Een zekere ontroering was er vandaag ook weer bij mij in de ontmoeting met Jozef van den Berg.
Al die dertig jaren dat hij als kloosterling in zijn eenmansklooster leeft ken ik hem en ben ik hem regelmatig op gaan zoeken.
In mijn hart begrijp ik de weg die hij ingeslagen is en nog steeds gaat.
Er is veel affiniteit met de dingen die ik zelf voel.
Bijvoorbeeld wat hier in een krant over hem staat.
Een herkenning in deze woorden heb ik veel, ik ken het: doen wat je gevoel je ingeeft. Zo probeer ik mijn leven in te richten.Je overgeven aan de grotere Kenner die veel meer weet dan mijn verstand, wat ik overigens ook van Hem gekregen heb.
Mijn vertrouwen wordt niet beschaamd, het heeft me tot nu toe in het hier en nu gebracht, maar hoe het verder gaat, wat verder mijn taken zijn in de resterende tijd van mijn leven?
Ik weet het niet. Wel heb ik er een spreuk voor:
G O D W E E T .
Voor mij is Jozef een broeder en voor hem ben ik dat ook.
Hij sloot me in zijn ,vanwege Corona nu denkbeeldige armen nu Wineke en ik vanmiddag bij zijn hutje verschenen. Aangekondigd was het zoals gewoonlijk niet, maar hij stond open voor ons terwijl hij eigenlijk het een en ander te doen had met een man die hem in de tuin kwam helpen.
Wineke had heel veel te vragen en te vertellen, het was een goede ontmoeting.
Bijvoorbeeld wilde ze graag weten hoe Jozef in de huidige coronacrisis staat.
Jozef was lichtelijk verbaasd dat ik de prik genomen had.
De reden ervan: Ik wil erbij horen, had ik verteld.
Maar dan wel bij de mensen, bij het wereldse gebeuren.
Ik wil muziek blijven maken en mensen blijven bereiken op mijn manier.
Maar als dit in tegenspraak is met mijn verbondenheid met God is dat niet goed.
Dit voel ik echter nog steeds niet.
Maar als ik voel dat straks de grens bereikt is zal ik wel stoppen met aanpassen en alsnog de weg van kluizenaar ingaan.
Van hieruit kun je toch nog veel voor de mensen betekenen. Zie Jozef.
Maar in tegenstelling tot hem ben ik niet aangesloten bij één kerk, de Grieks Orthodoxe.
Met mij kun je veel kanten uit, maar Christus is wel de centrale figuur.
Ik kan heel veel over Jozef vertellen, maar wie interesse heeft, hij googele.
Ik zie dat er heel veel over hem staat te lezen en ook over zijn vroegere leven toen hij een bekend en gevierd toneelspeler was.
Daar weet ik weinig van, ik ken hem alleen maar van de man die ik het eerst bezocht toen hij in een fietsenhok in Neerijnen ingetrokken was.
Maar het toneel is bij hem wel de inleiding geweest voor zijn volgende stappen.
Dag dag allemaal.
We gaan verder in ons leven en ik wens het vertrouwen van Jozef en mij toe dat het allemaal goed komt.
Wees vooral niet bang.
Goede Avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten