Goedenavond.
Voor ik het vergeet wil ik voor de liefhebbers de link doorgeven die Tom mij gaf toen hij vorige week bij mij was. Het gaat over het leven van deze vriend van mij. Als een soort roeping geeft hij overal workshops, waarin hij de mensen leert hun eigen huizen te bouwen met natuurlijk materiaal: leem en stro.
Een cineaste die ik ook ontmoet heb heeft hem acht jaar lang overal gevolgd. Het resultaat is een film die ongeveer een uur duurt.
https://vimeo.com/758636117
Er hoort een paswoord bij om toegelaten te worden. Dat is: maison21
De film gaat in Nederland in première op 5 oktober in Rotterdam, bioscoop De Lantaren, om 19 uur. Het is in hartje Rotterdam. Het is ter gelegenheid van het documentaire festival "Architecture"
Daar zijn de liefhebbers ook welkom.
Vandaag ben ik thuisgebleven, wachtend op bezoek dat niet kwam. Mijn buren André en Sjaantje hadden wel bezoek. Beide dochters van André waren er plus aanhang en ook nog zijn zus. Die ben ik even allemaal gaan groeten, omdat ik ze allemaal ken. Later in de middag ben ik ten einde raad weer naar hen toe gestapt, nadat ik vergeefse pogingen had ondernomen om de apparaatjes goed in mijn oren te krijgen. Dochter Jessica werkt in de zorg en voor haar bleek het een koud kunstje te zijn om het spul er op een goede manier in te krijgen. Het luistert blijkbaar nauw. Maar het verschil is ook dat ik het blindelings moet doen en dat een ander zijn of haar ogen erop kan richten.
Voorlopig, tot ik het zelf kan, ga ik elke dag anderen vragen of ze het willen doen. Geeft meteen veel ontmoetingen.
Een blik naar beneden, het water in, leert me dat er ontzettend veel visjes hier rondzwemmen
Het spiegelbeeld van mijn hoofd houdt de visjes gezelschap en op het filmpje dat ik ervan gemaakt heb voor op de status van WhatsApp maakt dat hoofd rare bewegingen.
Heb een boekje met Japanse puzzels gekocht met vooral het doel om uit te tekeningen voorbeelden te krijgen om in truien te breien of te borduren.
gaan lossen. Dat is nogal verslavend.
Van wandelaar Marc bericht gekregen dat hij is begonnen aan het laatste traject van de in totaal 7700 kilometer.
Hij loopt nu nog 700 kilometer tot Santiago de Compostella en dan gaat hij eindelijk rusten. Hij gaat de winter doorbrengen in een huis van vrienden van mij in de buurt van Koblenz.
Spreuk van de dag.
Je hersenen werken sneller dan je denkt.
Nu snel hier weg, want mijn benen schrijnen al helemaal van de muggenprikken.
W e l t e r u s t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten