Tijn, kleinzoon van Jan in de mand van de hond Catootje, daarna ik ook. We konden het wel met elkaar vinden.
"W a t d o e n z e i n m i j n m a n d ?"
Terwijl Tijn en ik samen speelden hield Jan intussen de wacht over een ander kleinkind van hem, Melle van tien weken.
Mijn oog viel in het huis van Jan en José op een " vingerplant".
José is een vrouw van de bloemen.
Zelf heeft ze ooit een bloemenzaak gehad, nu helpt ze nog een paar dagen in de week in zo'n winkel.
Maar ze is ook creatief met aardewerk en ander materie.
Hier zie je wat een combinatie van haar beide talenten oplevert.
Jan en Tijn waren me op de markt op wezen zoeken en hadden me uitgenodigd na afloop op de koffie te komen.
Die had ik op de markt niet genomen, hoewel je die eventueel wel om mee te nemen kunt bestellen.
Maar ik was pas laat begonnen, elf uur, en wonder boven wonder hielden de vingers het zonder het vasthouden van een warme beker koffie het uit tot ik kwart over twaalf op ben gehouden.
Het was namelijk flink koud vanmorgen.
Maar wel was er een aardige sfeer in de straat van de markt waar ik altijd speel.
De winkels mochten namelijk hun waren voor de deur uitstallen.
Één van de mij goed gezinde winkeliers vroeg me of ik weer bij haar voor de deur wilde staan zodat ze me kon horen.
Ik was net met " Feliz Navidad", bezig toen een leuke vrouw me enthousiast omhelsde.
Ze bleek de Spaanse vrouw te zijn waar ik zo mooi mee gedanst had op de verjaardag van Frans, 6 december.
Aanvankelijk dacht ik met een Italiaanse vrouw te maken te hebben die ik allang niet meer gezien had en begon dus in het Italiaans met haar te praten.
Een slecht geheugen kan tot rare situaties leiden.
Spaans en Italiaans lijken wat op elkaar dus het viel niet echt op.
Nu is het zeven uur in de avond bij de warme kachel.
Kijken wat de late uren me gaan bieden.
Hier nog een plaatje uit Breugel waar het bij Piet en Jet in de tuin elke morgen feest is voor de vogels.
Goede avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten