De indianenvlinder

De vlinder van de indianen, ofwel de indianenvlinder, 

zit in het oerwoud van de brandnetels zijn vuur te verzamelen 

om straks ten strijde te trekken. 

Een beetje grimmigheid en ook karakter stralen van hem uit.

Het is nodig om zijn tanden even te laten zien, 

opdat hij weet wie zijn vijand is.

"De hond gaat liggen, het paard gaat staan en ik zit, met bladeren rond mijn hoofd.
Ondergesneeuwd soms, maar toch weer niet.
De brandnetels vertellen me hoe sterk de natuur is en ook de mijne.
Nog even is het te warm hier, maar ik kom weer terug."


Voorgaande regels schreef ik vandaag, gezeten op een platje op de oever, dus niet op de boot.
Ik had net een vlinder geschilderd die ik daar neergehangen had.
Het was prettig,  voelde anders, om eens een keer niet op het water te zijn maar op vaste grond.
Vandaar die brandnetels in het verhaal en die bladeren in mijn nek kwamen van een boompje waar ik onder zat.
Mijn creatie inspireerde me.

In het oerwoud van mijn ziel vliegt een indianenvlinder rond.
Hij vindt er zijn weg en mijn zielerust terug.