Deze vrijdag wel naar Druten.

Vandaag vrijdag wel naar Druten gefietst om daar een feestje te bouwen op marktdag.
Vorige week vrijdag viel mijn keuze op Kerkdriel, maar de iets betere gelegenheid had ik voor vandaag bewaard.

Hier is een bakkerswinkel waar je ook koffie kunt drinken en het gezelligheid troef is.
Toen ik er in de pauze binnenstapte hoorde ik meteen "Hé Gert." roepen.
Het was Tineke, die een tijdje in Alphen gewoond heeft en nu in Veenendaal woont. In Druten woont haar zoon en vandaag was het oppassen op haar kleinkind Zoé.

Schattige Zoé, waar ik later nog liedjes voor speelde.

Dit schattige kind was er dus ook en haar zus Marjolein.

Prachtig om mekaar zo weer onverwachts terug te zien, net zoals jaren geleden in Doesburg waar ik stond te spelen.

Ook nu hebben we het weer over haar schoonmoeder Bets gehad, die nu 87 is en sinds kort niet meer zelfstandig in Alphen woont maar in een tehuis in Zaltbommel.
 Omdat ik haar ook goed ken zou ik Bets een groot plezier doen om haar daar op te zoeken .
 Binnenkort is ook weer Zaltbommel op dinsdag aan de beurt voor een markt, dus......


Het was nog wel eventjes spannend vanmiddag bij het spelen, want drie agenten hielden vlakbij mij halt en er werd driftig getelefoneerd.
Oh jee, stel je voor dat ze me straks wegsturen, wat op zich niet erg is, maar toevallig had ik dit keer geen paspoort meegenomen en als ze dat vragen dan kan dat een hoop geouwebet geven.
Toen ik aan het inpakken was om naar de koffiebakkerij te lopen kwamen ze glimlachend voorbij zoals de meeste mensen, met de vraag of ik wat opgehaald heb. "Altijd wel een beetje",zei ik, "maar het gaat vooral om de lol"

En zo was het ook.Het was heerlijk om voor een ontspannen sfeer te mogen zorgen . Ben dankbaar dat ik dit in mijn vermogen heb . Waar morgen???? Schijndel, Wijk bij Duurstede, Driebergen? Ik zou het niet weten. Misschien wel nergens want de regenkansen zijn veel groter.

Een reprimande van Toon

Zojuist kreeg ik van Toon, die een trouwe lezer van mijn blogs is een reprimande.
Op een foto van afgelopen maandag is daar te zien hoe het hout gevaarlijk ligt opgestapeld boven de kachel. Dit mag niet, is zeer gevaarlijk.
 Maar ja, zo doe ik het al vijfendertig jaar en het is altijd nog goed gegaan.
Je kunt het wel ruiken als een houtje aangebrand raakt.
Maar hij heeft gelijk: met vuur moet je uitkijken.


Vandaag wilde ik Herman bezoeken in Wychen, wiens vrouw, die ik ook kende, pas is overleden.
 Ook wilde ik wat muntjes wisselen die ik spaar voor een handelaar in stroopwafels die daar op de markt staat en dan uiteraard daar ook wat spelen.

 Herman bleek niet thuis te zijn en de stroopwafelmannen wilden mijn spaarpotten niet meer.
Gelukkig niet voor niks al die muntjes verzameld, want een loempiahandelaar wilde ze wel .

 Het spelen ging verder wel aardig. Er waren veel kinderen op de been en later begreep ik dat dit te maken heeft met stakingsacties van de leerkrachten.


Een jochie bleef lang om me heen staan met zijn fietsje en wilde van alles weten over muziek maken.
Ook vroeg hij of ik een huis had.
Na terugvragen kwam het er op neer dat hij dacht dat ik wel een zwerver zou kunnen zijn en dat hij dat dacht vanwege mijn oude trui.
 Voor mij een verrassing, want de trui is splinternieuw en mijn rode broek was er vooral bij gedragen om mijn rol als artiest te benadrukken.
Aannemende toch wel dat de meesten me zo zien.

Maar je ziet toch maar weer hoe mensen verschillend tegen je aan kunnen kijken. Het is de kunst om daar boven te staan en gewoon   m e z e l f   te spelen en te zijn. Een spreuk zegt: "Wees jezelf, je bent de enige".


Een bezoek in de middag aan Sacha met zoontje Jonas leverde dit schattige plaatje op. 

De geboorte van een nieuwe trui.

Begonnen aan de trui van de toekomst.
 Werken in de kleuren paars zou me goed doen, had ik bevoeld.
 En inderdaad werkt het geestelijke rust in de hand.

Maar kleuren hebben andere kleuren nodig om tot leven te komen, net zoals mensen medemensen nodig hebben om zich te profileren. Na vier naalden boord in dit paars wil ik een andere kleur laten volgen.

 Nu is de keus tussen zwart en rood voor de volgende twee of meer naalden.
Eerst nu naar de winkel en daarna denk ik dat het rood wordt.

De kleuren waarmee ik deze dag invul zijn ook anders geworden dan voorzien. De buien vielen nog flink uit de hemel vanmorgen en hielden me thuis . Het werd geen spelen en/ of mensen
bezoeken.

Daarvoor in de plaats.....kwamen mensen hier en werd het dus het begin van een nieuw werkje. Het is inderdaad rood geworden, nog voor het winkelbezoek.

Een rijke kleurenvoorraad.

Ruig weer vandaag

Het ging er vandaag ruig aan toe wat het weer betreft.
Er was nog wel twijfel om naar Oss te gaan voor de markt, maar hevige buien in de ochtend stelden mij gerust dat thuis blijven toch wel de beste beslissing was.

Wel in de middag naar Appeltern gefietst om Jo weer eens te zien en voor hem wat muziek te maken.

Aanstaande dinsdag, over een week dus, een afspraak gemaakt, waar ik niet van hou, maar af en toe moet het.
Dan gaat Annie zingen en ben ik bij Jo.

Voor het eerst de allernieuwste trui aan gehad. Sommigen vinden de mouwen het mooist.
Hij is in ieder geval lekker warm, maar voor de show zal ik vooral die van zaterdag in Wageningen aandoen in de koude periode.
 Bij warmer weer in de zomer heb ik keus uit enkele katoenen.

Het lichtpuntje is de maan.

Maandag wasdag

Vandaag de was gedaan.

Tevens  een hoeveelheid droog hout naar binnen gehaald en rond de kachel gestald.

 Ondertussen de laatste mouw van de teruggevonden trui afgekregen en nu bezig met de stukken aan elkaar te naaien.

Een mooie afwisseling van allerhande activiteiten.

Zondag bezoekdag

Vandaag was weer de wekelijkse dag dat ik probeer thuis te zijn voor de zoete inval.

 Jacob kwam met zijn hondje Dex en hij bracht voor me mee een fornuisje op gas.
 Dit is vooral fijn op dagen met zon zoals vandaag als het binnen algauw te heet wordt met de kachel aan. Dan is het handiger om het koffiewater daar op te zetten en hoef je de kachel daarvoor niet op te stoken.

Ook werd het weer eens zelfgemalen koffie van een goed merk bonen. Gisteren op de markt van Wageningen kwam een (eigen)aardige man me een pak brengen.

Heel veel aardige en open mensen gisteren in Wageningen.
 In de HEMA werd ik aangesproken over mijn mooie trui.
Een vrouw had heel graag dat ik zo eentje voor haar zou breien. Maar dat doe ik niet meer, ook niet voor geld.

Een ouder echtpaar vertelde me hun problemen sinds de vrouw een beroerte heeft gehad.Ze hebben heel hun leven in Amsterdam gewoond en sinds twee maanden nu in Wageningen in een verzorgingshuis.
Wel een beetje wennen vergeleken met Amsterdam, wat rustiger op straat.
 Later toen ze op de markt voorbij kwamen speelde ik nog DE AMSTERDAMSE GRACHTEN voor hen.

Na deze gezellige dag waarin ik voelde dat ik een bijdrage mocht leveren aan fijne momenten voor de mens ben ik weer gestimuleerd om in ieder geval op de weg van muzikant verder te gaan voorlopig en bij twijfel tussen warm bij de kachel blijven en erop uit gaan vaker voor het laatste te kiezen.
De aankomende week zal dat echter niet vaak zijn, want er wordt nogal wat regen verwacht.

Dank U voor de liefde

"Dank U voor de liefde, dank U voor de kracht. Dank U voor het licht dat ons tezamen heeft gebracht."

Het eindlied van mijn optreden in Wageningen was dit lied van Jomanda, dat zij na een bijeenkomst in Tiel zong en daarmee de Goddelijke wereld dankte.
Bij bijzonder mooie optredens, als ik eenheid voel met het publiek en een bijzondere kracht ervaar die ik naar buiten mag brengen sluit ik af met dit danklied, zoals Jomanda dat ook deed.

Behalve om te spelen was het een gelegenheid om vriend Dick weer eens te ontmoeten, die daar kazen aan de man brengt.

Dick en ik, dikke mik.

 Een betere en gezelligere plaats is in Nederland nauwelijks denkbaar voor mij . Er heerst een grote openheid, wat ook vooral te danken is aan de studenten.Er is hier nl een landbouwhogeschool.

Morgen vertel ik graag nog wat meer over deze bijzondere dag.

Naar Kerkdriel, markt

Vandaag leek het me een goed idee om weer eens te gaan spelen ergens.
 Op vrijdag is er keuze uit vier marktplaatsen, waarbij ik vooral dacht aan die van de middagmarkten Kerkdriel en Druten.
 Voor de ochtendmarkten van Grave en Geldermalsen moet ik zo vroeg op en me haasten om op tijd te komen.

Ook nu moest ik wel de moed opbrengen om uit mijn warme bootje te stappen en me in de grote kille wereld te begeven, maar tegen half één stapte ik op de fiets richting Kerkdriel, wat van de twee toch wel het verste was en waarvoor ik iets minder animo voelde.
Maar ja, mijn innerlijke stem wees daarnaartoe en dan is dat toch de weg.

Kwart voor twee  wees de klok daar bij aankomst. Even de HEMA in om de handen te warmen en een kwartier begon het spelen  onder het koepeltje tussen markt en winkelcentrum, waar ik de laatste jaren al heel wat gezellige momenten mocht meemaken.

 Na een kwartier werden mijn vingers helaas alweer kouder. Twijfel of ik het zo wel vol kon houden.Maar tegelijkertijd werd mijn speelhart warmer en toen ging het toch wel lopen, zeker na een korte onderbreking van boodschappen doen in een warme winkel, zodat de kou weer uit mijn vingers ging.

 Het werd weer een zelfde soort ludieke vertoning als op andere keren. Mensen komen glimlachend voorbij en doen vaak een duit in het zakje(de koffer). Ook een groepje brutale opgeschoten jongeren kwamen kijken hoever ze met me konden gaan, maar daar heb ik tegenwoordig weinig moeite meer mee.

 Wel was ik onder de indruk van eentje van hen die met een arm in het gips liep ."Arm gebroken"? ,vroeg ik. "Nee, vingers eraf"..... Poeh, die moet zo nog zijn hele leven verder.


Zo tegen half vijf pakte ik mijn koffer en een frietje en daarna verliep de terugtocht voorspoedig met een zacht windje in de rug.Onderweg mezelf en mijn bootje getraceerd op bloemetjes, zodat het binnen nòg gezelliger kan worden.

Mijn wereld teruggevonden.

En toen vond ik de wereld terug waarnaar ik op zoek was.
Toen vond ik ook jou terug, die naar mij verlangde, maar me niet meer wist te vinden.
 Het verloren paradijs kwam tevoorschijn uit mijn herinneringen en mijn broertje John wachtte me op.


 Het doelloos lopen op zoek naar mijn ziel is voorbij en daar is God en hij kijkt me aan.
Geroerd in mijn wezen wil ik me van Hem afwenden, maar de eerlijkheid overwint en ik zeg:"Hier ben ik."

 Na een korte stilte:"Wat is mijn taak en wat heb ik ontdaan, dwz nagelaten?"
Nog even later:"Blijf mij nabij." En toen wist ik het weer: De weg te gaan die niemand weet en ikzelf ook niet, maar die ergens uitgestippeld is en waar iets of iemand op me wacht.

Dat ging naar Den Bosch toe

Goedenavond.
Terug van een dagje Den Bosch.
Het leek me wat om daar eens accordeon te spelen op marktdag en gelijk kijken of ik bij leuke mensen langs kon. In Vught heb ik twee adressen, in Nuland één en in Lith één.

Na een nogal koude tocht, waarbij ik Lith en Nuland over sloeg besloot ik eerst in de hema me wat op te warmen alvorens ten strijde te trekken.

Lang wachten in de rij bij Hema

Echter, toen ik mijn koffer nog niet open had tikte iemand me op de schouder.
Het bleken vrienden die ik heel lang niet meer gezien had..Kees en Marion, wonend in Oss.

Al gauw besloten we om bij het genot van een kop koffie en het eten van een tosti om eens even flink bij te praten.Bovendien hebben we onze adressen en telefoonnummers uitgewisseld, zodat onze ontmoeting vervolg kan krijgen.


Behalve een half uur spelen werd het daarmee een ware ontmoetingsdag, daar ik daarna alsnog op de koffie( en het avondeten) kwam bij Hanny in Nuland.
Kon ik meteen met echte ogen kijken naar haar in wording zijnde schilderij.
Zoals iedere kunstenaar betaamt is zij nog lang niet tevreden erover, maar ik vind het palet beneden al een kunstwerk waard.

Hoe mooi kan lelijk zijn.

Wat de één mooi vind, vindt een ander lelijk.
 Zo bijvoorbeeld dat pand van mijn trui in aanbouw.

Zelf word ik er blij van als ik ernaar kijk. Een vriendin vond het het toppunt van lelijkheid.

Maar ik denk ook dat iets heel lelijks als je het goed bekijkt juist iets specifiek moois heeft, ook omdat het niet doorsnee is Kijk maar naar die verwrongen gezichten van oude mensen. Toch zijn er werken die door het gros van de mensheid als mooi, waardevol ervaren worden, zoals de meeste schilderijen van van Gogh en de voorstellingen van Toon Hermans.
Maar dan nog zijn er altijd mensen die erdoor niet geraakt worden.

 In Frankrijk heb ik de spreuk: "La beauté est dans les yeux de celui qui regarde." "Schoonheid zit in de ogen van degene die kijkt." Ik zal het mooi maken, ik blijf mijn best doen om tot mooie dingen te komen, ook al kan ik me soms wel eens lelijk vergissen.


Hans kwam niet, zag ik vanmorgen op zijn sms van gisteren.
 Andere mensen belden op dat ze op 2 februari komen. De voorspellingen en de werkelijkheid zijn soms twee aparte dingen.

De dagen lopen door terwijl ik wel bezig was met de ontmoeting met Hans en vooral hoe dat vannacht zou moeten met de kou.
Je gaat slapen in de hitte van plus 24 graden, je staat op in de vorst.Vanmorgen was het min één binnen. Voor mij alleen is dat geen probleem, maar met zijn tweeën zou het toch wel een beetje afzien zijn.

De tijd

De tijd gaat verder en soms staat de tijd stil.
Tijd kan langzaam gaan, maar ook snel.
 Er komt een eind aan sommige dingen, die je liever langer meemaakt.
Maar ook is er eeuwigheid, de eeuwigheid van een andere dimensie, de eindeloosheid maakt deel uit van een leven dat wij hier niet kennen.

Ik hoor op de radio wat kennisgevingen van de Heilige Augustinus, die met tijd bezig is geweest en nu in de eeuwigheid deze tijd niet meer zo zal ervaren naar ik aanneem.


Ondertussen merk ik nu ineens dat mijn kont zeer doet en waarschijnlijk wel blauwe plekken heeft.
Vanmorgen uitgegleden op de trap.

 "En .....niks gebroken" ? Was de eerste vraag die ik stelde toen ik daar beneden lag

 Nee, gelukkig niet.
Mijn hand een beetje zeer en mijn linkerschouder en nu voel ik ineens mijn achterwerk. Ach ja, het zal wel t i j d e l i j k zijn, om maar weer eens op het begin van dit verhaal terug te komen.

 Zul je ook tijdelijk dood gaan trouwens? Hoe zal dat zijn?

Vanmiddag onverwachts kwam Theo Glaap op bezoek. Hij werkt bij Rijkswaterstaat en heeft in dit opzicht met mij te maken.Maar hij kwam nu uit pure interesse van mens tot mens.
 Hij vond het fijn dat ik er weer was in den lande.


Daarna voor boodschappen naar Beneden Leeuwen, want morgen komt bezoek van Hans uit Enschede, die ik in november daar bezocht. Hij blijft ook een nachtje slapen en nu heb ik genoeg etenswaar om hem te een paar dagen te verzorgen.

Was ook al dagen van plan om de kachel en zijn pijpen schoon te maken en dat heb ik nu mooi bij terugkomst gedaan, nu de kachel uitgegaan was maar nog warm genoeg om geen jouwe handen te krijgen van dit karweitje. 

Bezoek van Harry

Half vijf.
Zojuist heeft Harry de terugtocht weer aanvaard richting Hengelo, waar hij nu woont.
 Zoals ik gisteren schreef was hij vroeger mijn buurman van de overkant van de Maas.
 In het witte huis met de dakkapel heeft hij gewoond.

Hij heeft aan zijn periode in het Brabantse vele goede herinneringen, vooral ook door de ontmoetingen met mensen die hem spiritueel voedden.


Harry is, zoals hij zei een opbouwer wat woningen betreft. In de vele huizen waar hij terecht kwam is hij meteen met verbeteren begonnen en vaak als zo'n woning goed naar zijn zin was kwam het moment dat hij weer andere woonplannen kreeg. Daarna mijdt hij het om er weer terug te gaan, uit angst dat het dan tegen zou vallen hoe het nu geworden is.

 Eigenlijk ben ik wat dit betreft het tegenovergestelde. Ik koop iets wat in goede staat is en doe aan onderhoud vervolgens niks. Met als motto, wat deze boot betreft, het zal mijn tijd wel duren. Hij roest pas door als ik allang dood ben.

 Ondertussen zorg ik wel voor zoveel mogelijk romantische invulling.Het is toch een mooie sfeer geworden in mijn bovenkamer, met al mijn bloemen en ook lekker geurrijk!

Verder hadden we ook wel ernstige gesprekken over onze beide levens.


 Toevallig zag ik op de fcdenbosch-app dat mijn favorieten verloren hebben. Even slikken....... Maar in Deventer zullen ze weer blij zijn.

Maar het is belangrijker, hebben Harry en ik vastgesteld, dat je kunt winnen niet van een tegenstander, maar in een uitdagende situatie.
Zoals ik vaak triomfantelijk het strijdperk van een markt kan verlaten na een geslaagd optreden. En in het algemeen als je een zekere middelmatigheid hebt kunnen overwinnen, waarin je zat.
 Iedere dag is een gelegenheid om er iets van te maken. En soms moet je daartoe iets overwinnen.De ene keer is dat een zekere tegenzin in iets, een andere keer moet je een bepaalde inspanning doen om ergens mee verder te komen.

Straks moet ik bijvoorbeeld mijn verfspullen weer eens gaan verzamelen en nakijken en dan kan ik het schilderen ook weer in gaan passen als één van de mogelijke activiteiten.

Naar Uden

Terug van weggeweest.
 Het is acht uur. De kachel heeft het weer lekker warm gemaakt.

Het werd Uden vandaag om te gaan spelen. Vier uur gefietst, drie uur gespeeld. 48euro was het waarderingscijfer wat me tot tevredenheid stemde.

Ik merk dat het uit spelen gaan meer moeite kost dan vroeger, vooral vanwege die lange fietstochten.
 In overweging heb ik om speciaal hiervoor ooit eens een elektrische fiets aan te schaffen.
Mijn grote reizen blijven dan voor mijn eenvoudige trapfiets.
 Maar ik kan dan wel makkelijker eens een dagje Ede nemen bijvoorbeeld, wat twee keer 45 km inhoudt.



Vandaag was het de dag van de mooie luchten en enkele buitjes.Een vriendin had op een pont deze foto gemaakt.

Morgen wordt het weer een zondag van thuisblijven en bezoek ontvangen .
 Harry uit Hengelo komt in ieder geval.
Ooit was hij buurman van tegenover de Maas en met hoogwater ben ik ooit vanaf mijn boot dwars over de weilanden en Maas heen naar hem toe gekanood.
 Ja, je kunt wat meemaken.

Bezoek van Annette

Goedenavond.
Ze rijdt net weg, terug naar Amsterdam.
Zeker twee jaar geleden dat we elkaar gezien hebben, maar met de moderne apparatuur hebben we elkaar in die tussentijd toch wel bijgehouden.

Annette houdt van fotograferen en er zijn hier gewillige slachtoffers.

Een volgend keer komt ze graag eens terug in de nachtelijke uren om sterren te fotograferen.
Ze vindt het zo fijn dat het hier nog zo mooi donker is 's- avonds.

Op het moment, het is negen uur, begint het buiten ,waar ik de blog schrijf aardig koud te worden.

Gauw weer naar binnen bij de warme kachel.
Eenieder wens ik bij dezen een goede nacht.

Kippen voor de deur.

Zeven uur in de avond.
Het warme eten op en de kachel heeft het huis weer op temperatuur gebracht.
Rond vijf uur kwam ik thuis van een dag van ontmoetingen in Wychen en omstreken, waar ook markt was.

Daar kwamen twee marktmensen al op me af al voor ik één noot had kunnen spelen. Moest weer uitleggen waar ik de laatste tijd gezeten had.

Na een kwartiertje kwamen Nicole en James  en met hen later op de ochtend werd het koffie drinken en gebakjes eten bij de HEMA.

 In Balgoy woont Ad, de vader van Nicole en man van de overleden Riet. Hij had voor mij de krantenfietstas van de Volkskrant bewaard en wilde graag dat ik die nu op kwam halen. Dat laatste was het belangrijkste doel van deze expeditie.


Het fietsen vanmorgen ernaartoe ging aanvankelijk met veel tegenzin en een beetje tegenwind. Het was net zo lekker warm geworden in huis na een koude nacht.

Echter halverwege de tocht werd mijn geest weer levendig bij het zien van dit schattig tafereel.

En ook het spelen droeg bij aan een verbeterende stemming.


Fijn dat ik nu ook weer Nicole, James, Ad en de marktmensen gesproken heb Én een man op de fiets die ik eerst niet herkende maar later wel.

Op zoek naar de juiste wol.

Zo, de gewassen wol hangt te drogen.
Er waren muizen aan geweest.
Vanmorgen ging ik beneden in het rommelhok kijken of ik de juiste wol kon vinden om de trui te repareren die ik de laatste tijd vaak aan heb en waar ik mee optreed.

De te repareren trui.

De wol vond ik in eerste instantie niet.
Ook ligt er een trui die in een vergevorderd stadium niet meer verder gebreid is omdat ik drie jaar geleden naar Frankrijk ging en hem niet meenam.

De trui in vergevorderd stadium.

Ook op zoek dus naar de kleuren wol die erbij horen en niet gevonden, dus gepuzzeld om toch iets bij elkaar te krijgen dat ongeveer hetzelfde is.

 En..........onder in één van die dozen wol kwam uiteindelijk toch het bolletje tevoorschijn, nodig voor de reparatie van bovenstaande trui.

Het is nu bijna drie uur. Op naar de winkel in Maasbommel, want over enkele uren komt bezoek. Het wordt een ouwemannenavond met veel ouwehoeren.     

Wanneer is het werkstuk af?

Vandaag bezig geweest met een zwart-wit-tekening.
Hierbij heb ik de rand van het papier afgezet met stukken van 1 centimeter.
In het midden een cirkel getekend.
Dan twee punten willekeurig gekozen waarmee ik de punten op de omtrek verbind, maar wel de cirkel de cirkel gelaten.
Vervolgens de hokjes beurtelings zwart gemaakt en wit gelaten.

 Op deze manier zijn ook de uitgeknipte hondjes gedaan, maar dan zwart op respectievelijk oranje, oker, blauw.

Met dit soort tekeningen is het vaak dat je niet weet wanneer ze af zijn.
Je kunt doorgaan tot alle hokjes ingevuld zijn, maar vaak denk je op een bepaald punt."Goh, hij is zo al mooi"
De vraag is dan, wanneer zal ik ophouden?

Deze vraag heb ik aan een vriendin gesteld en die vond dat ie zo prachtig is.Een zwevende bol die van het heelal afglijdt.

Ben opgehouden uiteindelijk op dit punt, terwijl ik vind dat de bol in de witte omgeving niet zo goed uitkomt.
Als ik de bol zwart-witte motieven zou geven zou zij het zonde vinden en zij wil m graag hebben, dus laat ik het zo en ben ik blij.

Goede morgen

Een nieuwe dag .
De kachel is aan, zoals je ziet.

Na het aanmaken ervan houtjes aan het splijten voor morgen en volgende dagen.

Ondertussen kookt het theewater. Tijd voor ontbijt.

Verjaardag van buurman André.

André is mijn buurman van de boot.
 Hij is er over het algemeen van april tot oktober, maar in de winter is zijn domicilie meest in Lith, en daar viert hij op de eerste zondag na 8 januari altijd zijn verjaardag en ben ik meestal van de partij.

André en mijn leven op de boot zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hij heeft er voor gezorgd dat mijn boot die ik eerst had en in zeer slechte staat verkeerde kopje boven bleef in zijn laatste jaren door hem aan palen op te hangen door middel van katrollen.
En hij is ook degene die met mij deze nieuwe boot gehaald heeft en op zijn plaats gelegd.

Iemand die altijd wel wat aan te merken heeft, dat wel, en een bepaalde aktieradius heeft die ik niet heb.

 Hij kan nooit snappen dat ik rustig kan gaan zitten te breien terwijl de loopplank uit elkaar valt, noem maar als voorbeeld.
Bij mij is het:alles op zijn tijd, wanneer ik zin heb om het te doen.
 Behalve in noodgevallen. Als de kachelpijp eraf gewaaid is, moet ik dat toch eerst in orde brengen tot ik de kachel aan kan maken en me ernaast kan vleien met mijn handwerkje.

Vandaag was in Lith de gastvrijheid van André en zijn vriendin Yvonne weer groot. Nu ik thuis ben laat ik het warme eten maar zitten, want het was daar de hele mddag al smikkelen.

Even later.......
Toch aardappelen geschild en bonen klaargemaakt.
Over een kwartier is het eten gaat.

Bezoek

Vandaag was het bezoek van Mientje en Maricus met hun vrienden Lambert en Jo.
Mientje en Maricus waren enkele jaren geleden ook al geweest. Al een half jaar eerder was deze bijeenkomst afgesproken, maar de reis van mij duurde maar.

Van links naar rechts Lambert, Mientje en Maricus.

Hun komst was voor mij aanleiding om buiten en binnen het allemaal wat netter te maken. Vele halfvergane spreukenbordjes en klompen heb ik weer bij elkaar gesprokkeld en een plaatsje gegeven in afwachting van herschildering.

Dat is een activiteit die op elk moment weer vorm kan krijgen, net zoals gisteren het uitknippen en uittekenen van hondjes onverwachts weer begonnen is. Het gaat zoals op reis, als ik dan een ongeplande weg insla.

Het eerste hondje krijgt twee vriendjes.

Steeds gezelliger in mijn bovenkamer.

Gaandeweg begint mijn bovenkamer weer te leven.
De amarillussen, hyacinten en narcissen voel je bewegen in hun streven naar bloei.

Heb vandaag karton, viltstift en fineliner gevonden en daarmee weer eens een hondje aan het ontwerpen. De broodplank diende als liniaal .

De broodplank diende als liniaal.

 Later diende hij ook als drager van mijn boterham.

De broodplank als drager van mijn boterham.

Buiten ook een beetje geordend en mijn achterwiel gerepareerd.

Kortom: goed bezig vandaag. Morgen komt er bezoek dat nog nooit geweest is, en dat was de aanleiding.

Trui voor het eerst aan.

Vandaag nodigde Stefanie me uit op de pont in Maasbommel, waar zij nu veervrouw was.
Ze was de eerste die mijn nieuwe trui aan zag en zij maakte er een paar foto's van.

Ze had geen suiker, maar wel koffie. Moest ook nog wat boodschappen hebben en in het dorp is een winkel, dus dat kwam mooi uit. De hele dag wat regen was wel gezellig met mijn uitzicht naar alle kanten.

Groetjes van een buurman.

Prachtig is niet mooi meer.

En toch is het een prachtig woord.
 De tand des tijds en van het weer heeft flink aan de letters zitten klagen. Maar straks ben ik weer in de schilderstemming en ga ik weer nieuwe letters uitzagen. Maar zo bij elkaar geraapt zie je zelfs beter de bedoeling om van niets iets te maken en daar zit ook weer schoonheid in.

Binnen heb ik nu enkele bloembollen gezet. Deze verhogen de sfeer en inspireren me bij het omgaan met kleuren.

 De trui waar ik anderhalf jaar mee bezig ben geweest is af en nu nog maar wat draadjes instoppen om dan heel snel te beginnen aan een nieuwe die in paarse tinten gaat beginnen. Dit is nu mijn stemming. Ben veel bezig met allerhande mensen om me heen die van de aardbodem afglijden en deze kleur zal me hierbij helpen.

De markt van Oss

Dinsdag markt in Oss.
Het leek me een idee om hier weer eens te gaan spelen en tegelijk wilde Piet deze richting op komen.
Dus dat hebben we mooi gecombineerd in een bezoek aan Judith en Eugène in de middag.

Bij Judith en Eugène

 Op de markt kwamen ze mij ook al op het spoor, naast vele anderen die mij aanspraken. Het was moeilijk om aan spelen toe te komen, maar toen er even geen bekenden ( of onbekenden die mij kennen en ik hen niet meer) voorbij kwamen kwam de muziek vlotjes uit mijn accordeon. Ik merkte dat het goed gewaardeerd werd.

 Verder is de beslissing gevallen over het al of niet meegaan naar de Ardèche overmorgen. Ik wist het al voordat ik er een nachtje over ging slapen toen vrienden gisterenavond nog eens bevestigden dat ze zaterdag op bezoek komen.

Morgen al

Morgen al moet ik het weten of ik meega.
Het vertrek van Hennie en Janny is aanstaande donderdag.
Liefst had ik tot woensdagavond gewacht met de beslissing ja of nee naar Frankrijk.
Maar Hennie appte dat hij niet zoals ik van de lastminute afspraken is.
Nu ben ik wel zenuwachtig.
Vannacht ga ik er dan nog één nachtje over slapen.

Vandaag had ik voor de verandering eens geen accordeon in de fietstas maar een ander instrument.

Deze bongo heb ik overgenomen van Jo, waar ik vandaag was.
Jo zag er gehavend uit.
Was vorige week twee keer gevallen, onder andere op zijn gezicht.
Gelukkig heeft ie, naar zijn zeggen geen pijn aan zijn verwondingen

Een driesprong nadert..

Ardèche, Andalusië, Alphen......

Op het eind van de week gaan vrienden uit Alphen naar hun huis in de Ardèche. We zijn daar buren.

Toen ik enkele weken geleden het vervelende nieuws hoorde dat er bij mij was ingebroken ben ik meteen naar Hennie en Janny gefietst om te polsen of ik meekon eventueel. Het antwoord was ja. Maar of ik het doe daar laat ik zoals gewoonlijk de tijd over gaan.

Tot nu toe was de tendens nog steeds nee. Dit is een mooie tijd om op de boot te zijn en er is het een en ander te doen. Zaterdag aanstaande krijg ik als het goed is ook bezoek en zondag ben ik uitgenodigd op een verjaardag

. Nu is er ook nog bijgekomen dat ik graag naar Gérard in Andalusië wil. Ach, alles kan een paar maanden opgeschoven worden. Aanstaande vrijdag zal de balans doorslaan.

 Vandaag was het een gezellige bezoekdag met Jacob en Carla.

Gisteren naar Wychen geweest en daar gespeeld.Maar had geen stem en dat miste erg. Gelukkig is het vandaag weer aan het beteren.


Verder stond vandaag in het teken van het bericht dat Gré, alias Criquette, is overleden. Nooit heb ik haar ontmoet. We kennen elkaar door het spelletje Wordfeud dat we al vijf jaar met elkaar in het Frans spelen.

Zij woonde met haar man in Normandië. Het contact voelde heel vertrouwd en meer uitwisseling en elkaar bezoeken leek mij mooi. Ze wilde echter afstand bewaren. Juist daardoor, schreef ze eens, durfde ze spontaan naar mij te zijn en alles te zeggen.

 Enkele jaren geleden had ze wegens kanker een zware operatie ondergaan en nu kwam dat weer sterk terug. Een verrassing was het wegvallen van Gré voor mij dus niet en ik ben blij dat haar man mij vandaag berichtte via de chat in het spelletje. Au revoir Gré !.