Buikkramp

 Misschien iets verkeerds gegeten gisteren. Die boerenkool met spekjes smaakte heerlijk, maar de spekjes, hoewel in het plastic, lagen er al van voor dat ik twaalf dagen geleden naar Ageeth fietste.Een soort buikkramp lijkt het en vaak naar de WC geweest.

Zoals de lezers zullen beamen was het vandaag een winterse dag in Nederland. Vanmorgen bij het opstaan zag ik de sneeuwbuien over de Maas waaien.

Een blik op mijn smartphone toonde een foto van Narda , omgeving Deventer, die toen ze vanmorgen naar buiten keek dit plaatje zag.

En ook dit:

 

De bloeiende fruitbomen krijgen het ook moeilijk, las ik in een Franse krant.

Door het zachte weer liep de bloesem voor en deze week wordt er op veel plaatsen vorst verwacht, zelfs tot min tien graden.

Vorig jaar is hierdoor ook al veel oogst verloren gegaan.

Nu ziet het er hetzelfde uit.

Ze noemen het ook wel LA LUNE ROUSSE, de maanstand die in april vaak tot een koudegolf kan leiden.

Vanmiddag kwam er onverwachts bezoek.

Hanny had wel gebeld en geappt dat ze wou komen, maar dat was net in een periode dat ik even niet op dat ding wou kijken.

Bovendien staan mijn geluiden vaak zacht of onhoorbaar. Ik houd niet van gebeld worden.

Maar Hanny had het gewaagd op de bonnefooi en ik was thuis.

Vrienden vragen hoe het met de duim is en iemand vroeg zich af of ik wel aardappelen kon schillen.

Dat hab ik altijd gekund, maar heel moeizaam in het begin na het ongeluk.

Maar ook dat gaat nu al steeds beter.

Een wonder, het zelfgenezend vermogen van ons lichaam.

Nu dan, het zit er weer ongeveer op voor vandaag.

Tien over acht, de duisternis doet bijna zijn intrede.

Nu nog het tweede bord van de broccoli, die klaargemaakt is op de kachel die de hele dag heeft gebrand .

Veel warmte toegewenst in deze kille dagen.

Een nieuwe muur verrijst.

 Nu het droge hout wat op de kant en op het vlonder lag zo ongeveer naar binnen gewerkt is, heb ik eerst even schoon schip gemaakt alvorens een nieuwe stapel bij elkaar te zagen op de oostelijke rand van het vlonder.

            Schoon schip gemaakt.

Wat fijn dat de duim nu zover genezen is dat ie het zagen en het hakken niet of nauwelijks meer in de weg zit.

Op het eind van de middag begint er een nieuwe stapel van vers hout te groeien.

Voorlopig hou ik hem nog maar smal, want hij mag niet te zwaar zijn omdat de boot aan deze zijde iets naar beneden helt.

Wie weet kan ik nog een heel end komen voordat ik de boel hier ga verlaten.

De hele ochtend stond in het teken van het breien. Er komt een patroontje in het pand wat nu bezig is.

                  Het patroontje.

Tot zover is het patroontje nu ingewerkt.

Vanavond boerenkool met spekjes klaargemaakt, nu weer op de kachel omdat die tweepits is en dus tegelijk twee pannen erop kunnen, waarvan de spekjes een zacht vuur nodig hebben.

De boerenkool op het hete midden van de kachel.

Zo, en nu, tien voor negen, mag ik weer gaan rusten. Journaal kijken onder andere. 

Een fijne avond gewenst.

Schilderopdracht uitgevoerd.

 Vandaag kreeg ik van Jan (de kapper) de vraag of ik van een plank een richtingaanwijzer wilde maken naar zijn schuur die sinds kort is omgebouwd tot een ontmoetingsruimte.

Zo gevraagd, zo gedaan.

Ziehier het resultaat.

Het bijzondere van dit gebouw is dat er een notenboom dwars door het dak steekt.

En als je dat combineert met de mogelijkheid om daar een neutje te nemen dan begrijp je de benaming.

Het deed me goed om weer eens wat te schilderen.

De gisteren gesponnen wol heb ik vanmorgen uit het zoutbad gehaald en in de plomp gespoeld om het daarna aan de lijn uit te laten lekken.

Even later ging het drogen verder boven de kachel die nog aan was.

Op het eind van de middag toen het schilderwerk klaar was en goedgekeurd door Jan en José moest ik boodschappen doen. Ik had de bestelling meteen af kunnen leveren in Oss,maar omdat het al vrij laat was koos ik toch maar voor Beneden Leeuwen, wat dichterbij is, vooral vanwege het moeten omrijden via een andere pont. Hier ligt de pont nog steeds stil.

Onderweg liet het nieuwe leven zich zien.

Bij het inpakken van de boodschappen bemerkte ik dat de fietstas iets te kapot begint te worden.

Nu heb ik weer voor ongeveer vier dagen eten in huis. Zojuist viel de keuze op spinazie voor het warme eten.

Zoals gisteren en eergisteren ging dat nu ook weer op een vuurtje buiten. 

De zon had vanmiddag mijn bovenkamer genoeg verwarmd, zodat de kachel daar niet opnieuw aan hoefde vanavond. Het zou anders ook te warm worden in de slaapkamer waar deze ruimte ook toe dient.

Heerlijk, lekker vroeg naar bed nu weer, waar journaal bekeken wordt en administratie gevoerd.

      WELTERUSTEN straks.

Vandaag kon ik er garen bij spinnen.

Gisteren naar huis gegaan onder andere omdat de grijze wol op was die ik meegenomen had.

In het zonnetje aan mijn spinnewiel draaien was een bezigheid die met negen vingers aardig lukte. Afgewisseld natuurlijk met het nodige hoofdwerk.

Het resultaat van vandaag is deze streng.

Die ligt nu inmiddels in zout water weer schoon te trekken.

Later op de dag bleek dat het zaag- en bijlwerk ook weer veel beter gaat.

Dat zo'n gekke wond door onzichtbare krachten verzorgd wordt is toch een wonder, waar je getuige van mag zijn.

Nu kan ik zachtjes weer gaan denken aan reisplannen.

Lopend op mijn veranda constateer ik dat het boompje dat in het meertouw groeit al blaadjes begint te krijgen.

Vanmorgen tijdens het ontbijt zag ik een konijntje zitten.

Iets achter het weggetje tussen twee palen in zit het konijntje.

Bij het ontbijt was er vandaag bosvruchtenthee te drinken. Mijn drinkglas was een bijna leeg jampotje waar verse zwarte thee in ging.

Minder goed nieuws is dat Ageeth nu ziek is.

Ze houdt me op de hoogte van hoe het met haar gaat.

Een fijne avond is mijn wens.

Terug naar huis.

Zo, het is kwart voor tien (zomertijd).

De expeditie terugtocht is achter de rug en ook weer gekookt op vuurtje buiten.

Rond twaalf uur vertrokken bij Ageeth.

In Berkel Rodenrijs nog zaten deze eendjes die zich klaarmaakten voor een duik omdat ze met mijn camera op hen gericht zich bekeken voelden op dat schotje.

In hetzelfde watertje, iets verderop, waren kinderen aan het kanoën.

De fietstocht verliep goed, vooral ook omdat ik weinig last had van mijn duim.

Ook niet van de wind, die weliswaar tegen was maar niet hard.

Tussen Rotterdam en Ridderkerk even gestopt om op de kaart te kijken.

Pas in Gorinchem was de eerste ( koffie)pauze.

Daarna was er nog een frietpauze, iets voor Zaltbommel.

Tussen die twee pauze plekken in stond een huis met een opmerkelijk opschrift.

Toevallig liepen de bewoners buiten.

De vrouw legde uit hoe ze aan die zin kwamen.

Lang geleden toen ze er nog maar net woonden woonde in de buurt een zekere  mijnheer Mens, die directeur van de HEMA was en zich met alle mensen in de buurt bemoeide.

Nu dus weer thuis na ruim een week weg te zijn geweest. Het was zoals altijd gezellig bij Ageeth en, wat ook belangrijk is, ik kan mijn gang gaan, ik doe mijn ding zoals ik dat thuis ook doe. Onder andere heb ik flink aan mijn trui gewerkt. Mijn meegebrachte wol was nu opgebreid. En nu hier ga ik weer wat bijspinnen.

Spoedig zal er weer een nieuw bezoek zijn, in Nederland aan een goede vriendin. Helemaal naar Frankrijk doorfietsen durf ik nog niet. Moet eerst zeker weten dat mijn duim goed geneest. Gisteren had ik er weer veel last van .

Uit Friesland stuurde mij vandaag iemand deze spreuk, die zij daar tegenkwam.

Een fijne zorgeloze nachtrust is mijn wens .

Spelhervatting in Berkel Rodenrijs.

 Vanmiddag heb ik het er weer op gewaagd de accordeon ter hand te nemen.

Generale repetitie bij Ageeth vanmorgen.

In het altijd gezellige centrum van Berkel Rodenrijs deed ik aan spelhervatting, na twee weken niks.

Het ging, en de mensen reageerden goed, maar het was voor mij toch afzien met negen vingers, waarbij ik uit moest kijken de duim niet verkeerd te raken.

Het " Hand in hand, kameraden" hielp om de Rotterdammers te paaien.

Ik ben onder andere naast een ouderwets stamcafeetje gaan staan waar ik prompt door een terraszitter werd gevraagd om "Het kleine café aan de haven" te spelen, terwijl hij een briefje in de koffer deed dwarrelen.

Ondertussen kwamen er ook  stadswachten langs die het allemaal lieten gebeuren.

Lang hield ik het niet vol  met waarschijnlijk meer valse noten dan normaal vanwege het onhandige gedoe.

Na boodschappen gedaan te hebben was ik blij even te kunnen liggen in de zon. Juny dacht er hetzelfde van.

Inmiddels is het tien over acht. Ageeth kijkt naar het journaal en ik wil het ook allemaal weten over de situatie in Oekraïne.

Dus ga ik me bij haar voegen.

Een vreedzame avond is mijn wens.

Ageeth knipt me bij. Ontmoeting met Adri.

 Vanmiddag heeft Ageeth me kennis laten maken met Adri, een vriendin.

We hadden afgesproken bij Het Vierkantje, een gezellige eet- en drinkgelegenheid in het centrum van Berkel.

Ageeth heeft vroeger het kappersvak bedreven en had de hele week al wilde haren in mijn nek gezien.

De ontmoeting was voor haar aanleiding om me even bij te knippen.

En zo zaten Adri en Ageeth tegenover mij.

En hier zie je hoe betoverend Ageeth, rechts, is.

De ontmoeting liep aardig en morgen gaan we misschien naar Adri's vriend die een boerderij met paarden heeft.

Daar zal ik me wel thuis voelen, volgens Ageeth.

Rond zes uur heb ik de dames hier achtergelaten die nu daar aan het eten zijn en heb ons lieve hondje mee naar huis genomen.

Juny is zo'n dotje. Morgen komt Ageeths tweede hondje ook weer erbij, zodat het huishouden weer groter wordt.

Met mijn duim is het redelijk gegaan vandaag tot nu toe, maar het kan heel snel wisselen.

Ik denk er zelfs over om morgen met negen vingers accordeon te gaan spelen hier.

Een fijne avond gewenst.

Met zijn drieën naar de zee bij Hoek van Holland.

 Vandaag heeft Ageeth een dag vrij genomen van haar thuiswerk en vanmiddag zijn we met zijn drieën, Ageeth, Juny en ik naar Hoek van Holland gereden.

Voor Juny een heel avontuur, die had nog nooit een zee gezien.

Mij herinnerde het eraan dat mijn laatste contact met de zee al meer dan twee jaar geleden is. Dat was toen de boottocht van Corsica naar Toulon ten tijde van mijn grote reis .

Met het mooie weer waren er al heel wat mensen op de strandterrasjes te vinden en er waren meer mensen die struinden langs de zee zoals wij. Maar ook paarden!

Na onze wandeling werd het natuurlijk koffie drinken met gebak op een van de terrasjes.

Nu, zeven uur, zitten we beiden nog buiten op de binnenplaats van Ageeth, in een na de zon wat killer wordende atmosfeer.

Het eten is gemakkelijk vandaag, want er is  nog heel veel van gisteren over.

Ratatouille is altijd voor een paar dagen.

Toen de zee in het water viel 

en niemand meer kon zien hoe de wolken waren 

kwam er plots een lichtje uit de diepte tevoorschijn.

Het scheen naar boven en bereikte een met goud gevulde berg, 

waar mensen zaten die de zee ontvlucht waren 

toen ze ontdekten dat het water hen aan de lippen stond.

Het was in een andere dimensie waar die mensen terechtgekomen waren, er naartoe gebracht door datzelfde lichtje dat uit de diepte opgestegen was 

en kracht had om die mensen naar boven te tillen

Deze zogenaamde vierde dimensie gaf zicht op de zaken die zich beneden afspeelden.

Een kwestie van tijd moet je het noemen, 

want zo ruim moet je het bekijken 

en wie daar inzitten zien onze driedimensionale wereld met hele andere ogen 

Tot zover even mijn gedachtensprong en terug op aarde zie ik nu Ageeth haar plantjes water geven. Ook hoor ik een merel driftig zijn avondled zingen.

Mijn duim die even stil was laat ook weer voelen dat ie de ouwe nog niet is, hoewel dat gisteren even zo leek.

Een prettige avond is mijn wens, en de groeten van Ageeth.

Luister naar het gefluister van je lichaam.

 Goedenavond.

Ageeth is even wandelen met het hondje. Ondertussen heb ik het eten klaar.

Het is mijn specialiteit, de ratatouille, die vandaag op tafel komt.

Maar Ageeth heeft er zich met haar vleesafdeling in gemengd.

Kalkoendij, antwoord ze op mijn vraag hoe het vlees nou weer eens heet.

Ze is inmiddels namelijk thuisgekomen. Eerst eten dus en dan verder schrijven.

Een kwartier later. We hebben alletwee weer één bord op en lekker gesmikkeld.

De voorgestoofde en door Ageeth fijn gemaakte kalkoendij werd bij mijn groenteafdeling gedaan 

Gisteren van Ageeth geleerd dat kurkuma een zeer gezond kruid is en onder andere ontstekingsremmend.

Daar had ik wel oren naar, denkend aan mijn duim en had er meteen al wat van genomen in een oplossing met water.

Vandaag deed ik het ook in de ratatouille.

Op Google vond ik deze uitleg.

Of het door die kurkuma kwam weet ik niet, maar vandaag is er duidelijk verbetering aan de hand.

Er zullen heus nog wel meer ongemakken aan het lichaam komen, al dan niet door eigen toedoen, maar zoals Ageeth vanmorgen zei:" Luister naar het gefluister van je lichaam".

Het is en blijft een geweldig instrument, dat we allemaal gekregen hebben. En het spreekt haar eigen taal dat we moeten leren verstaan.

Een goede bekomst wens ik eenieder die ook net gegeten heeft.

Ageeth doet tuinwerk.

 Zeven uur in de avond. Ageeth doet tuinwerk.

Ze is volop in de weer met het overpotten van talrijke viooltjes.

De bedoeling is dat het er straks op de binnenplaats overal zo bloemrijk  uitziet als hier.

 Een goede afwisseling van het thuiswerk wat ze de rest van de dag deed op de computer.

Zelf heb ik mijn bezigheden beperkt tot het verder breien van mijn trui.

En ik heb nu het eten klaar.

Ook weer veel kranten online gelezen, zowel Franse als Nederlandse. De oorlog intrigeert me.

Het zijn spannende tijden.

Mijn duim doet het weer iets beter vandaag. Mijn lichaam is waarschijnlijk weer erg druk bezig geweest met het reorganiseren van mijn hand.

Het is toch wel een wonder hoe dat allemaal in zijn werk gaat.

Nog even, en dan gaan we eten. Ageeth verzorgt op dit moment het (nep)vleesgedeelte én......ze ruimt de tafel op, zodat we elkaar aan kunnen kijken tijdens het eten.

Een smakelijk eten is mijn wens.

Buiten in de zon op de binnenplaats van Ageeth.

 De dag speelde zich voornamelijk buiten af op de met plantjes bezaaide binnenplaats van Ageeth.

De zon scheen uitbundig en zowel de hond Juny als ik hebben uitgebreid zonne-energie opgedaan.

Ageeth heeft af en toe ook lekker gezeten, maar ze moest ook werken, thuiswerk achter de computer.

Uit de rijk gevulde bibliotheek van Ageeth heb ik wat boeken bekeken.

Dit opmerkelijke schilderijtje, dat in de kamer hangt spreekt me aan vanwege die kernachtige uitspraak.

Dit vrouwtje waakt over mijn in aanbouw zijnde trui.

Wel had ik de hele dag mijn duim gevoeld en dat geeft mij een gevoel van onzekerheid.

Tenslotte toch maar weer eens na drie dagen een pijnstiller genomen.

Een wonder op zich dat zoiets de pijn kan verdrijven.

Zal het echt goed komen?

Ondertussen staat nu het eten op. Niet zoals thuis op een vuurtje, maar op een heus gasfornuis.

Een mystiek zonnetje vanuit het oosten van het land wenst u een prettige avond.

Overleven.

 Vandaag was ik alweer blij dat de dag grotendeels pijnvrij verliep, terwijl dat vanmorgen bij het opstaan niet het geval was.

Ik bleef angstvallig op mijn duim letten, of de plek van de ontsteking niet dikker werd.

Maar wonderwel was op een gegeven moment de pijn weer weg en kwam het vertrouwen in genezing terug.

Veel activiteiten kwamen niet uit mijn handen. Afgezien van het wassen van meegenomen gesponnen wol  was ik al tevreden met gewoon zitten, lezen en puzzelen.

Ageeth die een later leefritme heeft dan ik is nu nog volop bezig met een grote afwas. Zij maakt er net als ik eerst een grote zooi van om daarna flink huis te houden.

Ze is vrij technisch aangelegd en heeft vanmiddag een luie stoel gerepareerd.

Ze heeft dozen vol goed gesorteerde moeren, bouten , sleutels en ander materiaal.

Daar kan ik nog eens een voorbeeld aan nemen.

Vanmorgen toen Ageeth nog niet op was ben ik in het dorp koffie gaan drinken, daar ik vergeten was hoe zo'n padmachine werkt. Inmiddels ben ik weer geïnstrueerd.

In het zaakje was het gezellig. Er werd geluncht en kinderen dartelden vrolijk rond. Dit kind was de brievenbus aan het onderzoeken.

Hondje Juny was en werd uitgelaten.

Maar thuis was ze heel snoezig.

Een goede nacht gewenst met inspirerende dromen.