Bomengroei op mijn touwen. Erik is geweest.

 Goedenavond. 

Een boom heeft zich geworteld in een van mijn touwen. Ik heb er vandaag eens een foto vsn gemaakt. 

Zelfs twee foto's en ook staat er een filmpje van op de status van WhatsApp. 

Vandaag is Erik geweest en we hebben onder andere flink nagedacht over twee puzzels. Maar zelfs met oploskoffie hebben we lang niet alles tot een goed einde kunnen brengen. 

Terwijl ik muziek sta te maken zet Erik zijn denkhoofd in werking. 

Er trokken ook een heel stel antieke auto's voorbij, die allemaal de pont over gingen.

De auto hiervoor hoorde daar niet bij, die is van André. 

 

Zeker een uur lang bleef de aanvoer van

 oldtimers duren.

Er kwam ook nog een fietser op een soort tandem naar de Maas gereden. Komisch. 

Mijn vuurtje bracht me zojuist weer twee borden lekker eten.

Vanuit de hoogte bezien. 

En zo viel de avond hier zojuist in.

Vraag van de dag.

Is er leven na de dood of.......

Is er dood na het leven?

Morgen gezond weer op.

W e l t e r u s t e n. 

Naar het feestgedruis in Oss, daarna naar Frans in Schaijk. Slapende honden moet je niet wakker maken.

 Goedenavond. 

Om tien voor negen voer de veerman mij over. Veel later had het niet mogen worden,  want vijf voor negen is de laatste overvaart.

Ik kwam van Schaijk, waar ik Frans bezocht.  Hij is net een paar dagen terug van zeven weken India. Hij kent daar een vrouw die hij al vele jaren steunt, zowel financieel als moreel. Maar nu maakt zij zich op haar beurt zorgen over hem, omdat ie daar erg afgevallen is. Dat had ze mij geschreven en ik had beloofd snel poolshoogte te komen nemen. Ik neem aan dat ik haar zorgen weg heb kunnen nemen want Frans was gezond en mager. Dat laatste komt wel goed: hier kan hij weer normaal eten, hij kon het eten daar niet goed verdragen. 

Hij heeft me weer geholpen met mijn fiets,  waarvan ook de andere trapper aan vervanging toe was. In zijn tuin is tijdens zijn afwezigheid het gras sneller gegroeid dan zijn verzameling fietsen.

Maar er was gemakkelijk een vervangende trapper aan een van die fietsen te vinden.

Ook heeft ie mijn voorrem bijgesteld, die remde nauwelijks meer.

Hij heeft ook nog een boom staan waar vaak fietsonderdelen in hangen.

Dit jaar draagt ie niet veel vrucht,  vertelde Frans.

Er staat ook een mooi randje met lelietjes van dalen

Frans is vandaag de man van de

Uitspraak van de dag. 

Als in een winkel een klant niet tevreden is over het door hem gekochte artikel krijgt hij te horen:

Niet goed, geld weg!

Voordat ik bij Frans was, was ik in Oss. Daar heb ik een uur accordeon gespeeld op een plek waar de aanloop naar de drukte begon. Daarna ben ik verder het centrum in gelopen en heb geconstateerd dat koningsdag inderdaad een hele happening is. Andere jaren was ik meestal rond deze tijd in Frankrijk. 

Het lied "Het land van Maas en Waal " werd gespeeld toen ik stond te kijken.

Dit straatje was een en al café en terras.

Op de status van WhatsApp is vandaag het hondje van Ageeth te horen en te zien. Ligt heerlijk te snurken. 

Inmiddels is het al elf uur geweest en ga ik ook snurken. Ik wens u een goede nachtrust. 

W e l t e r u s t e n. 

Oh, ik heb een strafblad! Of toch niet? In Druten op markt Kini ontmoet. Bij haar daarna op visite.

Goedenavond. En daar lag dan de blauwe brief van de bekeuring in de bus, vijf weken na dato. Ik begon juist steeds meer te denken  dat de boete niet doorging, dat de agent zich bedacht had, die mij toen bestrafte wegens wildplassen. 

De 169 euro heb ik nu meteen voldaan, daar had ik mee gerekend. Maar wat ik bij lezing van de brief ook las, was dat dit betekenen kon dat ik nu een strafblad heb. En dat is natuurlijk wel ernstig. Tenminste,  dat maak ik op na kijken op justid.nl/strafblad  .Op advocaathulp.nl lees ik echter dat mijn vergrijp een lichte overtreding is en dus geen strafblad tot gevolg heeft.

Dus misschien valt het mee. Maar als ik straks geverbaliseerd word wegens illegaal accordeon spelen en de politie kijkt mijn strafblad na?

Dan begin ik me toch wel een grote boef te voelen........

Vandaag in Druten was er gelukkig niemand die een overtreding van mij constateerde. Ik mocht zoals bijna altijd in vrijheid mijn kunsten vertonen. Het spelen ging aardig, maar de meeste vreugde schonk mij de ontmoeting met Kini. Ze is dochter van Rob, die ik niet vaak zie, maar wel al dertig jaar ken. Rob zou toevallig vandaag naar haar toe komen en ze nodigde me uit om ook te komen. Na het spelen,  rond vijf uur ben ik ernaartoe gefietst in de hoop het huis te kunnen vinden. Het van Kini gekregen adres was ik namelijk kwijtgeraakt. Maar het lukte en even later zat ik met het hele stel aan tafel aan de warme maaltijd. 

Opa Rob, zijn kleinkinderen en Kini zijn dochter. 

Kini moest een jaar of vier geweest zijn toen ze met Rob en haar moeder bij mij in de Ardèche logeerde.

Het was dus een fijne en  onverwachtse gebeurtenis,  het weerzien met deze mensen. We hebben ons voorgenomen om aan deze ontmoeting vervolg te geven.

Grappig vond ik vandaag weer de hondjes die aangelijnd worden terwijl hun baasje boodschappen doet. Terwijl ik sta te spelen zie ik dat gebeuren.

Deze hond heb ik zelfs persoonlijk toegezongen en toegespeeld. Op de status van WhatsApp hoor en zie je het.

Deze honden werden ook gestald. 

Buurvrouw Monique maakte zojuist deze foto van de avondlucht. 

Ook had ze een foto van mij gevonden toen ik nog die vorige boot had. 

Hierop kom ik tegen mijn iets in de vergetelheid geraakte

Spreuk van de dag. 

Engeltjes zijn net zo dicht bij je als vlindertjes in je buik.

 Dat deze nacht onze engeltjes weer over ons mogen waken is mijn wens.

W e l t e r u s t e n. 

Schrikken: André en Sjaantje tussen wal en schip. Gedicht!

Als je adem verstokt en je even niet weet hoe je verder moet gaan luister dan naar je hart.

Het is spannend soms en grote beslissingen worden in kleine momenten genomen. 

Soms kan de maan helderheid verschaffen. 

Goedenavond. Het was even spannend vanmiddag. Terwijl ik met buurvrouw Judith stond te praten zag zij wat ik niet zag: André en Sjaantje waren met loopbrug en al naar beneden gezakt. De loopbrug heeft twee gedeeltes en de overgang tussen het ene en het andere fungeerde als wip.Wij vlug ernaartoe, maar gelukkig zagen we beiden weer omhoog krabbelen, zonder sporen van blessures. Alleen André had een natte broek tot aan zijn knieën. Ze kwamen terug van Maasbommel en de loopplank is gaan schuiven dus. Hoe het kon dat weet André niet te vertellen. 

Buurman Ton is ook te hulp geschoten en samen hebben we een deel van de loopplank weer goed weten te leggen. Met zijn tweeën konden we met enige moeite de rest ook weer op zijn plaats krijgen.

Intussen hoor ik een ijverig getik aan de buitenkant van mijn stuurhut. Er is een vogeltje zich aan het nestelen op de plek waar de pannen staan. 

Hier ergens is het, ik zag er net ook eentje wegvliegen. 

Maar ook de kachelpijp rammelt. Het wordt tijd dat ik een paar nieuwe delen aan zie te komen.

De boog en het rechte stuk passen nog net op elkaar. 

Het kacheltje is de naam van een familiezaak in Druten waar ik tot nu toe mijn pijpen heb kunnen kopen. Ze waren ermee gestopt,  las ik laatst,  maar toch zag het er nog open uit toen ik er op de terugweg van mijn reisje langs fietste. Maar in ieder geval zijn er meer winkels in de buurt, zag ik vandaag op Google. 

Zwarte kraaien zie ik hier heel veel de laatste tijd. Misschien hebben ze het gemunt op de jonge meerkoeten. Bij Judith onder is pas een nestje uitgekomen.

Daar op het weggetje zit weer zo'n kraai, terwijl de spin op mijn raam groter lijkt.

Op de status van WhatsApp vliegt de kraai vanaf een boot naar de wei.

De wortelen en de prei die hier al lagen vóór de reis waren nog weinig aangetast en ik heb er lekker van gegeten. 

Spreuk van de dag. 

Het leven van de bloemen gaat naar de knoppen. 

Morgen is er weer een dag.

T o t   M o r g e n. 

Nog niet uitgedokterd bij de audicien. Na afloop naar Nuland gefietst en Hanny opgezocht. Pech bij pont.

 Goedenavond. 

Er is toch nog geen uitsluitsel over de gehoorapparaatjes. We gaan weer verder met de oortjes die ik hiervoor op proef had. Eveline gaat ze anders afstellen. Maar eerst moeten ze weer terug bij Van Boxtel. Dus het wordt allemaal weer uitgesteld en het betekent dat ik voorlopig nog in Nederland blijf. Misschien ook wel goed, want nu kan ik nog eens vaker Hanny opzoeken, zoals ik vandaag na afloop van de hoorzitting gedaan heb. Op dit moment kan ze zelf namelijk niet uit de voeten. 

Ondertussen is er ook nieuws van Frans. Die komt vandaag terug uit India. De vriendin van hem waar hij logeerde heeft hem vandaag op het vliegtuig gezet. Dit schreef ze net.

Vers van de pers deze foto van Frans. 

Dus Frans zie ik ook nog wel, nu ik nog even in Nederland ben. Misschien fietst hij tzt nog wel mee naar de Ardèche. 

Ik had pech toen ik vanavond terugfietste van Nuland naar huis. Ik moest tegen een felle, koude en soms natte wind in en dacht even: kom ik ooit thuis? Toen ik bij de pont van Lith gekomen was bleek die niet te varen. 

Om via de Brabantse kant van de Maas naar huis te fietsen is een flink eind om. Maar gelukkig ben ik sterk vandaag. Mijn lijf en mijn geest wilden wel. En iets na achten kon ik mijn eigen pont betreden. 

In Geffen staat dit mooie mozaïekwerk. 

De wat afgebrokkelde achterkant. 

De voorkant.

Fijn dat ik weer veilig in mijn huis ben. Zo zag de buienlucht er zojuist uit.

Op de status van WhatsApp is vandaag een storm in een glas water te zien.

Het bewegen van het glas brengt mooie figuren teweeg. 

Uitspraak van de dag. 

Een storm in een glas water.

(Veel heisa over iets van niks)

T o t   M o r g e n. 

Het gemiste groene bolletje katoen lag thuis. Oefenen met oortjes, morgen naar audicien. Een kraai als paalzitter.

 Goedenavond. Het zonnetje scheen lekker en de noordenwind spaarde het voorplateau van de boot, dus kon ik daar lekker zitten en onder andere breien. Het groene bolletje dat ik op reis zo miste was gelukkig niet verloren geraakt. Gewoon vergeten mee te nemen. Nu kon ik de draad dus weer oppakken.

Het bolletje op een gekregen Franse brief.

De nieuwe stand van zaken na vandaag. 

Morgen is de afspraak met Eveline de audicien en dat maakte me nogal zenuwachtig. Wat moet ik doen? Misschien moet ik beslissen of ik ze neem ja of nee. Ik voel me er niet echt beter mee in de communicatie,  al zijn de geluiden natuurlijk wel versterkt. Misschien moet ik net doen als ik op reis ben en daar op een kruispunt sta. Naar links of naar rechts of......een tussenweg. We gaan het zien morgen. Deze redenering helpt om het probleem voor nu los te laten en de zenuwen te laten varen. 

Op het voorplateau waar ik zat staat ook een paardenbloem mooi te zijn.

Meestal let je er niet op, maar hoe mooi zijn insecten als je ze van dichtbij bekijkt.

Een kraai zit heel vaak en altijd langere tijd op een heipaaltje. Vaak valt mijn blik op hem als ik naar buiten kijk.

Vanavond heb ik voor de verandering eens een diepvriesmaaltijd gegeten. In het kleine winkeltje in Maasbommel, waar ik boodschappen deed, is niet veel te koop, maar dit wel.

Het raadsel van eergisteren:

Lezer Bas heeft er deze plausibele oplossing voor bedacht. 

Zijn antwoord is dus A.

De juf van de school waar dit gevraagd werd aan de leerlingen, was zelf het antwoord ook schuldig. Officieel weet ik nog niet de uitslag.

Op de status van WhatsApp zie je vandaag mijn schaduw fietsen in het weiland. 

Uitspraak de dag. 

De muziek zit bij mij in het bloed.

Alleen: De circulatie is niet goed.

Grappig om dit bordje te laten zien terwijl ik speel, maar iemand zei dat ik mezelf daarmee teveel verlaag,  dus voorlopig doe ik het maar niet. Maar waar is het wel. Mijn ritmegevoel is niet zo geweldig,  hoewel dat de laatste tijd toch wel veel beter aan het worden is.

Dan wens ik u nog een prettige avond. Ik ga en mag vroeg naar bed.

W e l t e r u s t e n. 

Helemaal naar huis gefietst. Twee mogelijke bezoekjes gingen niet door.

 Goedenavond. Het was niet de bedoeling om vanaf Narda ineens naar huis te fietsen, maar uiteindelijk liep het toch zo. Ik had Bert in Zutphen gepolst of hij tijd had vandaag voor een ontmoeting,  maar hij had met iemand afgesproken om te gaan wandelen. Daarna had ik mijn route naar huis  aangepast om in Kekerdom mijn ouwe vriendin Marry weer eens te ontmoeten als het haar uitkwam. Maar ook dat zat er niet in. Maar de route door de Ooypolder bij Nijmegen bracht andere leuke dingen. Bij Millingen moest je met een voetveer de oude Rijn over. Deze bleek eens per uur te gaan en ik was 35 minuten te vroeg. Hij moest aanmeren op het puntje van een pier.

Eerst stond ik alleen maar al spoedig kwamen wandelaars en fietsers mij gezelschap houden. De meeste wandelaars deden stukken van het Pieterpad, een route tussen de Sint-Pietersberg in Zuid-Limburg en Pieterburen in het noorden van Groningen. Zo werd het een gezellig wachten op de pont.

Diegene die niet op de foto wilde, wilde er wel een maken.

De twee mensen rechts zijn onderweg op d'r tandem die erbij staat.

En mijn fiets staat eenzaam tegen de pier aan. Op het einde ervan meert straks de pont aan.

Even later staat het hele gezelschap op het voetveer.

De veerbaas rekent af.

Deze man weet niet wat hij van mijn fiets moet denken.

Op de status van WhatsApp zie je ons wachten, gevolgd door beelden van het bootreisje. 

Narda is vanmorgen meegereden tot Deventer en daar hebben we in de Hema samen koffie gedronken. Ook heb ik er stieken kunnen kopen om mijn verpakking beter vast te maken op de fiets. Dat ik vorige week die klomp kwijtraakte was te wijten aan het gebrek aan spankracht. 

Zo, de nieuwe klompen vallen er nu niet meer af.

Na de Hema was het afscheid. 

Daaaaaaaag.

Hieronder enkele foto's van onderweg.

Speciale bouwstijl in Zevenaar. 

Kunst in de Ooypolder. 

Opkomende maan in de buurt van Druten. 

Tot het laatst toe heb ik vandaag nog de mogelijkheid opengelaten om ergens te kamperen. Rond Nijmegen keek ik al uit naar plekjes. Toen was ik al wel toe aan mijn avondprogramma. Daar had ik de boodschappen gedaan voor de warme maaltijd. Maar ik vond geen geschikt bos waar ik me veilig zou voelen voor zowel wind als mensen (die de politie bellen; ik heb toch een beetje de schrik te pakken sinds het bezoek van de boswachter vorige week.) En zo kwam ik steeds dichter bij huis en ben ik nu dus echt thuis in de boot.

Wel laat dus. Nu half twaalf ! Maar ik heb de buren al gesproken en dat was gezellig.

Het raadsel van gisteren,  daar heb ik verschillende reacties op gekregen,  maar geen eensluidende. Ik denk dat ik toch moet vragen aan de opdrachtgever wat het antwoord is.

Spreuk van de dag. 

Een probleem hoeft geen probleem te zijn, zolang je er maar geen probleem van maakt. 

W e l t e r u s t e n.