Goedenavond. Nog twintig minuten, en dan is ze thuis, schrijft Ageeth nu. Het eten staat al een half uur klaar. Iets te vroeg gegokt dus, maar we gaan het allemaal nog wel lekker opeten zometeen. Fikse buien hoor je op het dak van de serre vallen. Zelfs de hond, die op mijn schoot zit, kijkt er van op. Vanmorgen hebben we een lange wandeling gemaakt, ruim drie kilometer heen naar het huis van de ouders van Ageeth.
Piet en Stiena, de ouders van Ageeth, met Juny.
Het was voor mij lang geleden dat ik hen voor het laatst gezien heb, alleen op foto's af en toe. We hadden gezellig gebabbeld, onder andere over de gehoorapparaatjes die Piet ook heeft. Met hun 88 jaar houden ze zich kranig.
Er komt ook een beetje vorm in het tweede pand van de trui, die ik tot nu toe zonder tekening aan het breien ben. De kaptafel waarop Ageeth de hondjes pleegt te trimmen heb ik nu ingericht voor mijn creatieve activiteiten.
En toen stopte er een auto........even later.....
.........De familie is weer kompleet, de andere hond Tinus is ook weer terug van zijn logeeradres.
Ageeth bakt nog even een schnitzel, die we straks samen met mijn spinaziemaaltijd gaan eten.
Inmiddels is de maaltijd genuttigd en hebben we wat bijgepraat.
Het gebouw waar het yogaweekend werd gehouden ziet er mooi uit.
Geen alledaagse trap.
Maar ook in het huis van Ageeth hangen mooie dingen, zoals deze poëtische schildering van de bewoonster zelf.
Op de status van WhatsApp zie je meer van het interieur.
In Berkel Rodenrijs zijn veel huizen in het water gebouwd. Tijdens de wandeling met de hond kwam ik onder andere dit gebouw tegen.
Verder neem ik aan dat iedereen zijn klokken weer terug heeft gezet.
Spreuk van de dag.
Vandaag is morgen gisteren.
Vandaag is echter nog niet voorbij en mijn wens is dat de laatste uurtjes goed besteed worden.
F i j n e A v o n d.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten