Goedenavond. Een mooi plekje, maar er was wel een lastig stuk weg met veel verkeer aan voorafgegaan. De N7 noemen ze dat en hij is in Frankrijk een begrip in het wegennet, zoiets als een nummer 9 in de voetballerij.
Een paar uur lang was het even afzien en hopen dat me niks zou overkomen, want er waren heel veel vrachtwagens die mij passeerden op een soms smalle weg. Het ging ook nog tegen de wind in en wolken verdichtten zich voor me. Ook kon ik nog geen plekje zoeken voor de tent want er moesten nog winkels bezocht worden, al was alleen water het hoogst noodzakelijke wat ik nodig had.
Maar het is allemaal goed gekomen en rond vier uur vond ik deze plek met veel populieren die met de wind een prachtig rustgevend geluid produceren.
Een rondleiding wordt gegeven op de status.
Bij het verlaten van de weg keek een mooie wolk mij na.
Vanavond hoefde ik niet bang te zijn dat mijn vuurtje gezien zou worden, zoals gisteren met al die tractoren en machines om me heen. Maar het gevaar zat nu in het risico dat het vuur uit de hand kon lopen, zo midden in het met bramen doorspekte gras en met af en toe een windje. Dit viel echter mee, ik hoefde niet in te grijpen en water was niet nodig.
De regendreiging waar ik bang voor was met die opdringende wolken is afgeketst, maar vanmorgen bij het opstaan vielen er wel meteen enkele druppels. Daarom had ik dit keer niet geleuterd maar was meteen ter zake gegaan en had het vuur nog aangekregen voor het theewater.
Ruim twintig kilometer was het tot Moulins, de hoofdstad van het departement de Allier. Een stad die ik vrij goed ken. In de Allier heb ik in het verleden een paar maanden gewoond en mijn vriend Michel woont daar nog steeds. Dit keer heb ik hem niet bezocht. Hij zit dertig kilometer ten westen van Moulins en een beetje uit de route. Er is nu namelijk een tijdslimiet. Daarom kies ik nu voor de kortste weg naar huis. Ik zit goed op schema. Het is nog 220 kilometer met nog zes dagen te gaan. Maar......er komt nog veel klimwerk, het Centraal Massief wacht nog.
In Moulins had ik nog wel geaarzeld vanmorgen om de accordeon even te laten horen in het centrum. Maar ik hield het bij mijn bezoek aan de stad toch maar op een kopje koffie op een terrasje.
Wel weer heel anders zo'n stadscafé, vergeleken met die gelegenheden in kleine dorpen die ik meestal aandoe. Hier lopen sjieke obers rond die komen vragen wat je wilt drinken, terwijl je in dorpen vaak eerst zelf binnen moet bestellen. Ze gaan daar niet kijken wie er allemaal zitten
Tien over acht nu. De stralen van de zon zijn uitgedoofd. Je voelt nu vooral de wind. Ik wil me laten verrassen door wat het weer voor vannacht en morgenochtend in de aanbieding heeft. Je beleeft het intensiever als je geen weerbericht weet, zoals ik nu.
Goede nacht, welterusten en tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten