Op bezoek bij Marjolein.

 Goedenavond. We hebben zojuist weer gegeten. Hondje Juny is meteen weer op schoot geklommen, dus schrijven is nog een beetje moeizaam. 

Toevallig gooit nu Ageeth iets op de grond,  waarop Juny er naartoe vliegt. Komt mij goed uit,  nu heb ik mijn handen weer vrij.

We praten ook nog wat na over ons bezoek vanmiddag aan Marjolein,  een vriendin van Ageeth. Samen zijn ze afgelopen zomer bij mij in Frankrijk te gast geweest.

Marjolein heeft het afgelopen jaar nogal wat te verstouwen gehad. Een tumor in het hoofd moest weggehaald worden, en die operatie had nogal wat nasleep, en heeft dat nog. Leuk om haar weer even terug te zien. 

Marjolein

Ik zag een gitaar in de kamer staan en ze vertelde dat ze een online cursus begonnen was,  maar die stokte vanwege haar toestand nu. Bovendien is ze een verhuizing aan het voorbereiden. 

Ze liet me horen hoe mooi ze enkele tonen vond klinken.

Op de status van WhatsApp hoor 

en zie je er meer van.

Ter gelegenheid van dit bezoek heb ik weer eens geëxperimenteerd met een oortje dat ik van iemand gekregen had wier vader overleden is en dat van hem was. Dat leek aardig te gaan. Misschien wel beter dan met de gehoorapparaatjes die ik als proef van Specsavers heb. Aanstaande dinsdag moet ik weten of ik ze neem ja of nee.

Het verhaal dat ik gisteren begon over de mysterieuze vogel die op mijn weg kwam heeft vandaag een vervolg. 

De wolken waren opgetrokken toen ik de volgende dag weer op die plek was waar ik de ooievaar gezien had. Ook de vogel leek opgelost te zijn in de ether. 

Maar aan het gezicht onttrokken betekent nog niet van de radar verdwenen,  zoals je dat kunt zeggen van vliegtuigen en boten. 

De vogel was ongetwijfeld weer terug in de andere dimensie waar hij vandaan kwam om zich even aan mij te vertonen. 

Op de binnenplaats van Ageeth ontdekte ik nog wat spreuken. Eentje ervan:

Spreuk van de dag. 

Hoe beter de remmen,  hoe sneller je kunt fietsen. 

Mogelijk fiets ik morgen weer richting Alphen. De hele week wordt slecht weer verwacht en donderdag wordt het helemaal erg.  Morgen gaan zou verstandig zijn, maar twee mooie markten lonken mij ook wel.

Bij het opstaan beslis ik wat het wordt.

Een prettige avond is mijn wens.

T o t    M o r g e n. 

Een verhaal uit de lucht gegrepen. Breiwerk wacht op andere wol.

Goedenavond.  De schemering valt in huize Ageeth. Ze gaat proberen iets weg te brengen wat ze ooit gekocht heeft, maar waar ze niet tevreden over is. Ook moet er gekookt worden, maar daar heb ik nu nog even geen tijd en inspiratie voor.

Wel kwam er zojuist een verhaaltje uit mijn binnenste met betrekking tot een vreemde vogel.

 Een verhaal.

Dwalend door de velden van wijsheid stond plots een ooievaar met zijn staart omhoog.

Misschien had ik het gedroomd, 

of was het op een andere manier onwaar.  

Maar de verwondering hield mij in haar greep.

Is het waar?

Niet alles is te geloven wat je ogen zien, 

we moeten soms verder kijken dan onze neus lang is, 

om dingen te begrijpen die zich voor onze ogen voltrekken. 

De ooievaar bleef staan en keek me aan. Ik was versteend. 

Het was alsof er een stem uit zijn ogen klonk in een taal die ik niet kon ontcijferen,  

maar wel heel mooi klonk.

Het was alsof de vogel mij iets wilde vertellen, 

ik moest wel blijven staan en de vogel in de ogen kijken. 

Een ander leven zal geboren worden uit dit aardse bestaan, 

dat was wat ik leek te horen uit die ogen die boekdelen spraken. 

Maar hoe dat precies eruit moest zien vertelden ze niet. 

Toen kwam er een wolk naar beneden waar de vogel in vloog. 

Hij was niet meer te zien, maar in een waas kon ik hem toch nog blijven volgen.  

Vandaag heb ik me vooral bezig gehouden met de voortzetting van mijn trui.

Het tweede pand sluit niet zo goed aan op het eerste. Dat kwam omdat ik het streepjespatroon af wilde maken en ook heb ik niet alle kleuren wol hiernaartoe meegenomen. Misschien vind ik morgen wat in een wolwinkel die hier om het hoekje is. Heb nog geen idee hoe de rest van dit pand er uit gaan zien.

Natuurlijk viel er ook weer met de hondjes te wandelen vandaag. 

Ageeth,  met Tinus lopend, zag mij met Juny aan de wandel. 

Afgelopen nacht begon wel met Juny in bed, maar zodra ze Ageeth aan hoorde komen was ze naar haar kamer gestoven.

Er was een vraag van een lezeres over dat gebouw op het schilderij dat hier aan de muur hangt en gisteren op de status van WhatsApp voorbij kwam.

Het huis staat in Delft, geschilderd door Vermeer.

Vandaag op de status van WhatsApp zie je mij op de bank liggen met de hondjes, terwijl Ageeth naar mij en de kijkers zwaait.

De groetjes van Ageeth. 

Spreuk van de dag. 

Geluk is je gegeven als je danst op het ritme van het leven. 

D o e i

T o t    M o r g e n. 

Naar "opa en oma", de ouders van Ageeth, gelopen met de hond. De hondentrimtafel is breitafel geworden.

Goedenavond. Nog twintig minuten,  en dan is ze thuis,  schrijft Ageeth nu. Het eten staat al een half uur klaar. Iets te vroeg gegokt dus, maar we gaan het allemaal nog wel lekker opeten zometeen. Fikse buien hoor je op het dak van de serre vallen. Zelfs de hond,  die op mijn schoot zit,  kijkt er van op. Vanmorgen hebben we een lange wandeling gemaakt,  ruim drie kilometer heen naar het huis van de ouders van Ageeth.

Piet en Stiena, de ouders van Ageeth, met Juny.

Het was voor mij lang geleden dat ik hen voor het laatst gezien heb, alleen op foto's af en toe. We hadden gezellig gebabbeld, onder andere over de gehoorapparaatjes die Piet ook heeft. Met hun 88 jaar houden ze zich kranig.

Er komt ook een beetje vorm in het tweede pand van de trui, die ik tot nu toe zonder tekening aan het breien ben. De kaptafel waarop Ageeth de hondjes pleegt te trimmen heb ik nu ingericht voor mijn creatieve activiteiten. 

En toen stopte er een auto........even later.....

.........De familie is weer kompleet, de andere hond Tinus is ook weer terug van zijn logeeradres. 

Ageeth bakt nog even een schnitzel,  die we straks samen met mijn spinaziemaaltijd gaan eten.

Inmiddels is de maaltijd genuttigd en hebben we wat bijgepraat. 

Het gebouw waar het yogaweekend werd gehouden ziet er mooi uit.

Geen alledaagse trap.

Maar ook in het huis van Ageeth hangen mooie dingen,  zoals deze poëtische schildering van de bewoonster zelf.

Op de status van WhatsApp zie je meer van het interieur. 

In Berkel Rodenrijs zijn  veel huizen in het water gebouwd. Tijdens de wandeling met de hond kwam ik onder andere dit gebouw tegen. 

Verder neem ik aan dat iedereen zijn klokken weer terug heeft gezet.

Spreuk van de dag. 

Vandaag is morgen gisteren. 

Vandaag is echter nog niet voorbij en mijn wens is dat de laatste uurtjes goed besteed worden. 

F i j n e   A v o n d. 

Mooi gespeeld in centrum Berkel. Goed geslapen met hondje in bed.

 Goedenavond. 

De zoveelste wandeling met Juny is achter de rug. De meeste zijn kort geweest vandaag,  deze was iets langer. Tja, met een hondje leven is anders en heeft ook zijn charme. Ik zag er een beetje tegenop,  vooral omdat Juny ook gewend is bij het vrouwtje in bed te slapen. Maar dat viel afgelopen nacht reuze mee.

 Morgen komt Ageeth alweer thuis,  maar het had voor mij best een week kunnen duren. Haar yogaweekend is nu in volle gang en ze heeft het zo te lezen goed naar haar zin.

Als ik hier de deur uit stap ben ik zo in het centrum van Berkel,  waar het goed spelen is. Vanmorgen ben ik een uurtje bezig geweest en vanmiddag,  op een andere plek anderhalf uur.

De plek waar ik vanmiddag stond, op een bruggetje.

Een jonge toeschouwer,  die heel lang in mijn buurt te vinden was.

Vanaf de brug mijn uitzicht op het winkelstraatje. 

De laatste tijd registreren mijn oren de muziek weer beter, dus had ik zelf ook meer plezier van de vrolijke noten die ik liet weerklinken. En het was ook weer fijn te merken aan de mensen dat ik iets gezelligs teweeg kon brengen. Sommigen zeiden dat ook."Fijn dat je er bent", was een reactie van iemand.

Een kindje wilde wat zeggen. "Ja, zeg het maar", hoorde ik de moeder zeggen.

"Je hebt een hele mooie muts", zei het meisje.

Regelmatig krijg ik daar opmerkingen over, vanmorgen ook en dinsdag eveneens in Oss. Het grappige is dat Ageeth,  toen ze afgelopen zomer bij mij in Frankrijk was, deze voor mij gevonden heeft op de markt van Lamastre, voor één euro. Hij past precies bij de meeste truien die ik erbij aan heb.

Fijn dus, dat er wat dat betreft weer muziek zit in mijn bestaan. En hopelijk zet dat door. Daarnaast had ik vandaag toch ook weer periodes dat ik me lichamelijk niet goed voelde. Dat duizelige kwam dan weer terug, echter niet voor langere tijd.

Op de status van WhatsApp komt Ageeth thuis van eventjes weggeweest. Dat was gisteren.  De hondjes weten van gekkigheid niet hoe ze dat moeten vieren. 

Spreuk van de dag. 

De kracht van iemand zit in de manier waarop hij met zijn zwakte omgaat.

Hangt buiten aan de muur op de binnenplaats van Ageeths huis. Heb ik ooit voor haar geschilderd. 

F i j n e   A v o n d  .

Hond in de pot? Nee, hond in bed! Ageeth vertrokken voor het yogaweekend.

 Goedenavond. De schemering valt in Berkel Rodenrijs. Ageeth is vertrokken voor een yogaweekend in de provincie Zeeland. Mijn oppashondje ligt ergens in een mandje en ik heb mijn eten ongeveer gaar. Spruitjes met aardappelen, boter en zout. Niet klaargemaakt op een vuurtje, maar op een gasfornuis.

Koken op gas lukt me ook nog.

Juny krijgt ander eten.

De hond niet in de pot. Ze mag hier uit eten.

Voedzame lekkernij voor de hond. 

Er zal vanavond geen sprake zijn van een hond in de pot. Echter wel: Een hond in bed!

Juny is namelijk de laatste tijd gewend om bij Ageeth in bed te slapen. Het zal waarschijnlijk er op uitdraaien dat ze pas tevreden is als ze straks bij mij slaapt. Daar zie ik wel tegenop. Ik ben gewend om alleen te liggen.  Bovendien zijn de nachten voor mij de laatste tijd niet zo gemakkelijk.

Het andere hondje Tinus heeft Ageeth vandaag naar een logeeradres gebracht. Twee hondjes vonden ze daar te veel, omdat Juny nogal bewerkelijk is. Vandaar dat Ageeth mij gevraagd had om op te passen. 

Gisteravond heeft ze eerst nog Tinus onder handen genomen met haar trimapparaatje.

Het hondje onderging het allemaal heel rustig en af en toe kwam het tongetje uit de bek. Zo schattig. Het filmpje staat op de status van WhatsApp. 

Gisteren schreef ik over mijn bezoek aan het zogenaamde brandweerhuis. Vandaag heb ik er een foto van gemaakt. 

Het huis is drie dagen in de week te betreden,  vandaag niet.

Inmiddels is het kwart voor acht en zometeen ga ik Juny voor het laatst uitlaten vandaag. 

Te lezen in de garderobe van Ageeth:

Spreuk van de dag 

Elke reis begint met een enkele stap.

T o t    M o r g e n. 

Geen duizelingen meer? Toch nog wel. Een indrukwekkende tuin bij Ageeth.

 Goedenavond. Vandaag was ik min of meer die evenwichtsproblemen vergeten. Na een goede nacht, nauwelijks gestoord door duizelingen ging het vandaag ook ongeveer normaal. Nu heb ik het juist weer een beetje en ben ook een beetje misselijk. 

Mijn hoofd niet teveel bewegen,  is het devies.

Een lezeres van deze blog heeft mij een tip gegeven naar een site, die vertelt wat ik moet doen als er weer zo'n aanval komt. Zij heeft het namelijk ook een paar keer gehad. Ik ben dus niet de enige die dit meemaakt. 

Toen ik gistermorgen hier aankwam was het aan het schemeren,  maar de sfeer van de tuin van Ageeth overweldigde me al. Vandaag heb ik er een filmpje van gemaakt dat op de status van WhatsApp staat.

Een stukje van de toverachtige binnenplaats. 

Ik had mijn breiwerk meegenomen en dat is fijn. Ook een plastic zak met al mijn powerbanks had ik voor het gemak  maar in de fietstas gestopt. Waarschijnlijk zal ik zeker een week weg zijn van thuis.

Buurman Ton, die ik gisteren bij het vertrek sprak verzuchtte: " Jij bent ook altijd weg".

Toen ik in die zak met elektronica keek bleek dat de inhoud kliedertje nat was. Uit een van de powerbanks liep het water zelfs. 

Mijn hier uitgestalde apparatuur lijkt het allemaal toch nog wel te doen.

Mijn oppashondje Juny is als ik het toelaat de  hele dag op mijn schoot te vinden. 

De andere hond Tinus wordt morgen uitbesteed voor enkele dagen. 

De brandweer in Berkel Rodenrijs heeft speciaal een huis ingericht waar de mensen drie dagen in de week terecht kunnen om uitleg te verkrijgen over brandgevaar.  Hij vertelde dat er tegenwoordig veel ongelukken gebeuren met elektrische apparatuur.  Ook het opladen van elektrische fietsen is niet zonder gevaar. Dat ik in het bos open vuurtjes maak om erop te koken vond hij minder gevaarlijk omdat ik erbij blijf. We hadden een leuke ontmoeting.  

Vanmiddag een half uurtje gespeeld in een winkelpassage, ook om te kijken hoe het klonk. Helaas niet helemaal zoals het hoort.

Er was niet veel publiek, maar iemand uit de wereldwinkel waar ik naast stond kwam me vertellen dat ze het leuk vond.

Morgenochtend als het droog is en ik fit ben ga ik de markt in Rotterdam/Schiebroek weer bezoeken. Als ik de kans krijg ga ik er spelen,  maar er is meestal ook een draaiorgel actief.  In dit geval heb ik in ieder geval weer een filmpje voor op de status van WhatsApp. 

Spreuk van de dag (Frans).

Un bon départ c'est la moitié de la bataille.

Een goed begin is het halve werk.

Letterlijk betekent de Franse spreuk:"Een goed begin is de helft van de strijd."

Een beetje anders dus.

Een prettige avond is mijn wens.

T o t   M o r g e n. 

Geschrokken van mijn draaiziekte. Toch naar Berkel Rodenrijs gefietst. Wel regen, maar wind in de rug.

 Goedenavond. 

Veilig in het huis van Ageeth na een regenrijke fietstocht, met een een lijf dat niet zeker was van zichzelf.

Gisteravond toen ik in bed dook kreeg ik het namelijk weer te pakken. De wereld wilde om me heen draaien. Meteen ben ik heel rustig gaan liggen en toen bedaarde mijn hoofd weer. Drie jaar geleden in Frankrijk draaide de wereld een halve nacht als ik niet mijn hoofd naar beneden richtte naar mijn knieën. Hopelijk stond me dit vannacht niet te wachten. Nee, dat gebeurde niet. Wel moest ik elke keer als ik op wilde staan om te gaan plassen eerst met beleid gaan zitten om het begin van een duizeling tegen te gaan.

En dan ben ik in deze toestand vandaag in één ruk naar Berkel Rodenrijs gefietst, 110 kilometer. 

Het besluit om dit te doen kwam na veel getwijfel. Vast stond namelijk dat ik vanaf vrijdagmiddag in het huis van Ageeth op haar hondje Juny zou passen. 

Ik had gedacht de afstand in twee dagen af te leggen en vandaag te vertrekken. 

Maar voor vandaag stond regen tot tien uur vanavond op het programma. Dus misschien toch maar morgen gaan en de afstand in één dag afleggen?

Onzekerheid ook over of ik het in deze labiele situatie van mijn lijf überhaupt wel zou kunnen. Zou het niet onverstandig zijn om zo op de fiets te stappen? Je zou ergens onderweg zo'n aanval van draaiduizeling krijgen en in het natte gras vallen......

Maar ik wilde toch ook niet Ageeth teleurstellen, die een yogaweekend in Zeeland had geboekt. Als het enigszins kon wilde ik de afspraak nakomen.

Toen las ik dat de wind vandaag een factor Oost had. Dit gaf voor mij de doorslag om snel mijn boeltje bij elkaar te pakken en met de wind in de rug richting Rotterdam op te fietsen. Zonder slaapzak en tent, want kamperen onderweg sloot ik toch maar uit. Een hotel in Gorinchem nemen had ik wel in mijn hoofd.

Maar omdat het fietsen in de regen lekker vlot ging besloot ik om zoveel mogelijk te blijven profiteren van het windvoordeel.

Geen koffiepauze in Zaltbommel, maar rond twee uur pas in Gorinchem. Daar geen hotel, maar doorgereden tot het einddoel, waar Ageeth me zojuist op een heerlijke maaltijd trakteerde.

Mijn oppashondje is al vrij snel op schoot geklommen. 

Met de duizeligheid is het onderweg meegevallen,  maar vooral op het traject tussen Sliedrecht en Rotterdam, waar ik meer natte wind in mijn gezicht kreeg,  fietste ik als in een waas. Ik mocht niet teveel naar rechts of links krijgen, want dan verloor ik mijn evenwicht. Waar ik precies was besefte ik toen nauwelijks. Vreemd vond ik dat er ineens overal auto's geparkeerd stonden en mensen mijn richting opliepen.  Het leek erop dat er wat te doen was. Op een doordeweekse dag? Vreemd. Tot ik besefte dat ik al een tijdje de richting volgde van " De Kuip". Oh ja, het kwartje viel, Feyenoord speelt vanavond een wedstrijd in de Champions League. Toch was het pas half zes, en de wedstrijd zal wel om acht uur beginnen. 

Zeker drie of vier kilometer liepen de mensen dus vanaf hun auto naar de plek waar de festiviteiten plaats gingen vinden. 

Toen ik het beroemde stadion bereikte kon ik het niet nalaten om even een filmpje maken van de bedrijvigheid rond het stadion. Dat terwijl van daasheid met moeite op mijn benen kon staan. 

Hier staat de fiets stabieler dan ikzelf. 

Er is dus weer wat te zien op de status van WhatsApp vandaag.

Na het heerlijke eten krijg ik straks hier een lekker bedje. Benieuwd hoe het vannacht met de duizelingen gaat. Maar als het niet goed gaat is het hier in de nabijheid van Ageeth veiliger dan in een tentje, in een hotel,  of zelfs op mijn eigen boot. Maar het blijft onzeker hoe de verschijnselen nu verder gaan. Is het straks gewoon weer over of wordt het erger? Ik voel me minder zeker in mijn eigen lichaam. En dat is nogal eng.

Spreuk van de dag. 

Het leven is een flits, totdat je het wist.

Hans bracht mij deze spreuk ooit aan, de vriend die ik zondag bij het afscheid van Jozef terugzag na lange tijd. Als hij dit leest, dan moet hij me even een appje sturen graag.

Een prettige avond is mijn wens. Het is trouwens alweer bijna tien uur. Dus de uitslag van de wedstrijd van Feyenoord is al bekend.

.W e l t e r u s t e n. 

Hoera, in Oss op de markt hoorde ik normale geluiden uit de accordeon. Zielepoot Catootje. Afspraak bij Specsavers.

 Tot mijn positieve verbazing klonk de accordeon vanmorgen weer zoals het hoort in mijn oren. Er was markt in Oss en tegelijkertijd had ik vanmiddag om half vier een afspraak bij Specsavers. Ik moest me wel even vermannen om zo vroeg al te gaan, maar het muziek maken daar zou me misschien wel weer goed doen, ondanks de valse tonen die mijn oren de laatste tijd opvangen. Tot mijn grote verrassing echter klonk de muziek zoals ik het vroeger gewend was. Wel wonderlijk allemaal,  en misschien ook maar alleen vandaag dat het  goed ging, maar het gaf me in ieder geval weer hoop. Het spreekt vanzelf dat de uitvoering naar de mensen toe ook weer fantastisch was. Bovendien waren er verschillende bekenden aan mij voorbij gekomen, met wie het gezellig kletsen was. Ook zonder wat zeg je . Dit allemaal zonder apparaatjes in mijn oren. 

Tja, en dan stond er vanmiddag de afspraak met Specsavers op het programma. De man was weer aller aardigst. Ik vertelde dat ik de geluiden te schel hoor en hij heeft daar wat verandering in aangebracht. 

Over twee weken weer terug komen en dan moet het ongeveer goed zijn. Of niet en dan kan ik de hele zaak, alle bijbehorende spullen, weer inleveren.

Tussen het optreden op de markt en het bezoek aan Specsavers was ik naar het huis van Jan en José getogen.

Uitgelaten kwam ik daar aan gelopen, niet in de gaten hebbende dat José mij tot rust probeerde te manen. Wat was er namelijk aan de hand? Hond Catootje lag daar met een verbonden pootje. Ze was gisteren geopereerd. 

Toen ik dat zag begreep ik natuurlijk wel dat het beest geen prikkels moest hebben om te gaan springen. 

Vanmiddag op de pont was er weer een levendig gesprek met veerman Peter. Hij wees mij er bij het afrijden op dat de maan al present was aan het firmament. Even later thuis maakte ik er deze foto van. 

En ook de ondergegane zon is vastgelegd. 

De spreuk voor vandaag is een hele bekende, maar het gaat me vooral om de vormgeving ervan, zoals hij te zien was in het café waar ik koffie dronk. 

Spreuk van de dag. 

Wie goed doet goed ontmoet.

Op de status van WhatsApp staat nu een filmpje van gisteren,  waar hondje Rio als vliegenvanger fungeerde. 

Hier heeft hij er een op het oog.

Morgen vertrek ik waarschijnlijk in de richting van Berkel Rodenrijs. In het weekend ga ik daar op een ander hondje passen: Juny van Ageeth.

Een ander knuffeldier wacht op mij. Juny.

Misschien fiets ik de 110 kilometer niet in één ruk, daarom vertrek ik op tijd deze week.

Een fijne avond gewenst. 

T o t   M o r g e n .

De wereld draaide even door. Hond Rio te gast vandaag. De afwas ging niet soepel.

 Goedenavond. Vanmorgen rond het opstaan was ik geschrokken. Even draaide de wereld om me heen, een paar seconden maar. Een jaar of drie geleden had ik dat ook, maar toen duurde het de halve nacht. Het ongemak heeft dus de neiging om terug te komen.

Vanmorgen vroeg Stefanie of haar hond Rio morgen bij mij kan blijven. Dat had ik wel leuk gevonden,  maar dan heb ik een afspraak bij Specsavers. Vandaag moet ze varen en ik stelde voor dat ze Rio vandaag mee zou nemen. En dat heeft ze gedaan. Op het moment vaart ze, terwijl Rio bij mij ligt op zijn kleedje.

Rio in dromenland. 

Ik zie nu trouwens dat het op de pont niet zo druk is. Gelegenheid om met de hond er even naartoe te lopen, nu het nog net niet donker is.

Dat had ik gedaan. Ze heeft voor mij de gehoorapparaatjes van haar overleden vader meegenomen. Deze gaan op gewone batterijen. Het lukte om ze erin te zetten met haar erbij.

Of het een goed idee is om ermee te experimenteren,  weet ik niet, maar het werkte in ieder geval wel.

Nu, acht uur, is de pont gestopt en komt ze zo meteen hier naartoe. We gaan lekker samen eten.

Vanmorgen is de afwas gedaan,  maar dat ging met horten en stoten. Eerst liet ik een bord kapot vallen.

Scherven brengen geluk, dat wel.

Vervolgens verwisselde ik het afwasmiddel met olie. Die zit in een zelfde soort fles waar doorgaans het afwasmiddel in zit. 

 

Het gevolg was dit:

Maar door toevoeging van het echte afwasmiddel kon de afwas toch normaal uitgevoerd worden.

Inmiddels is Stefanie met haar hondje weer op weg naar huis. Er komen deze week nog meer hondsdagen voor mij want zaterdag en zondag ben ik in Berkel Rodenrijs en pas op het hondje June van Ageeth.

Op de status van WhatsApp staat vandaag nog een filmpje dat ik gisteren gemaakt had toen we met zijn allen op weg waren naar de plek aan de Waal waar de bloemen voor Jozef werden uitgestrooid. Er liep ook een schattig kind mee dat met een tak liep te sjouwen. 

Het was gisteren indrukwekkend om te merken hoeveel mensen geraakt waren in hun leven door Jozef. Vriend Andries die er ook bij was gisteren drukte het als volgt uit:

Uitdrukking van de dag.

Jozef heeft in al zijn eenvoud een meervoud van liefde uitgedeeld. 

W e l t e r u s t e n .