Kerstavond in eigen stal.
Ondanks het vervangen van de pijpen en schoonmaken van de kachel zelf had hij bij het aanmaken nog steeds dezelfde kuren.
Wat is er toch aan de hand dat hij het de laatste weken veel slechter doet?
Aan de versleten pijpen lag het dus maar een beetje.
Een hypothese is dat het nu gebruikte hout nog niet droog genoeg is, dat er dus nog wat boomsap in zit.
Of iets met de kachel zelf?
Gelukkig doet hij als hij eenmaal warm is minder moeilijk en naast de kookfunctie zorgt hij nu ook ervoor dat mijn natgeregende sokken morgen weer droog aan mijn voeten kunnen.
De komende dagen ga ik sleutelen aan andere oplossingen.
Het probleem van de oprakende suiker heb ik vandaag in ieder geval wel op kunnen lossen.
De supermarkt was nog open toen ik daar rond half zes was, op de terugweg van de verjaardag van Henny.
Morgen eerste kerstdag ben ik bij haar al weer vroeg present. Zo rond elf uur word ik verwacht voor de kerstbrunch zoals dat al jaren traditie is met ook Carla en Erik.
Het is wel een hele toer om er te komen want de meeste ponten starten pas om twaalf uur. Ik moet de verste pont, die van Megen, nemen, en dat betekent anderhalf uur fietsen.
Maar ik moet niet zeuren met al die verre markten die ik heb bezocht de laatste tijd.
De hele verdere dag blijf ik dan in Oss, waar rond zes uur geheel volgens traditie het kerstdiner is, verzorgd door Carla.
Maar zelf heb ik hier in mijn eigen stal zojuist ook lekker en veel gegeten in een mooie sfeer.
Aardappelen, spruitjes, boter en eieren vormden het menu.
Zie titelfoto.
Van Miriam Lancewood , de vrouw van het boek " Leven in de wildernis" komt deze mooie foto uit Bulgarije waar ze nu woont.
Een mooie kerstavond gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten