Goedenavond. Toen het kwart voor twaalf was vanmorgen stapte ik op de fiets met bestemming Neerijnen. Er ging door me heen dat ik nu niet zoals gewoonlijk bij aankomst Jozef uit zijn hutje zou zien komen. Na vaststelling dat ik het was volgde dan altijd een broederlijke omhelzing.
Nee, nu ging ik voor een laatste groet.
Voor een ontmoeting met heel veel mensen die ook allemaal voor de laatste groet kwamen.
Ook wilde ik accordeon spelen als daar gelegenheid voor was en als dat mocht.
Het was dus allemaal erg spannend en ik was nogal zenuwachtig.
Andries kwam ook en daar was ik heel blij mee.
In de grote mensenmassa die aanwezig was in de kasteeltuin van Neerijnen wist hij een man aan te wijzen die hij kende en die van de organisatie was. Hem stelde ik mijn vraag over de eventuele speelmogelijkheden. Op zijn beurt wees hij me naar de man van Lotte, de dochter van Jozef. Fijn vond ik het dat ik hem leerde kennen en hij zei me dat dat na het officiële gedeelte zeker kon.
Wat later trof ik ook Lotte zelf, die zelfs verblijd reageerde op mijn voornemen.
Het ging dan ook prima, alsof ik thuis in de huiskamer speelde, en ik heb het zeker een uurtje volgehouden totdat het donker begon te worden en ik naar huis ging.
Er werden door alle bezoekers hapjes aangebracht, die na het officiële gedeelte werden verorberd. Intussen liep ik met de accordeon rond.
Niet alleen stemmige liedjes speelde ik, maar ook vrolijke kinderliedjes en wilde fantasieën.
SAILING sprak het meeste aan, aan de reacties te merken. Dat was gisteren in Tiel ook zo. Opgedragen aan Jozef.
In de buurt van Jozefs kapelhuisje werden er toespraken gehouden door zijn kinderen en ook door dorpsgenoten.
H a n s !!!
"Hé Gert! ", hoorde ik zeggen. "Verrek, ben jij Hans? Dat is lang geleden"
Het afscheid van Jozef resulteerde dus in een weerzien met Hans. Fijn is dat, hè!
Toen de toespraken voorbij waren zijn we met zijn allen naar de Waal gelopen. Het doel was dat de kinderen van Jozef de gekregen bloemen in de rivier zouden gooien. Hetgeen ik doodzonde vond. Maar ja, het was een leuke wandeling, die wel op een processie leek.
Op weg naar de rivier.
De plechtige tewaterlating van alle mooie bloemen.
Toen we terugwaren was dus de zojuist beschreven gezellige samenkomst.
Op de status van WhatsApp heb ik voor vandaag een gedeelte gekozen uit een reportage van de Belgische radio van een tijdje geleden. Je hoort Jozef praten. Morgen zal ik nog meer laten zien van wat ik gefilmd heb.
De spreuk voor vandaag heeft ooit op Jozefs hutje gestaan, terwijl ik het zelf ook al ooit op een bordje heb gehad.
Spreuk van de dag.
Wie het kleine niet leert doet het grote verkeerd.
Dag lieve mensen. T o t M o r g e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten