Goedenavond, bonsoir.
Ik kan me soms erg druk maken als de materie niet wil wat ik wil.
De fietstas achter bleef maar schuren vanmiddag tegen het achterwiel terwijl ik verschillende keren was afgestapt om het euvel te verhelpen. Dat haalde het ritme uit de fietstocht, dat er vanmorgen wel aardig in zat. Ook vandaag blies de noordwesten wind weer in de rug en was het parkoers nagenoeg vlak. Desalniettemin is Montpellier al bereikt, ben de stad onderlangs gepasseerd, zoals ik dat in het verleden al verschillende keren heb gedaan. Dat scheelt een hoop dat ik dan niet door het stedelijk gebied hoef, maar langs grote plassen fiets waar vele pelikanen vertoeven.
Allemaal mooi, maar als de zon al dicht de horizon nadert is er ook het unheimisch gevoel van: Oh ik heb nog geen plek, zal ik die voor het donker nog wel kunnen vinden hier in dit open gebied waar weinig bosjes zijn. Dus helemaal romantisch fiets ik dan niet in deze bijzondere wereld.
Waar kan hier een tent staan waar ik me geborgen voel?
Prima constructies voor fietsers.
Maar ook vandaag vond ik het stukje aarde waar ik geborgen de nacht door kan brengen. Het hoeft maar een klein bosje te zijn. Ook nu is de weg met veel auto's nabij, maar daar stoor ik me niet aan.
Zoals de zon de avondlucht kleurde, zo was hij vanmorgen de schilder van de ochtendlucht.
Goedemorgen zonnetje.
Om kwart voor elf was het in Lunel tijd voor de koffie. Toen ik het café binnen wilde stappen zag ik een collega fietser uitgerust met vlaggetjes op een comfortabel rijwiel . Ik kon er het een en ander van vastleggen voor op de status van WhatsApp vandaag.
Hier gaat ie zometeen de zebra oversteken en daarna zie je hem zijn reis vervolgen.
Iets verderop in Mauguio ben ik even stil blijven staan bij een ouderwetse wasgelegenheid.
Die zie je vaker in Frankrijk en soms zijn ze gevuld met water en wordt er nog gebruik van gemaakt. Bij deze hangt alleen nog het verhaal van hoe het vroeger was.
Zo'n wasplaats diende behalve voor praktische doeleinden ook als ontmoetingsplaats. Er staat ook geschreven dat het water via windmolens naar dit bassin gedreven werd.
Nog een opvallend plaatje was voor mij vandaag deze opslagplaats van jachten.
Het Franse equivalent van: daar kraait geen haan naar is dus niet de letterlijke vertaling maar: Ni vu ni connu,wat betekent: Niet gezien, niet gekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten