Gisteravond bij het naar bed gaan was ik ineens hartstikke hees, terwijl ik overdag me ongeveer normaal voelde.
Toch was er de avond en de nacht ervoor ook al sprake van opkomende lichte keelpijn. Maar na het ontbijt met gesnipperde rauwe uien op mijn brood leek het tij gekeerd.
Gisteren ging alles normaal op de verjaardag van Henny in Oss waar ook al Carla en Erik waren, de medegenodigden op de kerstbrunch van vandaag.
Maar vanmorgen was mijn keel nog dusdanig ontstemd dat ik rekening moest houden met de mogelijkheid van covid als oorzaak en ben ik gaan overleggen met Henny of het wel verstandig was om te komen.
Dat vonden we beide van niet.
Het was beslist geen straf voor mij om thuis te blijven. Een heerlijk zonnetje verguldde de dag en de kachel deed het dankzij de harde wind nu wel goed.
Na de cancelling van het kerstontbijt bij Henny was ik aan mijn eigen brunch begonnen.
Uitjes, kaas op het brood, thee zonder suiker.
Ik voelde me niet ziek en van smaakverlies is vooralsnog geen sprake.
Als kerstdiner stonden sperziebonen met aardappelen op het menu en op de kachel.
Drie volle borden kon ik er gemakkelijk van op. Heeeeeeeerlijk.
Daartussendoor is de eerste mouw van de trui afgekomen en tussen de twee klare panden geplaatst.
Morgen komt André thuis van drie dagen logeren bij zijn dochters. Één van hen geeft hem een zelftest mee , zodat ik morgen kan kijken of het inderdaad de gevreesde ziekte is, waar ik in mijn geval niet zo bang voor ben.
Proost,hatsjie, op uw gezondheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten