezelf niet op de borst te kloppen dat ik die fietstocht heb kunnen maken. God heeft mij een sterk lichaam gegeven. Eerder moet ik me schamen dat ik zoveel andere kwaliteiten in mij niet of niet genoeg heb uitgebuit. Ik ben toch een beetje lui en nalatig uitgevallen, ook al kunnen sommige mensen zich dat niet voorstellen. Maar een mens is nooit te oud om iets te leren, te ontwikkelen. Maar ook : Eens vervalt ieder mens weer in de kleinheid en hulpeloosheid, ieder op  zijn eigen manier.

17uur. Terug van Henny Auwens, die met zijn vrouw Janny vooraan in Alphen woont van mij uit gezien. Ik beschouw ze daarom als buren. Henny bewaart al heel lang de post van mij in de periode's dat ik in Frankrijk ben en dit keer gaat het over een periode van wel anderhalf jaar.
Tussen de post die ik meegekregen heb liggen vast wel kerst- en nieuwjaarskaarten van vorig jaar.

Van sommige vrienden heb ik al te horen gekregen dat ze me daarom dit jaar niks sturen. Henny was bezig verse kaarten te schrijven toen ik binnenkwam en later kwam kleindochter Benthe en die hielp mee.Ze speelde ook op mijn meegenomen melodica.

Gelukkig maar.

 14 uur. Gelukkig maar.

Ik schreef het zomaar op en nu het bordje hier binnen ergens staat herinnert het me eraan, telkens als ik ernaar kijk.

Gelukkig maar dat alles zo is als het is, denk ik dan en dat ik niet mag vergeten dankbaar te zijn.
Terugdenkend aan mijn reis weet ik maar half voor wat voor gevaren ik niet behoed ben. Toon, die de blog dagelijks bijgehouden heeft, zei me zondag nog dat ik wel drie engelen om me heen moet hebben gehad die me veilig door donkere tunnels en over levensgevaarlijke wegen geleid hebben.
Een waarschuwing had ik al wel gehad in januari in Italië toen een automobilist die mij niet gezien had mij ter aarde duwde. Alleen mijn achterwiel was in de kreukels.
Sindsdien vaak een reflecterend hesje aangedaan. Maar ook nu en altijd blijft het uitkijken.

 Op de boot kun je ook uitglijden , zoals buurman André dat is overkomen in oktober. Hij is in het water , tussen wal en schip terecht gekomen. Gelukkig maar.......Hij kon er nog uit zwemmen en de dokter konstateerde geen breuken.

18 uur. Terug van een bezoek aan Jo en zijn vrouw Annie in Appeltern.Jo is een vriend, die ik al ken zolang als ik op deze plek op het water woon. Dus alwel dertig jaar . Hij was veerman indertijd en we hadden een levendig contact. We hebben veel meegemaakt samen.

 Pas geleden haalde hij zelf nog het voorval aan dat ik met de kano over de Maas ging. Hij was net in zijn auto gestapt om naar huis te gaan toen hij " H E L P ", hoorde roepen.Ik was het die met mijn kano omgeslagen was. Hij kwam me te hulp, zoals hij mij al vele malen een reddende hand had geboden, bijvoorbeeld als ik in Frankrijk was en mijn boot op drift geraakt was. Jo ging hem halen of legde hem in ieder geval vast daar waar hij gestrand was, zodat ik weer rustig van de Ardèche naar Nederland kon fietsen, om daar te zijner tijd de boot weer definitief op zijn plek te krijgen. 

Maar nu is Jo aan het dementeren. De laatste maand is hij erg achteruit gegaan. Vandaag was ie ronduit heel slecht, waarschijnlijk omdat hij de afgelopen nacht niet geslapen heeft. Annie dus ook niet. 

Was ik gisteren geweest dan had ik een veel fittere Jo aangetroffen, die waarschijnlijk wel volop zou reageren op mijn accordeonmuziek. Nu was er af en toe sprake van meeneuriën en halve tijd viel hij in slaap. Ik ga gewoon vaker naar hem toe, nu ik hier weer ben.

 Zolang natuurlijk als hij nog thuis woont, want Annie moet het ook allemaal maar kunnen trekken.

Een hond op bezoek.

Goedemorgen.
Een ochtend begint in een mij onwennige situatie..
Rio, de hond van de pontbaas, is hier in mijn hutje.
Na wat gesnuffeld te hebben heeft hij nu zijn rust gevonden.

Enkele uren later.
Rio op de pont gebracht en ik naar Maasbommel gefietst voor boodschappen.
Had vanmorgen maar een half ontbijt met de vier sneeën die over waren.
Zometeen komen Rio én zijn baasje.
Nu dus  . Het is 13 uur.

Nu is het 18 uur, alleen een kaarsje aan.
We hadden het vanmiddag over het begrip 'chaos'.
Daar kwamen we op omdat ik het zelf nu een beetje een chaos vind in mijn woonkamer/stuurhut.
Het woord betekent in het Grieks eigenlijk leegte, wat het tegenovergestelde lijkt van wat wij tegenwoordig eronder verstaan. Het is wel zo dat zowel uit leegte als uit chaos dingen ontstaan. Uit een wirwar van gedachten kunnen zinvolle zinnen komen. Leegte zorgt weer voor ruimte die nodig is om iets te creëren. Een leeg vel papier is handig om daar je verhaal op te schrijven. In een wirwar van gedachtes zit soms meer lijn in dan je denkt, door ze op te schrijven.

Gezellig

Goedemorgen.Een nieuw blog......
Aarzelend druk ik op de link om te zien wat dat geeft.
Ja, het ziet er toch hetzelfde uit als het oude.
Mijn eerste tekst is dit dan.Eens kijken of de vertrouwde procedure nu ook werkt.

Dit bordje vond ik zojuist ergens onder de rotzooi. Er zijn wat letters afgesleten. Het moet zijn:
"God heeft ons geen voorspoedige reis beloofd, maar wel een behouden aankomst."
Hierover valt nog veel te filosoferen.
Graag wil ik behalve de uitnodiging om mij op dit blog te bezoeken jullie ook en vooral van harte welkom heten ter plekke hier en dan met echte koffie, en goede gesprekken of slap geouwehoer.
Het rechtstreeks contact, nu dat weer mogelijk is, valt toch te prefereren boven dit afstandelijke.

            W E E S       W E L K O M   !

Een nieuwe blog, een nieuw geluid

Welkom op de nieuwe blog van Gert Hanegraaf!