Buenas Tardes. Oftewel: Goedenavond. Ben weer terug van een expeditie die in het teken stond van het oplossen van het fietsprobleem. Daarvoor had ik een fietsenmaker op het oog in het plaatsje Villarreal, dat vier kilometer weg ligt van de plek waar ik gisteren aanbeland ben. Daar heb ik de meeste spullen laten staan en ik was al vertrokken meteen na het ontbijt. Maar helaas, het soort wiel dat ik zocht of eventueel een hele nieuwe fiets, zoals ik die wil hebben had ie niet. Hij snapte dat dit soort wiel dat ik heb de weelde van veel gewicht niet kan verdragen. Toch rijd ik al vele jaren altijd op dit soort wielen. Over het algemeen kunnen ze ruim een jaar het gewicht van de accordeon torsen en daarna koop ik gewoon telkens een nieuw. Maar deze heeft het maar heel kort volgehouden, wat ook deels mijn schuld is, want je moet in het begin de spaken extra aandraaien. Daar had ik nu te lang mee gewacht.
Enfin, missie mislukt dus en ik dacht eerst eraan om maar meteen weer naar de tent terug te gaan en vandaag of morgen weer verder te sukkelen richting Valencia, want daar hebben ze volgens de fietsenmaker mijn maat wielen wel. Maar ik bedacht toen dat ik wel even 10 kilometer verder kon rijden naar Castellon dat veel groter is dan Villarreal. En toen bedacht ik: Hé, daar is vast ook wel een Decathlon en die verkopen vaak wielen.
En ja, Decathlon was inderdaad in Castellon te vinden en inderdaad hingen daar wielen. Er hing er alles bij mekaar precies een die voor mijn fiets de juiste maat had. Echter, was de dikte ervan minder dan die van mijn achterwiel. Na veel wikken en wegen toch maar gekocht en wat ik vaker doe in dit soort gevallen als ik onderweg ben, nam ik me nu ook voor: Meenemen als bagage en mocht er weer een spaak breken, dan dit nieuwe wiel erin zetten en het oude weggooien. Zo heb ik jaren geleden op een reis vanaf Italië een wiel meegesleept richting Nederland. De spaken van het oude wiel gingen maar niet verder kapot. Nog steeds ligt dit wiel op de boot en ik moet eraan denken het een keer te gebruiken. Maar het wiel dat ik nu gekocht had was een zwaktebod. Een nóg dunnere velg zal waarschijnlijk ook weer leiden tot spaakbreuken. Ik besloot om hierna nog naar een andere Decathlon te fietsen, 13 kilometer verder bij een kleiner plaatsje. Het leek voor niets te zijn geweest toen ik zag dat ze daar helemaal geen wielen verkochten. Maar......wat zag ik wel.....Er stond een fiets met een hoog zadel en dikke wielen tweedehands te koop. Mijn aarzeling duurde niet lang en ik sprak een medewerker aan die toevallig ook fietsenmaker was.
Hij begon meteen aan de fiets te sleutelen en was ook bereid om het achterbagagerek van mijn oude fiets over te zetten op de nieuwe.
Daar hangt ie, mijn nieuwe aanwinst.
Het voorbagagerek kon ook, zei hij, doch uiteindelijk bleek dat toch niet te kunnen. In overleg met een collega bleek in deze winkel niks anders voorhanden te zijn wat wel zou passen. Maar ik heb door met touwtjes te werken al heel wat vast kunnen krijgen en vertrouwde erop dat dat nu ook wel zou lukken. En ja hoor, daar staat de fiets, compleet met voorrek én achterrek. Zelfs een mandje hangt aan het stuur.
Bij thuiskomst ben ik er zeker nog een uur mee aan het prutsen geweest, maar wel succesvol.
De andere fiets heb ik daar gelaten. Ze wilden hem niet overkopen. Maar wel kreeg ik het geld terug van het bij de eerste Decathlon gekochte dunne wiel. Nu heb ik dus een heel dik wiel.
Maar het blijft afwachten hoe het bij deze gaat met de spaken. In ieder geval voorlopig ben ik gered en de reis per fiets zal verder gaan. Dat had ook anders kunnen zijn. Ageeth, een goede vriendin in Nederland had ik voorgesteld om mij maar te komen ophalen. Want gisteren was mijn stemming zo van: jongens, ik zou zo in het vliegtuig kunnen stappen en hier alles achterlaten. Deze reis is traumatisch aan het worden, er rust geen zegen op. Ageeth vond het nog niet zo'n gek idee om mij op te komen halen en we gingen er beide een nachtje over slapen. Nu ga ik snel Ageeth appen, voordat ze dit in de blog leest, dat ik toch niet in de bezemwagen zal stappen.
Hoe mijn reis verder gaat weet ik echter ook niet precies. Ik denk een tijdje in deze omgeving blijven eerst, een weekje of zo. Daarna of door naar het zuiden of terug naar Frankrijk. Nu is het even op de plaats rust.
Op de status van WhatsApp weid ik nog wat meer uit.
Spreuk van de dag.
Het is altijd iets, is het niet met de vrouw dan is het wel met de fiets.
Buenas Noches
W e l t e r u s t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten