God heeft ons niet een voorspoedige reis beloofd, maar wel een behouden aankomst.

 Het is vandaag ook nog niet gelukt om uit de startblokken te komen voor de reis. Heb nog wel gebruik gemaakt van mijn opruimwoede en het kamertje leeg gemaakt waar ik het knikkerspel van muizen dacht te horen vorige week.

Naast het weggooien van onbruikbare spullen heb ik ook orde geschapen in mijn verzameling van spreukenbordjes, letters en klompen.

Zo voor het begin van deze reis is de bovenop liggende spreuk toepasselijk.

Wat ik vermoedde klopte. Muizen zijn inderdaad aan de haal gegaan met walnoten die ik geraapt had. Ik vond een dode muis tussen twee walnoten.

Ze doen  blijkbaar aan hamsteren, want ook de gifkorreltjes lagen op bewaarplekken.

Fietstassen vol met rommel zijn weer het huis uit. Onder andere waren er schoenen bij waarvan het rubber helemaal vermolmd was door de tand des tijds.

Misschien hebben ze er al wel twintig jaar gelegen.

Vuilnisbakken staan in Lamastre en tegen vijf uur ben ik daarheen gefietst. Het brood was ook op en omdat ik vannacht nog thuis slaap en er morgen weer wil ontbijten was dat ook een reden om nog af te dalen.

Belangrijker nog was dat ik mijn buurman Dédé nog even bezocht heb in het ziekenhuis waaruit hij aanstaande woensdag ontslagen wordt. Hij was aangenaam verrast toen hij mij zag binnenkomen.

Nu zit ik in het park Seignobos de blog te schrijven.

Het park ligt een beetje op een hoogte en vanaf een bankje kijk ik zo Lamastre in:

Twintig over zeven. Ik ga me naar huis spoeden. Vanaf Lamastre is het drie kwartier fietsen, dus ik rij de duisternis tegemoet.

Een goede avond gewenst en tot morgen.

Mislukte poging om vandaag tournee te beginnen. Morgen misschien aanloop Spanjereis

 De weerberichten voor de komende week zijn goed. Een tournee moest maar eens beginnen, vond ik vanmorgen. Morgen de markt van La Voulte, dat veertig kilometer in de richting van de Provence ligt. Het is echter niet gelukt om alles rond deze tijd, half vijf, klaar te hebben.

Nu zou ik moeten vertrekken om in de buurt van La Voulte neer te strijken en mijn kamp op te slaan. 

De moeilijkheid zit er namelijk in dat de tournee , die in principe een dag of tien duurt, uit zou kunnen lopen in een doorreis naar Spanje. Voor het geval dat moet ik hier het zaakje achterlaten voor pakweg een maand of drie. En dat vergt wat meer voorbereiding. Onder andere moest ik beslissen welke kleuren katoen meegaan om onderweg de trui verder af te maken.

De concepttekening voor het ontwerp is klaar.

De omtrek van de Kundalinifiguur is in potlood dunnetjes getekend. Normaal gesproken heeft een mens zeven chakras, maar dit is er een met vier. Het is vrije expressie en het fijne is dat ik alles mag doen op mijn eigen manier. Er komen ook pijlen tevoorschijn die aan beide kanten naar buiten wijzen. Vraag me niet wat het voorstelt, maar dat leek me wel leuk, en dus doe ik het. De kleur van de pijlen lijken groene tinten te worden, voor zover ik dat nu kan bekijken.

Maar behalve breien zijn mijn geplande bezigheden in de nabije toekomst vooral fietsen en lol trappen met de accordeon, aannemend dat ik zelf ook weer hoor wat er uit mijn instrument komt. De eerste markt zal nu zaterdag zijn, maar waar dat weet ik nu niet. Eerst maar eens zien dat ik morgen weg kom, na eerst natuurlijk een bezoek aan mijn buren Yvon en Olivier om mijn mogelijk vertrek aan te kondigen.

De andere buurman, Dédé, die nu inmiddels bijna twee maanden in het ziekenhuis ligt, komt waarschijnlijk komende week naar huis. Voorwaarde was dat er aanpassingen zouden komen aan en in zijn huis, en dat is gebeurd. Ook krijgt hij een apparaatje zodat als hij mocht komen te vallen er hulp ingeschakeld wordt.

Langs de muren is er nu houvast.

Vanmorgen druppelde het een beetje bij bewolkt weer en ging het kacheltje in het tuinhuisje weer even aan.

Behalve voor warmte zorgde het kacheltje ook voor theewater en warm water voor de was.

Een paar felle opklaringen zorgden ervoor dat de was al snel redelijk droog is geworden.

Op dit moment valt er echter toch weer nattigheid op mijn blogplek, het moment van schrijven is dus goed gepland want de wapenfeiten van vandaag tot nu toe zijn beschreven.

Een goede voortzetting van deze dag is mijn wens.

Binnen brandt de kachel, maar buiten gaat het mis.

 Gisteravond was het dan zover. Voor het eerst dit seizoen werd de kachel ontstoken. Ik was benieuwd hoe de kachel in de caravan, waar het ingeregend had, het nu nog zou doen. Nou, het ging voortreffelijk, als vanouds. Hij was nog steeds goed luchtdicht te krijgen, zodat de hele avond een behaaglijke warmte het huis vervulde. En daarvoor was niet veel hout nodig.

Maar het stoken van het binnenvuurtje was  wel zeer slordig opgezet.

Toen de kachel goed en wel brandde en ik even naar buiten keek zag ik dit:

De boom waar de pijp op rustte was nog wel een dode den. Deze boom is vanwege zijn hars zeer snel ontvlambaar. Je zou haast zeggen op de bovenste foto dat de rook uit die boom komt.

Maar op het raakpunt punt is de pijp al heel erg afgekoeld. Dus waarlijk gevaarlijk was het ook weer niet.

Vandaag is het een heel afwisselende dag qua weer. Vanmorgen bij het opstaan leek het een regendag te worden, en zo besloot ik om  de kachel van het tuinhuisje ook in werking te stellen. Dat ging niet meteen want de pijpen en de kachel zelf moesten nog schoongemaakt worden. Sommige boogstukken waren half verrot, maar met wat nog goed was kon ik er toch een sluitend geheel van maken. En even later brandde de kachel als vanouds.

        Kachel twee in werking.

Op dit moment begint er weer een bui te vallen op de blogplek, maar voor er vandoor te gaan deze foto van hoe het blauw in de lucht komt en gaat vandaag.

Een laken dat aan de lijn hangt was nog nat, dus daarvoor hoef ik me niet te haasten. Wel voor de smartphone.

Tot morgen.

Oh ja, op de status van Whatsapp is het filmpje  van de gevallen kachelpijp van gisteren.

Wim, Bruno en Stefan getroffen op markt. Wim toont zijn toverkunst.

Dinsdag marktdag. Naar Lamastre gegaan, maar ditmaal zonder accordeon. Wel met minstens tien kilo aan kapotte of niet te gebruiken kleding. Resultaat van de opruiming die in gang gezet is op Les Costilles. Halverwege staan er twee vuilnisbakken waar alles gemakkelijk in kon.

De bedoeling was tevens naast het doen van boodschappen om Bruno en Stefan te ontmoeten en Wim.

Dat is gelukt. Na eerst Wim geholpen te hebben met het afbreken van zijn stand zijn we met zijn vieren koffie gaan drinken. Wim liet onder andere zijn goocheltruc zien: het wegtoveren van een muntje. Ik kende het al van een tijdje geleden, maar nu mocht Stefan het raadsel oplossen.

Wim drukt het muntje hier stevig  in zijn arm, Stefan moet twee keer blazen en dan moet het muntje weg zijn.

Geen muntje meer, hoe kan dat nou?

Het hele filmpje is te zien op de status van Whatsapp.

Op de markt sprak ik nog even met een handelaar die manden uit Madagascar verkoopt. Hij vertelde dat hij vrijdag in het vliegtuig stapt om naar dat land te gaan en daar zijn inkopen te doen. Hij blijft veertig dagen. Een mooi vooruitzicht, hij had er zin in. 

Alvorens naar de markt te gaan ben ik ervoor gaan zitten om een plan te maken voor de voortzetting van de trui: tekenen, uitrekenen enzovoort. Voor zoiets moet ik mezelf echt pushen, ik ben niet zo'n planner. Maar een concept-tekening staat nu op papier. Waarom ik daar van tevoren zo moeilijk over doe snap ik ook niet. Het is juist heel boeiend om iets ingewikkelds te maken. De tekening ligt thuis en ik zit op de blogplek, dus een foto ervan laat nog even op zich wachten.

Bij het begin van deze dag speelde de zon de hoofdrol. Gezeten op mijn balustrade zag ik hem steeds dichterbij komen en tenslotte verschijnen.

Nu schijnt ie heerlijk warm op mij, na wat voortrekkende wolken.

Ga nu verder van die zon genieten thuis. Een prettige voortzetting van de dag is mijn wens.

Op de top van ons geweten is het altijd erg zweten.

 Ooit schreef ik deze titel op een bordje. Het floepte zomaar uit mijn geest, zonder erover nagedacht te hebben. Nog steeds weet ik niet precies wat de geestenwereld die mij dit ingaf ermee bedoelt, maar het prijkt al jarenlang op de top van mijn tuinhuisje. 

De weg naar de top staat op de status van Whatsapp.

Mijn broer John, die nu al elf jaar dood is, was er altijd heel enthousiast over als hij het weer zag.

Maandag wasdag vandaag en ik heb de was van gisteren nog steeds niet uit de ketel gehaald. Wel met de trui iets verder gegaan terwijl er een idee begint te gloren van een figuur die erin moet komen.

Het is een droge dag tot nu toe en dus weer werken aan de houtvoorraad. 

Ook verder gegaan met het opruimen van de klerenbende, wat tevens orde schept in mijn geest. Een werkje dat nu bij me past.

Ondertussen is het afwegen van het juiste moment om naar Spanje te gaan. Vaak in dit soort gevallen is dat moment er van de ene op de andere dag.

Kan zelfs morgen zijn, maar dat denk ik niet. Moet in ieder geval naar Lamastre, want het brood is op. Er is ook markt en misschien een ontmoeting met Bruno en  Stefan.

Vandaag ga ik eens wat eerder naar de blogplek. Dan hoef ik vanavond tegen dat het donker wordt niet meer weg.

Het is daar nu inmiddels tien voor vijf. Zo ziet het plaatje er vandaag uit:

Een fijne en wie weet productieve voortzetting van deze dag is mijn wens.

Mijn rapen van walnoten was geen misdaad. Zondag bezoekdag: Bruno, Stefan en Marij kwamen.

 Het meenemen van fruit, noten en dergelijke van de openbare weg is toegestaan. Piet heeft het uitgebreid nagekeken en ook Anneke wees me erop dat ik gisteren niet in de fout was. Het nare gevoel om dief te zijn was dus niet terecht. Bovendien heeft Marij uit Lamastre, die vanmiddag op bezoek was een dergelijke er(aan)varing gehad met een vrouw op dezelfde plek. Zij had wat meer stennis gemaakt. Natuurlijk ga ik nu niet mijn recht halen bij die mevrouw, want als zij vindt dat alles van haar is laat ik dat maar zo. Wel voel ik me op andere plekken waar noten of andere vruchten liggen nu vrij om ze daar te rapen en als er ooit commentaar komt weet ik nu mijn woordje.

Zoals op de boot vrijwel elke zondag was het vandaag op Les Costilles ook eens bezoekdag. Naast Marij kwamen er ook Stefan en Bruno, de zoon van Wineke. Ze zijn gistermiddag in de Ardèche gearriveerd en we troffen elkaar ook al op de jaarmarkt. Toen iedereen weer weg was hing de sfeer van hun aanwezigheid er nog sterk.

Hoe vol kan een lege stoel zijn!

Vanmorgen weer even bezig geweest met het uitzoeken van de vele bijna nooit gebruikte kleren. Er kwam weer een muts tevoorschijn die, vind ik zelf, goed staat bij mijn grijze baard.

Toen Piet de foto zag begon hij meteen over een barbier. Marij had zin om er meteen de schaar in te zetten en voegde de daad bij het woord.

Zo is er dus hier in Frankrijk ook iemand opgestaan die er geknipt voor is om mij een beetje bij te houden.

Vanmorgen alvast een klein wasje gedraaid, want sommige kleren ruiken naar muizen.

De  r o d e  was staat in de week.

Toen één van de kasten leeg was zag ik daar inderdaad een piepklein gaatje dat naar buiten leidde.

Wel dichtgemaakt, maar ik denk dat ze heus wel meer openingen gemaakt of gevonden hebben.

Van het gif wordt niet meer gegeten, dus mijn dieronvriendelijke actie zal wel geholpen hebben. In ieder geval hoor ik ze niet meer want slaap nu in het tuinhuisje boven.

Vandaag, zeven uur in de avond, ziet de lucht er zo uit op de blogplek. Een filmpje van de omgeving staat op de status van Whatsapp. Gisteren, vijf uur, toen ik het schrijven plots af moest breken, kwam de regenbui mals naar beneden vallen, maar gelukkig stond alles zo'n beetje geschreven wat geschreven moest worden. Zelf werd ik nog wel wat nat.

Elke dag is anders, zometeen kan ik weer droog naar huis rijden.

Een prettige avond is mijn wens 

    B o n n e     S o i r é e .

Jaarmarkt met stralend weer. Nu onweer in het noorden.

 Afkomstig van de jaarmarkt ben ik nu neergestreken op de blogplek. Maar ik word opgeschrikt door een flinke onweersknal in het noorden.

Het was droog vanmorgen en dat was gunstig voor de jaarmarkt.

Nu weer snel schrijven en hopen dat het geen natte blog wordt.

Het spelen is goed gegaan, er was best animo voor mijn optreden. Ook kwam een gitarist mij helpen om de sfeer te vergroten.

Op de status van Whatsapp hoor en zie je hem spelen.

Er was een fotograaf van een wekelijks verschijnend krantje van de Ardèche. Hij heeft me al ooit eerder op de foto gezet, maar dit keer kom ik echt in de krant, zei hij. Misschien mijn collega ook. Hier zie je hem een opname van hem maken.

Er waren munten in de koffer maar ook had iemand er een knoop ingelegd.

     Iemand heeft er een knoop ingelegd.

Afgelopen nacht had het wel geregend. Acht millimeter had een buurvrouw in haar regenmeter gekregen. De optrekkende wolken gaven een mooi beeld in de vallei waarin Lamastre ligt.

Voel me nu nogal ontdaan. Op de terugweg van Lamastre naar huis vond ik weer wat walnoten op het weggetje, waarvan ik er wat in de fietstas stopte. Een auto stopte en een mevrouw met een mandje dat aardig vol was met walnoten zei dat ik haar walnoten aan het stelen was. Oh nee, dat wist ik niet dat je ze niet van de weg en uit de berm mag rapen. Natuurlijk had ik gezegd dat ik het nooit meer zal doen en ze wilde mijn oogst niet terug, maar ik voel me toch knap lullig.

Dat is het minste wat ik wil, voor een dief aangekeken te worden en dat zijn al die walnoten, die ik toch niet veel eet, niet waard.

En nu vallen de druppels.

Dag dag, ophouden met bloggen.  Tot morgen.

Vanmorgen al een natte start? Beetje moe vandaag. De klerenzooi ingedoken en hout klein gemaakt..

 Nadat vannacht door mijn tuinhuisjesraam vele sterren en planeten van het firmament voor mijn ogen trokken kwam tegen de ochtend vanaf de zuidelijke horizon een grijze wolkenmassa over het land heen. Dit betekende: geen ontbijt op de veranda in het warme ochtendzonnetje, zoals de afgelopen dagen. In plaats van tot acht uur te blijven liggen, wachtend op de verschijning van onze warmtebron, ben ik rond zeven uur maar meteen uit bed gestapt om te constateren dat er zelfs al wat nattigheid uit de lucht kwam. Drie buiten hangende truien dus naar binnen en maar meteen met zagen en houthakken aan de gang gegaan.

Maar de motregen bleek maar een plaagstootje en weldra ontstond er prachtige wolkenspeling in de lucht.

Op de status van Whatsapp zie je de wolken magisch door met het blauw stoeien.

Het was even schrikken vanmorgen. Er lag een bericht voor mij in de berichtenbox van de rijksoverheid. Maar de DigiD werkte niet. Die vroeg om te updaten, en toen ik dat deed liep het vast op een foutmelding. Zulke dingen maken me helemaal zenuwachtig. Maar zoals vaak kon ik mijn toevlucht nemen tot computerPiet. Dankzij zijn  hulp was ik weer heel snel van de zenuwen af en kon ik ontspannen verder gaan met de dingen van de dag.

Omdat ik een kussenovertrek zocht voor in het bed van het tuinhuisje, dat ergens in de ongeordende klerenbende van de slaapkamer moest liggen ben ik onverwachts begonnen orde hierin te scheppen. Het bleek een prima bezigheid te worden, in afwisseling met het hout kleinmaken en naar de kachel boven brengen.

Daarboven lag van alles ingepropt. 

           .

       

Truien, handdoeken, mutsen, lakens, er kwam van alles uit die bovenkast.

Minstens tien petten of mutsen kwamen tevoorschijn.

Daar heb ik mijn hoofd wel naar staan voor dit soort kleding.

Blij dat ik begonnen ben met dit soort activiteiten. Als ik wil kan ik met het reorganiseren van de plek de hele winter bezig zijn. Maar ja, er zijn ook andere plannen.

Nu is het tien over zeven op de blogplek met uitzicht. Kijkend op weeronline.nl  begint de regen rond middernacht, maar ik was toch even onzeker of ik er nu al door overvallen zou worden.

Wel grijs maar nog geen regen.

Nee hoor, het is mooi droog gebleven. Morgen zien we wel hoe het dan gaat als het 's avonds regent.

Er is morgen jaarmarkt in Lamastre. Die zal waarschijnlijk voor een groot deel in het water vallen.

Een gezellige avond is mijn wens.

Kachels klaar aan het maken voor het stookseizoen. Kees niet meer op de IC.

 Goedenavond. Voordat het gaat regenen wilde ik vandaag nog van de zon profiteren om het gisteren teruggevonden hout te drogen. 

Hier in het tuinhuisje wordt in koude dagen het  meest gestookt.

Maar ook in de stacaravan staat een (vrij grote) kachel.

Deze doe ik in de winter meestal aan in de avonduren. Het was een hele goeie toen ik hem jaren geleden kocht op een rommelmarkt, vooral omdat hij heel goed af te sluiten was en dus goed te regelen.

Nu zal dat allemaal wel minder zijn, denk ik. Jarenlang heeft hij hier ongebruikt gestaan. De pijp, die via het raam naar buiten ging had ik er aan laten zitten.

Resultaat was dat regenwater via de pijp de kachel in is gelopen, met als gevolg dat deze flink is gaan roesten.

Mijn buurman Yvon die een keer is wezen kijken had de boel op deze manier beveiligd tegen meer regenwater.

Vandaag heb ik het ding zoveel mogelijk schoon gemaakt. De pijp zat nu heel vol met mos. Als het binnenkort nodig is ga ik het vuur er weer in ontsteken, net zoals in de kachel boven in het tuinhuisje.

Vandaag was dat allerminst nog nodig. De zon was zelfs te warm om er lang in te zitten.

Maar zitten deed ik ook niet veel. Het houtatelier draaide op volle toeren, zoals straks te zien is op de status van Whatsapp.

       Momentopname van het filmpje.

Een echte bij om het hout op te zagen heb ik niet meer. De vorige is uit elkaar gevallen van ouderdom en ik ben niet zo handig om een nieuwe te timmeren. Het wachten is op iemand die dat voor me gaat doen. Maar met deze opstelling is het vandaag gelukt om wat klein te krijgen zonder in mijn handen te zagen.

De afwas moest ook hoognodig gedaan worden. Zoals bij de meeste activiteiten zoek ik daar het moment voor uit dat ik daar het meest zin in heb. Zoveel mogelijk proberen iets met liefde te doen is mijn streven. Voor mij is afwassen vaak een meditatiemoment. Bijna nooit is het een opgave.

Heerlijk in het zonnetje zitten te poedelen, geweldig toch!

In de vlinderstruik zitten behalve vlinders ook hommels zoals een kijker van de statusfilm van gisteren constateerde. Maar er zijn ook veel colibrivlinders.

Kortom, het is een levendige bedoening in en rond de zo laat in bloei gekomen struik.

Vanavond bericht gehad van Kees zelf dat het goed met hem gaat. Zijn vrouw schreef vanmorgen nog dat hij niet meer op de IC ligt. Dat is een pak van mijn hart.

Van buurman Dédé zijn de berichten dat hij over een dag of tien weer naar huis mag in een aangepast huis. Zijn hondje zal wel blij zijn. Dat was hij gisteravond ook, toen buurvrouw Daisy hem ophaalde om bij haar te komen slapen.

Toen ik zojuist op weg ging naar de blogplek blafte hij me weer toe.

Het hondje van Dédé begroet mij, op weg naar de blogplek.

Voor nu houd ik het voor gezien en maak nog even een foto van waar ik nu schrijf, ietsje verder dan voorheen, maar met veel betere verbinding.

Behalve betere verbinding ook mooier uitzicht.

Zoals je ziet valt de avond nu.

B o n s o i r .