Het komt niet zo vaak voor dat een lekke band
achteraf een zegen blijkt te zijn.
Vandaag wel.
De terugtocht van Helmond naar huis leek bijna voltooid toen iets voor zeven mijn voorband, die het al dreigde te begeven nu plots al zijn lucht verloor.
Het was in het zuidelijke begin van Oss.
Gelukkig had ik goed doorgefietst om er zeker
van te zijn de laatste pont van acht uur te halen
Dat ging nu niet meer op eigen kracht, maar gelukkig heb ik behulpzame vrienden en ik dacht aan Jan, die een camper voor de deur heeft staan.
Gebeld en ja, hij zou komen.
En hij kwam ook.
De zware fiets in de auto gehesen en ruim op tijd waren we in Oijen bij de pont, die echter helemaal donker was
Oh jee. Staking of misschien personeelstekort?
In Lith voer de pont namelijk door dat laatste de hele vorige week niet.
Wat nu? Mee naar Jan en daar blijven slapen?
We besloten om naar Lith te rijden en als de pont daar wel in de vaart was zou ik naar huis lopen vanaf de overkant.
Een uurtje, schatte ik, dat moest te doen zijn.
Zou ook deze pont eruit liggen dan ging ik op Jans uitnodiging in om bij hem te blijven slapen.
Maar .........hier zag ik vanuit de verte wel een verlichte pont varen.
Fiets met alle bepakking uitgeladen, Jan hartelijk bedankt en even later de pont op, waar de veerbaas me hartelijk begroette.
Het bleek Leon Borneman te zijn, broer van de overleden Jo.
Leon vaart normaal in Maasbommel, maar omdat deze pont er wegens personeelstekort ook uit ligt vandaag, vaart hij in Lith.
"Gooi maar in de wagen, die fiets",was het eerste wat hij zei .
En zo zie je maar weer, alles komt terecht en uiteindelijk mocht ik zelfs blij zijn met de lekke band.
Zou ik door hebben kunnen fietsen tot Oijen, dan stond ik daar vlak voor achten te kijken in de wetenschap dat alle andere ponten om acht uur sluiten, behalve die van Megen, die heel ver om is.
Nu kon ik kwart over acht hier de poort in wandelen.
De boodschappen de boot in brengend bleek ik de eieren wat ongelukkig vastgeklemd te hebben.
Bij binnenkomst: PLOF, daar schoot een ei uit zijn karton en het hele spul liep over de vloer, zie bovenstaande foto.
Een ongelukje bij een geluk dus!
Maar het is allemaal weer opgeruimd, de kachel is aangemaakt en mijn spinaziemaaltijd alweer binnengewerkt.
Zo is dit een bewogen einde van een wederom geslaagde speeldag.
Het was in Helmond een prima optreden.
Half elf begonnen aan de markt, daarna in de middag in de voetgangerszone verder.
Het repertoire van de kerstliedjes heeft dat van de sinterklaasliedjes opgevolgd.
Er was veel waardering.
Wederom ben ik blij zoiets moois te mogen/ kunnen etaleren.
In café Het Hart van Helmond was de eerste pauze.
Tussen Helmond en Veghel aan de Zuidwillemsvaart wonen Wineke en Bruno.
Daar ben ik op de terugweg even geweest.
Was kort en bondig, maar maandag komt Wineke hierheen en dan hebben we meer tijd voor elkaar.
Toen de maan nog aan de hemel stond maakte een vriendin deze mooie foto.
Licht in de duisternis is onze wens!
Dag dag .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten