Twee gedichten.

Vandaag twee gedichten.

Het tweede eerst:

 Soms wil ik zeggen wat ik niet zeggen durf. 

Soms wil ik praten met ingeslikte woorden.

Soms wil ik huilen met droge ogen 
en het licht laten vloeien in de duisternis. 

Alles kan en niets is onmogelijk.

Zoals de boom zijn bladeren doet ruisen, 
zo borrelt mijn bron in de wind van de zee.

Zoals het water mijn deel is zo is het land dat ook.....

Ik wil naar je toe, bekende onbekende.

Waar zit je? 

Het eerste gedicht:

De boom bloedt

Het eiland is vol.

De vogel wil zeggen: "Waar ben je"?

Ik wil bij je zijn.

Maar ik moet je wegsturen uit het moeras, 
naar drogere oorden.

Het regent, 
en het is goed, 
want de lucht was zwaar en betrokken. 

Ik wil bij je zijn en een touwtje spannen, 
maar de wind rukt het van je af.

Het regent,  een flinke bui. 

Ergens is de afkoeling en de uitlaat.

Ver weg glinsteren de zonnige heuvelen en danst het paard in vrijheid rond. 
Onbeteugeld, wel bevleugeld.

Graag wil ik je achterna en je bij je manen pakken 
en mee vliegen....

Harry is weer vertrokken vandaag.
Vanmiddag twee spinnewielen uit de verzamelkamer gehaald.
Bij beide was een onderdeel kapot en de uitwisseling zorgde ervoor dat ik er nu weer eentje heb die het goed doet.

Aanleiding was dat ik wol krijg van vijf schapen. 

Zielig.

Na drie intensieve dagen waarin ik mezelf helemaal gaf op het einde toch een domper, hoewel die al wel in de lucht hing.

Ondergedoken in de diepte van het leven.

Mijn taak voorbij, me helemaal gegeven.

Mensen die zichzelf konden zijn, bijzonder te ervaren dat de mens zich mag uiten zoals hij is.

De naakte waarheid te onverhuld.

390 euro boete als het weer gebeurt. 

Ze zijn weer weg: Anna, Borg en Bertina. 
En Harry is intussen gekomen.
Ze hadden mekaar nog een paar uur samen meegemaakt . Het integreert me altijd om mee te maken hoe vrienden van verschillende richtingen elkaar ontmoeten en zelfs af en toe enkele dagen met elkaar optrekken,  zoals dat op mijn plekje in de Ardeche regelmatig gebeurde. 
(Gast)vrijheid geven aan mensen ervaar ik als een taak en een vermogen van mij.
Deze drie dagen,  en morgen in ieder geval ook, komt dat weer op mijn pad..
Daarna weer anders en rustiger en meer op mezelf waarschijnlijk.

Zo schattig en zo zichzelf.

Naar Jozef van den Berg.

Vandaag met het hele stel per auto naar Neerijnen gereden, waar Jozef van den Berg woont.
Hij was een bekende poppenspeler uit de jaren 80 en is plots ermee opgehouden.
Midden tijdens een voorstelling voelde hij dat hij niet meer verder kon spelen en is eerst in een fietsenstalling terecht gekomen en twee jaar later kreeg hij een plekje aangeboden van een particulier in Neerijnen.
Hij voelde zich  geroepen tot de Grieks Orthodoxe kerk .
Vanaf het begin ben ik hem daar regelmatig op gaan zoeken en hij ontvangt doorlopend mensen met geloofsvragen.

Nu wilden Borg, Anna en Bertina graag een keer naar hem toe en ook dit keer had hij voor ons, onaangekondigde bezoekers tijd, ondanks dat hij bezig was zijn buurman te helpen met gras maaien.
Mijn vrienden zijn veel met poppentheater bezig en ook wilden ze graag meer weten hoe Jozef aan die grote veranderingen in zijn leven is gekomen.

Er werden hem verschillende vragen gesteld en Jozef moest alle zeilen bijzetten om het gesprek in goede lijnen te krijgen.

Hij vertelde ook dat gisteren zijn broer werd gecremeerd .
Veel te verwerken voor hem .

Uiteindelijk denk ik dat deze ontmoeting zeker zijn vruchten af zal werpen voor mijn drie gasten.
Zelf wil ik Jozef graag binnenkort persoonlijk spreken en vragen zijn gedachten over wat er in de wereld nu gaande is met corona,  in het licht van het bijbelboek Openbaring .

We zijn ook nog gaan wandelen in het rivierengebied  , zodat ook de honden aan hun trekken kwamen.

Thuisgekomen hebben we gezamenlijk aan een kleurrijke en lekkere maaltijd gewerkt.

3 mensen en 2 honden te gast.

Daar lagen ze dan, die honden.
Daar zaten ze dan mijn drie gasten.

Rond zeven uur arriveerden ze en het eten, de ratatouille,  was net zo ongeveer klaar.
Nu is het hele stel, behalve ik, aan de wandel.
Heb de planten allemaal water gegeven en nu, bij de ondergegane zon nog even tijd om dit allemaal te vermelden.

Oh, ik hoor ze de honden roepen, als teken dat ze eraan komen.
Nu zometeen de slaapplaatsen verdelen.
En wat mij betreft is het dan tijd om naar bed te gaan.

Camping complet.

Vandaag ging ik naar Beneden Leeuwen om boodschappen te doen.
Geheel toevallig vond ik daar de oplossing van een zich aankondigend probleem: de muggen.
Afgelopen nacht werd ik al door zo'n schepsel geplaagd en in het zomerseizoen zal dat blijven gebeuren.
In het verleden had ik al wel eens een tent op mijn vlonder gezet om daar mugvrij te kunnen slapen.
Maar mijn reistent deugt daartoe niet meer. De rits had het begeven.
Bij de Aldi vond ik ongezocht een werptent. Zeer ongeschikt voor mijn reizen, maar ideaal voor een zomer waarin ik veel thuis op de boot zal zijn.

Camping complet.

Ook is met deze tent mijn accommodatie vergroot met het oog op morgen.
Borg en Anna uit Beuningen,  die vorige week ook al hier waren en overnachtten komen dan weer.
Nu in de auto van een vriendin.
Ook ben ik in  v e r w a c h t i n g  van twee honden......
Benieuwd hoe dat gaat  b e v a l l e n  .

Grappig vond ik het vandaag bij het spelen van weurtfeut dat ik ergens het woord COVID kon leggen, maar dat dat niet goedgekeurd werd.

De indianenvlinder

De vlinder van de indianen, ofwel de indianenvlinder, 

zit in het oerwoud van de brandnetels zijn vuur te verzamelen 

om straks ten strijde te trekken. 

Een beetje grimmigheid en ook karakter stralen van hem uit.

Het is nodig om zijn tanden even te laten zien, 

opdat hij weet wie zijn vijand is.

"De hond gaat liggen, het paard gaat staan en ik zit, met bladeren rond mijn hoofd.
Ondergesneeuwd soms, maar toch weer niet.
De brandnetels vertellen me hoe sterk de natuur is en ook de mijne.
Nog even is het te warm hier, maar ik kom weer terug."


Voorgaande regels schreef ik vandaag, gezeten op een platje op de oever, dus niet op de boot.
Ik had net een vlinder geschilderd die ik daar neergehangen had.
Het was prettig,  voelde anders, om eens een keer niet op het water te zijn maar op vaste grond.
Vandaar die brandnetels in het verhaal en die bladeren in mijn nek kwamen van een boompje waar ik onder zat.
Mijn creatie inspireerde me.

In het oerwoud van mijn ziel vliegt een indianenvlinder rond.
Hij vindt er zijn weg en mijn zielerust terug.

S C H E E F

Op een of andere manier vind ik het komisch om de letters van scheef op een scheve paal te hangen.

Het valt niet altijd mee om het recht te houden en wat belangrijk is, dat hoeft helemaal  niet.
De  charme van de dingen zit juist vaak in het ongeorganiseerde.
En het leeft ontspannener als je wat wanorde toelaat.

Heel wat geschilderd vandaag.
Vlinders, spreuken, letters en heb onder andere een mooi plekje ervoor gevonden voor de paardenwei.

Vanmorgen zoals gewoonlijk zette ik theewater op op een houtvuurtje, en vlakbij me zat een meerkoet haar toilet te maken. Ze liet zich door mij niet storen en ik stoorde me ook niet aan haar.

Erik, Frans.

Erik ging, Frans kwam.
Een natte dag met weinig zon en lang bezoek van Erik en Frans.
Veel praten dus en allemaal binnen.

Hanny had gisteren vlees meegegeven en dat hebben Frans en ik vanavond lekker opgepeuzeld, bij de sperziebonen en aardappelen.

Bidden voor het eten.

Zojuist kwam ik thuis en meteen zag ik een grote vogel in de lucht hangen.
Nog net op tijd mijn smartphone van het slot om een foto te maken.

Terug van een onverwachts bezoekje aan Hanny in Nuland.
Zij vroeg spontaan of ik spaghetti wou komen eten en ik ging er spontaan op in.

André vroeg een half uur voor mijn vertrek of ik thuis zou blijven.
Waarschijnlijk wel maar ik zei erbij dat ik op  het moment leef.
Je weet maar nooit , en inderdaad.....

Verder vandaag een rustige dag met veel wind.
Twee bordjes, twee vlinders, twee letters uitgezaagd .
Materiaal om morgen weer mee verder te kunnen fantaseren.

C A R L A is aangekomen.

Na Carla versierd te hebben, heb ik haar naar haar huis gebracht.

In ruil voor de letters en een spreukenbordje  heb ik een in vieren gezaagde balk meegekregen.
Eén deel ervan in een ijzeren paal gestoken en daar kan dan weer van alles op gespijkerd worden.
Voorlopig staat er dit op.

Op de terugweg reed er een karretje op het fietspad. Een schattig tafereel dat me aan het straatbeeld van Roemenië deed denken waar ik een jaar geleden heel wat paarden met aanhang voorbij fietste.

Borg en Anna.

Ze kwamen gisteren,  ze gingen vandaag.
Sportief op hun fietsen van en naar Beuningen.
Hij wilde naar huis, had nog het een en ander te doen.
Zij wilde nog wel een paar dagen blijven.
Nu hebben we afgesproken dat ze in principe aanstaande donderdag weer komen.
Misschien maakt Anna dan een muurschildering op een stuk wand van de boot.

Hans vertrok vanmorgen  na vier dagen weer.
Een vriend Bert uit Amsterdam kwam hem met de auto ophalen.
Daar heeft Hans wat mensen te bezoeken.

Nu ben ik moe en het is te warm hier in de zon waar ik bereik heb.

Moet wat uitpuffen van deze sociale dagen.

Vroeg naar bed als de warmte het toelaat.

Zeg maar dag met het hondje.

Aanraken.

Eigenlijk mag ik je niet aanraken, 

maar toch wil ik je hand pakken 

en je meenemen in de dans van het leven.

De hemel is niet ver van de aarde

 en we bewegen in het rond.

Hartverscheurend hoe alles in de  soep loopt,

maar toch blijven doen wat vleugels geeft.

Al is de aarde nu onze plaats, 

de hemel is ons doel, 

en wat hebben we dus te verliezen,  

behalve dat we het heel mooi wilden maken.

Een gedicht, geschreven tussen de letters door, die weer wat verder beschilderd worden vandaag.
Het leek me ook wel leuk om aan de waterkant het woord vriend/vriendin neer te hangen en enkele vrienden ermee te begroeten .

Engeltjes en kabouters in het Hof van Wezel.

Vandaag ging Hans mensen opzoeken die wonen in het Hof van  Wezel, gemeente Beuningen.
Hij vroeg of ik meeging, maar wilde eerst niet.
Later dacht ik, ik fiets een stuk mee tot Beneden Leeuwen en doe daar boodschappen,  wilde onder andere planten voor in de tuin.
 Gaandeweg bedacht ik om toch maar helemaal mee te fietsen , want de sfeer van vrije mensen ligt me wel.

Geen spijt.
Anne en Borg zijn prachtige mensen en ik voelde veel aansluiting.
In ieder geval al bij waar ik nu veel mee bezig ben,  het schilderen van alles wat los en vast zit.
Is dit geen prachtige afspiegeling van het karakter van schilderes Anne?

Zie hier hun woonruimte.

Ook de bewoningen van andere bewoners van dit terrein spraken mij tot de verbeelding.

Bij het afscheid groette ik daarbij ook vooral de vele kabouters en engeltjes die hier aanwezig zijn, en met het voornemen om hen ook in groten getale hier op en rond mijn boot uit te nodigen.

Fijn dat zulke mensen er zijn en het voornemen is dat ze binnenkort ook hier komen.
Dat we maar veel uit mogen wisselen.

Moestuin heeft bewoners gekregen.

Vandaag was eindelijk de moestuin zo ongeveer bedrijfsklaar.
Enkele piepkleine gekregen tomatenplantjes zijn de eerste bewoners en ook enkele afrikaantjes ,die al heel lang in kleine potjes stonden te wachten.

Ook zaadjes van courgettes en pompoenen in 10 respectievelijk 8 potjes voorgezaaid, die op de boot beschut van de zon mogen genieten.

Frans is vanmorgen gegaan,  maar komt morgen een oude fiets van mij ophalen,  die hij weer om gaat toveren tot een nieuwe, zoals hij dat met veel fietsen al gedaan heeft.
Deze zijn dan bestemd voor vluchtelingen die hij op allerhande manieren helpt ,onder andere ook door les te geven.
Hans is nog hier en zoals nu zijn plan is blijft hij tot donderdag.

F E E S T

Vandaag dacht ik het woord feest maar eens uit te schilderen.

De fluitketel boven op de stam getuigt van het veelvuldige thee en koffie zetten vandaag.
Hanny kwam,  en later ook Frans en Hans.
En nóg later Carla.

Frans en Hans blijven slapen. De een in mijn jachtje,  de ander in de benedenverdieping.

Zojuist hebben we met drieen mijn specialiteit ratjetoe gegeten.

Frans heeft mijn stroomaamsluiting bekeken en ervoor gezorgd dat het nu helemaal in orde is.

Dertig jaar getrouwd.

Vandaag stond vooral in het teken van Everdina en Hinnie,  die maandag hun dertigjarig huwelijk vieren.
Gisteravond kreeg ik een app van Dewi,  hun zoon, die bezig is een film samen te stellen van vrienden en familie, die allemaal gevraagd worden iets op te sturen voor het jubileum.

Deze mensen wonen in de provincie Groningen en op het einde van mijn fietsreis bezocht ik hen afgelopen november.
Het was een prachtig, en voor hen onverwachts weerzien na vele jaren.
Ik vond het fijn  dat Dewi mij uitnodigde om een steentje bij te dragen.
Daartoe werden er weer 5 tekens uitgezaagd,  inclusief de 3 .
De andere letters werden hergebruikt.

Toen alles klaar was en aan de muur hing was buurman Paul de fotograaf die het filmpje opnam.

Daarna nog leuk gekeuveld met Dewi.
Tien jaar geleden, toen hij nog een jochie was van veertien, gaf hij me spontaan een schrift.
Nu tien jaar later beschreef ik  de laatste bladzijden.

Die heb ik hem gestuurd.

De eerste bladzijde uit 2010

De boot aan het schilderen.

Ik wilde het niet, mijn boot onder handen nemen zoals velen mij vertellen dat dat moet.
Wat kan mij het toch schelen al roest die boot weg, als ik van al dat schilderen vervroegd Alzheimer krijg is me dat helemaal niet waard.

Maar plots heb ik toch op mijn eigen manier de kwast ter hand genomen en zie hier de tussenstand.

Wordt vervolgd.

Vanmiddag vernomen dat binnenkort op de pont voor fietsers een mondkapje verplicht wordt.
Dit betekent dat ik voor morgen al iets moet verzinnen als ik naar Oss wil.
Na wat informatie ingewonnen te hebben lijkt het met een sjaal wel te kunnen, dus........

Ik zie het leven toch al wel als een toneelspel en voor deze komedie kan ik mijn rol wel vervullen.

50 jaar geleden.

De hemel viel over me heen, maar was toch niet bereikbaar. 

Daarna het gemis groot van iets dat ik even voelde 

en daarna niet meer mocht pakken.

Gisteren op weg naar Schaijk viel mijn oog en tegelijk mijn hart weer op het voetbalveldje waar ooit de ontmoeting plaatsvond met Helma.
Zij was dertien, ik was zestien, en een rekensommetje leerde me dat dat nu toch 50 jaar geleden is, op twee dagen na, want 11 mei staat in mijn geheugen gegrift als dé dag.

Het bijzondere was dat ik bij het zien van het veldje en de plek waar wij toen naast elkaar stonden hetzelfde gevoel weer terug kreeg, met alle emotie van dien.

Mijn buren André en Yvonne krijgen regelmatig bezoek van een koolmees. Sinds enkele dagen weet de vogel de weg te vinden in en uit hun arkje . Vanmiddag was ik er getuige van hoe ze wel drie keer in en uit vloog richting het voor hond Pietje klaargelegd brood. Ze pikte stukjes worst eraf.

Foto niet zo duidelijk,  maar als je goed kijkt zie je het vogeltje links voor de koelkast met de worstjes bezig.

Verder wil ik nog kwijt dat het leven, ook al ben je thuis, toch spannend is en net als op reis niet van gevaren ontbloot.
Er kan altijd van alles misgaan, maar vooral ook gaat het meeste allemaal net goed. Het is vaak kantje boord

.

Zin in een goed gesprek.

Met deze zin in gedachte fietste ik vanmiddag naar Schaijk waar good old Frans woont.
Hij was in eerste instantie niet thuis,  maar het was bij hem buiten ook al gezellig.
Ik zag een fiets in een boom hangen en ook een hele verzameling binnenlanden.

Een andere fiets stond tegen diezelfde boom en mijn eigen fiets paste prima in het geheel.
De fietstassen waren namelijk gevuld met bloemenplanten die ik onderweg gekocht had.

Al spoedig meldde Frans zelf zich ook.
Graag wilde hij met mijn fiets op de foto, om die vervolgens door te sturen naar Nikki in India, een soort pleegdochter van hem.

In de loop der jaren heeft hij haar moreel en materieel gesteund en zonder hem was ze zeker niet de stewardess geworden die ze nu is.
Hoewel.....vanwege Corona wordt er niet gevlogen nu.
Geen uitkering daar,  en opnieuw steunt hij haar financieel.

Nu weer terug van weggeweest. Heb al wat hier stond water gegeven, inclusief de nieuwe aankoop.
Er zijn ook enkele lobelias bij die voor buurvrouw Judith bestemd zijn om haar terras en haarzelf wat op te vrolijken.

Hierna mag ik lekker weer te rusten gaan.

Marietje en Maria.

Marietje, die zondag hier was wilde graag deze spreuk en ook een vlinder erbij.
De spreuk kwam op één van de gisteren uitgezaagde bordjes en tevens ontpopten er weer wat vlinders uit het triplex en kregen een oranje jasje.
Één ervan wordt dan binnenkort ingetekend  voor Marietje.

Gisteravond had ik bij het opruimen twee letters in mijn hand, de A en de V.
Verhip ,dacht ik , A V Maria,  en al snel kreeg Maria haar eigen bordje en werd ik doordrongen van haar aanwezigheid en de blijdschap dat ze er is om ons te helpen.

We hoeven het niet alleen te doen op aarde, een beschermd gevoel.
Het Ave Maria gespeeld voor mijn creatie.

Maar eerder ook het lang zal ze leven. Vandaag is namelijk buurvrouw Yvonne, van André,  jarig .We hebben we het ook over Maria gehad en onder andere over mijn bezoek aan Medjugorje,  de bedevaartplaats in Bosnië waar ik afgelopen zomer op reis was.

Fijn dat ik ook hier het geloof met mensen kan delen.

Echt waar?

Vanmiddag binnen geschilderd, in de kajuit. Niet het huis zelf natuurlijk, maar een uitspraak, waarvan ik niet weet of ie waar is.

En ook is de vraag:"Komt ie wel recht uit mijn hart?" Is het wel echt?

 Verder filosoferend vind ik wel zoiets als dat waarheid niet altijd waar is, van tijdelijke waarde eerder.
 Wat vandaag waar is hoeft het morgen niet meer te zijn.
Altijd moeten we weer alert zijn op de situatie van het heden.

Verder zijn er ook vijf andere bordjes uitgezaagd en tekstrijp gemaakt. Ik heb immers nog enkele orders lopen.


Veel wind vandaag en van tijd tot tijd valt er wel weer ergens iets naar beneden of waait in het water.
Mijn kachelpijp staat gelukkig nog. Die deed vanmorgen weer even zijn diensten.


De herders uit Italië hebben geschreven dat volgende week hun schapen naar de kapper mogen. Ze zijn nog steeds in de povlakte, maar niet lang meer en dan gaan ze de Alpen weer in, in de buurt van de Sint Bernard,waar wij elkaar afgelopen najaar ontmoetten.

Erik en Marietje.

Op een zwoele zondagochtend kwamen Marietje en Erik met de auto op bezoek.
Met de fiets had ook gekund,  maar recreatiefietsers mogen de pont niet over in het weekend. Ze hadden mijn stempelkaart kunnen gebruiken om tot mij te komen.
Marietje had ooit bij mij een bordje besteld,  maar we wisten beide de tekst niet meer.
Maar ze heeft er nu twee meegekomen plus een derde besteld met een vlinder erbij.

Ook Erik heeft er vier mee
Het betekent dat ik weer flink bij te maken heb de komende dagen.
We vonden ook dat we weer hele nieuwe waarheden moesten verzinnen.
Daarbij denken we in de trant van "Heeft deze regel zin" of "Ik ben onaantastbaar", doelend op het afstand houden in verband met corona.

Na de zwoele zondagochtend volgde om vier uur een flinke bui die de afkoeling inzette. En nu regent het stevig op mijn hutje en waait het zo hard dat ik maar snel een deel van de kachelpijp heb afgekoppeld. Dan loop ik niet het risico de pijp kwijt te raken, en kan morgen de kachel weer  branden. In het verleden is menige pijp al ooit te water geraakt.

Andere wending van de dag.

Vandaag besloot Harry om niet nog een nachtje te blijven en vanmiddag al naar huis te gaan.
Hij had weinig geslapen, was moe, en dan achtte hij het beter om in zijn huis in Hengelo wat uit te rusten. Maar we hadden toch een gezellige dag samen en veel en zinvol gepraat.
Vanmorgen nog een gezamenlijke vriend willen bezoeken in Heesch bij Oss, maar helaas bleek die niet thuis.

Ellen en Andries uit Ingen hadden intussen voorgesteld  dat wij daar kwamen eten en dan kon ik meteen tomatenplantjes meenemen die ze me beloofd hadden.

Harry bleef bij zijn besluit terug naar Hengelo te rijden, en toen hij weg was  en ik zag dat het pas twee uur was, heb ik de fiets gepakt en alsnog naar Ingen gereden.
Zo heb ik een allang liggend plan spontaan en onverwachts vanmiddag verwezenlijkt.
Er werd  druk gewerkt  daar want ze zijn bezig het dak te isoleren,  en alle pannen lagen eraf.

Hun schattige hondje Daantje werd getrakteerd op een speurtocht naar hondenbrokken,  die Ellen verstopte in de tuin.
Een mooi tafereel.

Drie zonnebloemen van Erik.

Gisteren bij Erik drie zonnebloemen meegenomen die zich in zijn tuin uitgezaaid hadden.
Vanmorgen gelijk alle drie hier een plaatsje gegeven.

Voor twee van hen een plek klaargemaakt op mijn grondstuk,  aan weerszijden van het oplooppad.

Hiertoe twee flink diep gaten gegraven, de paardenwei ingelopen en met hun uitwerpselen de grond in doe gaten vermengd.

De derde zonnebloem  heeft een oude emmer als woonplaats gekregen.

Om dit alles goed en grondig te doen had ik de tijd wel nodig tot Harry tegen de middag volgens afspraak kwam uit Hengelo.
Hij blijft tot zondag na de koffie is de bedoeling

Ook volgens afspraak kwamen Mientje en Maricus uit Escharen, bij Grave,  vanmiddag op de koffie.
Het werd een gezellige en onderhoudende ontmoeting met zijn vieren.