woensdag 11 december 2024

Andries wees mij de weg naar de oplossing van het losse stuur. Denk nog aan John, de ontmoeting van gisteren. Morgen en overmorgen regendagen, blijf dan hier.

 Goedenavond,  bonsoir.
Je moet technisch begaafd zijn zoals Andries om via een foto te weten hoe het te losse stuur van mij vast te maken is. Ik had juist mijn breispullen uit de fietstas gehaald en besloten vandaag maar een dagje hier in de tent met andere dingen bezig te zijn dan met fietsen maken. Toen kwam er een app van Andries die mijn foto bekeken had.





Daar linksboven zit een rubbertje,  schreef hij, dat moet je eraf wippen,  en dan zie je een schroefje dat je met een inbussleutel aan moet draaien. Ik dacht eerst dat hij mij verkeerd begreep. Het leek mij logisch dat die grote zwarte schroef aangedraaid moest worden, en dat is gisteren gebeurd, zonder het gewenste resultaat. Ik ging weer de tent in, het breien deed mij goed. Maar omdat Andries bleef aandringen ben ik in de motregen toch maar weer even naar de fiets gestapt en zag dat rubbertje nu duidelijker zitten. Op aanwijzing van Andries heb ik geprobeerd het rubbertje met mijn nagels eraf te krijgen. Dat lukte niet, en zelfs met een schroevendraaier kreeg ik het niet los. Het leek me veiliger om een fietsenmaker het te laten doen en toen kwam ik op het heldere idee om te kijken of er zo iemand in Leucate is, wat 13 kilometer weg is van mijn plek in het bos. En dat was zo. Tot half 1 open stond erbij op Google maps. Niet breien dus en hups, daar de oplossing vinden voor dit probleem. Bovendien wilde ik toch wel koffie gaan drinken in een dorpje 4 kilometer terug, en dat kon in Leucate na bezoek aan de fietsenmaker ook.
En ja hoor, de fietsenmaker daar had dezelfde conclusie als Andries, pakte een schroevendraaier,  kreeg het rubbertje ook niet los in eerste instantie,  maar na enig worstelen lukte dat toch wel. En daarna deed hij wat Andries mij aanbevool en draaide met een dunne schroevendraaier het moertje vast. Klaar. Wat fijn dat er technische mensen zijn zoals hij en Andries die snappen wat ik met mijn a-technisch inzicht niet begrijp.
Andries vond wel dat ze bij Leclerc in de fout waren om mij zo met die niet afgestelde fiets weg te sturen. Fietsen was levensgevaarlijk zo en had gebroken ledematen op kunnen leveren. Gelukkig merkte ik het zelf ook wel dat het uitkijken geblazen was.
Nou, daarna kon ik boodschappen doen en een café op gaan zoeken. Het eerste het beste café was ook restaurant en rond etenstijd waren de tafels gereserveerd. Moest ik aan de bar gaan staan met mijn koffie. Bah. Maar bij het weggaan was ik toch heel blij. In het toilet trof ik twee prachtige spreuken.


Het is gemakkelijker een  c a f é  te drinken 
dan een  r e s t a u r a n t  te eten.

In het Frans is namelijk de drank café (koffie) hetzelfde woord dan de zaak waar je koffie kunt drinken, ook café.

De volgende spreuk is ook in het Nederlands direct te vertalen en is de.......


Spreuk van de dag. 



Als iemand een steen naar je gooit, gooi dan een bloem naar hem. Een cactus bijvoorbeeld...

Er waren meer cafés in Leucate en in een ander kon ik wel rustig aan een tafeltje plaatsnemen. Koffie, krantje erbij, telefoon erbij. En ook een lekker dik krentenbroodje.







Heerlijk die spanning van me af te kunnen laten vloeien. Bovendien kon een powerbank opgeladen worden. Maar dat moest hier op een hele rare plaats.


In de vloer zaten de stopcontacten. Hier de mijne ........




...........en daar de buurman zijn stekker. 



Daarna met boodschappen beladen weer naar de tent, waar ik me  bezig kon houden met een hobby die me beter bevalt dan fietsen maken.




Aanvankelijk was de accordeonkoffer mijn zitplaats. 

Maar muggen vielen me lastig en toen ben ik de rest van de middag maar in de tent gaan zitten. Tegen het vallen van de avond was het etenstijd.  Oh heden, helemaal niet eraan gedacht dat het zout op was bij het boodschappen doen. 



Toch smaakte het eten prima doordat ik er wat kaas doorheen gemengd had.

Vanmiddag dacht ik veel aan John, de fietsreiziger, die ik gisteren ontmoette. Hij heeft een moeilijk leven, zo dakloos en zonder financiële middelen. Hij straalde dat echter niet uit. Toen ik hem gisteren wat geld gaf gaf hij mij dit, wat ie van iemand gekregen had.




Vanmiddag at ik een van de twee die erin zaten en daarbij voelde ik heel zijn misère,  die hij, nogmaals,  niet uitstraalde. Zo erg op het randje leven wil ik toch niet en tegelijkertijd voel ik me bezwaard doordat ik die financiële middelen wel heb. En ook nog twee huizen. Hoe zou het nu met hem zijn, hoe zal hij de dag doorgekomen zijn met zijn hond? Gezellig zitten breien in een tent zal er wel niet bij zijn voor hem. En een fatsoenlijke tent had hij volgens mij ook niet.
Kwam ik hem nog maar tegen dan zal ik hem nog meer helpen....Maar dat moet dan een groot toeval zijn. Je weet echter maar nooit. 
Waarschijnlijk blijf ik hier op deze plek nog twee dagen omdat er morgen en overmorgen nog regen komt.
Op de status van WhatsApp zie je me hier met mijn breiwerk.

Een prettige avond. 

Tot morgen 


À   d e m a i n .



 







Geen opmerkingen:

Een reactie posten