Mooie dag vandaag.

 Goedenavond.

De dag begon grijs en frisjes en toen ik half acht op was twijfelde ik of ik de kachel boven in het tuinhuisje aan zou maken of beneden zou blijven. Ik moest nog iets goedmaken in mijn breiwerk, want gisteravond ging ik erg in de fout en in het halfschemer moest ik mijn herstelwerkzaamheden staken. Door dat nu te doen vergat ik dat het nog frisjes was en toen ik na een half uur opgelucht mocht concluderen dat de trui er weer goed uitzag begon zelfs buiten een vaag zonnetje door de wolken heen te komen. Het ontbijt daarna met uitzicht op mijn mooie bloemen was weer heerlijk.

De lucht was nog wel grijs, maar mijn entourage was warm.

Ontdekt dat deze losse thee, die ik al lang heb veel lekkerder is dan die in theezakjes.

Na het ontbijt was er weer een gemixt programma van denkwerk en handenarbeid.

Het boekje met Franse citaten ligt naast mijn breiwerk.

Ondertussen kreeg ik van Rosa een mooi filmpje over een beroemd concertgebouw in Barcelona, waarvan hier een afbeelding.

Schoonheid ook op Les Costilles op het vlak van de bloemen.

En van Narda, die veel oog heeft voor wat de natuur in alle eenvoud ons biedt kreeg ik  vele mooie exemplaren uit haar tuin.

Deze vind ik een hele mooie.

Ondertussen moet er ook wat ruimte gemaakt worden op mijn landje.

De van onder het gras tevoorschijn komende aarde heb ik deels nodig om mijn geraniums en petunia's over te potten.

Er was ook tijd voor magdalena's met koffie.

En even een dutje gedaan in de zon. Door een puzzel te bekijken komt de slaap meestal vanzelf.

Op de status van Whatsapp komt nu nog een filmpje van gisteren, gemaakt met Wim. We moeten blijven lachen.

Uitdrukking van de dag:

Marcher à côté de ses pompes.

betekent

Naast zijn schoenen lopen.

In officieel Frans heten schoenen souliers of chaussures, maar in de volksmond worden ze ook pompes genoemd.

Ik heb er een spreuk van gemaakt:

Mieux vaut marcher à côté de son vélo qu'à côté de ses pompes.

Je kunt beter naast je fiets lopen dan naast je schoenen.

Nou, dat was het dan voor vandaag. Het begint frisjes te worden in mijn T-shirt terwijl de zon even schuil gaat achter een wolk. Ik fiets weer naar huis.

         Smakelijk eten.

B o n   a p é t i t .

Twijfelachtig weer: Wim niet naar markt maar naar mij. Hoe heet "judaspenning in het Frans

 Goedenavond.

Wim had vanmorgen van zijn markt afgezien omdat regen verwacht werd en in plaats daarvan is hij mij op komen zoeken. In werkelijkheid bleek die regen uit af en toe een drup te bestaan, althans bij mij op het erf. Ergens onder de caravan lag nog een oude af en toe gebruikte parasol en Wim die met zijn handjes uit de voeten kan heeft hem bruikbaar gemaakt.

Op de status van Whatsapp zie je hem bezig.

Erg goed hebben we het systeem niet uit kunnen testen daar de hoeveelheid water die naar beneden kwam schaars was.

Rosa uit Barcelona die deze blog leest reageerde met dat ze een middel had tegen ontstekingen waar zij baat bij had. 

Opgezocht met Google kwam ik dit tegen.

Het grappige is dat Wim deze Harpagofito oftewel Duivelsklauw verkoopt en dat hij aanstaande donderdag naar de markt van Yssingeaux gaat om er bij een collega wat van over te nemen. Hij gaat daar zelf dan ook staan en in principe ga ik dan met hem mee om er een muzikale bijdrage te leveren.

Toen Wim weer vertrok ging hij even gebukt onder een omgevallen boom. Er zijn er helaas veel meer omgevallen de laatste tijd, niet alleen bij mij maar overal. Te wijten aan het te droge weer.

Een oefening om lenig te blijven voor Wim, voor mij en  voor andere mensen die komen en gaan.

Heb nog een beetje gepuzzeld over het vervolg van mijn handwerk.

Een stukje van deze blauwe trui wil ik in het gele vlak gaan brengen.

Uitdrukking van de dag.

Monnaie du pape  

Betekent letterlijk penning van de paus.

Bij ons heet het judaspenning.

Er staan veel judaspenningen op mijn terrein.

Zo, ik ga weer eens terug naar mijn grondstukje en voor het eten zorgen. Ik wens u een smakelijk eten.

B o n    A p é t i t .

Ontmoeting in supermarkt met hele ouwe bekende. Vanmorgen kwam Michel op bezoek. 's-Nachts zorgen over knie

 Goedenavond. Het was vandaag tot nu toe weer een fijne dag, hoewel ik me de nacht ervoor zorgen maakte over de knie, die ik bij het liggen een beetje voel. Maar zodra ik op was verdwenen de zorgen weer als sneeuw voor de zon, die me vandaag eens voor de verandering uitnodigde op het houten terras plaats te nemen dat tegen de caravan aan getimmerd is. Het waaide namelijk flink uit het westen en daar aan de oostzijde van het chalet zit je dan goed.

Na het ontbijt kon ik het aangename verpozen daar voortzetten met breien als bezigheid en tegen elf uur kwam zoals afgesproken Michel op visite en hij nam de breinaalden over.

Voordat Michel kwam had ik deze stoel ingenomen.

Zoals vaak ben ik later met hem meegelopen tot zijn huis en aldaar namen we afscheid.

Vrij onverwacht ben ik vanmiddag naar Lamastre gefietst. Ik had het qua boodschappen nog net kunnen rekken tot morgen, maar ik voelde dat zo'n uitstapje vandaag ook wel paste. Ik dacht aan die geraniums die ik dinsdag meegenomen had bij de Boerenbond naast de supermarkt. Die waren al kant en klaar gepoot in bakken. Daarvoor wilde ik nog wel drie kilometer extra fietsen. Ze waren er nu niet meer maar wel trof ik in de supermarkt een bekende van lang geleden: Wally uit Duitsland, die met haar man Gert hier in de Ardèche gewoond heeft. En nu spreken we over meer dan tien jaar geleden. Heel toevallig zijn ze nu een paar weken op vakantie en logeren bij vrienden.

Hartstikke leuk deze spontane en toevallige ontmoeting en dit was dus de ( voor mij verborgen) reden waarom ik ineens voelde dat ik nu naar Lamastre zou gaan in plaats van morgen.

Een dezer dagen komen ze nu mij bezoeken en dan laat ik op deze blog wel zien welke mensen bij de namen horen.

Vandaag heb ik net als gisteren weer een interessante Franse uitdrukking.

Ça met du beurre dans les épinards.

Letterlijk betekent het:

Dit zorgt voor boter in de spinazie.

De strekking ervan is deze:

Dit maakt het leven (financieel) aangenamer.

De spreuk van gisteren blijkt ook in het Nederlands te bestaan, zo liet een lezeres me weten.

Je moet een ei breken om een omelet te kunnen maken 

On ne fait pas l'omelette sans casser des oeufs.

Zoals ik gisteren al schreef is het mijn voornemen om elke dag een Frans gezegde te bekijken en te vergelijken met een Nederlandse tegenhanger als die er is.

Dus morgen komt er weer een.

Een prettige avond nog.

B o n n e    S o i r é e .

Franse spreuken, leuk om te vergelijken met Nederlandse. Nieuwe trui begonnen.

 T o e n   d e   a a r d e    n o g   n i e t    w a k k e r    w a s,  

e n   w i j    n o g   n i e t   w i s t e n   w a a r   we  w a r e n ,  

s c h e e n    d e    z o n    t o c h    a l.

      H e t    s c h i j n s e l    w a s   e r,

 j e  k o n  e r  n i e t  o m h e e n, 

 e n   h e t    w o n d e r    g e s c h i e d d e     

z o n d e r    d a t   w i j    h e t   a l   w i s t e n .

Creativiteit is een ruim begrip. Het uit zich bij mij door gewoon te doen wat je voelt en dat dan op allerhande fronten. In de muziek die ik maak, in de kleuren die ik schilder en ook door zomaar op te schrijven wat er in me op komt, zonder daar verder bij na denken.

Wat bovenstaand verhaal precies inhoudt weet ik ook niet. Enkele dagen geleden kwam het ineens in me op en was er een papiertje voorhanden om het even op te schrijven.

Het drukt in ieder geval wel de sfeer uit die ik op mijn plek voel. Iets van een oerverleden sijpelt soms door als ik gewoon ergens of nergens mee bezig ben.

Taal vind ik sowieso een mooi middel om mee te spelen. Al die spreuken al die er bestaan boeien me. En dan is het interessant om ze in verschillende talen met elkaar te vergelijken.

Vandaag kwam ik deze Franse tegen:

On ne fait pas l'omelette sans casser des oeufs.

Wat zoveel betekent als dat je er niet onderuit kunt komen eieren kapot te maken om een omelet te bakken. Of hier een Nederlandse tegenhanger voor is weet ik niet. Maar gisteren vond ik deze spreuk en die heeft dat in ieder geval:

C'est en forgeant qu' on devient forgeron.

Letterlijk betekent dat: Al smedende wordt men smid.

Bij ons is dat: "Al doende leert men".

Ik neem me voor om in deze blog elke dag zo'n spreekwoord te bespreken.

Gisteren begonnen met een trui van wol. Het doet me goed een project onder handen te hebben. Het is een hele puzzel om passende kleuren bij elkaar te scharrelen, want zoveel wol heb ik hier niet. Ik had graag meer rood gehad en dat is alleen nog te vinden in oude versleten truien, die al gedeeltelijk uitgehaald zijn.

Hieronder de allereerste trui die ik ooit gemaakt heb, het moet wel veertig jaar geleden zijn.

Heb geprobeerd van dat oranje en dat rode wat uit te halen, maar na een half uur ben ik ermee gestopt. Te slechte kwaliteit nog, zonde van de tijd en ook zonde van het werk, als de nieuwe trui met versleten draden snel uit elkaar valt.

Hieronder ligt een vest, ooit gekocht met de intentie de wol ervan te hergebruiken. Maar ook hiervan vond ik het materiaal te zwak.

Maar hij komt toch van pas vanwege het motief. Iets van dat idee ga ik gebruiken voor de nieuwe

Één enkel bloemetje hiervan overnemen is een mogelijkheid.

Twee koffers vol met wel goede wol moeten nu maar genoeg materiaal geven om iets ermee te maken, en wie weet vind ik in winkels nog wel wat bijpassende rode wol.

En zo is er alweer een stukje trui klaar.

Zo, ik ga mijn fiets weer eens naar huis brengen, om eens de woorden te gebruiken die mijn opa vroeger bezigde als hij weer naar huis ging.

Sperziebonen staan voor straks op het programma.

Een prettige avond nog.

B o n n e    S o i r é é .

Één van mijn truien gaat naar Rosie. Moest nog wat aan gesleuteld worden. Aan fiets ook: Kapotte spaak vervangen. Groot feest bij Rosa in Barcelona.

 Goedenavond.

Gisteren op de markt kwam ik Rosie tegen. Al sinds ik haar ken, en dat is al zeker twintig jaar, vraagt ze mij of ze een trui van mij mag krijgen.

Tot nu toe zei ik altijd nee, want ik heb slechte ervaringen met het geven van truien aan vrienden en vriendinnen. In de praktijk worden ze  namelijk toch bijna  nooit gedragen.

Maar nu heb ik een trui die een beetje gekrompen is in de wasmachine. Dat was in Barcelona toen ik bij Rosa was. Hij is weliswaar nu heel schoon geworden, maar net iets te klein voor mij. Dus ben ik gaan denken wie ik ermee blij kan maken.

Maar met alleen denken kom je er niet altijd. Gisteren was toevallig Rosa ook op de markt en toen wist ik het meteen, dat ik het haar aan zou bieden. Aanstaande dinsdag op de volgende markt neem ik hem mee, heb ik afgesproken met haar. Er zijn wat steekjes los gegaan aan die trui en vanmorgen ben ik begonnen met herstelwerkzaamheden. De hiervoor geschikte kleuren wol kon ik ongeveer wel vinden.

De voorkant of de achterkant.

De achterkant die ook voorkant kan zijn.

De gisteren gekochte geraniums staan al te pronken op het terras voor de caravan, alvorens ze in grotere bakken worden gezet.

Gisteren op de terugweg van Lamastre hoorde ik een knal bij mijn achterwiel. Dat moest een gebroken spaak zijn, en dat was het ook. Ik ben vanmiddag maar meteen gaan sleutelen, nog voordat ik er tegenop ging zien dat ik dat moest doen.

De gebroken spaak eruit gehaald.

In een klomp binnen zit onder andere een hele voorraad gebruikte spaken, die ik verzameld heb uit afgeschreven wielen.

Deze heeft ongeveer dezelfde lengte.

Nu ik toch bezig was heb ik ook de banden maar verwisseld. Degene die erop lag was erg versleten.

