De expeditie terugtocht is achter de rug en ook weer gekookt op vuurtje buiten.
Rond twaalf uur vertrokken bij Ageeth.
In Berkel Rodenrijs nog zaten deze eendjes die zich klaarmaakten voor een duik omdat ze met mijn camera op hen gericht zich bekeken voelden op dat schotje.
In hetzelfde watertje, iets verderop, waren kinderen aan het kanoën.
De fietstocht verliep goed, vooral ook omdat ik weinig last had van mijn duim.
Ook niet van de wind, die weliswaar tegen was maar niet hard.
Tussen Rotterdam en Ridderkerk even gestopt om op de kaart te kijken.
Pas in Gorinchem was de eerste ( koffie)pauze.
Daarna was er nog een frietpauze, iets voor Zaltbommel.
Tussen die twee pauze plekken in stond een huis met een opmerkelijk opschrift.
Toevallig liepen de bewoners buiten.
De vrouw legde uit hoe ze aan die zin kwamen.
Lang geleden toen ze er nog maar net woonden woonde in de buurt een zekere mijnheer Mens, die directeur van de HEMA was en zich met alle mensen in de buurt bemoeide.
Nu dus weer thuis na ruim een week weg te zijn geweest. Het was zoals altijd gezellig bij Ageeth en, wat ook belangrijk is, ik kan mijn gang gaan, ik doe mijn ding zoals ik dat thuis ook doe. Onder andere heb ik flink aan mijn trui gewerkt. Mijn meegebrachte wol was nu opgebreid. En nu hier ga ik weer wat bijspinnen.
Spoedig zal er weer een nieuw bezoek zijn, in Nederland aan een goede vriendin. Helemaal naar Frankrijk doorfietsen durf ik nog niet. Moet eerst zeker weten dat mijn duim goed geneest. Gisteren had ik er weer veel last van .
Uit Friesland stuurde mij vandaag iemand deze spreuk, die zij daar tegenkwam.
Een fijne zorgeloze nachtrust is mijn wens .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten