Goedenavond.
Voor het eerst speelde ik vandaag eens op de markt van Montélimar. Het lukte me weer om er wat los te maken bij het publiek, maar de eigenaar van de pizzeria, waar ik naast stond had zijn eigen verhaal. De opa van zijn vrouw was namelijk een in de omstreken bekende accordeonist en hij is dit jaar op tachtigjarige leeftijd overleden. Mijn muziek te horen deed hem goed.
Toen de markt op zijn eind liep besloten Marc en ik om daar ook een pizza te nemen.
Op het eind stelden we vast dat we alles op hadden, behalve de laatste hap die ik hierna in mijn mond nam.
Bij het afrekenen kregen we drie euro vijftig korting vanwege mijn accordeonspel.
Voordat ik dat plekje naast de pizzeria ingenomen had, had ik ook nog op een andere plek een half uur gespeeld om daarna Marc voor het eerst te treffen en samen koffie te drinken.
Marc bestelde een espresso met wat melk erin en had daarvoor een benaming die ik niet kende.
Noisette, wat in het Nederlands nootje betekent.
Dit brengt me op..........
Woord van de dag (Frans).
Noisette
Espresso met een beetje melk erin
Toen we daar gingen zitten merkte ik dat ik in plaats van mijn kleurrijke hoed tijdens het spelen de pet op mijn hoofd had gelaten, die ik tijdens het fietsen op heb. De tweede keer dat me dit deze zomer is overkomen. Dat staat natuurlijk helemaal niet leuk bij het optreden. Toen snel het hoedje uit de fietstas gehaald.
Zo hoor ik er op te staan tijdens het spelen.
De rest van de dag stond in het teken van overleven voor ons beide, daar de temperatuur naar de vijfendertig graden ging. We hebben een beetje geluierd in een park en tegen half vijf zijn we drie kilometer zuidelijk van het centrum naar een groot winkelcentrum gegaan voor onder andere boodschappen. Marc heeft ook nieuwe sokken gekocht. Schoeisel is voor een wandelaar net zo belangrijk als banden voor een fietser. Hij kan maandagmiddag in een dorp in de buurt andere schoenen ophalen die zijn moeder daarheen gestuurd heeft. Tot die tijd moet hij wachten met het vervolg van zijn tocht.
Zelf denk ik nog steeds dat ik dan beter naar huis kan gaan, daar de rest van de week te temperatuur rond de 36 graden blijft schommelen hier in het dal van de Rhône.
Na ons bezoek aan het winkelcentrum hebben we vrij snel een plek voor de tenten gevonden.
Daar helemaal in de verte bij die bomenrand heeft Marc zijn tent al neergezet. Hier waar mijn schaduw is vond Marc het niet vertrouwd, en terecht. De auto's kunnen er gemakkelijk komen. Het lijkt een afwerkplek annex openbaar toilet. Daar helemaal in de verte zullen de enthousiaste vrijers waarschijnlijk wel niet komen.
Vanwege het feit dat ik het daar in de volle zon niet uit kon houden zit ik ergens in de schaduw en wind te wachten tot het daar ook schaduw is. Ondertussen maak ik nu dan mijn huiswerk, het schrijven van deze blog.
Op de status van Whatsapp komt straks een filmpje dat Marc gisteren maakte toen ik het vuur van houtjes voorzag.
Later kwam daar de pan met bloemkool en aardappelen op.
Zometeen loop ik weer naar de tentenplaats en zet ik de mijne ook op. De zon zal we nu wel wat minder fel zijn of zelfs helemaal weg. Daarna weer koken.
Het worden sperziebonen vandaag.
Tot slot nog een mooie wolkenfoto, gemaakt toen we op weg waren naar hier.
Een fijne avond nog.
B o n n e S o i r é e .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten