Goedenavond.
Het is weer benauwd en plakkerig weer geworden na een aangename ochtend, toen ik op een mooi fietspad langs de Saône reed. Eigenlijk wilde ik na de vorige kampeerplek de rijksweg weer opzoeken om daarop de tocht voort te zetten, maar toen ik ongeveer weg wilde rijden sprak ik een man die met zijn hond aan het wandelen was. Hij vertelde dat dat onverharde stuk nog maar een kilometer was en dat ze het bewust niet verhard hadden vanwege leidingen die ergens lagen. Het fietspad bleek voor de rest inderdaad prima te zijn.
Na twaalf kilometer kwam het in Tournus uit. Om koffie te drinken vond ik dat toen nog te vroeg, doch de hoge nood die ineens opstak dwong me om neer te gaan zitten op een gezellig terras in de schaduw, waar nog net één tafeltje vrij was, naast een grote witte hond die ik wel leuk vond. Nog voordat de koffie geserveerd werd, werd ik aangesproken door een bijzondere hartelijke vrouw. Ze vertelde dat ze onder de indruk van mijn fiets was en daar al een foto van had genomen, terwijl ik op de wc zat. Ze nodigde me uit bij haar en haar man aan tafel te gaan zitten.
Aan heel mijn doen en laten en hoe mijn fiets eruit zag vergeleken met die van hun merkte ze op hoe haar man en ik elkaars tegenpolen zijn. Bij hem moet het allemaal precies kloppen en er mag geen gram teveel mee vervoerd worden, terwijl ik op een oude fiets uit het jaar nul rondrijd. Ik merkte op dat dat juist fijn is dat we niet allemaal hetzelfde zijn. De verschillen maken de mensheid kompleet.
Zelf zijn ze met auto en vouwwagen op een camping, twaalf kilometer van Tournus vandaan, tesamen met kinderen en kleinkinderen. Met hun elektrische fietsen verkennen ze de omgeving.
Een waterbidon op het stuur, viel mij op.
Het was trouwens een origineel bekleed toilet in dat café.
De wanden behangen met langspeelplaten en ep's.
Na de wat vroege koffie ben ik nog
een paar uur doorgereden onder een steeds dreigender wordende lucht. Rond etenstijd was het al zeker dat ik aan buien niet kon ontsnappen en ik dacht, weet je wat, ik zet gewoon de tent even neer terwijl het water uit de lucht komt en eet dan ondertussen een boterham plus lekker gebak dat ik sinds gisteren in de fietstas had. En dit plan werd uitgevoerd en toen na een uurtje de storing voorbij was, was de tent weer snel afgebroken en kon ik weer verder.
Je zou verwachten dat na zo'n bui verfrissing zou komen, maar het was het tegenovergestelde. Ik heb het nu weer Spaans benauwd in Frankrijk.
Mijn tweede en definitieve kampeerplek voor vandaag is weer een hele ruime. Helaas niet meer aan de Saône, dus zwemmen en zo afkoelen is er vandaag niet meer bij.
Op de status van Whatsapp komt er een rondblik vanwaar ik nu zit.
Het is hier in de buurt van Beaune, een plaatsje dat redelijk bekend is. Daarna komt Dijon gevolgd door de beklimming van het plateau van Langres. Tenminste zo is mijn plan. Daar ontspringen zowel de Saône als de Maas. Dus over enkele dagen mag ik deze laatste gaan volgen en wie weet af en toe aan diens oever kamperen. Maar eerst moeten nog wel een paar honderd kilometer afgelegd worden.
Het is half zeven inmiddels en ik ga voor het avondeten zorgen.
Uitdrukking van de dag (Duits).
Jemandem ein X für ein U vormachen.
Iemand knollen voor citroenen verkopen.
De Duitsers verwisselen dus de letters U en X om iemand te bedriegen, terwijl wij het met groentes doen.
Een mooie avond is mijn wens.
B o n n e S o i r é e .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten