Goedenavond, weer vanaf de boot in Alphen.
Allereerst hier een link van een filmpje over Jozef van den Berg, gemaakt in januari van dit jaar.
Een vriendin stuurde het me vandaag op en opnieuw deed het me wat.
De laatste zin die Jozef uitsprak op de video vind ik zeer treffend samenvatten wat er in zijn leven gebeurd is:
Het kan eigenlijk niet, maar toch is het gebeurd.
Zoals hij zelf in het filmpje zegt kreeg hij vooral in het begin na zijn opzienbarende stap veel onbegrip over zich heen.
Toch begreep ik het heel goed. Het was niet zomaar een stap van: oh, ik ga eens wat anders proberen in mijn leven. Nee, de opdracht die hij kreeg van God om zijn leven om te gooien was verschrikkelijk moeilijk. Bijna onmogelijk. Hij moest op de eerste plaats zijn ego helemaal aan de kant zetten. Hij was beroemd en vele mensen keken naar hem, meest vol bewondering. En voor de lol zijn comfortabele huis inruilen voor een plekje in een fietsenstalling deed hij niet.
Moralistisch hoor en hoorde ik mensen zeggen hoe slecht het was om vrouw en kinderen omwille van deze stap in de steek te laten.
Zijn innerlijke stem was echter zó duidelijk dat hij moest gehoorzamen. Wat niet wegnam dat hij zijn normale gezinsleven vreselijk miste.
Ik begrijp hem omdat ik zelf in mijn leven ook deze situaties tegenkom, zij het in minder hevige mate als bij hem. Vaak krijg ik opdrachten door die totaal onlogisch zijn. Ik voer ze wel uit en dan blijken ze toch op een gegeven moment op hun plaats te komen. De kunst is het wel om die boodschappen zuiver tot je te laten komen.
Het meest recente voorbeeld bij mij is wel dat ik in augustus, toen ik op tournee was in Zuid-Frankrijk plots van koers veranderde en in plaats van terug te keren op mijn plek in de Ardèche naar Nederland doorfietste. Het gevoel, dat binnen het tijdsbestek van enkele uren ontstond was zo sterk dat ik meteen aan de uitvoering begon.
Vele maren die in me opkwamen moest ik echter wel het hoofd bieden.
De deur was niet goed op slot, de waterpomp was niet afgesloten, de koelkast stond al vanaf april aan, al het gereedschap stond buiten, alsmede een hele goede fiets.
Hoe moeten we dat nou oplossen, was de vraag die ik mezelf stelde toen ik de eerste dag nog op de route fietste die beide kanten op kon? Vrienden vragen of die de pomp af wilden sluiten om te beginnen? Maar er was zoveel te vragen. De tweede dag volhardde mijn fiets echter in de richting van Nederland en ik wist, er komt heus wel een oplossing. Al spoedig las ik van Wineke dat zij een paar keer naar Frankrijk wilde rijden en dat ik mee kon.
En dat is nu dus gebeurd, en ik heb daar nu alles afgerond voor de winter die voor de deur staat.
Van dit soort onlogische stappen is mijn leven doorspekt. Lang niet altijd is het wat mijn ego wil, soms vind ik de opdracht heel moeilijk. Maar als iets duidelijk in me opkomt heb ik vertrouwen dat dit soort rare wegen toch op een goede bestemming uitkomen. Je voelt gaandeweg dat het klopt.
De opdracht die Jozef kreeg was echter in hevigheid niet te vergelijken met mijn ervaringen.
Nog een krantenartikel. Een vriendin stuurde het mij vandaag.
Vanmorgen heb ik Wineke nog geholpen bij het afbreken van een grote tent, die ze gekocht heeft om misschien als bergruimte bij haar huis in Frankrijk te gebruiken.
Daarna heeft ze me van haar huis uit naar mijn boot gebracht.
De auto klaar voor vertrek vanmorgen.
Wineke ontbindt de meegekomen fiets bij aankomst.
Ook enkele van mijn geraniums zijn meegekomen, en tevens is er een gasfles bij die ik van haar gekregen heb.
Bij aankomst werden we hartelijk ontvangen door André en Sjaantje. Wineke en André hebben elkaar vaker ontmoet.
Wineke heeft voordat ze ging met mij nog een lekkere spruitjesmaaltijd genuttigd. Het was fris genoeg om de kachel aan te maken voor het eerst dit seizoen. Altijd spannend hoe en of dat gaat. Bang voor teveel rookontwikkeling binnen had ik er maar even mee gewacht tot ik alleen was.
Maar de kachel aarzelde niet en rookte weinig, ook omdat er aardig wat wind stond.
Op de status van WhatsApp zie je dat de rook aanvankelijk even binnenkomt, maar dat later de kachel een en al vuur was.
Spreuk van de dag.
Waar rook is, is vuur.
Mijn wens is het dat het vuur moge branden in onze harten en dat we aangestoken worden door de aansteker van het zuivere licht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten