Peter in Veghel bezocht, vannacht kamperen in de tuin van Jan en José. Jan heeft mijn hoofd bijgewerkt.

 Goedenavond. 

Na mijn overnachting in het huis van Wineke in Erp kampeer ik nu in de tuin van Jan en José in Oss. 

Nog steeds niet in Alphen dus, maar ik kom wel steeds iets dichterbij. 

En passant wat vrienden bezoeken op mijn weg betekent wel dat de reis nu langzamer gaat, maar ondertussen kan ik wel aan achterstallig onderhoud doen. 

Vanmorgen gezellig ontbeten en koffie gedronken met Wineke en Bruno en rond elf uur zat ik weer op de fiets die nu weer noordwaarts ging en weer in Veghel uitkwam. Daar woont Peter en het was wel drie jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen. Ik besloot weer eens te kijken of ie thuis was. Dat was hij niet,  maar toen ik hem opbelde bleek hij dichtbij te zijn en kwam hij meteen naar me toe. 

Peter inspireert me vanwege zijn rotsvaste geloof. Zijn verbondenheid met Christus en Maria is een leidraad in zijn leven. Vandaag legde hij me uit hoe je de rozenkrans moet bidden, dat wist ik niet meer precies. Hij doet het dagelijks. 

Ik was ontroerd toen we samen enkele weesgegroetjes baden. Ik voelde weer hoe belangrijk het is om die verbondenheid met Maria te voelen. Zonder de steun uit de goddelijke wereld gaat het niet. En daarvoor ben ik zeer dankbaar. 

Tijdens het samen brunchen legde Peter me uit wat er in de folders van de rozenkrans staat. 

Peter zet koffie. 

Beeldjes van heiligen op de kast.

Na dit bezoek aan Peter was Oss de volgende plaats die op mijn route lag, maar onderweg wist ik nog niet of ik daar nog bij iemand aan zou gaan of maar gewoon door zou rijden naar de boot in Alphen. Nou, nee hoor, er was een soort magneet die me aantrok tot het huis van Jan en José en daar werd ik zoals altijd gastvrij ontvangen.  En zoals vaak na lange afwezigheid werd mijn alweer flink aangegroeide baard meteen aangepakt door Jan. Het resultaat is dat ik weer een net menneke ben, zoals Jan het zelf zegt, en dat werd beaamd door José die later thuiskwam van een dagje werken in een bloemenzaak. 

 José komt thuis en we begroeten elkaar. 

Jan heeft weer een net menneke van mij gemaakt. 

Op de status van WhatsApp zie je hoe Jan de kapsalon weer schoon veegt. 

Jan was ook nog kok  vandaag en maakte een hele lekkere ratatouille. 

Het was heerlijk. 

Tien uur inmiddels. Jan kijkt tv,  José is naar een vergadering en ik ga straks mijn tentje in. 

Spreuk van de dag (Nederlands).

Niets goed doen, daar is geen kunst aan.

Goed niets doen dat is een hele kunst.

W e l t e r u s t e n  .

Aanbeland in huize Wineke. Bruno is er ook. Eerder vanmiddag Leny en Paul bezocht in Sint-Oedenrode.

 Goedenavond. 

Vanmiddag rond half twee was ik weer vertrokken uit Breugel na afscheid genomen te hebben van Piet en Jet. 

Ook vanmorgen is Piet nog een flinke tijd bezig geweest met deze nieuwe smartphone. Ik had nog heel wat vragen verzameld, die ik nu nog mooi aan Piet kon voorleggen. 

Ook een ander probleem is opgelost. Een paar huizen verderop woont Mariska en zij doet pedicure. Ooit heeft ze me al eens van een likdoorn afgeholpen. Nu heb ik al een hele tijd iets onder mijn voet dat op een splinter lijkt. Maar zelf kon ik er heel moeilijk bij. Ik bij haar aangebeld en ze was zo aardig om even te komen met haar gereedschap. Het bleek inderdaad een splinter te zijn en die heeft ze er uitgepunnikt.

Acht kilometer na Breugel lag Sint-Oedenrode op mijn route en daar wonen Paul en Leny en die heb ik opgezocht na eerst wat op de kermis te hebben vertoefd.

Van rechts naar links: Paul, Leny en dochter Ellen die er toevallig ook was.

Kermis in Sint-Oedenrode. 

Op de status van WhatsApp is er een filmpje van. 

Daarna wist ik nog niet hoe ik het zou doen vandaag. Het zou wel leuk zijn om Wineke weer eens te zien, die in Erp wel een beetje uit de richting woont. Toen ze nog niet direct op mijn app reageerde besloot ik aanvankelijk om in Veghel boodschappen te doen en daar in de buurt te kamperen en dan morgen maar verder zien.

Maar toen ik goed en wel mijn benodigdheden om te koken in de fietstassen had schreef ze wel en meldde dat haar zoon en mijn vriend Bruno er ook was. Hij bleek net vandaag ook terug te zijn gekomen van zijn drieweekse vakantie op Sri Lanka. 

Ik dus toch rechtsomkeert gemaakt en weer zuidwaarts gekoerst elf kilometer en daar was ons weerzien weer. Wineke had nog wat over van het warme eten, dus mijn innerlijke mens is ook weer gevoed.

Daar zit ie, onze reiziger. Vannacht zat ie nog in het vliegtuig

Intussen komt Bruno met zijn smartphone naar me toe waarop de wedstrijd PSV- Glasgow Rangers gaande is via een Franse zender. Even snel kijken. Het is bijna rust en PSV staat met 1-0 voor. Nu is het helemaal rust en heb ik weer even gelegenheid om verder te schrijven. 

Bruno liet me foto's zien van theeplantages in Sri Lanka. Hier is er eentje van.

Allemaal velden vol met thee van het merk Lipton.

Zometeen lekker slapen hier, na eerst nog even het eind van die belangrijke wedstrijd te bekijken. 

Spreuk van de dag(Frans)

La poule perd son oeuf en chantant trop après avoir pondu. 

De kip verliest zijn ei door te veel te zingen nadat ze haar ei gelegd heeft.

W e l t e r u s t e n

Ps. Hieronder loert de kat van de buren naar de vogels in de tuin van Piet en Jet. 

Piet hele middag in touw geweest om mijn nieuwe smartphone in te stellen.Geen nieuwe fiets gekocht.

 Goedenavond. 

Het was toch veel meer werk dan Piet dacht om deze nieuwe smartphone zo te krijgen dat alles weer zo'n beetje functioneert zoals ik het gewend ben. Ik was dus heel blij dat ik er niet zelf voor gestaan heb.

Desalniettemin is het voor mij nog steeds een beetje wennen op een ander apparaat. Maar Piet is gelukkig nog steeds in de buurt om de obstakels die ik tegen kom uit de weg te ruimen. 

Onder andere was het me net nog niet gelukt om filmpjes te splitsen en ook met foto's was ik aan het hannesen. Ook moest er nog uitgevist worden hoe ik het beste op de blog kom.

Maar hier zijn dan toch de eerste met deze verse smartphone gemaakte plaatjes van de tuin van Piet en Jet.  

Ook staat er een filmpje op de status van WhatsApp van deze tuin met onder andere een imponerend hoge gele toorts. Toen hij in volle bloei stond vond ik hem mooier dan alle gele toortsen die ik in de ardèche gezien heb deze zomer. 

We zijn vanmiddag ook naar de fiets wezen kijken die de fietsenmaker van Son voor mij gereserveerd had. Echter er bleek vering bij het voorwiel te zijn en daardoor is het niet mogelijk een voorbagagerek erop te monteren zoals ik dat graag heb. De aankoop is daarom niet doorgegaan. 

Verder heb ik vandaag weer wat geborduurd aan het ontwerp van de QRcode. 

Links mijn op ruitjespapier overgeschreven versie, rechts wat er tot nu toe met de naald gemaakt is.

Vanavond had Piet Chili con carne gemaakt, maar had het vlees, de carne,  weggelaten. 

Lekker gegeten met zijn drieën. 

Waarschijnlijk ga ik morgen weer verder op de weg naar Alphen, maar probeer eerst nog een afspraak te maken met een buurvrouw die pedicure is. Heb onder mijn linkervoet een plek die al een tijdje gevoelig is. Misschien zit er gewoon een splinter in.

Uitdrukking van de dag(Spaans).

Quedarse a la luna de Zaragoza 

(Letterlijk: Bij de maan van Zaragoza blijven  staan)

Beteuterd staan te kijken.

W e l t e r u s t e n    zometeen.

Piet heeft QRcode gemaakt van het blogadres. Ik ga er een borduurwerk van maken. Nieuwe smartphone gekocht.

 Goedenavond.

Vanmorgen vertelde ik Piet dat ik nu eens een trui wou maken waarin een QRcode verwerkt is.

Piet had daar wel oren naar en stelde voor de QRcode van het blogadres daarvoor te gebruiken. Hij ging naar boven en even later kwam hij terug met dit ontwerp.

Toen ik hierop mijn QRlezer losliet kwam ik inderdaad op deze blog terecht.

Ik meteen enthousiast om dit in een trui te verwerken. Stel je voor dat belangstellenden die mijn blog willen lezen met een foto van mijn trui toegang kunnen krijgen.

Maar een trui maken is een langdurig karwei, dus bedacht ik dat ik die code eerst ga borduren.

Vanmiddag zijn Piet en ik naar de MediaMarkt gefietst om een nieuwe smartphone voor mij te kopen, en daarna ben ik doorgefietst naar Eindhoven, want daar is een handwerkwinkel.

De eigenares ervan was helemaal weg van mijn trui, die nu ook nog helemaal schoon gewassen is. Gisteravond ging ie hier meteen in de wasmachine.

Ik legde haar uit dat ik in een volgende trui in plaats van deze puzzel een QRcode in ging breien, maar dat ik nu alleen zwarte en witte katoen nodig had voor een borduurwerk. Ze vond het allemaal wel heel mooi. Toen ik thuis was vertelde Jet dat ze die vrouw  kent.

En ik ben meteen toen ik terug was een begin gaan maken met de uitvoering van dit naar mijn mening originele plan.

En dan is dus vanmiddag de aankoop van een nieuwe smartphone een feit geworden. Piet wist meteen welk merk en welk nummer ik moest hebben. Het instellen ervan is volgens Piet een fluitje van een cent, maar ik ben nu toch heel blij dat Piet het voor me doet. Hij zit nu al te popelen om eraan te beginnen, maar ik wil graag dit nog afschrijven op dit vertrouwde apparaatje.

Daar kom ik in MediaMarkt de trappen af met mijn nieuwe aanwinst.

Dit keer moet ik voorzichtig omspringen met het apparaat, want op het fotogedeelte van het oude apparaat zitten volgens Piet erg veel krassen, zodat het wazige foto's produceert.

Het is hier in de tuin van Piet en Jet een waar vogelparadijs. Een door Piet gemaakt filmpje staat op de status van Whatsapp.

Een fragment eruit.

Zo, dit verhaal rond ik nu af, zodat Piet kan beginnen met het instellen van mijn nieuwe toestel. 

Uitdrukking van de dag (Frans).

Son violon d'Ingres

Iemands grootste hobby.

De heer Ingres was naast een beroemd trompettist ook een bedreven vioolspeler.

Iemands grote hobby wordt vergeleken met de viool van Ingres.

Nog een  p r e t t i g e    a v o n d   gewenst.

Bij Piet en Jet in Breugel aangekomen. Brabantse Dag in Heeze zorgde voor oponthoud.

 Goedenavond vanuit huize Piet en Jet. Rond vijf uur zagen mijn vrienden dat ik ook nog echt bestond, en niet alleen maar een virtuele figuur was. Meteen bij aankomst werd mij gevraagd of ik nog wilde eten, daar ik vandaag al twee keer patat op heb. In het antwoord was ik duidelijk. Piet ging een pizza maken en op mijn verzoek zelfs een grote. En daar is Piet goed in. Even later zaten we aan tafel.

Zoals ik gisteren al schreef heb ik het vanmorgen rustig aan gedaan. Tot ruim acht uur in de tent blijven liggen bijvoorbeeld en het was al half elf toen ik uiteindelijk de trappers in beweging zette.

In Heeze, wat twaalf kilometer was, woont Jenny, de vrouw van mijn overleden oom Gerrit.

Ze heeft er altijd moeite mee als ik onverwachts langs kom,en dit keer was het weer dezelfde situatie. Een uur van tevoren wist ik pas hoe mijn route zou lopen en toen appte ik haar meteen. Dit keer stond ze op het punt met een vriendin weg te gaan, dus ging het bezoek niet door. Wel was er in Heeze heel veel te doen. Er waren heel veel mensen op de been voor de zogenaamde Brabantse Dag.

Eerst dacht ik: leuk, dan heb ik weer iets om verslag van te doen. Maar het bleek dat ik met de fiets niet door het plaatsje heen mocht zonder een entreekaartje te kopen, dat twaalf euro kostte.

Deze grijs geklede mensen mochten er wel door, hadden wel een entreekaartje en waren waarschijnlijk ook deelnemers.

Deze carnavaleske kolenwagen stond ook klaar om zich naar het centrum te begeven.

Ik besloot om via smalle modderige bospaadjes Heeze dan maar te omzeilen. Vele plassen moest ik daarvoor trotseren totdat midden op een bruggetje deze barricade mij dwong om de moddertocht weer in omgekeerde richting te maken.

Verschillende fietsers die hetzelfde van plan waren mocht ik tijdens die terugweg inlichten dat het geen zin had om onnodig door die plassen te rijden, ook al hadden de meeste wel een entreekaartje.

Voor mij zat er daarna niks anders op dan een kilometer of tien om te rijden. Heel veel mensen per fiets en per auto kwam ik onderweg nog tegen die naar het festijn op weg waren. Het moest dus wel iets heel bijzonders zijn. Maar ook werd de lucht steeds dreigender. Een beetje boos was ik wel dat alles zo hermetisch afgesloten was.

Hier bij deze zijweg stond ook al bewakingspersoneel.

Stiekem vond ik het daarom niet erg als alles in het water zou vallen door regenbuien.

 Die kwamen toen ook heel snel, maar tijdens de hevigste zat ik droog onder de luifel van een cafetaria friet te eten en koffie te drinken.

Op de status van Whatsapp zie en hoor je de regen kletteren op de parasols.

Toen ik bijna bij Piet en Jet was trof ik in Son ook nog een festiviteit. Daar bleek een wedstrijd gaande te zijn voor wie het beste barbecueproducten kan maken. Wie er meer van wil weten moet het niet mij vragen maar op onderstaande site kijken.

Bij een van de standjes stond dit.

Inmiddels tien uur. Straks mag ik weer in een echt bedje gaan liggen en dan alvorens te slapen eerst naar het voetballen kijken.

Uitdrukking van de dag (Frans).

Acheter chat en poche.

Een kat in de zak kopen.

In beide talen hetzelfde ongeveer, met dien verstande dat het Franse poche specifiek een broekzak is.

Een goede nachtrust is mijn wens.

W e l t e r u s t e n .

Wist niet wat ik hoorde toen ik accordeon speelde. Good old Koos bezocht. Vlaanderen muziekland in Maaseik.

 Goedenavond.

Een lange dag vandaag die zijn eindpunt vindt iets ten noorden van Weert. Het is weer een mooie rustige plek om straks te slapen.

De dag begon fietsend in een heerlijk zonnetje richting Geleen. Er waren nog twaalf kilometer af te leggen en ik ervaarde het zo prettig dat ik het jammer vond dat op een gegeven moment Geleen in zicht kwam.

Op de markt werd ik hartverwarmend onthaald. Toen ik mijn fiets er neerzette en mijn klompen als eerste er vanaf haalde begon de marktman tegenover die snacks verkocht ze meteen al te prijzen. "Wat een mooie klompen zijn dat". Waarop ik hem meteen uitlegde wat de bedoeling was: ze aantrekken voor de show die op handen was. Hij bood me meteen al koffie aan, maar die wilde ik nog niet. Toen ik speelde is hij lange tijd met zijn telefoon bij me gaan staan en hij zal wel het een en ander opgenomen hebben.

Maar ik wist niet wat ik hoorde toen ik begon te spelen. Wat er uit mijn accordeon kwam, kwam totaal vervormd tot mijn oren. Het leek allemaal nog veel erger dan tijdens de vorige speelbeurten. En ik kon ook niet goed horen of er misschien uit de accordeon valse klanken kwamen. Mijn eerste reactie was: snel naar een audicien. En dat kan nu, want ik ben in Nederland en weldra in Alphen. Zoals meestal kon ik dankzij mijn routine de meeste liedjes wel goed spelen. De sfeer kon ik wel maken en behalve mijn meeluisterende marktman waren er veel mensen die ik ermee kon bereiken en ik werd rijkelijk beloond. Al heel snel kwam de compagnon van de marktman mij de koffie brengen, netjes op een schaaltje met een koekje erbij.

Wat een service hė!

Van de negen meegenomen franstalige spreukenbordjes hebben er vier een nederlandstalige achterkant, dus die kon ik nu neerzetten.

Naast me zaten deze hondjes geduldig te wachten tot hun baasje aan de beurt was.

Behalve de koffie kreeg ik later ook nog een hoed van die enthousiaste marktman.

Iets na twaalven werd het hoog tijd om Koos te gaan bezoeken, wetende dat hij in de middag een dutje pleegt te doen. Het was wederzijds fijn om elkaar weer te ontmoeten.

Koos.

Koos is bezig met het zoeken van een verzorgingshuis. Maar het eerste wat hij zei toen we elkaar spraken was :"Waar moet ik met mijn boeken heen"? Zijn hele huis is namelijk één bibliotheek. Al sinds ik hem ken is hij bezig zijn boeken te verkopen, maar de meeste van de binnenwanden van zijn huis zijn nog steeds met boeken behangen.

Vandaag ben ik niet zo lang gebleven en dus ook niet blijven slapen, zoals bij mijn vorige bezoeken. Zijn mantelzorger raadde het mij af. Maar zo was het ook goed.

Rond twee uur weer op de fiets gestapt met het vooruitzicht vanavond misschien Breugel bij Eindhoven nog te halen, waar Piet en Jet wonen. Maar in Maaseik bleek al gauw dat ik beter nog een keer ergens kon kamperen. Er was namelijk het festival Vlaanderen muziekland aan de gang, merkte ik bij toeval. 

Het is niet de muziek waar ik gek op ben, maar mijn journalistieke aspiraties kon ik er wel mee voeden door opnames te maken.

Op de status van Whatsapp zie je de dames dansen en hoor je de artiesten spelen.

Van lunchen was het tot dan toe nog niet  gekomen. Ik hoopte een friettent te vinden, maar vond die pas toen ik Maaseik een paar kilometer achter me had gelaten.

Voor het eerst sinds anderhalf jaar kon ik weer eens friet met mayonaise en een kroket bestellen.

 

 

Vanavond bij aankomst op de overnachtingsplek had ik even de neiging om het mezelf gemakkelijk te maken en niet meer te gaan koken. Maar nee, ook nu was ik streng voor mezelf en ben ijverig de aardappelen gaan schillen en de in Maaseik gekochte sperziebonen klaar gaan maken. Moest ook nog wat moeite doen om aan het stookhout te komen. Maar uiteindelijk stond mijn eten, de tweede warme maaltijd voor vandaag, op het vuur.

Om met de blog te beginnen moest ik daarna ook nog even dapper zijn in de wetenschap dat dat schrijven nog wel tot half elf in beslag kan nemen, en dat is het nu inderdaad al.

Maar morgenochtend doe ik het denk ik rustig aan. Het is de verwachting dat ik dan wel uiteindelijk in Breugel zal arriveren, hoewel je maar nooit weet bij mij hoe plannen veranderen kunnen.

Uitdrukking van de dag (Frans).

Poser un lapin.

(Letterlijk: een konijn neerzetten) 

Niet komen opdagen.

In Vlaanderen hebben ze daar de uitdrukking voor: Zijn kat sturen.

Kramp nu in mijn grote teen van mijn linkervoet. Als ik er maar niet in blijf.

Welterusten voor straks.

S l a a p      z a c h t .

Veel obstakels op mijn route vandaag. Onzeker gevoel in het verkeer. Weer speling in linker pedaal, maar.... Nederland bereikt.

 Goedenavond.

Vandaag zat ik nogal gespannen op de fiets. Er was wel weer veel fietspad, maar af en toe moest ik ook op grote vierbaanswegen met veel auto's en dan voelde ik me onveilig. Dit was vooral rond Luik het geval. En in Luik zelf was het ook moeilijk fietsen omdat ze daar een metrolijn aan aan het leggen zijn.

Vanmorgen op het fietspad waren er ook veel obstakels, maar die vond ik  nog wel grappig.

Nauwelijks was ik vertrokken en binnen één kilometer waren er vier hindernissen om te overwinnen.

Het blijkt hard gewaaid te hebben gisteren, vertelde ook een fietser die in de buurt woont. Maar zelf heb ik daar weinig van gemerkt.

Uitkijken voor overstekende Canadese ganzen is geboden.

Op de status van Whatsapp zie je ze in beweging.

Op sommige plaatsen stond het fietspad blank.

Deze vrachtwagen was energie aan het leveren aan aanwonenden.

Wat het weer betreft heb ik vandaag voor het eerst mijn meegenomen regenjas mogen testen. Er viel  even een flinke bui met grote druppels. Maar het meeste slechte weer heb ik ontlopen. Het was noodweer iets noordelijk van mijn route . Er was bijvoorbeeld wateroverlast in Maastricht.

Toen Maastricht vol liep was ik ergens tussen Namen en Luik nog.

Net voordat de bui bij mij begon had ik een lekke voorband. Dat was een keer te verwachten, want de buitenband is tot op de draad versleten. Ik was blij dat het nog net droog was tijdens mijn technische ingreep. Het was voor Piet, aan wie ik het schreef, aanleiding om mij weer eens te stimuleren om een betere fiets te gebruiken bij mijn tochten. Hij heeft er al een op het oog voor mij.

Het toeval wil dat vanmiddag een veel groter probleem dan een lekke band weer begon op te spelen. De linker trapper heeft weer speling gekregen en maakt daarbij een hevig krakkrakgeluid. Heel fijn dat dit probleem zich nu voordoet, nu ik vandaag de Nederlandse grens ben gepasseerd. Hier heb ik materiaal om het wellicht weer goed te krijgen, maar hier heb ik in ieder geval alweer een nieuwe fiets. Ik wil hem zelf dezer dagen eerst nog bekijken voor ik hem koop.

Deze fiets stond ergens in de buurt van Maastricht. Zal die ook te koop zijn?

In Nederland ben ik nu dus weer.

Mijn tent staat vlakbij het vliegveld van Maastricht in een bos.

Een paar keer kwam er al een vliegtuig over geraasd, dus een hele rustige nacht zal het niet worden.

Het is nog twaalf kilometer tot Geleen. Daar woont Koos die ik morgen ga bezoeken. Hij zal binnenkort daar niet meer wonen. Een verzorgingshuis wordt zijn volgende verblijf.

Mogelijk speel ik morgenochtend nog even op de markt van Geleen, daar heb ik goede herinneringen.

Ik heb nog enkele vrolijke plaatjes van bloeiende boten die aangemeerd lagen in een kanaal tussen Luik en Maastricht.

En er is ook weer...........

Uitdrukking van de dag (Duits).

Der Zweck heiligt die Mittel

Het doel heiligt de middelen.

Beide talen dus hetzelfde in dit geval.

Ik wens u een  w e l t e r u s t e n .