Vorige week werd het Uden ipv het voorgenomen Ede, maar vandaag is het plan niet veranderd.
De wind was flink, zuidoostelijk en vooral in de rug. Twee een half uur heb ik er over gedaan.
Sinds dat ik in september in Nederland ben is dit de derde keer in Ede en dus wist ik mijn plekje op de markt waar ik toen ook stond weer te vinden.
Goed en wel had ik een paar liedjes gespeeld en nog geen geld in het mandje, werd ik aangesproken door iemand.
Mijn eerste gedachte was: "Oh jee, daar heb je al iemand van de handhaving".
"Hé Gert, wat ben je ver van huis?",zei die persoon terwijl hij een muntje in zijn hand had.
Het bleek iemand uit Oijen, aan de overkant van de Maas.
Met zijn vrouw was hij een dagje uit in Ede.
Ze kennen mij wel, maar ik wist echt niet wie ze waren.
Toen ik na de eerste speelronde van een uur naar de fiets ging om daar accordeon en klompen weg te stoppen om daarna naar de HEMA te gaan voor mijn welverdiende koffie sprak de marktman daar in de buurt mij ook aan.
Hij kende mij omdat hij in Oss ook heeft gestaan. Nu niet meer .
Verrassend en onverwachts om zo'n man dan ook zo ver van huis te treffen.
De herinnering aan hem werd wel opgewekt.
Ik mocht mijn accordeon wel bij hem achter zijn wagen zette, maar ik ben niet bang dat ze hem uit de fietstas halen. Tot het natuurlijk een keertje wél gebeurt.
Het was zoals verwacht gezellig druk in het centrum.
Zo vlak voor de verkiezingen waren veel mensen van de verschillende partijen van de partij om reclame te maken. Er werd van alles lekkers aan de mensen uitgedeeld.
Zo kreeg ik van de een vijf euro aangeboden, van een ander een beker warme chocolademelk met slagroom, van weer een ander(e partij) een mandarijntje.
De folders waar iedereen mee stond te zwaaien kon ik allemaal afwimpelen met " Ik woon hier niet".
De eerste paar uur van het optreden liep het wat minder dan dat ik de laatste tijd gewend ben. Kwam ook door draaimolenconcurrentie waarschijnlijk. Maar tijdens het laatste speelblok sloeg de vlam wel in de pan en had ik de sleutel tot het publiek gevonden.
Toen het vijf uur was en mijn collega marktman zijn stand al helemaal leeg had stapte ik weer op de fiets voor de terugreis
Die bleek twee uur en drie kwartier te gaan duren, iets langer dan de heenweg.
Maar de wind was afgezwakt en had ik gedeeltelijk ook weer mee.
Desalniettemin had ik heen én terug last van vermoeidheid
Thuisgekomen om half negen moest alles nog gedaan worden:kachel aan, aardappelen schillen, eten, blog schrijven.
En ik was bek af
Maar het is volbracht ongeveer.
Ik mag zometeen lekker weer slapen.
Of mijn buren de ooievaars nu ook al in hun hoge nest liggen weet ik niet.
Ze waren vanmorgen toen ik wegfietste thuis.
Onderweg viel mij deze bijzondere bloemschikking op.
Voor wie dit vanavond nog leest is een goede nachtrust mijn wens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten