Alleen het oude jaar uit en het nieuwe in.

 

Zoals meestal elke jaarwisseling ga ik die nu ook weer lekker alleen doorbrengen in mijn bootje.

Gewoon lekker op tijd naar bed, zodat het nieuwe jaar uitgerust begonnen kan worden.

Vandaag moest ik alleen even naar Beneden Leeuwen om daar boodschappen te doen, verder was het thuis te doen in de warme boot.

Vanmiddag is André vertrokken voor een paar dagen naar zijn dochter in Duitsland en heb ik het rijk hier even alleen.

Even helemaal in mijn eigen sfeertje te zijn is voor mij als een weldaad.

De zon kwam vanmorgen weer eens heel mooi op in de prachtig rode tinten van de horizonlucht.

Later op de ochtend nestelden zich een stel mensen op de door de pont niet bezochte veerstoep om, zoals ik later begreep, zich met carbidschieten bezig te houden.

Af en toe schrik je van zo'n knal, honden en vogels raken van slag, maar een mens moet zich af en toe uit kunnen leven.

Mijn kaarsen beginnen op te raken. Die verzorgen in hoofdzaak mijn verlichting.

Net als vorig jaar verraste de lockdown me en kan ik nu niet even naar de HEMA toe ervoor.

Vanmorgen was er ook een bericht van Nederlandse vrienden die een jaar geleden naar Italië zijn verhuisd.

Een wens voor 2022 is om hen er daar op te gaan zoeken.

En liefst met de fiets natuurlijk.

Maar liever niet in bovenstaande omstandigheden.

Buona Sera.

Een v(r)aag teken.

 

Ja, de aap komt uit de mouw. Dat wil zeggen het vraagteken ontwikkelt zich naar gelang de puntjes op de tekening vertaald zijn naar de steken op de mouw.

Altijd spannend om te kijken hoe iets uit te tekening komt.

Vandaag ging breien hand in hand met luisteren naar de top tweeduizend en daarbij met google de acteurs en hun nummers    bekijken.

Veel muziek die ik normaal als een hoop herrie kwalificeer kreeg nu zodoende wat meer waardering van mij.

Daartussendoor hout zagen en hout stapelen , allemaal gevonden bij de pont aan de Maas.

Die is al bijna drie weken onbevaren, deels vanwege de stakingsacties, deels vanwege ziekte.

Vanaf maandag is er weer kans dat er fietsers over kunnen.

Dan kan ik weer eens naar Brabant, maar veel spelen zal ik na het hoogfeest van Kerstmis niet doen voorlopig.

Maar er loeren altijd nog spectaculaire stappen, waarvoor ik open sta dat die ineens gemaakt kunnen worden.

Spanje broeit ook nog steeds in mijn hoofd maar ook in werkelijkheid: Een vriendin die nu in Andalusië is heeft het over vierentwintig graden.

Morgen gaan we de laatste dag in van dit jaar. Geniet ervan!

Groeten van de eksters die af en aan vliegen langs mijn raam en in de boom.

Niet weten, maar voelen.......

 Soms weet je niet wat je moet doen, maar toch is er altijd een taak te vervullen.

Wat kan er gebeuren als het hout op is , wat voor de warmte moet zorgen?

Het is soms vreemd te ervaren dat na vandaag geen morgen is voor jou op deze wereld.

Onzekerheid doorstraalt mijn wezen. Meegaan in de dwaasheid van de wereld of doorgaan in mijn eigen dwaasheid?

Op de radio de top tweeduizend, ze zijn bij nummer zeshonderdtwee.

Ja, het nieuwe jaar nadert, want als nummer één afgaat  is het vijf voor twaalf en dat is een kritiek tijdstip.

En het hondje mist zijn baasje.

En legt zich er bij neer.

En wij, die het allemaal zelf denken te kunnen regelen weten daardoor ook niet wat we missen.

Waar moet dat heen, wat gaat er gebeuren, wat is er allemaal al gebeurd?

De wereld wordt geleid door de onmacht maar waar is onze eigenlijke baas?

Ik moet me overgeven, ik zal me overgeven en ik wil het ook.

Niet weten maar voelen,

Niet denken maar laten gaan

Niet luisteren maar horen.

Het kan alle kanten op met mij.

.

Tot zover wat woorden die in me opkomen spontaan.

Hoewel er weinig activiteiten waren naar buiten toe ging het innerlijk leven door.

Onzeker een beetje, maar toch niet echt, want vertrouwen in mijn geestelijke leiding.

Hondje Piet is weer een paar uur onder mijn hoede.

De trui is weer wat verder en radio top tweeduizend doet mee.

Een fijne avond gewenst.

Je kunt beter achter de feiten aan lopen dan achter de leugens.

 Bovenstaande uitspraak van Rik Zuiderveld hoorde ik gisteren op de televisie.

Die moet ik eens opschrijven op een bordje. Maar hier staat ie vast.

Vandaag thuis gebleven . Een dag met wat buien, veel wind en, daardoor, een goed trekkende kachel.

Het is nu al zweten geblazen, maar het vuur moet toch nog even doorbranden want het eten staat erop.

Zes uur zal het op tafel staan, heb ik André verteld, die mee komt eten van de bloemkool plus aanverwante artikelen.

Een blik in de pan én een blik in de kachel zeggen dat het kookpunt niet zeker bereikt wordt met dit vuur en dat er misschien nog een houtje bij moet.

Het was tot nu toe een gezellige dag. Regen en wind buiten en binnen in de sfeer van de truikleuren.

De tweede mouw is nu gevorderd tot zover:

 Het wordt een vraagteken en de onderste punt ervan staat er al.

Ziehier de tekening tot dusverre, maar die kan nog wel veranderd worden.

Intussen is gebleken dat het zaakje op de kachel kookt.

Dus er hoeft geen warmte meer bij.

Een smakelijk eten gewenst en een fijne avond.

Snelheid aangepast aan moeheid.Via brug Ravenstein naar huis.

 Op de van Frans overgenomen fiets ben ik vanmorgen weer naar huis gereden met een omweg van een uur die via de brug bij Ravenstein ging.

Vanaf vandaag tot en met twee januari liggen namelijk alle ponten stil vanwege aangescherpte stakingsacties.

Maar fietsen doe ik tegenwoordig graag en dit was de gelegenheid om mijn nieuw verworven fiets uit te proberen.

Ik was wel erg moe. Waarschijnlijk vanwege de griep die mijn lichaam te verwerken heeft.

Vannacht liet mijn keel nog duidelijk merken dat hij niet in orde was maar tegen de ochtend werd het rustiger.

Rond half negen opgestaan trof ik beneden Ellen, één van de andere twee slaapgasten van hotel "Chez Frans".

Een half uur later was ook Maaike present. Zij hadden het met Frans heel laat gemaakt gisternacht, half drie.

Maar de gesprekken werden gelijk hervat met de zelfde intensiteit zo te horen bij het genot van een kopje koffie.

Ikzelf was blij met een hele pot thee, zoals 's-morgens gewend en vele vele boterhammen.

Bij het opzadelen van mijn fiets viel mijn oog op de boom waar eens fietsen in hingen.

Dit keer groeien er bagagedragers aan.

Ik voelde me slap en moe in het begin op de fiets, maar het hielp door heel langzaam en met aandacht te fietsen.

Geen haast hebben is een goed uitgangspunt en niet denken aan het einddoel. Meditatief fietsen kun je dat noemen.

Dit huisje viel me op.

In Batenburg was een man bezig in zijn tuin temidden van zijn creaties.

Hij doet ook aan vlinders.

Bij thuiskomst was ik verbaasd de pont te zien varen en ik dacht: " Oh jee, zo'n eind omgereden voor niks, zal de staking voorbij zijn?"

Informerend bij buurman Paul die ook veerman is bleek dat het op en neer varen alleen maar een inspectie is of de pont na twee weken stilstand nog in orde was.

André en hondje Piet zaten ook in Pauls schip en we hebben gedrieën thee gedronken met honing, goed voor mijn keel.

Toen mijn kachel om twee uur goed en wel aan was kwam Jacob op bezoek.

Na de koffie bood hij me aan even naar Beneden Leeuwen te rijden.

Bij Aldi hebben ze een lekker soort koffie. Ook mijn botervoorraad kon ik aanvullen en bij Lidl hadden ze ook virusscanners, zodat André nu de zijne weer terug heeft.

Inmiddels ,bijna zeven uur, is het tijd voor mijn tweede bord met snijbonen.

Tot slot hier een goede raad.

Goede avond.

Test negatief, daarna naar kerstbijeenkomst in Schaijk bij Frans.

 André had een test liggen, met Duitse beschrijving, van zijn dochter in Duitsland, die ik mocht gebruiken.

Hij deed wel alsof ik een gevangenisboef was toen we elkaar spraken vanmorgen. Zo afstandelijk en het pakketje werd buiten op grote afstand van hem neergelegd waar ik het op mocht rapen, zoals met honden die eigenlijk gevaarlijk zijn maar toch te eten moeten  krijgen.

Hij wil voorzichtig zijn en geen COVID krijgen.

Daarna moest de puzzel opgelost worden van hoe de test in elkaar zit.

Ik vind het altijd moeilijk om een beschrijving van iets te snappen en naar de praktijk te vertalen.

               Daar ligt het pakketje uitgestald.

André wist niet hoe het werkte, maar Wineke, die misschien zou komen had zelf ook al ooit een test gedaan, maar daarmee werd ze vooral geholpen door haar zoon Bruno.

Maar ze wilde me wel helpen en dat was een extra reden voor haar om te komen.

We zijn er samen uitgekomen na bestudering ook van filmpjes.

Wat nog mooier was, het resultaat van de proef was negatief.

Ondertussen lag er de uitnodiging van Frans om op tweede kerstdag bij hem te komen, tezamen met drie dames die ik alle drie kende.

Wineke was ook welkom. Zij en Frans kennen elkaar ook goed.

Nu ik geen Corona had was het voor mij duidelijk dat ik wilde gaan, en het leek me ook een gezelschap waar Wineke in zou passen.

Ze besloot om ook mee te gaan , of beter, ik kon met haar mee in de auto.

Al een paar maanden staat bij Frans een fiets die ik van hem gekocht heb en die kan ik dus morgen mooi naar huis fietsen. Nu blijf ik hier slapen na inderdaad een heel gezellige avond in een gezelschap waar Wineke inderdaad goed tot haar recht kwam.

Goede gesprekken over persoonlijke onderwerpen waren er.

Ikzelf was niet zo spraakzaam, onder andere omdat de heesheid weliswaar minder was dan gisteren maar toch nog wel vloeiend praten in de weg stond.

Behalve dat was ik vandaag net als gisteren  best fit.

Ik had afgelopen nacht lang geslapen, van 19 tot 8 uur met enkele tussenpozen.In een bed bij Frans ga ik nu,half twaalf de slaap opvatten.

Welterusten.

Niet naar kerstbrunch, niet naar kerstdiner. Heb ik covid?

 Gisteravond bij het naar bed gaan was ik ineens hartstikke hees, terwijl ik overdag me ongeveer normaal voelde.

Toch was er de avond en de nacht ervoor ook al sprake van opkomende lichte keelpijn. Maar na het ontbijt met gesnipperde rauwe uien op mijn brood leek het tij gekeerd.

Gisteren ging alles normaal op de verjaardag van Henny in Oss waar ook al Carla en Erik waren, de medegenodigden op de kerstbrunch van vandaag.

Maar vanmorgen was mijn keel nog dusdanig ontstemd dat ik rekening moest houden met de mogelijkheid van covid als oorzaak en ben ik gaan overleggen met Henny of het wel verstandig was om te komen.

Dat vonden we beide van niet.

Het was beslist geen straf voor mij om thuis te blijven. Een heerlijk zonnetje verguldde de dag en de kachel deed het dankzij de harde wind nu wel goed.

Na de cancelling van het kerstontbijt bij Henny was ik aan mijn eigen brunch begonnen.

Uitjes, kaas op het brood, thee zonder suiker.

Ik voelde me niet ziek en van smaakverlies is vooralsnog geen sprake.

Als kerstdiner stonden sperziebonen met aardappelen op het menu en op de kachel.

Drie volle borden kon ik er gemakkelijk van op. Heeeeeeeerlijk.

Daartussendoor is de eerste mouw van de trui afgekomen en tussen de twee klare panden geplaatst.

Morgen komt André thuis van drie dagen logeren bij zijn dochters. Één van hen geeft hem een zelftest mee , zodat ik morgen kan kijken of het inderdaad de gevreesde ziekte is, waar ik in mijn geval niet zo bang voor ben.

Proost,hatsjie, op uw gezondheid.

Nog steeds boos op de kachel.

 

              Kerstavond in eigen stal.

Ondanks het vervangen van de pijpen en schoonmaken van de  kachel zelf had hij bij het aanmaken nog steeds dezelfde kuren.

Wat is er toch aan de hand dat hij het de laatste weken veel slechter doet?

Aan de versleten pijpen lag het dus maar een beetje.

Een hypothese is dat het nu gebruikte hout nog niet droog genoeg is, dat er dus nog wat boomsap in zit.

Of iets met de kachel zelf?

Gelukkig doet hij als hij eenmaal warm is minder moeilijk en naast de kookfunctie zorgt hij nu ook ervoor dat mijn natgeregende sokken morgen weer droog aan mijn voeten kunnen.

De komende dagen ga ik sleutelen aan andere oplossingen.

Het probleem van de oprakende suiker heb ik vandaag in ieder geval wel op kunnen lossen.

De supermarkt was nog open toen ik daar rond half zes was, op de terugweg van de verjaardag van Henny.

Morgen eerste kerstdag ben ik bij haar al weer vroeg present. Zo rond elf uur word ik verwacht voor de kerstbrunch zoals dat al jaren traditie is met ook Carla en Erik.

Het is wel een hele toer om er te komen want de meeste ponten starten pas om twaalf uur. Ik moet de verste pont, die van Megen, nemen, en dat betekent anderhalf uur fietsen.

Maar ik moet niet zeuren met al die verre markten die ik heb bezocht de laatste tijd.

De hele verdere dag blijf ik dan in Oss, waar rond zes uur geheel volgens traditie het kerstdiner is, verzorgd door Carla.

Maar zelf heb ik hier in mijn eigen stal zojuist ook lekker en veel gegeten in een mooie sfeer.

Aardappelen, spruitjes, boter en eieren vormden het menu.

Zie titelfoto.

Van Miriam Lancewood , de vrouw van het boek " Leven in de wildernis" komt deze mooie foto uit Bulgarije waar ze nu woont.

Een mooie kerstavond gewenst.

Kachelpijp kopen in Druten gecombineerd met daar te spelen.

Kachelpijp,wcpapier, klompen......Gert is weer thuis na zijn uitstapje.

Eventueel zou bezoek komen vandaag, dan was

 ik thuis gebleven, maar dat ging niet door en dus willigde ik een plan van mij in om kerstliedjes te gaan spelen bij een supermarkt.

Beneden-Leeuwen had ik in mijn hoofd.

Echter, bij beide winkels daar vond ik het te rustig. Ik had niet de moed om daar te proberen sfeer te maken.

Na boodschappen gedaan te hebben in één daarvan was de durf er nog niet.

          Geen aantrekkelijke plek om te spelen.

Maar toen kwam ik op het idee naar Druten te fietsen, zo'n tien kilometer oostwaarts.

Daar is een winkelcentrum waar ik op marktdagen vaak speel en het gaat daar altijd goed.

Bovendien is hier Het Kachelwinkeltje.

Ik moest hoognodig meer nieuwe pijpen hebben.Eentje had ik bij mijn vorig marktbezoek daar al gekocht, maar de twee andere delen van het uitlaatsysteem zijn ook erg versleten door de tand des tijds(twee winters)

Het is wel lockdown maar als je van tevoren besteld mag je artikelen ophalen.

Om vier uur stond ik voor het gesloten winkeltje te telefoneren met de vrouw van de handelaar.

Hij was zelf even weg, maar ze verwachtte hem over een half uur terug.

Het werd een uurtje dat nuttig opgevuld werd door inderdaad te spelen op dat pleintje tussen twee supermarkten waar de sfeer zoals meestal weer prima was voor mij.

De nog warme kachel kon bij thuiskomst met heel veel moeite en rookontwikkeling binnen weer opgejut worden om de zaak te verwarmen en het eten gaar te krijgen.

Morgen na opstaan kan ik na schoonmaken van de kachel één nieuwe pijp aanbrengen..Hij had er niet meer en vanwege Corona krijgt hij ze niet aangevoerd voorlopig. Een nieuwe boog die ik ook nodig had had hij wel.

Ik neem aan dat dit toch alweer een verbetering zal zijn.

Zo werd Narda in de contreien van Deventer vanmorgen door de zon begroet.

Dag dag. Morgen is er weer een dag 

Zonder verbinding met de andere dimensie is het moeilijk iets te bewerkstelligen.

 Bert was vanavond bij me en we hebben samen gegeten en gepraat over onze wederwaardigheden.

Hij heeft al jaren een praktijk in de homeopathie.

Soms lukt het om de kern van iemands problemen te raken en met het juiste middeltje heel veel te bewerkstelligen.

Soms lukt het ook niet, hoewel hij toch dacht iets te hebben gevonden wat bij die persoon aanslaat.

Dit begrijp ik goed, want in mijn leven draait het ook om inspiratie. Soms wil je wel iets, maar als je de zegen niet hebt bij een ondernening die je wilt doen komt er niks van terecht en is het zelfs

 gevaarlijk.

Zo kan ik bijvoorbeeld niet zo maar op reis gaan alleen omdat ik zelf er zin in heb. Altijd vraag ik me af of het plan wel gedragen wordt.

De mens wikt, God beschikt.

Altijd is het van belang af te wegen of iets goed voelt.

Omgekeerd kan ik ook in iets helemaal geen zin hebben, of iets heel gevaarlijk vinden maar toch ergens voelen dat ik het doen kan of zelfs doen moet.

En dan gaat het ook, dan krijg je soms op wonderbaarlijke wijze steun.

Mijn Franse vriend Michel die veel bijzondere dingen gedaan heeft in zijn leven, zegt bij alles wat hij

doet ook:" Si Dieu veut". (Als God het wil).

Het was vandaag  de dag van de grote afwas.

Buiten stonden zelfs welgeteld elf pannen te wachten op een schoonmaakbeurt.

In de meeste ervan zat ijs dat eerst ontdooid moest worden. Daar zorgde de kachel voor.

Het hele werkje nam zeker twee uur in beslag.

Vandaag zou Bert misschien komen en hij kwam 

Een goede reden om weer eens een dagje niet op stap te gaan.

Morgen zullen we weer zien wat het wordt, maar er hoeft in ieder geval niks.

Een fijne avond gewenst.

Na markt Oss bij Jan geravot met zijn kleinzoon Tijn terwijl Jan kleindochter Melle onder zijn hoede had.

 

Tijn, kleinzoon van Jan in de mand van de hond Catootje, daarna ik ook. We konden het wel met elkaar vinden.

       "W a t   d  o  e  n   z e   i n  m i j n   m a n d ?"

Terwijl Tijn en ik samen speelden hield Jan intussen de wacht over een ander kleinkind van hem, Melle van tien weken.

Mijn oog viel in het huis van Jan en José op een " vingerplant".

José is een vrouw van de bloemen.

Zelf heeft ze ooit een bloemenzaak gehad, nu helpt ze nog een paar dagen in de week in zo'n winkel.

Maar ze is ook creatief met aardewerk en ander materie.

Hier zie je wat een combinatie van haar beide talenten oplevert.

Jan en Tijn waren me op de markt op wezen zoeken en hadden me uitgenodigd na afloop op de koffie te komen.

Die had ik op de markt niet genomen, hoewel je die eventueel wel om mee te nemen kunt bestellen.

Maar ik was pas laat begonnen, elf uur, en wonder boven wonder hielden de vingers het zonder het vasthouden van een warme beker koffie het uit tot ik kwart over twaalf op ben gehouden.

Het was namelijk flink koud vanmorgen.

Maar wel was er een aardige sfeer in de straat van de markt waar ik altijd speel.

De winkels mochten  namelijk hun waren voor de deur uitstallen.

Één van de mij goed gezinde winkeliers vroeg me of ik weer bij haar voor de deur wilde staan zodat ze me kon horen.

Ik was net met " Feliz Navidad", bezig toen een leuke  vrouw me enthousiast omhelsde.

Ze bleek de Spaanse vrouw te zijn waar ik zo mooi mee gedanst had op de verjaardag van Frans, 6 december.

Aanvankelijk dacht ik met een Italiaanse vrouw te maken te hebben die ik allang niet meer gezien had en begon dus in het Italiaans met haar te praten.

Een slecht geheugen kan tot rare situaties leiden.

Spaans en Italiaans lijken wat op elkaar dus het viel niet echt op.

Nu is het zeven uur in de avond bij de warme kachel.

Kijken wat de late uren me gaan bieden.

Hier nog een plaatje uit Breugel waar het bij Piet en Jet in de tuin elke morgen feest is voor de vogels.

Goede avond.

In Uden een beetje uitstraling, in Gemert helemaal niks, maar daarna onverwachte ontmoetingen bij Wineke.

 Goedenavond.

De kachel is het zaakje hier weer aan het verwarmen.

Het is negen uur.

Twintig over acht weer thuis gearriveerd.

Maar het had veel en veel later kunnen zijn en misschien ook helemaal niet meer vandaag.

In de veronderstelling dat ik ruim op tijd was reed ik kwart voor acht in Lith de pont op.

Maar tot mijn verbazing gingen na afrijden de lichten uit en de bomen dicht.

Tijdens de tocht hoorde ik de veerman iets mompelen tegen een andere fietser dat hij geen zin had om een kwartier voor niks te wachten. 

Ik moest dus concluderen heel veel geluk te hebben gehad om niet vijf minuten later bij de pont te zijn aangekomen, die deze week alleen maar fietsers en voetgangers overzet in het kader van stakingen.

Er zijn natuurlijk wel ergere dingen dan twee uur extra fietsen met een buikje, verlangend naar eten. Ook had ik een vriend of vriendin in Oss kunnen vragen daar te mogen overnachten, maar liever ging ik naar huis waar ik nu het water heb afgesloten voor de vorst die nu al aan de gang is.

En hier stond ook heel veel lekker eten klaar

 waar ik zin in had.

De onderneming vandaag bestond, zoals gisteren bedacht ,uit het bezoeken van de respectievelijke markten van Uden en van Gemert, gevolgd door onverwachte ontmoetingen die niet gepland waren.

De eerste markt begon aardig, zoals gewend, met meezingende kinderen en meer wisselwerking met publiek.

Na de pauze stond ik op een plek tegen de lage zon en was de schwung eruit.

Rond twaalf uur alweer  op de fiets op mijn dooie gemak naar Gemert. Nu heb ik me door de zon laten koesteren. Het fietsen op zich is met deze fiets eerder een meditatieve bezigheid behalve dat hij me ook daar brengt waar ik heen wil.

Enkele plaatjes:

Was de fietstocht dus aangenaam, de markt was flut dit keer.

Werd niet zoals de vorige keer, gehouden in de Dorpsstraat met goede akoestiek maar op een plein.

Net als in Uden was er weinig publiek, wat natuurlijk ook de bedoeling is van de lockdown, die echter niet voor markten geldt.

Na drie kwartier hield ik het wel voor gezien.

Ik voelde me hier met mijn kerstliedjes als een vreemde vogel. De sfeer was er niet naar en ik kon het ook niet maken.

Nu ik in de buurt was van waar Wineke woont leek me een bezoek aan haar veel beter passen.

En dat was inderdaad een goede zet.

Ze was thuis en verrast dat ik daar ineens voor haar neus stond, terwijl ze haar vader verwachtte.

Die goede man ken ik ook en die zag ik even later dus ook terug.

Bij de vallende schemering begon ik daar aan de terugtocht die vooral rustig verliep, genietend van de avondsfeer tussen de bossen en in de velden.

Ergens bij Nistelrode mijn fiets even stopgezet en mijn ogen naar de hemel gericht die drie planeten te zien gaf.

Van boven naar onder: Maan, Venus, Jupiter.

En nu is het bijna tijd om onder de wol te gaan in een inmiddels warm huis.

Het is acht voor half elf .

Goede nacht.

Koffie bij André en ratatouille hier.

 Half twaalf vanmorgen arriveerde ik weer ter plekke na de terugtocht van Wageningen.

Ik miste het avondlijke traject dat ik vanaf Rhenen meestal heb, maar het daglicht gaf nu de gelegenheid om een schattig tuintje te fotograferen.

Dick zelf had het trouwens ook leuk voor elkaar achter zijn huis.

Hij heeft dit grindpad laten leggen dat een boeddhistische uitstraling geeft aan zijn tuin, tezamen met het watervalletje dat hij linksboven in de hoek gecreëerd heeft.

Het middengedeelte ziet er ongeveer zo uit.

De preiplanten worden straks ook vervangen door kruiden.

Vanaf vandaag zijn de cafés weer gesloten voor alle Nederlanders, maar bij aankomst was er wel koffie bij André.

Vanavond was op mijn beurt het restaurant hier ook open en hebben André en ik samen ratatouille gegeten.

Na enkele speeldagen heb ik tussendoor weer de draad van mijn breimouw opgepakt.

Zoals nu mijn plan is wil ik morgen naar Uden en Gemert voor twee markten. Maar dan moet ik wel op tijd wakker zijn.

Deze lockdown laat markten doorgaan.

In voetgangerszones zal ik deze week niet spelen waarschijnlijk, maar een paar keer bij supermarkten is wel een idee.

In principe doe ik dat nooit omdat de mensen daar niet genoeg om je heen kunnen, maar zo rond kerst kan dit toch wel en zeker in deze omstandigheden.

Een fijne avond gewenst.

Eerst Rhenen, daarna Wageningen en nu logeren te huize Dick

 Mijn levensweg heeft vandaag weer grillige wendingen.

Vertrokken thuis met de zoals gisteren beschreven bedoeling om weer eens in Wageningen te spelen met het risico daar een proces verbaal te krijgen, waar een handhaver drie maanden geleden mee dreigde als hij me nog een keer zou zien.

Dat risico leek me  heel klein, maar toen ik Rhenen naderde groeide het idee om helemaal niet naar Wageningen te gaan maar daar te gaan spelen.

Gisteren vrijdag leek het me daar te rustig, maar op zaterdag moet het daar druk genoeg zijn om het interessant te maken, zoals dat in vorige afleveringen op zaterdag altijd werd.

Gisteren dus tien kilometer eraan vast geknoopt om tot Veenendaal te komen, vandaag was ik ineens tien kilometer voor het beoogde einde al ter plekke.

Tenminste, dat dacht ik. Maar toen ik tien over twee daar in de tweede pauze wat rondliep, en boos uit een cafetaria stapte omdat ik geen zin had om mijn paspoort te laten zien voor een frietje besloot ik om af te koelen door alsnog even de Grebbeberg over te fietsen en me in de Wageningse gezelligheid te begeven.

Hier was Dick in zijn kazenkraam aangenaam verrast door mijn komst.

En ik ging er weer eens flink tegenaan.

"Mag ik uw vergunning zien", vroeg iemand voor de grap omdat hij bij mij stond toen ik voor de voorlaatste keer werd weggestuurd.

Nee, dit keer zijn er geen echte ordebewaarders mij komen bedreigen. Integendeel, iemand van de groentekraam naast Dick kwam me meteen koffie aanbieden, zeggend dat ze het fijn vond dat ik er weer was.

Tot vijf uur heb ik ook nog een uur in de voetgangerszone gestaan en om zes uur was Dick zover dat hij zijn wagen kon dichtklappen.

Intussen zit ik nu in zijn huis in afwachting van hemzelf.

Hij moest de wagen nog terugbrengen naar de berging.

Ja,zei ik toen ik wegfietste, je kunt beter een fiets hebben.

Hij heeft me uitgenodigd bij hem te overnachten.

Morgenochtend fiets ik dan naar huis en vanavond gaan we het samen gezellig maken.

Hier nog waar op de heenweg mijn oog op viel:

Een fijne avond is mijn wens, ondanks de lockdown die er aan komt waarschijnlijk.