Goedenavond, bonsoir.
Het begint al aardig op te schieten deze reis en Spanje nadert met rasse schreden. Vandaag mocht ik veelal op goed aangelegde fietspaden rijden. Het laatste was 19 kilometer lang en parallel aan zee, terwijl aan de andere kant een groot meer zich uitstrekte. Het fietspad verbindt in grote lijnen Sète en Agde met elkaar. Voor auto's is ook een weg beschikbaar.
Als ik het goed in mijn hoofd heb is er morgen de weekmarkt van Agde. Daar heb ik al eens ooit opgetreden. Vannacht toen ik even wakker was lag ik de denken hoe deze reis interessant te maken. Omdat het nu midden in de winter is, is het niet verstandig om dwars door de binnenlanden van Spanje naar het zuiden te gaan, wat ik het liefste doe. Dus beter via de kust te gaan. Echter om een maand later weer via die kust terug te fietsen is me te saai. Wat vaker accordeon spelen om te beginnen leek me een goed plan , met andere woorden: van deze reis ook weer een beetje een tourneetje te maken. Dan ligt er morgen dus in ieder geval die markt voor me klaar. Maar zojuist bedacht ik nog een nieuw plan: In Spanje naar Marokko oversteken. Iets wat ik al vaak wilde als ik in Andalusië was, maar nooit durfde. Misschien durf ik het straks wel als ik langs die grote rederijen kom. En dan van daaruit na een paar weken met de boot naar Frankrijk. En daar maar weer verder zien. Een ver plan dus dat nu in mijn achterhoofd zit.
Maar terug bij de dag van vandaag vond ik het bijvoorbeeld erg grappig om in Sète een schilder de etalage van een bakkerij te zien bewerken met het oog op de naderende kerst.
Het filmpje komt op de status van WhatsApp. En ook heb ik de Middellandse Zee weer eens toegezongen, wat ook te zien en te horen is op de status.
Lied van de dag.
Middellandse Zee, souvenir van een zomer, enkel al het woord is als wijn op de tong. Middellandse Zee, die herkend wordt in dromen, die nog nooit voldoende haar charme bezong.
Duizend keer zal dit lied weer gezongen zijn.
en ik leer van de wind steeds een nieuw refrein
en steeds weer brengt de zee mij het tempo aan
in een ritme dat blijft bekoren zolang er licht is van zon en maan.....
Een mooi jasje trof ik in Sète in een etalage.
En in Frontignan bekleedde George Brassens een hele wand.
Toen ik middagpauze had op een bankje in de zon aan het begin van het fietspad langs de zee, was daar ook een voor mijn oog gevaarlijk uitziend parkoers waar kinderen op fietsen en skates halsbrekende toeren uithaalden.
Toch vond de moeder van dit kind het niet gevaarlijk toen ik het haar vroeg.
Enkele van de vele pelikanen die hier in de wateren verblijven.
Deze is vergroot weergegeven.
Behalve dat er veel jachten in de wateren rondom Sète lagen, waren ze ook ergens drie hoog opgestapeld.
De dag begon in het bosje waar ik geslapen had op feeërieke wijze.
De bosfee groet ons.
Het filmpje hiervan mag toch eigenlijk ook niet ontbreken op de status van WhatsApp.
Fijne avond.
B o n n e S o i r é e.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten