Het is vandaag ook nog niet gelukt om uit de startblokken te komen voor de reis. Heb nog wel gebruik gemaakt van mijn opruimwoede en het kamertje leeg gemaakt waar ik het knikkerspel van muizen dacht te horen vorige week.
Naast het weggooien van onbruikbare spullen heb ik ook orde geschapen in mijn verzameling van spreukenbordjes, letters en klompen.
Zo voor het begin van deze reis is de bovenop liggende spreuk toepasselijk.
Wat ik vermoedde klopte. Muizen zijn inderdaad aan de haal gegaan met walnoten die ik geraapt had. Ik vond een dode muis tussen twee walnoten.
Ze doen blijkbaar aan hamsteren, want ook de gifkorreltjes lagen op bewaarplekken.
Fietstassen vol met rommel zijn weer het huis uit. Onder andere waren er schoenen bij waarvan het rubber helemaal vermolmd was door de tand des tijds.
Misschien hebben ze er al wel twintig jaar gelegen.
Vuilnisbakken staan in Lamastre en tegen vijf uur ben ik daarheen gefietst. Het brood was ook op en omdat ik vannacht nog thuis slaap en er morgen weer wil ontbijten was dat ook een reden om nog af te dalen.
Belangrijker nog was dat ik mijn buurman Dédé nog even bezocht heb in het ziekenhuis waaruit hij aanstaande woensdag ontslagen wordt. Hij was aangenaam verrast toen hij mij zag binnenkomen.
Nu zit ik in het park Seignobos de blog te schrijven.
Het park ligt een beetje op een hoogte en vanaf een bankje kijk ik zo Lamastre in:
Twintig over zeven. Ik ga me naar huis spoeden. Vanaf Lamastre is het drie kwartier fietsen, dus ik rij de duisternis tegemoet.
Een goede avond gewenst en tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten