Niet vaak ging ik naar Jozef van den Berg. Meestal zaten er tussen twee ontmoetingen wel meer dan drie jaar. Zijn afwezigheid van het aardse toneel blijft mij toch intrigeren. Ik denk dat hij stiekem heel veel voor de mensen betekend heeft en daarom veel leegte achter laat.
Wat ik normaal heb als mensen dood gaan die ik goed gekend heb is dat er spoedig een gevoel van blijdschap over me heen komt. De ziel is verlost van een aardse last die steeds meer op hem of haar drukte. Het lijden is voorbij, zoals het woord overlijden dat zo mooi uitdrukt. Over het lijden heen, het lijden voorbij. De ziel is dan bevrijd, en ik voel het als een opluchting.
Maar nu heb ik dat (nog) niet zo. Hij had een heel bijzondere taak op aarde, die hij vrijwel vlekkeloos uitgevoerd heeft. Hij kan er nu niet meer op deze manier zijn voor mensen, ook niet voor mij, en dat mis ik.
Wat nu, in mijn geval? Alsof ik Jozef in mijn oren hoor fluisteren:" blijf zelf maar de verbinding met God zoeken! " Dus dat doe ik dan maar!
Op dit moment lees ik net dat er aanstaande zondag in de kasteeltuin in Neerijnen een herdenking is voor Jozef.
Zal ik erheen gaan? Dochter Lotte, die morgen in Griekenland de begrafenis bijwoont zal er dan ook wel zijn.
Verder was er vandaag hier weer eens een mooie regenboog. Regen en zon door elkaar. Op de video voor de status van WhatsApp zie je het regenen en ook de zon schijnen, met aan de ene kant die regenboog en aan de andere het vuurtje met mijn avondmaal erop.
Hoe zou het leven zijn zonder suiker of zout?
Maar ook was er in die winkel die tevens een soort Boerenbond is een spanzaag te koop. Ik wil lekker hout gaan zagen in deze periode en dan is een scherpe zaag heel prettig.
De in Frankrijk begonnen trui is gisteren ook meegekomen.
Hier ligt ie nog in de caravan.
Ooit was ik daar met dit borduurwerk begonnen.
Spreuk van de dag.
Beter achter de feiten aan lopen dan achter de leugens.
P r e t t i g e A v o n d .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten