Van slag bij Verdun.

 Goedemiddag.

De slag bij Verdun is alweer lang geleden, maar ik was vannacht van slag bij Verdun.

Gisteren, toen de avond net gevallen was, werd ik opgeschrikt door gele lichten die van achteren op mijn tent schenen, gepaard gaande met motorgeluiden als komende van een tractor. Ik lag net helemaal gestrekt uit te wasemen en dacht: Oh hemel, moet ik er nou uit om de tent af te breken? Het gevaarte stopte gelukkig net niet, maar manoeuvreerde om mijn tent heen en bleek toen ik hem zag geen tractor te zijn maar een quad. Toen zijn achterlampen weer uit het zicht waren verdwenen stapte ik de tent uit en constateerde dat de bestuurder het prima gedaan had, want oh jee, midden op het pad stond ook nog mijn fiets geparkeerd.

Naast de fiets lagen ook  nog allerhande spullen waar hij omheen moest rijden 

De fiets heb ik toen maar in de bosjes gelegd, voor het geval er weer zo'n quad langs zou komen in de nacht.

Verder heb ik toch maar gewoon rustig geslapen vannacht tot ik rond vier uur bedacht om mijn smartphone nog even aan een powerbank te leggen, zodat is de volgende dag honderd procent gevuld kon beginnen. Echter, hem laden ging stotterend. Toen andere kabels geprobeerd, andere powerbanks. Ook met een naald in de gleuf gegaan, want soms kan daar een pluisje of zo in zitten. Maar het euvel bleef. Echter, op het laatst, ging het laden wel even zoals het hoort.

Nu is het afwachten hoe het straks gaat. Vandaag tot nu toe heb ik alleen de noodzakelijke handelingen verricht. Het is echter niet denkbeeldig dat ik de telefoon morgen niet meer kan gebruiken. Dan wacht ik tot ik in Nederland ben, waar mijn steun en toeverlaat in technische zaken, Piet, mij dan helpt bij het zoeken en installeren van een nieuw apparaat. Iets wat toch al moet gebeuren.

Het zal gek zijn, een weekje reizen zonder apps, zonder blog schrijven, zonder foto's maken.

Maar bijna heel mijn leven heb ik het zo gedaan en ik denk dat ik ook heel snel de charme weer zou ervaren van het reizen met alleen maar de fiets in een grote wereld. Dus heel ongelukkig zal ik me er zeker niet bij voelen.

Maar van de andere kant wil ik vooral met de blog doorgaan. Ik wil voor de lezers een constante factor blijven. Maar ik denk dat ik het ding toch wel aan de praat kan houden tot ik in Nederland ben. Maar ja, tegen overmacht kun je niks doen.

Mijn bloedneus van gisteren is in ieder geval weer gestopt en de quad van gisteravond heeft ook niet de tent en mij platgereden. Wat dat betreft gaat het leven nog gewoon door.

Voor vandaag is er weer een kampeerplek aan het kanaal van de Maas, net als gisteren. Maar toen ben ik er uiteindelijk toch niet in gaan zwemmen. Vanaf de kant was het namelijk meteen een meter diep en ik ben meer iemand van het geleidelijke. Nu zit ik in de  buurt van een sluis, dus wie weet is daar een instapje.

Net zoals gisteren wil ik de tent weer opzetten midden op het jaagpad. Er zijn wel sporen van auto's, maar ik neem aan dat er vanavond niemand per se door hoeft.

Daar ongeveer waar mijn fiets ligt komt zometeen de tent. De lindeboom geeft prima schaduw nu.

Er staat trouwens inmiddels wel een auto, op de plaats waar ik eerst wilde kamperen.

Hij zal hier wel niet heen willen, neem ik aan. En anders heeft hij pech gehad.

Woord van de dag (Frans).

Roodborstje

Rougegorge.

(Letterlijk: rode keel)

Tot morgen (als de smartphone het dan nog doet)

À    d e m a i n .