Afgelopen zondag was het groot feest in Barcelona. Daar was ik een maand geleden, te gast bij Rosa. Het feest was ter gelegenheid van de Heilige Jordi. Ze stuurde me een filmpje van de festiviteiten en dat staat nu op de status van Whatsapp.

Nu ga ik gauw afsluiten. Niet dat er regen dreigt, maar de batterij van de smartphone is bijna leeg.

Een fijne avond is mijn wens.

B o n n e    S o i r é e .

De fiets zwaar beladen met onder andere bloemen naar boven geduwd. Veel ontmoetingen op markt, een beetje muziek

 Goedemiddag.

Gezeten op één van mijn blogplekken. De markt van Lamastre is alweer lang afgelopen, maar daarna was het eerst koffie drinken met Wim en Bruno. Vervolgens ben ik naar de supermarkt Super U gefietst, die iets buiten de stad ligt. Omdat ik op de markt vier geraniums gekocht had wilde ik daar potgrond kopen en ook voedingsmiddelen. Het winkeltje in het centrum is nu tussen de middag gesloten, in tegenstelling tot voorheen.

Toen ik weg wilde rijden met boodschappen en potgrond met de al volbepakte fiets merkte ik dat de winkel ernaast, een soort Boerenbond, net weer open ging. Het was twee uur. Toch even een kijkje genomen bij de planten die daar buiten te koop stonden.

Er stonden onder andere kant-en-klare bakken met geraniums. Nog nooit gezien, maar wel interessant voor mij om Les Costilles wat sneller kleurrijk en feestelijk te maken. Hoe ik het op de fiets der nog bij kon krijgen zag ik later wel, maar het is gelukt.

En na een zware beklimming, waarvan een groot deel gelopen moest worden ben ik met mijn vrachtje inmiddels hier.

Onderweg nog gesproken met de man die een aantal jaren geleden bij mij een kast gestolen heeft. Die stond op het pad naar boven, vanaf de weg zichtbaar, en had een buurman van een kilometer verderop daar juist voor mij neergezet. Buurman Dédé wist mij te vertellen wie het gedaan had, want hij zag de kast op een aanhanger bij hem voorbij komen. Ik naar die man toe gegaan en daar was de kast nu inderdaad aanbeland. Zijn versie was natuurlijk dat hij dacht dat ik die kast weg wilde doen. Maar nu, jaren later, misschien wel zeven schat ik, kwamen we dus weer aan de praat en herinnerde ik me zijn gezicht weer, dat weliswaar ook zeven jaar ouder is geworden.

Mijn geheugen voor gezichten is niet zo goed, maar ik weet toch vrij zeker dat hij het was. 

En na dit voorval zijn er bij mij twee serieuze inbraken geweest. Maar dat is nu weer een tijd geleden en de angst voor herhaling is vervaagd.

Vanmorgen op de markt gespeeld met de accordeon die lang gezwegen heeft. Het was toch wel even wennen omdat het geluid ervan  feller is dan van degene die ik jarenlang in gebruik heb gehad en die twee grote reizen meegemaakt heeft. Er kwam niet zoveel in de koffer als ik verwachtte.  Misschien door concurrentie van een gitarist die hier ook vaak speelt. De mensen zijn dus muziek gewend, al zorg ik wel voor variatie, want mijn muziek klinkt weer heel anders.

Er waren tussen het spelen door ook veel ontmoetingen. Bovendien hadden Bruno en ik afgesproken om samen koffie te drinken, en dat gebeurde ook. Ook met Wim deden we dat na de markt, toen deze zijn koopwaar ingepakt had, nog eens over.

Bruno en Wim.

Mijn hoed past Wim ook.

Zo, het laatste stuk naar huis staat binnenkort op het programma. Daar hoef ik niet te koken, want er is nog heel veel ratatouille van gisteren over.

Op de status van Whatsapp komt nu een filmpje dat Bruno gisteren van mij maakte.

Een fijne avond is mijn wens.

B o n n e    S o i r é e .

Met Bruno ratatouille gegeten. Mijn andere accordeon weer tot leven gebracht. Morgen neem ik m mee naar de markt van Lamastre.

 Goedenavond.

Het was gezellig met Bruno. Hij is voor een paar daagjes in de Ardèche en vanmiddag hadden we afgesproken dat hij zou komen. Mijn specialiteit ratatouille stond op het menu.

Naast het samen eten hadden we natuurlijk ook veel lol.

Bruno grinnikte vanwege het door mij uitgezette spoor van schoenen, sandalen, klompen en laarzen dat de weg naar het tuinhuisje moest wijzen.

De ratatouille staat klaar om opgeschept te worden.

Een en ander is in beeld en geluid te zien op de status van Whatsapp.

Van de gelegenheid gebruik gemaakt om Bruno te vragen een paar foto's te maken van de nieuwe trui als ik hem aan heb.

Morgen zien we elkaar weer op de markt van Lamastre, waar ik waarschijnlijk een andere accordeon ga bespelen dan degene die de hele reis meegeweest is.

Vandaag heb ik het instrument weer eens tevoorschijn gehaald en ik bleek er nog prima op te kunnen spelen.

Op mijn hoed heb ik hier zo'n ringelding dat je eigenlijk om je enkel moet doen en door te stampen kun je dan je ritme accentueren. Maar zo klonk het ook wel grappig.

Of ik dit bij het optreden ook al aandurf op deze manier weet ik nog niet 

Moet nog moed verzamelen. Maar eigenlijk hoeft dat ook weer niet. Gewoon doen wat je voelt en dan komt het altijd goed.

Bij het gras maaien met een sikkeltje, sprietje voor sprietje, kom je kruipende over de grond van alles tegen. Naast een ouwe schoen en een verdwaalde fles was er een schattig, ontluikend bloemetje, dat mijn aandacht trok, half verscholen onder de caravan.

De letter A lag ook al in het gras, van de balustrade afgevallen, waar de letter afgelopen zomer gezelschap had van de H, de N en de  S.

Hans was toen namelijk een tijdje mijn gast.

Ondertussen is het half negen. Het is koud aan het worden hier buiten op mijn blogplek.

Maar ik ga  of wel even hier naar de samenvatting kijken van PSV- Ajax van gisteren, waarvan ik de uitslag nog niet weet.

Een prettige avond is mijn wens en tot morgen.

B o n n e    S o i r é e  

À   D e m a i n .

Naar Lamastre voor boodschappen, koffie, en een bezoek aan Ben en Marij.

 Goedemiddag.

Op de terugweg van Lamastre maak ik gebruik van de gelegenheid om veel verbinding te hebben met de zendmasten. Dat ik dat thuis veel minder heb heeft ook voordelen. Vanmorgen ben ik de dag gestart in het hier en nu en heb ik genoten van een heel rustig ontbijt in het door de houtkachel verwarmd tuinhuisje. Het ondertussen op die kachel verwarmde water kwam later van pas voor de grote afwas, de eerste sinds ik terug ben op het honk.

De spullen staan klaar om gereinigd te worden.

Het herinnerde me aan Rona, die met haar man en zoon hier eens logeerde. Iedereen lag nog op bed, maar wij zaten ondertussen op dit terras in de ochtendzon heerlijk ontspannen te badderen met kopjes , borden, pannen en bestek. Dat afwassen zo relaxend kon zijn was voor haar een openbaring. Vandaag deed ik het, alleen, weer eens dunnetjes over.

Een meditatief begin van de dag.

Toen alles afgedroogd en wel weer in de kast zat ben ik op de fiets gestapt naar Lamastre. Buurvrouw Annie stond klaar om met Michel naar de hervormde kerk te gaan voor de zondagdienst en ik ging op zoek naar lichamelijk voedsel, dat in Lamastre rijkelijk te vinden is, ook op zondag. Daarna nam ik plaats op het terras van bar de l'hôtel de Ville.

Na de koffie daar heb ik op een bankje een deel van de uitzending Studio Sport Eredivisie bekeken, om vervolgens op weg naar huis aan te wippen bij Ben en Marij die een kilometer in mijn richting wonen. Marij had ik nog niet gezien sinds ik terug ben. Maar we hebben elkaar tijdens mijn reis wel gevolgd via onze electronische communicatiemiddelen.

Een hele kudde nieuwsgierige geiten charmeerde me op het vervolgtraject.

 Op de status van Whatsapp zie je hoe volgzaam geiten kunnen zijn, en dus niet alleen maar koppig.

En nu zit ik dus weer op mijn bijna-thuisplek, terwijl de dag nog niet veel verder dan halverwege is. Maar kijken wat er thuis allemaal nog gaat gebeuren vandaag. Een dezer dagen verwacht ik bezoek van Bruno, zoon van Wineke. Hij woont nu in de buurt van Toulouse en komt voor enkele dagen naar hun huis in de Ardèche. De ingrediënten voor de ratatouille zitten al in mijn fietstassen.

A u    r e v o i r  

À    d e m a i n .

Tot ziens, 

Tot morgen.