Zoals te verwachten was, was het daar boven op de hoogvlakte een kille bedoening. Wim zei al meteen bij aankomst:"Waren we maar niet gegaan".
Dat kwam wat hem betreft wel uit, want er was weinig animo voor zijn stand en hij stond zich daar te vervelen in de kou.
Voor mij was het anders. Toen ik eenmaal aan het spelen was werd ik warm van alle blije reacties van de mensen. Ik ging dit keer eens tegenover Wim staan en liet hem alvorens te beginnen dit bordje van mij zien.
Het was mooi te ervaren dat ik weer wat mocht brengen op de markt.
Maar het meest was ik nog verheugd door het feit dat mijn oor me niet stoorde. Toen ik pauze nam en op weg was naar de koffie liep ik haast te dansen over straat en mijn blijdschap werkte aanstekelijk op de mensen die ik tegenkwam en op het horecapersoneel.
Na afloop trakteerde ik Wim op zijn dik verdiende koffie, waarbij hij me liet zien dat hij ook bedreven was als goochelaar. Hij toverde een muntje weg dat hij in zijn arm drukte.
Ik trapte er in en zie hoe hij er schik in heeft.
Inmiddels is het kwart over negen in de avond en ik sta weer in het pikkedonker op de blogplek. De accu raakte leeg.
Afsluitend wil ik nog een prettige avond wensen.
B o n n e S o i r é e .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten